βία

Όταν ξεκινήσαμε τις ερευνητικές εργασίες μας με θέματα σχολικού και διαδικτυακού εκφοβισμού δεν ήμουν σίγουρη για την ανάγκη τους στο δικό μας σχολικό περιβάλλον. ¨Ήμουν αισιόδοξη ότι αυτό δεν συμβαίνει .. διαφορετικά θα το είχα καταλάβει….!!! Ψευδαίσθηση!!! Διαισθανόμουν την εξάπλωση των φαινομένων σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης -αν και σε αυτά υπάρχει μεγάλη διαβάθμιση- αλλά δεν ήμουν απόλυτα πεπεισμένη ότι μπορεί να έχει συμβεί σε μαθητές μου.
Η πρώτη μου απογοήτευση ήρθε όταν έμαθα από τους μαθητές -εσάς δηλαδή- τον αριθμό των “φίλων” που έχετε στα διάφορα δίκτυα, τα κριτήρια επιλογής τους (???) και το είδος των επαφών που διατηρείτε μαζί τους……. Ακόμη χειρότερη η προσπάθεια να δικαιολογήσετε τον αριθμό!!
Η επόμενη ήταν όταν στις συζητήσεις μας φάνηκε ότι τέτοια φαινόμενα δεν είναι μακριά μας….. έχουν συμβεί σε κάποιους και σίγουρα πολλοί τα έχουν δει να συμβαίνουν…
Μέρα με την μέρα πολλές εκμυστηρεύσεις ακούστηκαν ,πολλές ιστορίες αναλύθηκαν, πολλά προβλήματα αναφέρθηκαν, πολλοί προβληματισμοί ακούστηκαν . Η στοχοθεσία μας άλλαξε γιατί όλοι νιώσαμε την ανάγκη να αυτοβελτιωθούμε και να πάρουμε αποφάσεις.
Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε στην ευαισθητοποίηση μας αλλά και στην διάδοση των πρακτικών μας στους πολλούς …. ακόμη αδιάφορους …. παρατηρητές των περιστατικών.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ……….. ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ…….. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΙΑΣΤΟΥΜΕ ….. Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΝΙΩΣΕ ΜΟΝΟΣ …….. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ  ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ “ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΣΑΣ”  …….. ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ…………. ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΠΡΕΛΛΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ…… ΣΤΟ ΒΑΓΓΈΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΑΓΓΈΛΗ !!!!!!!
ΒΑΓΓΕΛΗ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ…. ΕΛΠΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΣΤΑΘΟΎΜΕ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΠΕΙΣΟΥΜΕ…… Η ΛΥΣΗ ΕΊΝΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΕΣ , ΣΤΗΝ “ΑΓΚΑΛΙΑ” ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ BULLYING…….ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ …. ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΟΥΒΟΙ!!
ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΛΗΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ…………!!!!!!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ………….

Αν  θέλετε να παρακολουθήσετε ταινίες με θέμα το bullying  μπορείτε να επιλέξετε κάποια από αυτές που προτείνονται στο σύνδεσμο που ακολουθεί….

Αν κάποιος παρακολουθήσει κάποια  από τιε προτεινόμενες ,μας λέει τη γνώμη του!

http://www.lifo.gr/team/u46465/55790

ΥΟU CAN SHINE! : 💡

beware of masks!

~YOU CAN SHINE~
Σκηνή 1η: Γενικό πλάνου του σχολείου ενώ όλοι οι μαθητές είναι μαζεμένοι στο προαύλιο εν ώρα διαλείμματος, η Θεοφίλη (θύμα) είναι απομονωμένη σε μια γωνία, κρατώντας και διαβάζοντας ένα βιβλίο.

