Η ταχεία αλλαγή της μόδας ή όπως λέμε και στη …γλώσσα μας το «fast fashion» έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στην εποχή μας. Πλέον μαζί με τον με τον καφέ αντί για νερό θα δίνουν δώρο κι ένα μπλουζάκι. Μα όπως όλα στη ζωή έχει κι η υπέρμετρη παραγωγή ενδυμάτων το τίμημά της.
Είναι αντικατοπτρισμός της προσωπικότητάς μας, της βιοθεωρίας μας, της ψυχοσύνθεσης του καθενός ακόμα και των ανασφάλειών του.
Το φαινόμενο αυτό είναι αδιαμφισβήτητα απ’ τους σημαντικότερους παράγοντες καταστροφής του περιβάλλοντος. Το επιβαρύνει σε κάθε στάδιο της παραγωγής των ρούχων από την καλλιέργεια βαμβακιού με φυτοφάρμακα για τα υφάσματα μέχρι και τη μεταφορά των προϊόντων με τις πλαστικές συσκευασίες. Όσο για την ποιότητα των ρούχων, πλέον δεν αξίζει καν να συζητηθεί- είναι πιο ευτελής κι απ’ αυτή του κίτρινου τύπου. Οπότε και το πλεονέκτημα της χαμηλής τιμής απορρίπτεται αυτομάτως απ’ τη συνεχή ανάγκη αγοράς.
Ωστόσο, ανεπηρέαστες δε μένουν και οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες με την παιδική εργασία ή την πενιχρά αμειβόμενη εργασία. Αξίζει δηλαδή ένα χαμηλού κόστους φόρεμα περισσότερο από τη μόρφωση ενός παιδιού, την οποία στερούν κάποιοι τόσο βίαια στις αναπτυσσόμενες χώρες;
Υπάρχει, ωστόσο, και η άλλη όψη. Τα ρούχα είναι… Είναι πολλά περισσότερα από βασική ανάγκη. Είναι αντικατοπτρισμός της προσωπικότητάς μας, της βιοθεωρίας μας, της ψυχοσύνθεσης του καθενός ακόμα και των ανασφάλειών του. Η διαρκής επιθυμία απόκτησης νέων ρούχων δεν είναι απλώς απόρροια του υπερκαταναλωτικού ενστίκτου των ανθρώπων αλλά η ίδια τους η επιθυμία για εξέλιξη, διότι εν τέλει η μόδα διαμορφώνεται απ’ την εξέλιξη της κοινωνίας και η κοινωνία εξελίσσεται μέσω της μόδας.
Επειδή, όμως, η γρήγορη μεταβολή της μόδας έχει οδυνηρές συνέπειες, δε θα ήταν προτιμότερο να πρεσβεύουμε την ανακύκλωση των ρούχων και την προάσπιση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντί να επιμένουμε στην καταδίκη του ενδιαφέροντος για τη μόδα;
η εικόνα προέρχεται από εργασία των μαθητών της Α΄ Λυκείου στο μάθημα των Αγγλικών
