Η Θεολογία… στο σχολείο

Διαβάστε σχετικό άρθρο του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ στην πύλη εκκλησιαστικών ειδήσεων Amen πατώντας εδώ

Εκπληκτική ομιλία δωδεκάχρονου κοριτσιού σε διεθνή διάσκεψη για το περιβάλλον.

Όταν ο άνθρωπος έχει θέληση μπορεί να πετύχει το στόχο του ξεπερνώντας και τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Δείτε την συγκινητική ιστορία του Sung- bong…

του Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεου

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια πλούσια «νύφη», που είχε αφιερώσει τη ζωή και την περιουσία της στις αγαθοεργίες.

Από την κληρονομιά της έδινε συνέχεια.. Τάιζε πεινασμένους, πότιζε διψασμένους, έντυνε γυμνούς, περιέθαλπε αρρώστους, φρόντιζε φτωχούς, προστάτευε ορφανούς, μόρφωνε απόρους, γλίτωνε από την φυλακή και την κατάσχεση αδυνάμους, ελευθέρωνε αιχμαλώτους.

Και όλα αυτά σε εποχές δύσκολες, ακόμα και όταν-ή μάλλον κυρίως όταν- η πατρίδα της αντιμετώπιζε δυσκολίες και το Γένος της ήταν υπόδουλο..

Αυτή, συνέχιζε το έργο της. Και το περίεργο ήταν ότι ποτέ η περιουσία της δεν στέρευε, αφού οι γνωστοί και οι φίλοι της, βλέποντας τον αγώνα και την αγωνία της, πάντα συνέτρεχαν και τη βοηθούσαν και την ενίσχυαν, άλλος από το περίσσευμα, άλλος από το υστέρημά του.

Το έργο της είχε επεκταθεί παντού. Παντού υπήρχαν ιδρύματα στο όνομά της, στα οποία αφοσιωμένοι στο έργο της διάκονοι, άντρες και γυναίκες, εργάζονταν, προσεύχονταν και υπηρετούσαν το συνάνθρωπό τους.

Κι’ όταν χρειάστηκε να συντρέξει το Γένος της στην προσπάθειά του ν’ αποτινάξει τα δεσμά της σκλαβιάς, μπήκε στην πρωτοπορία του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία..

Αλλά όταν, ύστερα από αγώνες και θυσίες, κατακτήθηκε η ελευθερία, τότε οι Κυβερνήτες της ελεύθερης πια Πατρίδας αντί να της ζητήσουν συνεργασία για να αντιμετωπίσουν μαζί τις δυσκολίες ανασυγκρότησης του νέου Κράτους, απαίτησαν να πάρουν στα χέρια τους την περιουσία της, γιατί, λέει, αυτοί ήταν πλέον οι αρμόδιοι..

Ο πρώτος, που ήταν ξένος και ετερόδοξος, της είπε ότι πρέπει να ιδρύσει ειδικό Ταμείο, ώστε να υπάρχει πρόνοια για τους συνεργάτες της.

Και χωρίς να τη ρωτήσει διάλυσε 416 καθιδρύματά της, πήρε την ακίνητη περιουσία τους και πούλησε τα κειμήλιά τους στα παζάρια των χωριών και των πόλεων.. Αλλά Ταμείο δεν συστάθηκε. Και η νύφη εσιώπησε.

Λίγο αργότερα, ο ίδιος απαλλοτρίωσε αναγκαστικά μεγάλη περιουσία των ιδρυμάτων, που της απέμειναν “χάριν, λέει, θεάρεστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων”, που ουδέποτε έγιναν.. Και η νύφη υποχώρησε

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, ένας άλλος απαλλοτρίωσε αναγκαστικά για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους “προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας” εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικών δραχμών και σαν αντάλλαγμα της κατέβαλε μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές).

Τα υπόλοιπα 960 εκατομμύρια της τα οφείλει ακόμα! Πριν 60 χρόνια, άλλος πάλι, «προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων” αυτή τη φορά, την ανάγκασε να του παραχωρήσει το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως.

Μάλιστα, υπέγραψε τότε και Σύμβαση, στην οποία περιέχονταν η διακήρυξη ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπήρχε και η δέσμευση ότι θα της παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνασα περιουσία της, για να συνεχίσει το φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο.

Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η “μισθοδοσία” των συνεργατών της, αφού δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να της πληρώσει το αντίτιμο, που είχε συμφωνηθεί και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος.

Η «νύφη», όμως, παρ’ όλ’ αυτά, παρά τη στέρηση της περιουσίας της, παρά τις συνεχείς φορολογίες, που της έβαζαν με την πρώτη ευκαιρία, παρά τις συκοφαντίες και τα υπονοούμενα, που δεχόταν, συνέχιζε το έργο της, χωρίς μνησικακία, αλλά με ανοχή και αγάπη και ενδιαφέρον για τις ανάγκες του τόπου.

Έτσι, χωρίς να της ζητηθεί ένα καθίδρυμά της στην Αθήνα, που κατείχε σημαντική περιουσία που την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο του τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών.

Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί:η Ριζάρειος Σχολή, η Ακαδημία Αθηνών, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το Σκοπευτήριο, το Πτωχοκομείο, η Μαράσλειος Ακαδημία, το Θεραπευτήριο “Ευαγγελισμός”, το Αρεταίειο νοσοκομείο, η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, το Νοσοκομείο Παίδων, το Νοσοκομείο Συγγρού, το Λαϊκό Νοσοκομείο “Σωτηρία”, το Ασκληπείο Βούλας, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, το ΠΙΠΚΑ Βούλας, το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, το Γηροκομείο, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής, ενώ και σε άλλα μέρη του τόπου παραχώρησε εκτάσεις μεγάλης αξίας, προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού.

Ύστερ’ απ’ όλ’ αυτά, λίγα της έχουν απομείνει.. Και παρ’ όλ’ αυτά συνεχίζει το έργο της, με υπομονή και σιωπή, ακόμα και όταν διαπιστώνει ότι αυτοί, που της πήραν την περιουσία και την δαπάνησαν δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν απολογισμό πόσα πήραν και τι τα έκαναν .

Έτσι, το παραμύθι αυτό, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν είχε το γνωστό επιμύθιο «ζήσαν αυτοί καλά κι’ εμείς καλύτερα, αλλά το «ζήσαν αυτοί καλά κι’ εμείς ;..»

Μέχρι τώρα, γιατί κατά πώς φαίνεται, και υπό συνθήκες έστω πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας, υπάρχουν πολιτικοί άνδρες, που, χωρίς ιδεοληψίες και ιδεολογικές αγκυλώσεις τολμούν να ομολογήσουν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν την προσφορά της και εμφανίζονται πρόθυμοι να τη βοηθήσουν να αξιοποιήσει, προς όφελος πάντα του πενομένου λαού, το εναπομείναν 4 % της περιουσίας της, γεγονός που μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι θα ζήσουμε όλοι καλύτερα!

Υ.Γ. Για όσους δεν κατάλαβαν, το όνομα της νύφης είναι Εκκλησία!

Περιοδικό “Πολιτικά Θέματα”
Αναδημοσίευση από τον ” Πρόναο” , τεύχος 487, 18 Ιουλίου 2011

Διαβάστε εδώ ένα Δελτίο τύπου των φίλων της Μονής Βατοπαιδίου

Μια μοναδική τοιχογραφία που χρονολογείται στον 6ο αι. μ. Χ. έφεραν στο φως οι συντηρητές στις κατακόμβες του San Gennaro, στη Νάπολη. Η τοιχογραφία που απεικονίζει τον Απόστολο Παύλο αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης στην οποία βρισκόταν και ο Απόστολος Πέτρος, η οποία όμως δεν έχει διασωθεί. Ο απόστολος Παύλος απεικονίζεται ψηλόλιγνος με μεγάλα εκφραστικά μάτια, ενώ πάνω από το κεφάλι του σχηματίζεται το γράμμα Ι, που πιθανότατα αναφέρεται στον Ιησού. Η σχετική ανακοίνωση έγινε μόλις χθες, ανήμερα της γιορτής των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Δείτε σχετική φωτογραφία

Αναδημοσίευση από τον “Πρόναο”, τεύχος 482/ 30 Ιουνίου 2011

Un Peu de ChaleurGR

16 06 2011

Διαβάζω στο ΣΕΝΤΡΑ :

Εφόσον τελικά αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό ο Τζιµπρίλ Σισέ, οι «πράσινοι» θα έχουν πληρώσει κάθε γκολ του 275.144 ευρώ.

Αυτό το ποσό προκύπτει µε απλά µαθηµατικά, αν λάβει κάποιος υπόψη του ότι το «τριφύλλι» έχει δαπανήσει 15.132.914 ευρώ για τον Γάλλο (µαζί µε τα χρήµατα της αγοράς του), «εισπράττοντας» 55 τέρµατα.

ΣΕΖΟΝ 2009-10

Πριµ υπογραφής 1.000.000 ευρώ

Δόσεις 2.000.000

Πριµ κατάκτησης πρωταθλήµατος 200.000

Πριµ κατάκτησης Κυπέλλου 50.000

Πριµ καλύτερης επίθεσης 100.000

Πριµ για συµµετοχή στην εθνική Γαλλίας 100.000

Πριµ νικών στο πρωτάθληµα (21 Χ 10.000) 210.000

Πριµ νικών στο Κύπελλο (5 Χ 5.000) 25.000

Πριµ νικών στο Τσάµπιονς Λιγκ (1 Χ 20.000) 20.000

Πριµ νικών στο Γιουρόπα Λιγκ (5 Χ 15.000) 75.000

Μισθοί (14) 14.700

ΣΥΝΟΛΟ 3.794.700 ευρώ/µε εφορία 4.807.885 ευρώ

* Πήρε επιπλέον 40.000 ευρώ από το πριµ που µοίρασε στους παίκτες ο Νικόλας Πατέρας για την κατάκτηση του πρωταθλήµατος, συν 60.000 για λοιπές παροχές

ΣΕΖΟΝ 2010-11

Δόσεις 2.000.000 ευρώ

Πριµ νικών στο πρωτάθληµα (20* Χ 10.000) 200.000

Πριµ νικών στο Κύπελλο (3 Χ 5.000) 15.000

Μισθοί (14) 14.700

ΣΥΝΟΛΟ/2.229.700/µε εφορία 2.825.029 ευρώ

* Συνυπολογίζονται τα πλέι οφ

Σημείωση σελίδας: Ο Τζιμπριλ είναι ενας εξαιρετικός επαγγελματίας και σε καμιά περίπτωση δεν τον θεωρούμε υπαίτιο της προκλητικής αυτής αμοιβής. Όσοι επιθυμούν να ψάξουν για ευθύνες να μην το κάνουν. Ίσως όλοι να κρυβόμαστε πίσω από τον παραλογισμό του συστήματος.