Σκηνή 2η: Μέσα στη τάξη ενώ όλα τα παιδιά συζητάνε μεταξύ τους, η Θεοφίλη (θύμα) είναι μόνη της στο πρώτο θρανίο και διαβάζει. Κάποια παιδιά όμως την κοροϊδεύουν και της πετάνε χαρτάκια, οι υπόλοιποι μαθητές είναι απλά παρατηρητές. Ένα από τα άτομα που την κοροϊδεύουν πηγαίνει προς το μέρος της.
Γιάννα (θύτης): Τι έγινε ρε; Πάλι διαβάζεις; Με τίποτα δεν είσαι ικανοποιημένη, που θα φτάσεις; Πάνω από 20; Δεν πάει.
Θεοφίλη (θύμα): Αφού δεν σε ενοχλώ, μην με ενοχλείς ούτε εσύ.
Γιάννα (θύτης): Σε πληροφορώ ότι με ενοχλείς πάρα πολύ, μου κλέβεις τον αέρα. Που θα βρεις γκόμενο έτσι όπως είσαι ρε; Δεν κοιτάς τα χάλια σου λέω εγώ; Τα βιβλία σε μαράνανε μετά.
Θεοφίλη (θύμα): Δεν με απασχολούν αυτά τώρα.
Γιάννα (θύτης): Αχχ τι μας λες καλέ; Με τίποτα δεν καταλαβαίνεις έτσι; (σκίζει το φυλλάδιο του θύματος).
Θεοφίλη (θύμα): Αυτή ήταν εργασία ενός μήνα. Τι θα παραδώσω τώρα;
Γιάννα (θύτης): Σώπα ρε; Τι μας λες τώρα; Καλέ θα βάλω τα κλάματα. Μία εργασία λιγότερη, δεν θα σε παρεξηγήσει κανείς μην φοβάσαι!
Θεοφίλη (θύμα): Οχούύ αφήστε με όλοι σας.
Γιάννα (θύτης): Στο καλό!
(το θύμα αποχωρεί από την τάξη).
Σκηνή 3η: Η Γιάννα (θύτης) ξαναεπιστρέφει στη παρέα της.

Γιάννα (θύτης): Πώς της τα ‘πα;
Στέλλα (θύτης): Μια χαρά, κομπλέ.
Mαρία-Χριστίνα (θύτης): Κάποιος έπρεπε να την βάλει στη θέση της.
Γιάννα (θύτης): Δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση με αυτή την κοπέλα, όλη την ώρα διαβάζει. Και ξέρετε την άλλη βδομάδα παίρνουμε βαθμούς.
Στέλλα (θύτης): Πωπω ναι το ξέχασα.
Mαρία-Χριστίνα (θύτης): Πάλι τους καλύτερους βαθμούς θα πάρει.
Στέλλα (θύτης): Και εμείς ξανά στην απ’ έξω.
Γιάννα (θύτης): Θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Κάτι πρέπει να κάνουμε, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Mαρία-Χριστίνα (θύτης): Τι όμως;
Γιάννα (θύτης): Πρέπει να βρούμε ένα σχέδιο. Πρέπει με κάποιο τρόπο να την διώξουμε από εδώ.
Στέλλα (θύτης): Σκέφτεσαι κάτι;
Γιάννα (θύτης): Αν βάλουμε κάποιον να της την πέσει και να τους τραβήξουμε μια φωτογραφία και να την ανεβάσουμε.
Στέλλα (θύτης): Ααα καλή ιδέα! Ποιος θα θυσιαστεί όμως;
Γιάννα (θύτης): Άφησε με να το σκεφτώ και κάτι θα βρω, κάποιον θα σκεφτώ.
Σκηνή 4η: Η Θεοφίλη (θύμα) είναι μόνη της και σκέφτεται αν φταίει η ίδια για τα γεγονότα που γίνονται.

