ΕΠΙΣΤΟΛΗ  ΣΕ  ΓΟΝΕΙΣ

Γονείς και πολίτες των Χανίων

Η παιδεία ενός λαού αντιπροσωπεύει τα οράματά του. Όμως, έχουμε σκεφθεί τι παιδεία θέλουμε; Σε τι προσβλέπουμε ως λαός, ως κοινωνία; Ένας λαός που καταδικάστηκε σε κρίση και οδηγείται σε παρακμή – όχι μόνο οικονομική– μπορεί άραγε να χτίσει ένα μέλλον με ελευθερία και νόημα βίου, αν δε στηριχθεί στην παιδεία;  Σίγουρα όχι! Παρόλα αυτά, στις μέρες μας –δυστυχώς– το δημόσιο σχολείο απαξιώνεται ολοκληρωτικά.

Πρόσφατα, όπως ίσως γνωρίζετε, εμείς οι εκπαιδευτικοί, με την αναίτια και αντιδημοκρατική επιστράτευση δεχτήκαμε ένα μεγάλο πλήγμα στο θεσμικό μας ρόλο ως δημόσιοι λειτουργοί και ειδικότερα ως δάσκαλοι των παιδιών σας. Όμως, τα παιδιά σας, κι εμείς οι καθηγητές τους, συνεργαζόμαστε και συνυπάρχουμε μέσα στις ίδιες εκπαιδευτικές συνθήκες. Γι’ αυτό σας παρακαλούμε αναλογιστείτε:

• ότι ένας καθηγητής, καθώς απαξιώνεται συστηματικά απ’ την κυβέρνηση (αλλά κι απ’ τα μεγάλα ΜΜΕ που προσπαθούν να στρέψουν την κοινωνία εναντίον του) αισθάνεται ότι υπονομεύεται σοβαρά η εργασία του.
• ότι ένας καθηγητής φοβισμένος, δε μπορεί παρά να τελικά να μεταδίδει φόβο και να διαμορφώνει με τη στάση του σιωπηλούς και υποταγμένους μαθητές.
• ότι ένας καθηγητής, αν οδηγηθεί στην εργασιακή αβεβαιότητα, δε θα μπορεί να εμπνέει όραμα κι αξίες, ούτε θα έχει κέφι για δουλειά. Αυτό άραγε δε θα το βιώσουν οι μαθητές του;
• ότι αν ένας καθηγητής διδάσκει σε τμήματα πολλών στοιβαγμένων μαθητών, τότε δε μπορεί να κάνει μάθημα αξιώσεων.
• ότι, αν η υπηρεσία δεν παρέχει στον καθηγητή τακτική επιμόρφωση, αν –ακόμα– αρνούμενη να του παράσχει εκπαιδευτική άδεια τον αποτρέπει από την απόκτηση επιπλέον ακαδημαϊκών προσόντων (μεταπτυχιακοί τίτλοι) και επειδή όλα αυτά (βιβλία, σεμινάρια, μεταπτυχιακές σπουδές) συνήθως δεν μπορεί να τα διεκδικήσει προσωπικά λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας, τελικά τον αναγκάζει να παραμένει επιστημονικά στάσιμος. Πόσο προσχηματική είναι –τελικά– η περίφημη «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών», όταν αυτός που θέλει να την επιβάλει (υπουργείο) φαίνεται να μη δίνει καμία σημαία στην επιστημονική αναβάθμιση του προσωπικού;

Θέλετε τέτοιους καθηγητές για τα παιδιά σας;

Η κυβέρνηση παραπληροφορεί με τα μέσα που διαθέτει (ΜΜΕ) και μας παρουσιάζει ως εξαιρετικά ευνοημένους, ως το «ρετιρέ» των εργαζομένων, ενώ στην πραγματικότητα, πολλοί από εμάς προσπαθούμε με πολύ κόπο και αγάπη να κρατήσουμε ό,τι έχει απομείνει από αυτό που ονομάζεται δημόσιο σχολείο.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την παιδεία και την υγεία ως μη παραγωγικούς τομείς. Θεωρεί ότι επιβαρύνουν το κρατικό ταμείο. Τα βλέπει σαν εταιρίες που παράγουν κόστος χωρίς να αποδίδουν κέρδη. Γι’ αυτό θεωρεί ότι οι τομείς αυτοί πρέπει να συρρικνωθούν σε δομές και προσωπικό. Άλλωστε ποια είναι η μεγαλύτερη «δεξαμενή» υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα;  Τα σχολεία. Καθηγητές και δάσκαλοι: 160.000 εργαζόμενοι. Όταν στο ωράριο των εκπαιδευτικών προστίθενται δύο ώρες και παράλληλα δημιουργούνται πολυπληθή τμήματα, τότε καθηγητές περισσεύουν κι άρα απολύονται,  ενώ ταυτόχρονα μαθητές εγκαταλείπουν ακόμα και την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Ένα καλύτερο σχολείο δεν αφορά απλά και μόνο στις συνθήκες εργασίας των καθηγητών. Αφορά στις συνθήκες πνευματικής ανάπτυξης όλων των πολιτών.

