• Ανεξήγητες μελανιές και σημάδια από χτυπήματα
• Δεν έχει στενούς φίλους από το σχολείο
• Δε θέλει να πάει στο σχολείοΕίναι αγχωμένοΠαρουσιάζει ανεξήγητη
επιθετική συμπεριφορά στο σπίτιΑπομονώνεται, κλείνεται στον εαυτό τουΈχει
εφιάλτεςΝοιώθει άρρωστο όταν ξυπνάει το πρωί
• Επιστρέφει σπίτι από το σχολείο με ρούχα σκισμένα ή αντικείμενα να λείπουν ή να
έχουν καταστραφεί
• ‘Χάνει’ τα χρήματά του ή άλλα αντικείμενα στο σχολείοΦοβάται να πει τι έγινε στο
σχολείο
Στους γονείς, θυτών ή θυμάτων, προτείνεται να:
• Παίρνουν στα σοβαρά αναφορές του παιδιού τους ή/και του σχολείου για θέματα
βίας
• Αποφεύγουν να ρίξουν την ευθύνη για τον εκφοβισμό στα θύματα
• Αποφεύγουν να ενθαρρύνουν την αντίδραση στη βία με βία («χτύπα αν σε
χτυπήσουν» ή «κορόϊδεψε αν σε κοροϊδέψουν»)
20
• Κρατάνε γραπτό αρχείο των αναφορών των παιδιών, να ενημερώνουν άμεσα το
σχολείο και να ζητούν να εφαρμοστεί η πολιτική του σχολείου στο θέμα
• Αποφεύγουν να έρθουν σε επαφή με τους γονείς των θυτών ή/και τους ίδιους τους
θύτες
• Δείχνουν υπομονή καθώς ούτε η επιθετική συμπεριφορά των θυτών, ούτε η
παθητική συμπεριφορά των θυμάτων αλλάζουν εύκολα.
• Ενθαρρύνουν το παιδί τους να ανακαλύψει τα ιδιαίτερα ταλέντα και ικανότητές
του, ενισχύοντας έτσι την αυτοεκτίμησή του
• Ενθαρρύνουν το παιδί – θύμα να δημιουργήσει νέες φιλίες
• Διδάσκουν το παιδί – θύτη με το παράδειγμά τους
• Ελέχγουν το θυμό τους, μην επιβάλλουν σωματικές τιμωρίες
• Δείχνουν ότι νοιάζονται για τα προβλήματά των παιδιών και να προσπαθούν να
βρουν λύσεις μαζί
• Αναζητούν τη βοήθεια ειδικών, αν το πρόβλημα επιμένει ή χειροτερεύει.