Θεοφίλη (θύμα): Πάλι καλά που έχω και τα βιβλία μου. Όλοι έχουν τις παρέες τους, κάτι θα ξέρουν να μην με κάνουν παρέα. Μάλλον κάτι δεν πάει καλά με μένα.
Σκηνή 5η: Η Στέλλα (θύτης) καθισμένη σε ένα παγκάκι προσπαθεί να διαβάσει, χωρίς αποτέλεσμα όμως.
Στέλλα (θύτης): Πωω δεν μπορώ να τα μάθω όλο διαβάζω διαβάζω, τίποτα. Τι θα γίνει με αυτή την κατάσταση; Κανείς δεν ξεπερνάει το φυτό.
Γιάννα (θύτης): Τι κάνεις εδώ ρε Στέλλα;
Στέλλα (θύτης): Προσπαθώ αλλά..
Γιάννα (θύτης): Καλά κλείσ’ το το βιβλίο σου σού έχω λύση.
Στέλλα (θύτης): Για πες.
Γιάννα (θύτης): Θυμάσαι που λέγαμε να βρούμε κάποιον να την πέσει στο φυτό;
Στέλλα (θύτης): Ααα ναι.
Γιάννα (θύτης): Ποιόν δεν σκεφτήκαμε; Τον ξάδερφό μου τον Δημήτρη.
Στέλλα (θύτης): Λες να δεχτεί;
Γιάννα (θύτης): Πόσο δύσκολο θα είναι για αυτόν; Το έχει ξανακάνει.
Στέλλα (θύτης): Ωραία, θες να τον φωνάξουμε;
Γιάννα (θύτης): Να τον φωνάξουμε. Πού είναι? Ααα, Δημήτρη έρχεσαι λίγο;
Δημήτρης (θύτης): Έλα τι θες; Έχω και δουλειές.
Γιάννα (θύτης): Καλά μωρέ και εσύ με τις δουλειές σου, σταμάτα λίγο. Λοιπόν, θέλω μια χάρη. Θέλω να την πέσεις στο φυτό της τάξης.
Δημήτρης (θύτης): Στο φυτό;
Στέλλα (θύτης): Εντάξει δεν είναι πολύ δύσκολο.
Γιάννα (θύτης): Ναι ρε παιδί μου, άκου έχουμε σχέδιο. Την άλλη βδομάδα παίρνουμε βαθμούς. Κλασικά το φυτό θα πάρει τους καλύτερους βαθμούς και εμείς θα έχουμε πρόβλημα. Λοιπόν θέλω να της την πέσεις, να σας τραβήξουμε καμιά φωτογραφία και εμείς θα την ανεβάσουμε κάπου, απλά για να την κάνουμε ρεζίλι.
Δημήτρης (θύτης): Ωραία,.. το’ χω απλά πες μου πόσο γρήγορα θες να το κάνω και πόσο ρεζίλι θες να γίνει;
Γιάννα (θύτης): Θέλω να το κάνεις όσο πιο γρήγορα γίνεται και να γίνει όσο πιο ρεζίλι γίνεται.
Δημήτρης (θύτης): Εντάξει θα ‘ναι εύκολο μην ανησυχείς.
Γιάννα (θύτης): Οκ ευχαριστώ. Νομίζω πως θα πετύχει, μετά από αυτό δεν νομίζω να αντέξει άλλο και να μείνει εδώ πέρα.
Στέλλα (θύτης): Σε καμιά 2 μερούλες το πολύ έχει φύγει είναι σίγουρο.
Γιάννα (θύτης): Το ελπίζω γιατί αλλιώς δεν αντέχεται άλλο αυτή η κατάσταση.
Μαρία (παρατηρητής): Τι συζητάτε εδώ;
Γιάννα (θύτης): Δεν νομίζω να σ’ αφορά τι συζητάμε εμείς εδώ.
Μαρία (παρατηρητής): Ότι το σχολείο αφορά όλους και πριν είδα ένα περιστατικό με μια συμμαθήτριά μας και δεν μου άρεσε.
Δημήτρης (θύτης): Συμβαίνει κάτι κορίτσια;
Μαρία (παρατηρητής): Εσύ τώρα τι είσαι;
Δημήτρης (θύτης): Εγώ είμαι ο ξάδερφός της.
Μαρία (παρατηρητής): Εντάξει έλα, έλα.
Γιάννα (θύτης): Έλα Δημήτρη το έχω υπό έλεγχο.
Δημήτρης (θύτης): Εντάξει απλά είμαι εδώ.
Γιάννα (θύτης): Έλεγες κάτι; Γιατί έχουμε και δουλειές μη σε κρατάμε.
Στέλλα (θύτης): Δεν μας αρέσει η φάτσα της. Εσύ τι θες;
Γιάννα (θύτης): …Και στην τελική μας κλέβει και τους βαθμούς η φυτούκλα. Άσε που αυτό που κάνουμε νομίζω πως θα ωφελήσει και σένα.
Μαρία (παρατηρητής): Δεν φταίει αυτή για τους βαθμούς σου. Πάντως να ξέρετε αν σκοπεύετε να της κάνετε κακό, θα με βρείτε απέναντί σας!
Στέλλα (θύτης): Καλά, φύγε τώρα.
Μαρία (παρατηρητής): Θα σας παρακολουθώ.
Γιάννα (θύτης): Ναι ναι, εντάξει ανατριχιάσαμε. Νομίζω πως θα ‘ναι η επόμενη, δεν θα μου την γλυτώσει έτσι αυτή.
Στέλλα (θύτης): Το μόνο σίγουρο.
Σκηνή 6η: Την επόμενη μέρα το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή. Ο Δημήτρης (θύτης) ενώ μιλάει με την Θεοφίλη (θύμα), η Στέλλα (θύτης) τραβάει φωτογραφίες.