Αναδημοσίεση από: http://egolpio.wordpress.com/2011/06/16/275144/

ΚΑΡΥΑΙ ΤΗ 22.4/5.5.2011

Εξ αφορμής της προσφάτου καταθέσεως στην Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου «Για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» και την απορρέουσα εκ τούτου μελ­λον­τική έκδοσι της «Κάρτας του Πολίτη», η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους επιθυμεί να επισημάνη τα ακόλουθα:
Η «Κάρτα του Πολίτη» ταυτοποιεί την προσωπικότητα του πολίτη και τον μετατρέπει σε ένα αριθμό του συστήματος της ηλεκτρο­νικής διακυβερνήσεως. Όλοι οι πολίτες εντάσσονται πλέον σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο ελέγχει και επεξερ­γάζεται τα στοιχεία της προσωπικής τους ζωής (οικονομική δραστηριότης, θέματα υγείας, εργασίας, κοινωνικής συμπεριφοράς κ.λπ.), καταργώντας ουσιαστικά τις προσωπικές τους ελευθερίες.
Επειδή το σύστημα αυτό έχει την δυνατότητα να μετεξελίσσεται εύκολα θεωρούμε ότι είναι ορατός ο κίνδυνος για τους Χριστιανούς να παραβιάζεται η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνειδήσεως, στερώντας τους την δυνατότητα να ομολογούν ελεύθερα την πίστι τους και να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Επειδή μάλιστα η εξουσία χρήσεως του συστήματος αυτού παραδίδεται σε φορείς ακαθόριστους ως προς τον δη­μόσιο η ιδιωτικό τους χαρακτήρα και τους δίδεται η ευχέρεια να προσθαφαιρούν στην Κάρτα δεδομένα, υπάρχει το ενδεχόμενο ακόμη και της ανεπίγνωστης εκ μέρους των πιστών χρήσεως αντιχριστιανικών συμβόλων.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους εκφράζει την έντονη ανησυχία της και υποβάλλει θερμή παράκλησι προς την Ελληνική Κυβέρνησι να μη προχωρήση στην έκδοσι της ηλεκτρονικής «Κάρτας του Πολίτη», συνιστά δε στους χριστιανούς να χρησιμοποιούν τα συμβατικά μέσα ταυτοποιήσεώς τους. Η υποχρεωτική επιβολή τοιούτου είδους Κάρτας μας ευρίσκει αντιθέτους.
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν λησμονούμε ότι «μείζων ο εν ημίν η ο εν τω κόσμω», και ότι ο Χριστός «νενίκηκε τον κόσμον»• τούτο όμως δεν συνεπάγεται και την συμφωνία μας σε υποχρεωτικές και ανελεύθερες πρακτικές.Ευχόμεθα ολοψύχως η Κυρία Θεοτόκος, η Προστάτις και Έφορος του Αγίου Όρους, να δίδη στον ευλαβή λαό της πατρίδος μας την δύναμι να ανταπεξέρχεται σε όλες τις δυσκολίες του βίου, μάλιστα μέσα στη δυσχερή αυτή συγκυρία που διερχόμεθα.
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
Αναδημοσίευση από: http://gerontes.wordpress.com/2011/05/07/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CF%81/

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε την Παρασκευή ότι είναι αποδεκτή η παρουσία των σταυρών στις σχολικές αίθουσες. Η απόφαση ήρθε μετά από έφεση που άσκησε η ιταλική κυβέρνηση σε προηγούμενη απόφαση του Δικαστηρίου που απαγόρευε τη χρήση του σταυρού.

Οι δικαστές στο Στρασβούργο είχαν κρίνει το 2009 ότι ο σταυρός μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί από τους μαθητές όλων των ηλικιών ως θρησκευτικό σύμβολο, σύμβολο που μπορεί να ενοχλήσει μαθητές άλλων θρησκευμάτων ή άθεους.

Με δεκαπέντε ψήφους υπέρ και δύο κατά η Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε την Παρασκευή ότι η παρουσία του σταυρού στις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος στην εκπαίδευση.

Στην ακροαματική διαδικασία, παρενέβησαν, ως τρίτοι, 33 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, Ευρωπαϊκό Κέντρο του Νόμου και της Δικαιοσύνη, η Διεθνής Επιτροπή Νομικών, η Interights και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και οι κυβερνήσεις Αρμενίας, Βουλγαρίας, Κύπρου, Ρωσίας, Ελλάδας, Λιθουανίας, Μάλτας, Μονακό, Ρουμανίας και Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου.

Στο σκεπτικό της απόφασης διευκρινίζεται ότι ναι μεν τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν την υποχρέωση να σέβονται, κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, η παρουσία του σταυρού στις σχολικές αίθουσες δεν αντιστρατεύεται το δικαίωμα των γονέων να ανατρέφουν τα παιδιά τους, ανάλογα με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις.

Το Δικαστήριο δεν αποδέχθηκε ότι η παρουσία του σταυρού ή άλλων θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες συνιστούν επιρροή στους μαθητές, ενώ διευκρίνισε ότι η απόφαση για τοποθέτηση θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία εναπόκειται στα κράτη-μέλη. Αποφάνθηκε, μάλιστα, ότι αυτό δεν αποτελεί κάποια μορφή κατήχησης.

Το 2009 το ΕΔΑΔ είχε κρίνει ότι ο σταυρός είναι ενάντια στο δικαίωμα των γονέων να ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και στο δικαίωμα των μαθητών στην ελευθερία θρησκεύματος.

Αρκετές ευρωπαϊκές χώρες -ανάμεσά τους και η Ιταλία- άσκησαν έφεση στην απόφαση. Η τελική ετυμηγορία ήρθε την Παρασκευή.

Η Ιταλία δήλωνε ότι ο σταυρός αποτελεί και σύμβολο της χώρας.

Πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7589:2011-03-18-16-26-04&catid=25:2009-12-18-08-37-46

Διαβάστε μια ανάλυση σχετική με την ταινία “Μαύρος Κύκνος” στο ιστολόγιο “Κόκκινος Ουρανός” και κυρίως πώς σήμερα προβάλλεται η αντίληψη ότι δεν προοδεύεις στη ζωή αν δεν πουλήσεις την ψυχή σου στον διάβολο…

13 Δεκεμβρίου, 2010 — VatopaidiFriend

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή.

Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο.

Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση.

Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθησε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».

Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

(Από την Ξένια Σώντερς)

Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό “Το Γράμμα”, Τεύχος 100 (Δυστυχώς το τελευταίο), σελ. 14. (www.lettre.gr)

Οι εργασίες των μαθητών μεταφέρθηκαν εδώ.

Τα λόγια αυτά ανήκουν σε ζευγάρι συνταξιούχων καθηγητών.

Είναι η κατακλείδα επιστολής τους στην οποία διαμαρτύρονται με έντονο (υβριστικό) ύφος για την πρόσκληση που δέχτηκαν, όπως όλοι οι συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, να παρευρεθούν στον εορτασμό της εορτής της παιδείας, της εορτής των Τριών Ιεραρχών.

Ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός των συναδέλφων για την πρόσκληση ήταν “ιδεολογικός τραμπουκισμός”. Βλέπετε, το “λάθος” της Επιτροπής Διοργάνωσης της εορτής είναι ότι δεν εξετάζει τα πολιτικά φρονήματα των συναδέλφων και προσκαλεί όλους ανεξαιρέτως στον επίσημο εορτασμό.

Αντίθετα με το σκεπτικό των συγκεκριμένων συναδέλφων, πολλοί συνταξιούχοι παραπονιούνται στην Επιτροπή, αν για κάποιο λόγο δεν λάβουν πρόσκληση: “αυτήν την πρόσκληση περιμένουμε για να βεβαιωθούμε ότι οι εν ενεργεία συνάδελφοί μας δεν μας ξέχασαν”.

Συνάδελφοι, η πρόσκληση δεν σας δεσμεύει και δεν σας εξαναγκάζει να έρθετε στον Ναό ή στην εκδήλωση του Πανεπιστημίου που ακολουθεί.

Μην απαντάτε στην ένδειξη συναδελφικότητας, ευγένειας και τιμής προς το πρόσωπό σας με κακία και μίσος. Εκτός αν στην νεοελληνική κοινωνία η ευγένεια θεωρείται  “ιδεολογικός τραμπουκισμός ” …

(Αγαπητοί αναγνώστες πείτε μας την  άποψή σας ( στη σελίδα Σχολιάστε δείτε πώς) ή απαντήστε σε ένα ερωτηματολόγιο πατώντας εδώ.  Προηγούμενες απαντήσεις)

Η 8η Φεβρουαρίου έχει ανακηρυχθεί ως ημέρα για την ασφάλεια στο διαδίκτυο.
Οι μαθητές θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο θέμα αυτό.
Για περισσότερη ενημέρωση πατήστε εδώ

και εδώ

Δείτε και τa σχετικά video που ακολουθούν:

Καλοκαίρι προ των πυλών και σε λίγο αρχίζουν οι διακοπές, οι οποίες, όπως προβλέπεται φέτος, λόγω της οικονομικής κρίσης, θα περιοριστούν μεταξύ μπαλκονιού και κήπου – πιλοτής του σπιτιού μας. Ένα είδος καλοκαιρινής διασκέδασης και μάλιστα ανέξοδης είναι και η τηλεόραση, η οποία αυτό το καλοκαίρι αναμένεται να πάρει το βραβείο entertainer.  Γι αυτούς τους λόγους παραθέτω κάποιες ενδιαφέρουσες, αλλά και χρήσιμες πληροφορίες προς ενημέρωση κάθε ενδιαφερόμενου.