Σ΄ αυτόν τον αγώνα σας θέλουμε μαζί μας. Είμαστε μαζί σας.

Μιλήστε, ακούστε, ενημερωθείτε, συζητήστε με καθηγητές και δασκάλους.

Υπερασπιστείτε τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.

ΑΛΗΘΙΝΑ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ  ΣΕΝΑΡΙΑ

• «Είμαστε ένας κλάδος εξειδικευμένων και ανώτατης εκπαίδευσης εργαζόμενων.  Πολλοί από εμάς έχουν επιπλέον προσόντα (μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες) και όμως αμειβόμαστε με εξευτελιστικούς μισθούς. Οργώνουμε την Ελλάδα διδάσκοντας όπου υπάρχουν σχολεία. Γιατί τόσο μένος εναντίον μας;»      Γ.Τ.

• «Είμαι από τη Λάρισα και διορίστηκα πριν από δύο χρόνια σε Γυμνάσιο του Νομού Λασιθίου. Ο μισθός μου είναι 570 ευρώ. Μένω σε ένα δωμάτιο και πληρώνω 250 ευρώ. Τι να πρωτοπληρώσω: ενοίκιο, μετακινήσεις, φαγητό; Για να δουλέψω στη Λάρισα, ούτε συζήτηση να γίνεται. Πρέπει επί δέκα χρόνια να μαζεύω μόρια στις πιο απομακρυσμένες περιοχές  για να μπορέσω ίσως κάποτε να επιστρέψω στην πόλη μου. Να κάνω οικογένεια; Ούτε λόγος…»     Ε.Ρ.

• «Είμαι 20 χρόνια φιλόλογος. Μου αρέσει η δουλειά μου. Με τα χρόνια μειώνεται το κουράγιο μου, αλλά όχι η αγάπη μου για τα παιδιά και τη διδασκαλία. Στα μαθήματα διαβάζουμε για ελευθερία, αγώνες, ανεξαρτησία, αντίσταση στην καταπίεση και τη βία. Από τις …. Μαίου είμαι επιστρατευμένος επειδή τόλμησα να σκεφτώ ότι θα απεργήσω. Μου έχουν κόψει το ένα τρίτο του μισθού μου και τώρα στην ιδέα να απεργήσω η κυβέρνηση απειλεί να με απολύσει.  Το Σεπτέμβριο θα ξαναβρεθώ στην τάξη. Αλλα τι θα πω; Ότι σιώπησα μήπως και χάσω το πενιχρό μου μεροκάματο; Νιώθω άρρωστος και ταπεινωμένος…»     Τ.Ε.

• «Εργάζομαι σε Λύκειο. Τα παιδιά ρωτούν και συχνά ζητούν να συζητήσουμε θέματα που τα απασχολούν. Αποφεύγω πια να συζητώ μαζί τους. Φοβάμαι μήπως κάποια από τις απόψεις μου προκαλέσει τη διαμαρτυρία κάποιου γονιού και έχω μπλεξίματα, ειδικά τώρα με την αξιολόγηση. Καταλαβαίνετε… Το μάθημά μου και τίποτα άλλο!»     Θ.Ρ.

• «Διδάσκω σε Λύκειο, κυρίως μαθήματα κατεύθυνσης. Όταν πλησιάζει το Πάσχα οι μαθητές της Γ΄Λυκείου εξαφανίζονται. Τότε, τα φροντιστήρια λειτουργούν σκανδαλωδώς τις πρωινές ώρες. Οι μαθητές πάνε στο φροντιστήριο και οι γονείς φέρνουν ψεύτικα πιστοποιητικά ασθενείας για να δικαιολογήσουν τις απουσίες τους. Κι εγώ που ξέρω τι συμβαίνει πρέπει να ανέχομαι όλη αυτή τη φαρσοκωμωδία. Νιώθω βαθιά προσβεβλημένος…»     Α.Π.

• «Διδάσκω μαθηματικά κατεύθυνσης στην Γ΄Λυκείου. Είναι τόσο δύσκολο σήμερα να διδάσκεις σε 25 μαθητές και οι γονείς να σε συγκρίνουν συνεχώς με τους φροντιστές που είτε κάνουν ιδιαίτερο μάθημα, είτε διδάσκουν σε 4μελή ή 5μελή τμήματα. Δεν νιώθω ότι αδικούν μόνο εμένα. Αδικούν τα παιδιά τους και τον εαυτό τους. Είναι πολύ απογοητευτικό…»    Η.Μ.

• «Ακούω συνεχώς να μας κατηγορούν για τις αργίες των Χριστουγέννων, του Πάσχα κλπ. Μα δεν καταλαβαίνουν ότι οι αργίες θεσπίσθηκαν για τους μαθητές και όχι για τους καθηγητές και δασκάλους; Όσο εργάζονται οι μαθητές μας, εργαζόμαστε κι εμείς. Ο πυροσβέστης π.χ. όταν δεν σβήνει φωτιές είναι αργόμισθος και τεμπέλης»;     Τ.Ι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ της ΕΛΜΕ ΧΑΝΙΩΝ

 Για να κατεβάσετε το κείμενο της επιστολής κάντε κλικ εδώ…