Σκηνή7η: Ο Δημήτρης (θύτης) αφού ολοκλήρωσε το σχέδιο πηγαίνει στους φίλους του για να τους πει τα νέα και έρχεται και η υπόλοιπη παρέα.

Στέλλα (θύτης): Δημήτρη το έκανες; Όλα καλά;
Δημήτρης (θύτης): Ναι μια χαρά.
Γιάννα (θύτης): Εσύ τράβηξες καμία καλή;
Στέλλα (θύτης): Τράβηξα πολλές, τώρα θα διαλέξουμε.
Σκηνή 8η: Η Θεοφίλη (θύμα) ανακαλύπτει τα νέα.
Θεοφίλη (θύμα): Ιιιιι τι είναι αυτό; Ωχχ Θεέ μου!
Μαρία (παρατηρητής): Θεοφίλη τι έπαθες;
Θεοφίλη (θύμα): Τίποτα.
Μαρία (παρατηρητής): Πες μου τι έγινε; Αφού κάτι τρέχει το είδα. Φέρε μου να δω (της παίρνει το κινητό). Το περίμενα ότι θα έφταναν σ’ αυτό το σημείο. Το έχουν ξανακάνει!
Θεοφίλη (θύμα): Μήπως πρέπει όντως να σταματήσω το σχολείο; Έγινα ρεζίλι Θεέ μου.
Μαρία (παρατηρητής): Θεοφίλη ηρέμησε! Τίποτα δεν θα αλλάξει, πρέπει να μάθεις να πιστεύεις στον εαυτό σου! Δεν πρέπει να τους αφήσεις να σε ρεζιλέψουν ξανά! Θα είσαι αυτό που είσαι και πρέπει να το υποστηρίζεις με κάθε τρόπο! Μίλα Θεοφίλη!
Θεοφίλη (θύμα): Δεν εμπιστεύομαι κανέναν τώρα! Ποιόν να εμπιστευτώ;
Μαρία (παρατηρητής): Έχεις την οικογένειά σου, έχεις τους καθηγητές σου, έχεις εμένα τώρα. Όλα θα τα αντιμετωπίσουμε!
Θεοφίλη (θύμα): Θα με βοηθήσεις;
Μαρία (παρατηρητής): Φυσικά και θα σε βοηθήσω, θα βρούμε μία λύση (αγκαλιά)!
Σκηνή 9η: Το θύμα τελικά μίλησε και αντιμετώπισε το πρόβλημα με την βοήθεια των καθηγητών και των συμμαθητών του. Τώρα φανερώνεται το δίκιο του θύματος και απολογείται ο θύτης.
Γιάννα (θύτης): Κοίτα ρε τα φυτά κάνουνε παρέα.
Στέλλα (θύτης): Άστο Γιάννα, δεν πέτυχε αυτή την φορά.
Δημήτρης (θύτης): Ναι νομίζω αυτή την φορά το παρακάναμε.
Στέλλα (θύτης): Πάμε να ζητήσουμε συγνώμη;
Γιάννα (θύτης): Εγώ συγνώμη από το φυτό δεν ζητάω.
Στέλλα (θύτης): Έλα έλα, πάμε!
Μαρία (παρατηρητής): Και τώρα τι καταφέρατε με όλο αυτό;
Στέλλα (θύτης): Μαρία για αυτό ήρθαμε. Θεοφίλη αλήθεια ΣΥΓΝΩΜΗ.
Δημήτρης (θύτης): Ναι, ΣΥΓΝΩΜΗ.
Γιάννα (θύτης): Τέλος πάντων ΣΥΓΝΩΜΗ.

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:
• Βατούση Θεοφίλη (ΘΥΜΑ)
• Πολυμενάκου Γιάννα (ΘΥΤΗΣ)
• Κάτση Στέλλα (ΘΥΤΗΣ)
• Κυριακού Μαρία-Χριστίνα (ΘΥΤΗΣ)
• Τσεκούρας Δημήτρης (ΘΥΤΗΣ)
• Δρυμώνα Μαρία (ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ word: Στέλλα Κάτση.