Η τηλεόραση, ως γνωστό, αποτελεί μία από τις κυριότερες πηγές κοινωνικής μάθησης. Η σημασία της επιτείνεται ακόμη περισσότερο, αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στον σύγχρονο κόσμο προσλαμβάνει τον κύριο όγκο της πληροφόρησης μέσα από το οπτικό αισθητηριακό σύστημα. Σχετικά με την επιθετικότητα είναι γνωστό από έρευνες ότι την μαθαίνουμε κυρίως με την παρατήρηση επιθετικών πράξεων και πολύ λιγότερο μέσω των περιγραφών. Και επειδή η τηλεόραση απευθύνεται και συναντά τις πλατιές μάζες σε όλον τον κόσμο, η εξάπλωση της επιθετικότητας παίρνει επιδημικό χαρακτήρα.

Είναι γνωστή η σχέση των παιδιών κυρίως με την τηλεόραση. Έρευνες υποστηρίζουν ότι παιδιά ακόμα και δύο ετών παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερο από δύο ώρες την ημέρα. Υπολογίζεται ότι παιδιά ηλικίας 2 έως 4 ετών στην Αμερική παρακολουθούν τηλεόραση πάνω από 4 ώρες ημερήσια και το ¼ αυτών έχει την τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα του. Η Nielsen Media Research (1998)  στην Αμερική  έδειξε ότι το μέσο παιδί παρακολουθεί 21 ώρες τηλεόραση την εβδομάδα.  Είναι λοιπόν αναμενόμενη η ανησυχία και ο προβληματισμός των ειδικών σχετικά με την επίδραση του μέσου αυτού. Ακόμα και διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ έχουν επισημάνει την δυνητικά αρνητική επίδραση της τηλεόρασης στους ανηλίκους. Η σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού στο άρθρο 17 αναγνωρίζει την σημασία των ΜΜΕ στην ενημέρωση, όμως προτρέπει τα συμβαλλόμενα κράτη να «ευνοούν την επεξεργασία κατάλληλων κατευθυντήριων αρχών που να προστατεύουν το παιδί από την ενημέρωση και το υλικό που βλάπτει την ευημερία του». Η σύμβαση αυτή έχει ψηφιστεί και στην Ελλάδα.

Όπως γνωρίζουμε η παιδική ηλικία είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδος, κατά την οποία ωριμάζουν λειτουργίες τόσο σε επίπεδο κεντρικού νευρικού συστήματος όσο και σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο .Έως την ηλικία των 8-9 ετών τα παιδιά δυσκολεύονται να διαχωρίσουν την φαντασία από την πραγματικότητα. Αυτή η  ειδικότερη ευαισθησία καθιστά τη συγκεκριμένη ηλικιακή περίοδο ιδιαίτερα ευάλωτη στις επιδράσεις, θετικές ή αρνητικές , και επομένως η επαγρύπνηση για την προστασία των παιδιών από πιθανές αρνητικές επιδράσεις, όπως αυτές της άκριτης παρακολούθησης τηλεοπτικών προγραμμάτων, καθίσταται αναγκαία.

Σε ποιους τομείς επιδρά η τηλεόραση ;

Τις τελευταίες δεκαετίες είμαστε μάρτυρες περιστατικών βίας στα οποία ολοένα και συχνότερα ενέχονται  ανήλικοι. Οι βίαιες αυτές εκδηλώσεις ανηλίκων αυξάνουν τον προβληματισμό ως προς τους παράγοντες που πιθανόν συμβάλλουν στην συμπεριφορά αυτή. Ένας από τους παράγοντες που μελετώνται τα τελευταία χρόνια είναι και η τηλεόραση. Δυστυχώς τα παιδιά, τα οποία μεγαλώνουν στην κυριολεξία μπροστά στην τηλεόραση, βομβαρδίζονται από τις εικόνες ενός βίαιου κόσμου.  Είναι γεγονός ότι οι ανήλικοι εκτίθενται σε ένα απίστευτο κοκτέιλ βίας και επιθετικότητας μέσω της τηλεόρασης. Υπολογίζεται ότι το μέσο παιδί στην Αμερική θα εκτεθεί σε 100.000 σκηνές βίας πριν αποφοιτήσει από το δημοτικό, ενώ έχει εκτιμηθεί ότι το μέσο παιδί έχει δει 8.000 φόνους στην τηλεόραση μέχρι να αποφοιτήσει από το δημοτικό. Επίσης υπολογίζεται ότι 62% των εκπομπών που παρακολουθούν οι νέοι περιέχει κάποιας μορφής βία, το 26% περιλαμβάνει χρήση όπλων, το 38% επιθετικές συμπεριφορές από ελκυστικούς ήρωες, ενώ σχεδόν το 75% των βίαιων πράξεων δεν συνοδεύεται από κριτική, από τιμωρία, από ενοχή. Η συνεχόμενη έκθεση στη βία, μέσω της τηλεόρασης, συμβάλλει στην αύξηση της βίας, της επιθετικότητας και των φόβων του παιδιού, ενώ από την άλλη το απευαισθητοποιεί και μειώνει τη συμπόνια του για τον πόνο των άλλων.

Γενικά η βία της τηλεόρασης δημιουργεί μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον κόσμο, παρουσιάζει ένα κόσμο σκοτεινό και βίαιο και έτσι καλλιεργεί  αίσθημα ανασφάλειας και φόβου. Οπωσδήποτε η τηλεοπτική βία δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που ευθύνεται για την εκδήλωση βίαιης και επιθετικής συμπεριφοράς από ανηλίκους. Η  συμπεριφορά αυτή είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης  πολλών παραγόντων (βιολογικών, νευρολογικών, ορμονολογικών, κοινωνικών).  Όμως η τηλεοπτική βία είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση της και δεν πρέπει να το αγνοούμε.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς

Πολλοί γονείς ρωτούν εάν η παντελής απαγόρευση της τηλεόρασης είναι ένα καλό προληπτικό μέτρο. Η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι όχι, γιατί οι γονείς έχουν περιορισμένο έλεγχο, καθώς το παιδί μεγαλώνει και δεν μπορούν να επιβάλλουν το μέτρο αυτό σε φιλικά και συγγενικά σπίτια τα οποία επισκέπτεται το παιδί τους. Παράλληλα, η απαγόρευση δημιουργεί μια εντονότερη επιθυμία για το απαγορευμένο προϊόν και συντελεί στη δημιουργία ενός μύθου και συχνά μιας ιδιαίτερα έντονης προσκόλλησης στην τηλεόραση. Υπάρχουν όμως συγκεκριμένοι τρόποι γονεϊκής παρέμβασης, οι οποίοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, ώστε η τηλεθέαση να μην επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα. Οι γονείς θα πρέπει να συζητούν με τα παιδιά τους τα προγράμματα που περιέχουν σκηνές βίας ή εγκλήματα. Η συζήτηση και οι εξηγήσεις θα πρέπει να είναι στο επίπεδο του παιδιού, με απλή και ξεκάθαρη γλώσσα. Ξεκινώντας από το απλούστερο που γνωρίζουν όλοι οι ενήλικοι, θα πρέπει οι γονείς να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι όλα αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση είναι ψεύτικα και σκηνοθετημένα. Ακόμα, θα πρέπει να τονίζουν ποιες είναι οι συνέπειες αυτών των πράξεων στην πραγματικότητα.

Επιπλέον αξίζει να τονίσουμε και το συμπέρασμα, το οποίο προκύπτει από τις έρευνες, ότι δηλαδή οι αρνητικές συνέπειες της τηλεθέασης μετριάζονται σε μεγάλο βαθμό, όταν οι γονείς βλέπουν τηλεόραση μαζί με τα παιδιά τους και συζητούν το περιεχόμενο των εκπομπών, μια διαδικασία η οποία ονομάζεται γονεϊκή διαμεσολάβηση. Η τηλεόραση, βέβαια, είναι ένα μέσο τρομερό σε δύναμη. Κανένα μέσον όμως δεν είναι καθαυτό ούτε καλό ούτε κακό. Καλός ή κακός είναι ο τρόπος με τον οποίο το χρησιμοποιούμε. Και το μαχαίρι είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, μπορούμε όμως να το χρησιμοποιήσουμε και για τη διάπραξη ενός εγκλήματος. Δεν μπορούμε λοιπόν να καταδικάσουμε την τηλεόραση, επειδή εμείς δεν τη χρησιμοποιούμε επωφελώς.

Προτάσεις – Συμβουλές

Κλείνοντας θα μπορούσαμε να δώσουμε μερικές βασικές συμβουλές στους γονείς σχετικά με την ωφέλιμη και αποτελεσματική χρήση της τηλεόρασης και την απόκτηση καλών τηλεοπτικών συνηθειών από τα παιδιά τους:

1. Οι γονείς και η οικογένεια πρέπει να περιορίσουν γενικώς την τηλεθέαση. Τον χρόνο τον οποίο κερδίζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να τον αξιοποιήσουν επωφελέστερα με την ανάγνωση βιβλίων, με παιχνίδια και δραστηριότητες από κοινού με τα παιδιά, με επισκέψεις και περιπάτους, με συζητήσεις κ.ά.

2. Οι γονείς πρέπει από κοινού με τα παιδιά να θεσπίσουν κανόνες τηλεθέασης, οι οποίοι θα ισχύουν για όλη την οικογένεια και όχι μόνον για τα παιδιά.

3. Γονείς και παιδιά δεν πρέπει ποτέ να ανοίγουν την τηλεόραση στην τύχη, επειδή δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν. Θα πρέπει μάλλον σε συνεργασία να προγραμματίζουν τις εκπομπές που θα δουν κατά την διάρκεια της εβδομάδας και να ανοίγουν την τηλεόραση στις προκαθορισμένες μόνον ώρες.

4. Οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν την τηλεόραση ως επιβράβευση ή τιμωρία, διότι αυτό την κάνει ακόμη πιο ελκυστική στα μάτια των παιδιών.

5. Είναι αυτονόητο ότι οι γονείς πρέπει να βλέπουν με τα παιδιά τους ενημερωτικές εκπομπές και προγράμματα τα οποία προβάλλουν θετικές μορφές συμπεριφοράς.

6. Οι γονείς πρέπει να δίνουν οι ίδιοι στα παιδιά τους το παράδειγμα της σωστής τηλεθέασης. Θα πρέπει να τους καλλιεργήσουν την ιδέα ότι βλέπουμε τηλεόραση για να ψυχαγωγηθούμε ή να ενημερωθούμε και επομένως κάνουμε επιλογές και δεν την ανοίγουμε απλώς για να χαζέψουμε κάτι αδιάφορο.

