Ο Αρνό και ο Άλφι
Ο Άντζελμαν πέταξε ψηλά. Ο Αρνό και ο Άλφι φαίνονταν αν δυο μακρινές κουκίδες. Ήταν σίγουρος πως οι δυο τους θα ήταν καλά μαζί.
Συνέχισε να πετάει προς τον Δέλτα του Κενταύρου. Είχε πια κουραστεί από τη ζωή στη γη και ήθελε να αλλάξει. Ένας καινούριος πλανήτης , μια καινούρια αρχή ήταν αυτό που χρειαζόταν.
Η προσεδάφισή του ήταν τέλεια. Τώρα θα έψαχνε να βρει ένα διαγαλαξιακό ξενοδοχείο. Λίγα μέτρα πιο πέρα το εντόπισε. Η είσοδος ήταν περίεργη, διακοσμημένη με παράξενα άγνωστα λουλούδια που δεν είχε ξαναδεί.
Προχώρησε προς τα μέσα και τότε τον είδε. Ο παλιός του φίλος ο Spiderman ήταν εκεί , καθισμένος μπροστά από ένα τεράστιο ποτήρι με ένα αφρώδες υγρό. Τον πλησίασε με χαρά .
Μετά από μια γήινη ώρα Ο Superman ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του και τ’ αυτιά του. Ο κολλητός φίλος του ήταν εκεί και θα μπορούσαν πια να ξεκουραστούν από τις περιπέτειες τους και να διασκεδάζουν μαζί κάθε μέρα.
«Κι αν κάποτε μας χρειαστούν;» Ρώτησε με κάποια αγωνία ο Superman. «Μην ανησυχείς. Στη γη μας, έχω αφήσει δυο φίλους, που σε λίγα χρόνια θα είναι αχτύπητο δίδυμο σούπερ ηρώων. Θα μαθαίνουμε τα νέα τους .» Είπε με νόημα χαμογελώντας πονηρά, ενώ ο Superman προσπαθούσε να καταλάβει.