Η ΤΕΧΝΗ ΩΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗ ΒΙΑ

Ήδη από τα προηγούμενα τετράμηνα οι συμμαθητές σας δούλεψαν σε ερευνητικές εργασίες με συναφή θεματογραφία και αποτύπωσαν στις εργασίες που μου παρέδωσαν αλλά και στα power points που δημιούργησαν και παρουσίασαν στη λήξη κάθε ερευνητικής εργασίας συνοπτικά αλλά εξαιρετικά κατατοπιστικά στοιχεία στα οποία θα αναφερθούμε. Ενδεικτικά ασχολήθηκαν με:
 τα αίτια που οδηγούν τα παιδιά σε εκδηλώσεις εκφοβισμού
 τις επιπτώσεις που έχουν αυτά τα φαινόμενα στα άτομα που εκφοβίζονται
 στα ψυχολογικά profiles των ατόμων που συμμετέχουν
(θύτης- θύμα- παρατηρητής)
 τα κοινωνικά αίτια που πολλές φορές ευνοούν ή επιδεινώνουν τέτοιες αντιδράσεις
 τα συμπτώματα που υποδηλώνουν την έκθεση των παιδιών σε εκφοβιστικές καταστάσεις
 τις μορφές εκφοβισμού
 τους λόγους που τα φαινόμενα έχουν διαφοροποιηθεί σε σχέση με άλλες περιόδους
 τους τρόπους πρόληψης που θα πρέπει να ακολουθήσουμε
 τους τρόπους αντίδρασης που οφείλουμε να έχουμε
 τις υποχρεώσεις που θα ήταν καλό να αναλάβουμε για την βελτίωση του σχολικού κλίματος
Με όλο αυτό το υλικό στη διάθεσή μας θα πρότεινα να πάμε λίγο παρακάτω την συμβολή μας στην επίλυση των περιστατικών bullying . Θα πρότεινα να βοηθήσουμε στην άμεση ευαισθητοποίηση όλων των συμμαθητών σας και στην διάδοση των καλών πρακτικών, με τρόπο δημιουργικό και «εύληπτο».
Θεωρώ ότι όλη αυτή η προσπάθειά μας θα έχει αποτέλεσμα αφενός στην συναισθηματική κυρίως κάλυψη των παιδιών που έχουν βρεθεί σε εκφοβιστική θέση ,αλλά αφετέρου θα ευαισθητοποιήσει πιο αποτελεσματικά όσους μέχρι τώρα δεν ήξεραν τι να κάνουν και επέλεγαν να μην αντιδρούν.
Θέλω να έχετε πάντα στο νου σας ότι έχουμε αποφασίσει και αποδείξει μέσα από τις εργασίες μας ότι τα φαινόμενα εκφοβισμού (ανεξαρτήτως της μορφής τους) δεν είναι αποδεκτά και δεν τα παρακολουθούμε με απάθεια .
Στατιστικά ίσως και το 50% των περιστατικών θα σταματούσε αν εμείς- οι παρατηρητές- παίρναμε θέση αντίθεσης απέναντί τους. Η μηδενική ανοχή μας είναι ένα πολύ δυνατό «όπλο»!! Επίσης, ο ρόλος μας είναι πολύ σημαντικός όχι μόνο όταν δεν επικροτούμε τα περιστατικά αλλά και εκφράζουμε δυνατά και ξεκάθαρα την αντίθεσή μας στα περιστατικά που πέφτουν στην αντίληψή μας. Σίγουρα δεν μας διασκεδάζουν αλλά μας ανησυχούν πολύ.
Επιπλέον οφείλουμε να στηρίξουμε τα «θύματα» . Δεν είναι ανάγκη να έχουμε ειδικές γνώσεις…. Μια ξεκάθαρη υποστηρικτική στάση, μια αγκαλιά και διάθεση να ακούσουμε, μια προσπάθεια να ζητήσουμε βοήθεια (όπου κρίνουμε απαραίτητο) ,μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν.
Δεν μας αφορά η στάση του θύτη!!! Η συμπεριφορές τέτοιου είδους είναι απαράδεκτες και δεν είναι δικό μας θέμα !!!!
Θέλουμε λοιπόν να μπορούμε να στηρίζουμε τους φίλους μας που δέχονται εκφοβιστικές πράξεις ή και μηνύματα και να ευαισθητοποίησουμε όσο το δυνατόν περισσότερους…….
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΌ?
Πρότασή μου είναι να αφήσουμε τον καλλιτέχνη που έχει ο καθένας μέσα του να εκφραστεί. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε διαφορετικά είδη καλλιτεχνικής έκφρασης (θέατρο: συγγραφή σεναρίων, δραματοποίηση , σύνθεση τραγουδιού ,σκίτσο , comics … κ.α) για να το πετύχουμε.
Ας βουτήξουμε λοιπόν τα χέρια μας…….. στα πολύχρωμα χρώματα και let’s paint the town red (=enjoy ourselves) !!!