7. Αν είναι δυνατόν οι γονείς πρέπει να βλέπουν τηλεόραση μαζί με τα παιδιά τους, να συζητούν μαζί τους αυτά τα οποία βλέπουν και να σχολιάζουν γενικώς το περιεχόμενο των εκπομπών.

8. Γονείς οι οποίοι βάζουν τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση, «για να μάθουν πολλά πράγματα», μάλλον τα αποβλακώνουν. Τις περισσότερες φορές βέβαια το κάνουν αυτό, για να απασχολήσουν τα παιδιά τους και να κάνουν με ησυχία τις διάφορες εργασίες τους. Πρέπει όμως να ξέρουν ότι, μακροπρόθεσμα ιδωμένη, η τηλεόραση είναι ένας πολύ κακός baby-sitter.

Η τηλεόραση έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές επιδράσεις στα παιδιά, ανάλογα με τη χρήση της. Η ενεργός ανάμειξη των γονιών στο πόσο, πότε και τι είδους τηλεοπτικά προγράμματα παρακολουθούν τα παιδιά τους είναι αυτή που τελικά έχει καθοριστικό ρόλο και μπορεί να προωθήσει τις θετικές επιδράσεις της τηλεθέασης.

Ο Σύλλογος Φίλων της Μονής Βατοπαιδίου προσφέρουν, μέσω του Αντιαιρετικού Εγκολπίου, ένα βιβλίο σε μορφή pdf  σχετικό με το ιδιοκτησιακό καθεστώς στη λίμνη Βιστωνίδα. Πατήστε εδώ.

Το βιβλίο «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;» της κ. Βασιλικής Τζουράκη επανακυκλοφορεί σε τέταρτη έκδοση από τις εκδόσεις Μύρτος. Πρόκειται για ένα βιβλίο που κάνει χρήση ανατολικοθρησκευτικών αλλά και χριστιανικών στοιχείων με τρόπο αποκρυφιστικό. Στη νεότερη αυτή έκδοση γίνονται σαφέστερα αντιληπτές οι εξωχριστιανικές πλάνες που διαποτίζουν το βιβλίο.

Η συγγραφέας του βιβλίου είναι αρχιτέκτων, δημοσιογράφος, συγγραφέας βιβλίων φενγκ-σούι και τακτική συνεργάτης περιοδικών αστρολογίας και αυτοβελτίωσης όπου αρθογραφεί σε θέματα εσωτερισμού, εναλλακτικών/αποκρυφιστικών «θεραπειών», μαγείας, μαντείας και σαμανισμού. Κατά το παρελθόν συμμετείχε ως εισηγήτρια σε συνέδριο διαφόρων αιρετικών ομάδων στην Αθήνα και καθοδήγησε «σεμινάριο» καρμικής αστρολογίας και αναδρομών μέσω ύπνωσης στη Σάμο.

Το βιβλίο «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;» κυκλοφορεί όχι μόνον σε αποκρυφιστικά αλλά -αυτή την περίοδο- και σε χριστιανικά βιβλιοπωλεία. Μήπως θα πρέπει να ελέγχουμε τι βιβλία προωθούμε; Το βιβλίο έχει προλογίσει κληρικός ο οποίος προφανώς δεν εγνώριζε τίποτα από τα προαναφερθέντα και επλανήθη. Οι άνθρωποι της Εκκλησίας συνήθως λειτουργούν με μια καλοπροαίρετη, αθώα διάθεση, αντίθετη με το πονηρό πνεύμα των ημερών μας. Μήπως οι εποχές απαιτούν διαρκή εγρήγορση και αναζήτηση ενημέρωσης, για να μην πλανώμεθα και να μην πλανούμε;

Την τέταρτη έκδοση του βιβλίου προλογίζει γνωστή βιολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, εξειδικευμένη στην «ενεργειακή ψυχοθεραπεία»[1] η οποία κάνει ομιλίες για «κρυφά υπνωτικά μηνύματα στην καθημερινότητά μας»[2] και γράφει για την «επαφή με τον βαθύτερο εαυτό στο πνευματικό επίπεδο» και την «ενέργεια που ρέει απρόσκοπτα στο σώμα στο ενεργειακό επίπεδο»[3].

Το βιβλίο «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;» κινείται στο χώρο της πλάνης της «Νέας Εποχής», όπου «όλα είναι ένα», όλα αποτελούνται από «ένα συμπαντικό πνεύμα ή ενέργεια» και «ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τα πάντα στηριζόμενος στις απεριόριστες δυνάμεις που έχει μέσα του». Αυτές οι πλάνες που είναι βέβαια ασυμβίβαστες με την αλήθεια του Χριστού και του Ευαγγελίου βρίσκονται σε πολλές σελίδες του εν λόγω βιβλίου. Μαζί με τους βίους και τα απολυτίκια των αγίων, διαβάζει κανείς:

– για «ενεργειακά κέντρα» -τα γνωστά ως «τσάκρας» στις ανατολικές δοξασίες- σελ. 38

– για «αιθερικές, αστρικές, διανοητικές και πνευματικές ενέργειες», σελ. 38

– για «την ιαματική ενέργεια των αγίων», σελ. 196

– για την «εναρμόνιση των ενεργειακών πεδίων του προσευχομένου και του ασθενούς», σελ. 44

– για «βιοενέργεια και σκεπτομορφές» – πρόκειται για αποκρυφιστικές έννοιες- σελ. 41

– για την «αύρα που μπορεί να αλλάξει την εγκεφαλική συχνότητα του ατόμου» -μεταφυσική υπόθεση των ανατολικών θρησκειών και του αποκρυφισμού- σελ. 31

– για «σαμάνους-θεραπευτές-ιατρούς», σελ. 22

– για «το συμπαντικό επίπεδο» και τις «άπειρες δυνατότητες» που έχει ο άνθρωπος, σελ. 46

– για τη «δύναμη της θετικής σκέψης», σελ. 70-71

– για «την Πηγή που αναζητεί ο καθένας στο πνευματικό του ταξίδι» -Νεοεποχίτικος ορισμός για το Θεό- σελ. 76

– για την «ενεργειακή ροή που αποκαθιστούν οι βελόνες στο βελονισμό», για την «ενεργό ουσία των ομοιοπαθητικών διαλυμένη σε τόσο ελάχιστες ποσότητες ώστε να αγγίζουν το μηδέν» και για τη «θεραπευτική ενέργεια του ρέικι», σελ. 160

– για τις ιάσεις στα Ευαγγέλια «που λειτουργούν όπως οι εναλλακτικές θεραπείες» -εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία- σελ. 161

– «για προσευχές και διαλογισμούς που επέφεραν τη θεραπεία», σελ. 185.

Το βιβλίο που περιλαμβάνει και ευχές από το «Ευχολόγιον», οι οποίες διαβάζονται μόνον από ιερείς, αποτελεί ξεκάθαρο παράδειγμα διείσδυσης της πλάνης και προσπάθειας να αλλοιωθεί το ορθόδοξο φρόνημα. Το βιβλίο «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;» αποτελεί εγχειρίδιο αποκρυφισμού και δεν έχει θέση στα χέρια ορθοδόξων Χριστιανών.

[1]. «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;», Μύρτος, 2009, σελ. 19

[2]. http://www.lifeinbalance.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=353&Itemid=34

[3]. Από την ιστοσελίδα της.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.im-glyfadas.gr/01/09/01090007.asp

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com

8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Συντάχθηκε απο τον/την Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος 00:11

Έχει καταντήσει της «μόδας» τον τελευταίο καιρό να ακούγονται κάποιες απαξιωτικές φωνές, περί του ρόλου της Εκκλησίας στην κοινωνία και το σύγχρονο γίγνεσθαι.

Μάλιστα σε κάποιες τελετές ορκωμοσίας των νέων αιρετών Αρχόντων, υπήρξαν τινές, οι οποίοι ετόλμησαν να είπουν, ότι η Εκκλησία είτε δεν έχει θέση στις τελετές αυτές (βλ. Δημητσάνα, όπου αντέδρασε και δικαίως, ο άξιος Μητροπολίτης της, επικροτούμενος από το σύνολο του ευσεβούς Λαού), είτε ότι η Εκκλησία, καιρός είναι, να ασχοληθή με τα του οίκου της, είμαστε υπέρ του πλήρους χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας κ.λ.π. (βλ. Πάτρα, όπου αμέσως απαντήσαμε περί του ρόλου και της προσφοράς της Εκκλησίας στο κοινωνικό σύνολο).

Βεβαίως ο λόγος μας ήτο συνετός και ουσιαστικός και δεν απέβλεπε στο να δημιουργήση ταραχή στην τόσο ωραία Εκδήλωση της Ορκωμοσίας του αγαπητού μας πρώτου Αιρετού Περιφερειάρχου Δυτικής Ελλάδος κ. Αποστόλου Κατσιφάρα και του Περιφερειακού Συμβουλίου. Όμως η πρόκληση δεν έπρεπε να μείνη χωρίς απάντηση.

Όλα αυτά, μας εδημιούργησαν και μας δημιουργούν πόνο ψυχής, διότι λέγονται από χείλη ανθρώπων, οι οποίοι εγεννήθησαν και ανετράφησαν και ζουν σε ένα χώρο και σε ένα κλίμα το οποίο διαποτίστηκε με τα νάματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας, τον οποίο με αγώνες εκέρδισε αυτός ο Λαός που είχε και έχει βαθειά ριζωμένη στην καρδιά του την πίστη στον μόνο Αληθινό Θεό, ο Οποίος έγινε άνθρωπος για μας.

Αυτή η πίστη στόν  Θεό της αγάπης, έκανε αυτό τον Λαό να αγκαλιάζη χωρίς διακρίσεις όλους τους ανθρώπους και να μπορή να θυσιάζεται για τις πανανθρώπινες αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία βάναυσα οι επικριτές της Εκκλησίας καταπατούν, εκφράζοντας για την Πατρίδα μας, την δημοκρατική Ελλάδα, ένα επικίνδυνο ρατσισμό, εις βάρος αυτής ταύτης της υποστάσεως του Έθνους μας, της Πατρίδος μας.

Τούτο το γεγονός είναι πρωτοφανές και πρωτάκουστο, μάλιστα όταν οι πάντες, όπου γης, υπερασπίζονται (και καλώς, κάλλιστα πράττουν) την ιδιοπροσωπεία τους και τις αξίες της παραδόσεως και του τόπου τους.

Επί χρόνια τώρα, στην Πατρίδα μας, αυτές οι φωνές δηλητηριάζουν τις ψυχές των ανθρώπων, των Νεοελλήνων, οι οποίοι τα τελευταία έτη μεγάλωσαν και διαπαιδαγωγήθηκαν δυστυχώς, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, όπου ακούγονται τέτοιες θέσεις ακυρωτικές των θεσμών, των προσώπων και των αξιών. Τα αποτελέσματα εμφανή. Αποδιοργάνωση της κοινωνίας, διάλυση των οικογενειών, διάλυση της παιδείας, απαξίωση των θεσμών, καταρράκωση της ανθρωπίνης προσωπικότητας και αυτής ταύτης της ζωής.

Από την άλλη μεριά, δυστυχώς, υπάρχει μια απάθεια και ένας «ωχαδερφισμός», πράγματα επικίνδυνα για την πορεία των κοινωνικών μας πραγμάτων.

Η όποια υγιής αντίδραση θεωρείται ως προσπάθεια φίμωσης της ελευθερίας.

Φαίνεται ότι, μερικοί, θεωρούν ελευθερία, το να μιλάνε μόνο ολίγοι και να λένε ο,τι θέλουν, προσβάλλοντας θεσμούς και πρόσωπα και ρίχνοντας λάσπη σε αξίες διαχρονικές, χωρίς, κατ’ αυτούς, να έχη το δικαίωμα κάποιος να αντιδράση η να διαμαρτυρηθή η να υπερασπιστή τον εαυτό του και τον θεσμό που υπηρετεί.

Η στοχοποίηση  και γνωστή  είναι και επαναλαμβάνεται κατά καιρούς, εις βάρος της Εκκλησίας, η οποία Εκκλησία είναι το λίκνο αυτού του Λαού, η κρηπίδα του, το θεμέλιό του δηλαδή, αυτή ταύτη η υπόστασή του.

Η τακτική γνωστή. Κάθε τόσο και ένα πλήγμα στο σώμα της Εκκλησίας από συγκεκριμένα κέντρα, τα οποία πάντοτε εστόχευαν στο να αποδυναμώσουν την σχέση του Λαού με την πνευματική του μάνα, και τροφό.

* Την μια φορά με το παραμύθι περί της «αμυθήτου» Εκκλησιαστικής περιουσίας, για την οποία πολλάκις έχομε μιλήσει, ενημερώνοντας τον ευσεβή Λαό μας, αλλά και όποιον άλλον έχει ερωτήματα επ’ αυτού, ότι δηλαδή η υπόθεση αυτή είναι μια αισχρή προπαγάνδα εις βάρος της Εκκλησίας, αφού μόνο το 4% έχει απομείνει από την Εκκλησιαστική περιουσία, από τις κατά καιρούς απαλλοτριώσεις της από το κράτος για τους «κοινωφελείς» σκοπούς του, και από το εναπομείναν μέρος της περιουσίας αυτής κάποιο τμήμα είναι δεσμευμένο ως δασικό και κάποιο άλλο για διαφόρους λόγους δεν είναι δυνατόν να αξιοποιηθή.

Από αυτό, το εναπομείναν μέρος της περιουσίας της, η Εκκλησία στηρίζει αυτόν τον Λαό, τον πονεμένο, τον προδομένο, τον αδικημένο και πολλάκις εμπαιζόμενο.

Από αυτά η Εκκλησία επιτελεί το τεράστιο κοινωνικό έργο της στηρίζοντας τα λαϊκά στρώματα, που απλώνουν το χέρι τους, ειδικά σήμερα για ένα πιάτο φαγητό και για μια εργασία, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν, τα οποία δυστυχώς τους στερεί καθ’ ημέραν το σύστημα.

Ποιός περίμενε, ότι θα φτάσωμε στο σημείο, ώστε αρχές του 2011, να λειτουργούν συσσίτια στις Ενορίες και να έρχονται κάθε ημέρα και περισσότεροι άνθρωποι να χορτάσουν την πείνα τους και να βρουν παρηγοριά και απαντοχή. Ναι, κάθε ημέρα και περισσότεροι προσέρχονται με εμπιστοσύνη στην μάνα τους, που λέγεται Εκκλησία και την οποία βάναυσα πλήττουν οι εχθροί της. Είναι σαν να σκοτώνουν την μάνα, ώστε να μην μπορή να θηλάση το παιδί της και να ζήση. Ποιός, λοιπόν, είναι εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, η Εκκλησία η εκείνοι που την πλήττουν  θέλοντας να στερήσουν από τον Λαό την πηγή της ζωής;

* Τελευταία ακούγονται πλείστες όσες, ανεύθυνες γνώμες περί του θέματος της μισθοδοσίας των Κληρικών.

Μια άλλη αισχρή προπαγάνδα των γνωστών κύκλων εναντίον της Εκκλησίας. Δυστυχώς, βομβαρδίζονται οι άνθρωποι με συνθήματα εναντίον των Κληρικών μας, των ηρώων αυτών, οι οποίοι καθ’ ημέραν αναλίσκονται για να ζήση αυτός ο τόπος, για να βρίσκουν λόγον αγάπης και παραμυθίας οι άνθρωποι στις πόλεις μας και στα δύστυχα χωριά μας, τα οποία η πολιτική των τελευταίων ετών, τα ρήμαξε και τα ενέκρωσε.

Αυτοί, οι Ιερείς μας, τώρα, που δεν υπάρχει τίποτε στην Ύπαιθρο χώρα, ούτε σχολεία, ούτε δάσκαλοι, ούτε κάποια αρχή να νοιάζεται για τον τόπο, όπου γέροντες πολλάκις εγκαταλελειμμένοι ζώντες με σύνταξη της πείνας, αγωνίζονται να κρατηθούν αξιοπρεπώς στην ζωή, αυτοί οι Ιερείς μας μένουν πιστοί στο χρέος κάθε ημέρα «φυλάσσοντες τον τόπο» και στηρίζοντας ο,τι έχει απομείνει, από τις ψυχές μέχρι την πολιτιστική και ιστορική μας παράδοση και κληρονομιά.

Σ’ αυτούς τους Ιερείς μας, οι οποίοι εργάζονται νύχτα και ημέρα στις πόλεις και τα χωριά μας, παρέχεται ο μισθός, αυτός που παρέχεται, ως μία συμβατική υποχρέωση του κράτους για την περιουσία, την οποία έχει κατά διαστήματα πάρει από την Εκκλησία.

Και όμως, αυτό αποσιωπάται τεχνηέντως, ώστε να ρίχνεται λάσπη συνεχώς στα πρόσωπα των Ιερέων μας, οι οποίοι είναι οι φρυκτωροί αυτού του τόπου και οι υπηρέτες του Λαού.

Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν την διακοπή της μισθοδοσίας του Κλήρου, πρέπει να γνωρίζουν, ότι για να γίνη αυτό, πρέπει να καταργηθούν οι συμβάσεις, βάσει των οποίων, το Κράτος κατά καιρούς απαλλοτρίωσε την Εκκλησιασική περιουσία, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση της μισθοδοσίας του Κλήρου, να επιστραφή η περιουσία αυτή (και εφ’ όσον αυτό δεν είναι δυνατόν ως αντιλαμβάνεσθε), να αποτιμηθή η αξία της με τα νυν δεδομένα και να δοθούν τα χρήματα στην Εκκλησία για την μισθοδοσία των Κληρικών.

Το θέμα αυτό χρειάζεται πολλή σύνεση, ώστε να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις στην κοινωνία μας. Πιστεύομε ότι έτσι χειρίζεται η πολιτεία ανέκαθεν τα ζητήματα αυτά, με σωφροσύνη δηλαδή, ώστε να μη δημιουργηθούν μεγάλες αδικίες εις βάρος ενός μεγάλου τμήματος του Ελληνικού Λαού, με τεράστιες επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο

Όμως ας είναι. Ο «κλήρος» του Ιερού Κλήρου είναι το μαρτύριο και το «όνειδος» για του Χριστού την αγάπη και την δόξα και την σωτηρία των ανθρώπων.

* Το τρίτον που θα ήθελα να σημειώσω. Απόηχος όλων των παραπάνω είναι όσα λέγονται περί του περιλαλήτου χωρισμού Εκκλησίας – Πολιτείας. Η Εκκλησία να ασχολήται με τα του οίκου της, μας λένε, και να αφήση την Πολιτεία να κάνη την δουλειά της. Βέβαια, όλοι αυτοί που μιλάνε με αυτόν τον τρόπο, δεν γνωρίζουν ούτε τι είναι Εκκλησία, ούτε ποιός είναι ο οίκος της.

Δεν θέλουν να αντιληφθούν, διότι αυτό τους καίει και τους πονάει, ότι Εκκλησία δεν είναι τα κτήρια των Ναών, αλλά ο Λαός, οι άνθρωποι, όλοι αυτοί οι οποίοι εμπιστεύονται την Εκκλησία γιατί είναι μέλη της.

Όπως ένα μέλος δεν είναι δυνατόν να ζήση μακράν του σώματος, αλλά αυτονομούμενον η αποκοπτόμενον, ξηραίνεται, έτσι και όποιος αποκόπτεται από την Εκκλησία είναι καταδικασμένος στην απώλεια, στον θάνατο. Ο Λαός απεχθάνεται  τον θάνατο, γιατί είναι ο εχθρός της ανθρωπίνης υπάρξεως.

Ο Λαός αγαπάει την ζωή και γι’ αυτό παραμένει ενωμένος με την Εκκλησία του Εσφαγμένου Αρνίου, η οποία είναι η ρίζα του και η πηγή της ζωής του. Αυτό είναι το πρώτο και βαθύ και ουσιαστικό στοιχείο της σχέσεως του Λαού με την Εκκλησία και γι’ αυτό «πύλαι άδου, ου κατισχύσουσιν αυτής», κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Χρυσόστομο.

Το δεύτερον στοιχείο που καίει και τσουρουφλίζει όλους αυτούς, οι οποίοι πιπιλίζουν ως καραμέλα και επαναλαμβάνουν ως ανούσιοι και κουραστικοί παπαγάλοι, τα περί χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας είναι ότι ο Λαός, για τον οποίον λένε ότι κόπτονται, ευτυχώς γνωρίζει τι έκανε η Εκκλησία κατά καιρούς, ώστε να μη χάση την αυτοσυνειδησία του, την ιδιοπροσωπεία του και την ταυτότητά του.

Αγωνίστηκε η Εκκλησία, αυτός ο Λαός τον οποίον χρησιμοποιούν όλοι οι παραπάνω, γιατί επαναλαμβάνω, αυτός ο Λαός είναι η Εκκλησία, αγωνίστηκε για ο,τι ιερό και όσιο σ’ αυτό τον τόπο, τα οποία δυστυχώς τώρα κάποιοι δεν σέβονται, άλλοι τα ξεπουλούν και έτεροι τα υβρίζουν και τι κρίμα «μιλάνε» εξ’ονόματος του Λαού.

Αν ρωτήσης κάποιον απ’ αυτούς, «τι εννοείς όταν λέγης χωρισμό Εκκλησίας από την Πολιτεία;» , δεν γνωρίζει να σου απαντήση. Όλους αυτούς, την θλιβερή μειοψηφία του Λαού, τους πείραξε και τους πειράζει το γεγονός, ότι μέσα σε μια εποχή ποικίλης κρίσεως, την οποία διέρχεται η χώρα μας, αυτός ο Λαός «κατακλύζει» τους Ιερούς Ναούς, που είναι ο δικός του οίκος για να ομολογήση την πίστη του στον Θεό και την αφοσίωση του στην Εκκλησία. Να λοιπόν, ποιός είναι ο οίκος της Εκκλησίας.

Αυτός ο Λαός είναι. Τα παιδιά της, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, πλούσιοι και πτωχοί, όπως συνεχώς ευαγγελίζεται. Είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι ψηφίζουν, εκφράζονται και αποφασίζουν μέσα σε μια δημοκρατική Χώρα.

Και όμως, όσοι μιλούν για χωρισμό Εκκλησίας – Πολιτείας, εκείνο που θέλουν είναι να καταπνίξουν την φωνή των πολλών, να τους δέσουν τα μάτια, να τους κλείσουν το στόμα και να τους βουλώσουν τα αυτιά. Ε, αυτό μόνο δημοκρατία δεν είναι και αυτό ο Λαός δεν είναι δυνατόν να το αφήση να περάση.

Επί του θέματος αυτού δεν είναι της παρούσης να ασχοληθούμε εκτενώς. Πετώντι καλάμω μόνο θα σημειώσωμε τα εξής:

Πρώτον. Εννοούν όσοι ισχυρίζονται για χωρισμό, τον χωρισμό των μελών της Εκκλησίας, από τα μέλη του Κράτους; Αλλά τα μέλη της Εκκλησίας είναι ταυτόχρονα και πολίτες του Κράτους, ακόμα και Ηγέτες του Κράτους. Πως θα χωρίσουν λοιπόν;

Δεύτερον. Εννοούν την παράδοση της Ελληνικής Κοινωνίας; Όμως λησμονούν ότι αυτή η παράδοση έχει γίνει ένα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τα ήθη και τα έθιμα των πολιτών αυτής της Χώρας.

Οι πολίτες, λοιπόν, τηρούν αυτές τις παραδόσεις που είναι η ίδια τους η ζωή. Πως είναι δυνατόν η Πολιτεία να μη το λάβη υπ’όψη της αυτό;

Τρίτον. Το άλλο σημείο το οποίο ίσως εννοούν οι θιασώτες του χωρισμού Εκκλησίας – Πολιτείας είναι, το θέμα του χωρισμού της διοίκησης της Εκκλησίας από την διοίκηση του Κράτους.

Αλλά αυτό ισχύει, αφού έχομε διακριτούς ρόλους, οι οποίοι τυγχάνουν σεβασμού. Οπότε και στο σημείο αυτό χρειάζεται πολύ μεγάλη σύνεση και ο,τι λέγεται, πρέπει να αντέχη στον διάλογο και την κριτική. Επ’ αυτού θα επανέλθωμε εκτενώς, όταν χρειασθή.

* Αλλά ας προχωρήσωμε και σε ένα άλλο σημείο. Ενοχλούνται κάποιοι, όταν η Εκκλησία μιλάη. Θέλουν εδώ στην Ελλάδα, όλοι να έχουν λόγο, (και καλώς έχουν), επί παντός θέματος, εκτός από την Εκκλησία. Αυτή πρέπει να σιωπά. Μας αμφισβητούν η καλύτερα θέλουν να μας στερήσουν το δικαίωμα να μιλάμε και να παρεμβαίνομε στα κοινωνικά δρώμενα.

Ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας δικαιούται και υποχρεούται, και γνώμη να έχη και στα δρώμενα να μετέχη και να κρίνη με σύνεση και ευπρέπεια και να αγωνίζεται για καλύτερο μέλλον, για καλύτερη διαβίωση, παιδεία, εργασία κ.λ.π.

Οι Αρχιερείς και Ιερείς, σύμφωνα με τους ολίγους, δεν έχουν δικαίωμα να εκφέρουν γνώμη, γιατί «πολιτικολογούν». Αλήθεια, τι άδικο είπαμε, τι αντιλαϊκόν, τι αντιδημοκρατικόν;

Η τι κακόν λέγομεν, όταν μιλάμε για την κοινωνική αδικία, για τη φτώχεια, για την καταπίεση των αδυνάτων, για τις εξαρτήσεις των νέων από τις ποικίλες μάστιγες, για την καταρράκωση των αξιών, για την απαξίωση των θεσμών, για την ανεργία, για το μεταναστευτικό; Δεν είναι θέματα αυτά, που καίνε όλους τους πολίτες;

Κάποιοι προχωρούν ακόμα πιο πέρα. Ναι, σαν άτομα να μιλάτε, αλλά όχι σαν Εκκλησία, σαν σώμα δηλαδή. Άλλο και αυτό καινοφανές και παράλογο. Όλοι οι σύλλογοι κάνουν ψηφίσματα, διαμαρτυρίες, κ.λ.π. Εμείς η Εκκλησία, πρέπει να έχομε το στόμα μας κλειστό.

Αυτοί που μιλάνε για τους λαϊκούς αγώνες, θέλουν έξω από τον αγωνιστικό χώρο, την Εκκλησία. Τι αδικία όμως. Δυστυχώς αυτοαποκαλύπτονται.

* Αλλά ας θίξω και ένα άλλο σημείο. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι θέλουν ένα άθεο κράτος. Γι’ αυτό γίνεται όλη αυτή η υπόγεια η εμφανής πολεμική εναντίον της Εκκλησίας. Θέλουν ένα μοντέλο, το οποίο δυστυχώς έχει παρακμάσει και έχει αποβληθεί προ πολλού από άλλους λαούς, που το είχαν κάποτε υιοθετήσει.

Ναι, αυτό θέλουν όλοι οι παραπάνω και οι πάτρωνες τους. Γι’ αυτό κάθε τόσο και κάτι ανασύρεται από τα συρτάρια τους. Μια το θέμα για τα σύμβολα, μια το ζήτημα για το μάθημα των Θρησκευτικών, μια εκείνο για τον όρκο, την άλλη για την εκκλησιαστική περιουσία και τόσα άλλα.

* Προς όλους αυτούς απαντούμε με τη γλώσσα της αλήθειας, της ευθύνης έναντι του Λαού, τον οποίον μας ενεπιστεύθη ο Θεός και έναντι αυτών των ιδίων. Απαντούμε με τη γλώσσα της αγάπης.

* Η Εκκλησία με την Πολιτεία έχουν διακριτούς ρόλους και αυτό τυγχάνει σεβασμού από όλους μας. Όλοι μας αγωνιζόμαστε για αυτό τον τόπο, τον τόσο βασανισμένο και πολυαγαπημένο, για την Ελλάδα.

Όλοι μας εργαζόμεθα και δε θα φεισθώμεν ουδέ αυτής της ζωής μας για τα δίκαια του Λαού μας. Για την πνευματική του τροφή και την σωτηρία του πρωτίστως, αλλά και για κοινωνική δικαιοσύνη, για σωστή παιδεία, για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων, για την αντιμετώπιση της βίας, της πείνας και όποιας άλλης αδικίας απειλεί τον Λαό μας και την Πατρίδα μας.

* Η θέση μας είναι μέσα στην κοινωνία, θέση πνευματική, θυσιαστική για την έξοδο των ανθρώπων από την απελπισία, την κρίση θεσμών και αξιών και την οδύνη που δοκιμάζει καθημερινά.

* Τώρα είναι η ώρα της Εκκλησίας. Τώρα καλούμεθα ως Εκκλησία, να προσφέρωμε, όπως πάντοτε, αλλά ακόμα περισσότερο τον αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό ως μόνη σωτηρία του κόσμου. Τώρα καλούμεθα να στηρίξωμε με όλες μας τις δυνάμεις τον Λαό μας, να τον βοηθήσωμε, να του δώσωμε την χαμένη ελπίδα, το μήνυμα της ζωής.

Η φωνή μας, δυνατή, προφητική, οι λόγοι μας έκφραση αγωνίας και πλήμμυρα αγάπης για αυτό τον Λαό. Η Εκκλησία υπάρχει για να ζήση ο Λαός και ψυχικά και σωματικά.

Ο,τι έχομε ανήκει στον Λαό. Για να τον στηρίξωμε πνευματικά και να τον ψωμίσωμε σωματικά. Σ’ αυτό το πνεύμα κινούμεθα όλοι οι Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, όλος ο Ιερός Κλήρος.

Ο ρόλος μας δεν είναι η ηττοπάθεια και ο λόγος μας θα είναι πάντοτε αφυπνιστικός, ουσιαστικός, φωτιστικός, παραμυθητικός, λόγος ελπίδος, αλλά και ελεγκτικός σε κάθε περίπτωση που διαπράττονται αδικίες από οποιονδήποτε εις βάρος αυτού του Λαού και των ιερών και οσίων του Γένους μας.

Δημιουργίες σε Ξύλο, Πέτρα και Κεραμίδια της φίλης και συναδέλφου Έφης Μητσοπούλου

Για να τις δείτε πατήστε εδώ.

50.000 ΠΑΙΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΣΕΚΤΑΣ2

Κίνδυνος από τις εναλλακτικές ιατρικές. Αυτόκλητοι ψυ­χοθεραπευτές προτείνουν τσαρλατανικές λύσεις και ασκούν διανοητική επιρροή.

Όπως είναι γνωστό, σε όλες τις ανα­πτυγμένες χώρες τα προβλήματα που δη­μιουργούν οι σέκτες και οι διάφορες άλλες ομάδες χειρισμού της προσωπικότητος χα­ρακτηρίζονται σαν απειλή κατά της κοινω­νίας και των δημοκρατικών ελευθεριών και αντιμετωπίζονται αναλόγως.

Ειδικά στη Γαλλία, χώρα ιδιαίτερα ευ­αίσθητη στην διαφύλαξη των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και την πρόληψη από τις βλάβες -ψυχικές και σω­ματικές- που οι οργανώσεις αυτές επιφέ­ρουν, λειτουργεί από ετών ειδική διυπουρ­γική Επιτροπή, που εργάζεται στα πλαίσια του Κοινοβουλίου, κάτι που δυστυχώς στη χώρα μας δεν ισχύει καθώς οι ομάδες αυ­τές θεωρούνται φιλοσοφικής η θρησκευτι­κής τάξεως και η βλαπτική τους επίδραση σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο παραθεωρείται.

Αναδημοσιεύουμε κατωτέρω συνέντευ­ξη του , στο γνωστό Γαλλικό έντυπο LE FIGARO, που προειδοποιεί τις οικογένειες για τον μεγάλο κίνδυνο.

Η διυπουργική Επιτροπή «Επαγρύπνη­σης και Αγώνα κατά των Παρεκτροπών των Σεκτών» (Miviludes) κυκλοφόρησε ει­δικό Οδηγό με τίτλο: «Η προστασία των ανηλίκων από τις παρεκτροπές των αιρέ­σεων». Ένα πόνημα που έχει σκοπό να βοηθήσει τους επαγγελματίες που έχουν επιφορτισθεί με την ευθύνη των παιδιών, στο να ανιχνεύουν την διανοητική και κατ’ επέκταση ψυχική κακοποίηση εις βάρος τους.

Le Figaro: – Σε τι θα είναι χρήσιμος αυ­τός ο Οδηγός;

Georges Fenech: – Απευθύνεται σε όσους επαγγελματίες δραστηριοποιούνται στο χώρο του παιδιού, όπως οι διάφοροι εκπαι­δευτικοί και διδάσκαλοι, προσφέροντας τους ένα πίνακα στοιχείων και ενδείξε­ων, ώστε να εξακριβώνεται η κακοποίηση που προέρχεται από την επαφή με κάποια σέκτα. Παρέχει επίσης τις πληροφορίες σχετικά με τον ενδεικνυόμενο τρόπο αν­τίδρασης αλλά και πληροφόρησης των Ιδρυμάτων. Στόχος του επίσης είναι η πλη­ροφόρηση των οικογενειών.

Le Figaro: Θεωρείτε πως οι εν λόγω επαγγελματίες δεν είναι επαρκώς καταρ­τισμένοι;

Georges Fenech: Πολλοί δεν είναι σε θέση να ανιχνεύσουν την υφιστάμενη ψυ­χική κακοποίηση. Από την άλλη πλευρά, φοβούνται μήπως, εισδύοντας στον ιδιω­τικό αυτό χώρο, θίξουν ελευθερίες, κυρίως θρησκευτικής πίστης3. Αυτός ο Οδηγός θέλει να καταρρίψει αυτό το ταμπού και να αφυπνήσει τις συνειδήσεις. Αυτοί οι υπεύθυνοι έχουν καθήκον επέμβασης μό­λις διαπιστωθεί κάποια υπόνοια.

Le Figaro: Σε τι αριθμό ανέρχεται το πλήθος των παιδιών που υφίστανται τις συνέπειες των παρεκτροπών των αιρέσε­ων;

Georges Fenech: Είναι μεταξύ 50.000 και 60.000 τα παιδιά αυτά. Ανάμεσα τους συγκαταλέγονται πάνω από 5.000 που βρίσκονται σε ιδιαίτερο κίνδυνο γιατί μεγαλώ­νουν σε κλειστές κοινότητες.

Le Figaro: Τι απέγινε η μελέτη που διεξή­γαγε το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας;

Georges Fenech: Στόχος της μελέτης αυτής είναι να υπολογίσει τον αριθμό των παιδιών που έχουν εγκαταλείψει τη φοίτησή τους στο σχολείο ακολουθών­τας την κατ’ οίκον διδασκαλία. Η μελέτη πρόκειται να ολοκληρωθεί το επόμενο έτος. Γνωρίζουμε ότι ανάμεσα σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν θύματα δια­νοητικού χειρισμού. Σύμφωνα με τους αριθμούς του Υπουργείου Εθνικής Παι­δείας, 13.475 παιδιά έχουν εγκαταλείψει το σχολείο. Μία άλλη μελέτη που θα γί­νει από τον O.N.E.D. (Εθνικό Οργανισμό Παρατήρησης του Παιδιού σε κίνδυνο) κατόπιν αίτησης της Νομικής Προστασί­ας της Νεολαίας (P.J.J.) θα ασχοληθεί με τους νέους που αποτελούν τον στόχο των σεκτών.

Le Figaro: Υπάρχει κάποιο περιστατικό εξαιτίας του όποιου εκτίθενται ιδιαίτερα σε κίνδυνο τα παιδιά;

Georges Fenech: Όλο και περισσότεροι γονείς, αντιμέτωποι με κάποια ασθένεια του παιδιού τους προσφεύγουν σε γκουρού θεραπευτές. Αυτοί τους μιλούν για το «χρη­στό παιδί, για ένα πλάσμα εκλεκτό, εξαιρε­τικό» και τους διατάζουν να σταματήσουν την θεραπεία της κλασσικής ιατρικής. Το Διαδίκτυο αγκιστρώνει τις απελπισμένες αυτές οικογένειες. Εκ παραλλήλου, υπάρ­χει ένας πραγματικός ενθουσιασμός προς τις εναλλακτικές ιατρικές. Αυτόκλητοι ψυ­χοθεραπευτές προτείνουν τσαρλατανικές λύσεις και ασκούν διανοητική επιρροή. Ο επόμενος Οδηγός μας με προορισμό τους ιατρούς και την οικογένεια θα αφορά το φαινόμενο αυτό.

Le Figaro: Ποιο άλλο φαινόμενο έχει προσελκύσει την προσοχή της Επιτροπής Miviludes;

Georges Fenech: Καθώς το έτος 2012 κα­ταφθάνει ολοταχώς, επαγρυπνούμε όσον αφορά τα κινήματα που κηρύσσουν την συντέλεια του κόσμου στη διάρκεια της χρονιάς αυτής. Θα τους αφιερώσουμε μια μελέτη που θα δημοσιευθεί το ερχόμενο έτος.

2. LE FIGARO, 13 Οκτ. 2010, άρθρο της Angelique Negroni.

3. Κάτι για το οποίο, οι κάθε λογής διανοητικοί χειραγωγοί των σεκτών δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό. Σημεί­ωση «Διαλόγου».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΕΥΧΟΣ 61

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com

3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Μητέρα συνελήφθη στη Νότια Κορέα για τον φόνο του τρίχρονου γιου της, τα κλάματα του οποίου την ενοχλούσαν όταν έπαιζε στο Ίντερνετ, ανακοίνωσε σήμερα η αστυνομία.

Η Νότια Κορέα είναι η χώρα με τους περισσότερους «εθισμένους» στο Ίντερνετ στον κόσμο και η αστυνομία και τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν συχνά περιστατικά που έχουν σχέση με τον εθισμό αυτόν.

Η γυναίκα, ηλικίας 27 ετών, έπαιζε on line παιγνίδια επί δέκα ώρες κάθε μέρα και στραγγάλισε το παιδί της γιατί είχε ουρήσει στο πάτωμα και την ενοχλούσαν τα κλάματά του.

«Είπε ότι ήταν έξαλλη γιατί ήθελε να ξεκουραστεί λίγο, αφού είχε παίξει επί τετράωρο στο Ίντερνετ κατά τη διάρκεια εκείνου του πρωινού», δήλωσε εκπρόσωπος της αστυνομίας του Σιονάν.

Η αστυνομία την περιέγραψε ως «ναρκομανή» των on line παιγνιδιών. Η γυναίκα έπαιζε παιγνίδια της τράπουλας και παιγνίδια ανατροφής εικονικών ζώων, σύμφωνα με την αστυνομία.

Η κυβέρνηση ανεβάζει σε δύο εκατομμύρια του «εθισμένους» στο Ιντερνετ και στα βιντεοπαιγνίδια, επί πληθυσμού 50 εκατομμυρίων, και έχει αναγγείλει ότι ξεκινά τον επόμενο χρόνο μία εκστρατεία κατά του εθισμού, η οποία θα περιλαμβάνει την παροχή λογισμικού που θα επιτρέπει στα άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο να περιορίζουν τον χρόνο που περνούν στο Ίντερνετ.

Τον Μάιο 2010, ένας άνδρας είχε καταδικασθεί σε δύο χρόνια φυλάκισης, αφού άφησε, μαζί με τη γυναίκα του, να πεθάνει από την πείνα το μωρό τους ηλικίας τριών μηνών, διότι ήταν πολύ απασχολημένοι με την ανατροφή του εικονικού μωρού τους στο Ίντερνετ.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο «ΤΡΕΛΛΟΣ» ΜΗΤΡ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ

ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΗΝ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ

αναδημοσίευση από ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Σήμερα, Κυριακή 19 Δεκεμβρίου στο Συνεδριακό Κέντρο της Δημητσάνας, κατάμεστο από τον λαό και τους άρχοντες, ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας με αρκετούς ιερείς και μοναχούς έκανε την ορκομωσία του νέου Δημάρχου Γορτυνίας κ. Ιωάννου Γιαννοπούλου. Μετά την ολιγόλεπτη προσφώνηση του Μητροπολίτου στον νέο Δήμαρχο, η οποία χειροκροτήθηκε από το πλήθος, ένα σημαίνον μέλος, περιφρονώντας την παρουσία του ιερού κλήρου, ομίλησε και είπε ότι δεν χρειαζόμασταν τους ιερείς, γιατί κατά τον κανονισμό δεν προβλέπεται η παρουσία του αρχιερέως και των ιερέων σε ορκομωσία.

Τα περιφρονητικά για τον ιερό κλήρο αυτά λόγια, λεχθέντα μάλιστα σε επίσημη στιγμή και ενώπιον τόσου πλήθους, εξόργισαν τον Μητροπολίτη κ. Ιερεμία, ο οποίος με οξύτητα πράγματι και με θυμό επιτέθηκε στον υβριστή και με ισχυρά την φωνή του είπε: «Αυτό σε πείραξε, κύριε, εσένα, η παρουσία των ιερέων; Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς αγωνιστήκαμε για να υπάρχει ελεύθερη πατρίδα και να κινείσαι εσύ ελεύθερος. Και λέγονται αυτά τα λόγια, χριστιανοί, εδώ στην Δημητσάνα, τον τόπο γέννησης του Πατριάρχου Γρηγορίου, που κρεμάστηκε για την πίστη και την πατρίδα; Ντροπή σε μερικούς και πάλι ντροπή τους, που βάλθηκαν να κάνουν την Ελλάδα μας άθεη. Δεν θα τους αφήσουμε. Εγώ, εδώ που ήλθα, εμπνέομαι από το σχοινί του Πατριάρχου Γρηγορίου και θέλω να γίνω αγωνιστής, θέλω να γίνω τρελλός για την πίστη την αγία.

Νά ξέρετε και να μάθετε ότι εδώ στην Δημητσάνα έχετε ένα τρελλό Δεσπότη, που δεν θα μείνει απαθής σε ανθρωπάκια και σε νάνους, που θέλουν να τα βάλουν με την άγια πίστη μας και να ξεριζώσουν την αγάπη μας στον Χριστό και την Παναγία, που μας άφησαν ως προίκα οι πατέρες μας. Εγώ είμαι τέκνον ήρωος αλβανικών ορέων και δεν σκοτώθηκε παλλικάρι 25 ετών στα αλβανικά βουνά ο πατέρας μου, για να ρχεται αυτός ο κύριος να περιφρονεί εδώ δημόσια τον ιερό κλήρο. Αφού λοιπόν, κατά τα λόγια του κυρίου αυτού, για τα οποία δεν άκουσα κανένα από σάς να διαμαρτυρηθεί, αφού δεν χρειάζονται οι ιερείς στην ορκομωσία, διαμαρτύρομαι και εξέρχομαι από την αίθουσα και δίνω εντολή σε όλους τους ιερείς και τους μοναχούς να φύγουν και αυτοί από την αίθουσα». Και απευθυνόμενος στους ιερείς και τους μοναχούς είπε: «Εμπρός, εμπρός! Πατέρες όλοι να φύγουμε, αφού μας περιφρονούν».

Τότε όλο το πλήθος ηλεκτρίστηκε από την σκηνή και από τους πονετικούς και έντονους λόγους του Δεσπότη και διαμαρτυρήθηκε λέγοντας να βγεί έξω από την αίθουσα αυτός που είπε αυτά τα λόγια και όχι ο Δεσπότης μας.

Και όλοι οι πρώην Δήμαρχοι και οι άρχοντες και ο νέος Δήμαρχος και ο λαός έπεσαν επάνω στον Δεσπότη και του ζητούσαν συγγνώμη για το συμβάν και τον παρακαλούσαν να μην εξέλθει από την αίθουσα αυτός και οι κληρικοί.

Η σκηνή ήταν πολύ ταραχώδης και εντυπωσιακή και δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Τελικά ο κ. Ιερεμίας κάμφθηκε από τον γλυκό λόγο του πρώην Δημάρχου Δημητσάνης κ. Αναστασίου Βλάχου, ο οποίος του είπε: «Σεβασμιώτατε, επικαλούμαι τα τέσσερα χρόνια της άριστης συνεργασίας μας και σάς παρακαλώ να ξεχάσετε τον προσβλητικό λόγο εναντίον των ιερέων, που ειπώθηκε, και να μείνετε και εσείς και οι ιερείς στην αίθουσα».

Στην συνέχεια ομίλησαν ο κ. Δήμαρχος και οι επίσημοι. Όλοι τους στον πρόλογο της προσλαλιάς τους ζητούσαν συγγνώμη από τον Δεσπότη για το συμβάν. Ο ίδιος ο Δεσπότης, όπως ακούσαμε και διαπιστώσαμε, ήταν ήρεμος ψυχικά και χαρούμενος, γιατί από το συμβάν βεβαιώθηκε ότι στην Γορτυνία με έδρα την Δημητσάνα καταπνίγονται από τον ίδιο τον λαό και τους άρχοντές του οι ακουόμενες αθεϊστικές ιδέες.

ΠΗΓΗ: romfea.gr

ΣΧΟΛΙΟ «Χ.Β.»:

Με την μαχητική του στάση ο Σεβ. Γόρτυνος τσάκισε την κρούστα της κατεστημένης ηττοπαθείας και τίμησε τα αντρειωμένα βουνά της Γορτυνίας. Μια ηττοπάθεια κι ένας ένοχος εφησυχασμός έχουν φέρει την πατρίδα μας στο σημερινό χάλι. Μια μειοψηφία επιτηδείων ασυνειδήτων και θρασυδείλων και μαχητικών ξυλοσχιστών επί σειράν ετών έχουν μονοπωλήσει την παραγωγή ιδεών και αντιλήψεων και έχουν εγκαταστήσει «φάσμα» (φάντασμα) αδιεξόδου στους πολλούς άβουλους βολεμένους. Να όμως που με ψυχωμένους επί κεφαλής ανοίγουν μικρές χαραμάδες ελπίδας. Για τον Θεό αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Μήπως ο Θεός εμποδίστηκε να αναδείξει από το «πουθενά» τον Μωυσή και να σώσει τον λαό Του από την πικρή δουλεία στον Φαραώ;

Και παρεμπιπτόντως, όποιος έχει λίγο νού μπορεί εύκολα να βρει τις αναλογίες και ομοιότητες των φαραωνικών μεθοδεύσεων (σκληρή, απάνθρωπη δουλειά [σημειωτέον ότι η λέξη προέρχεται από την “δουλεία”], απαγόρευση γεννήσεων, επιβολή απελπισίας κ.λπ.) με τις τροϊκανικές !!!

«Ζητείται ΜΩΥΣΗΣ»!

αναδημοσίευση από ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μια σημαντική και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση βιβλίου πραγματοποιείται την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου, στις 6μμ στο αμφιθέατρο του Αποστολοπούλειου Πνευματικού Κέντρου Τρίπολης. Η πολυβραβευμένη συγγραφέας Thea Halo ταξιδεύει για μια ακόμη φορά στην Ελλάδα, από την Αμερική όπου ζει, και κάνει μια στάση στην Αρκαδική πρωτεύουσα για να παρουσιάσει το βιβλίο της «Ούτε το όνομά μου».

Η εκδήλωση είναι μια πρωτοβουλία του Πειραματικού Γυμνασίου Τρίπολης. Ένα καλό παράδειγμα του πώς ένα σχολείο στην επαρχία μπορεί να αναπτύσσει και να διοργανώνει δραστηριότητες που ξεπερνούν τα όρια της «τάξης» και του «μαθήματος», προσφέροντας σε ένα διευρυμένο κοινό την ευκαιρία για ένα διαφορετικό μάθημα ιστορίας…

Το βιβλίο της Thea Halo περιγράφει τη συγκινητική ιστορία της μητέρας της Sano (Ευθυμία Βαρυτιμιάδου), η οποία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναγκάστηκε, σε ηλικία μόλις 10 ετών, να εγκαταλείψει το χωριό της στον Πόντο, κυνηγημένη από τους Τούρκους.  Βρέθηκε στο Κουρδιστάν και από ‘κει στο Λίβανο, απ’ όπου μετέβη με μυθιστορηματικό τρόπο στην Αμερική. Χάρη στις προσπάθειες της κόρης της κατάφερε να ξετυλίξει το κουβάρι της προσωπικής ιστορίας και να ανακαλύψει το χωριό τους, Άγιο Αντώνιο της Κερασούντας. Έτσι, 70 χρόνια μετά τον εκπατρισμό της, η συγγραφέας μαζί με τη μητέρα της επιστρέφουν στην Τουρκία, αναζητώντας το πατρικό της σπίτι. Το βιβλίο «Ούτε το όνομά μου», το οποίο είναι μια αυθεντική κατάθεση ψυχής, αποτελεί κι ένα σπάνιο ντοκουμέντο του διωγμού αλλά και της σφαγής εκατομμυρίων Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων που αποσιωπά η Τουρκία και γι’ αυτό το λόγο κατέκτησε αμέσως μια πολύ σημαντική θέση στη διεθνή ιστορική βιβλιογραφία.

Η συγγραφέας, Thea Halo, ξεκίνησε την καριέρα της σαν ζωγράφος. Το 1992 ξεκίνησε να γράφει ποίηση, διηγήματα και δοκίμια, ενώ λίγο αργότερα επιδόθηκε στην καταγραφή των απομνημονευμάτων της μητέρας της Sano. Παράλληλα, έχει εργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός σε διάφορους σταθμούς στη Νέα Υόρκη, ενώ αρθρογραφούσε και στον εβδομαδιαίο τύπο. Για το ποιητικό και δοκιμιακό της έργο έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία, ενώ τον Ιούνιο του 2009, τόσο στην ίδια, όσο και στη μητέρα της αποδόθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων.

Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα και το έργο της μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο www.notevenmyname.com.

(πηγή: gioula’s blog)

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος συζητήσασα και πάλι το θέμα της «Κάρτας του Πολίτη», με αφορμή το κείμενο που αναρτήθηκε προς «δημόσια διαβούλευση για την βέλτιστη αξιοποίηση της Κάρτας του Πολίτη» στο δικτυακό τόπο διαβουλεύσεων του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, ανακοινώνει ότι :

α. Εκ του περιεχομένου του κειμένου διαπιστώνεται ασάφεια, αντίφαση και σύγχυση.
β. Η Εκκλησία σέβεται το ανεπανάληπτο του προσώπου του ανθρώπου και την θεόσδοτη ελευθερία του.
γ. Το ανθρώπινο πρόσωπο δεν μπορεί να απογυμνωθεί από την αξιοπρέπεια και τα χαρακτηριστικά του.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων η Εκκλησία δηλώνει την επιφύλαξή της επί του θέματος, το οποίο θα συνεχίσει να παρακολουθεί με ανύστακτο ενδιαφέρον, αναμένοντας το νομοθετικό πλαίσιο για την τελική τοποθέτησή Της.

Δηλώνει δε ότι, εν τω μεταξύ θα παρεμβαίνει, οσάκις κρίνει τούτο σκόπιμο, σε κάθε στάδιο της διαδικασίας αυτής.

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

Υπομονή, συνάδελφοι!!! Είμαι καινούργιος και το ψάχνω ακόμη! Ελπίζω σύντομα να σας παρουσιάσω κάτι…