Χριστουγεννιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

Χριστούγεννα: Ημέρες χαράς και γιορτής. Τα σπίτια και οι πόλεις φορούν τα γιορτινά τους, αποκτώντας φως και χρώμα, ενώ οι κουζίνες πλημμυρίζουν από αρώματα παραδοσιακών εδεσμάτων.

Πολλά από τα έθιμα αντικατοπτρίζουν τις αγωνίες των ανθρώπων της υπαίθρου, των γεωργών και των κτηνοτρόφων Το «καλές γιορτές» και το «χρόνια πολλά» αντηχούν σε κάθε σημείο συνάντησης, ενώ οι ήχοι από τα τρίγωνα και τα κάλαντα των παιδιών δονούν με χαρούμενες νότες την ατμόσφαιρα.

Με δεκάδες έθιμα, που παντρεύουν τις χριστιανικές παραδόσεις με τα αρχαιοελληνικά ήθη, οι κάτοικοι της χώρας τιμούν μια από τις σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές, λίγες ημέρες πριν από την έλευση της νέας χρονιάς.

Μάλιστα πολλά από αυτά τα έθιμα αντικατοπτρίζουν τις αγωνίες των ανθρώπων της υπαίθρου, των γεωργών και των κτηνοτρόφων.

Η κουλούρα της Ζακύνθου

Η κουλούρα της Ζακύνθου

Στο νησί του Ιονίου οι νοικοκυρές ζυμώνουν με τον παραδοσιακό τρόπο την κουλούρα, μέσα σε ξύλινες σκάφες και με τη χρήση αλευριού, το οποίο ανακατεύουν με πολλά αρωματικά βότανα, καρύδια, σταφίδα, κρασί και λάδι.

Αφού το στολίσουν με περίτεχνα σχέδια από το ίδιο ζυμάρι και αφού το εμπλουτίσουν με κάποιο χρυσό ή ασημένιο νόμισμα, που το αποκαλούν «ηύρεμα», το ψήνουν σε ξυλόφουρνο και το διατηρούν ζεστό μέχρι τη βραδινή οικογενειακή σύναξη.

Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων η οικογένεια συγκεντρώνεται στο εορταστικό τραπέζι, το οποίο φιλοξενεί στο κέντρο του τη μεγάλη χριστουγεννιάτικη κουλούρα, μια νταμιτζάνα κόκκινο κρασί και τα πιάτα για το βραδινό έδεσμα. Το έδεσμα δεν είναι άλλο από μια μπροκολόσουπα, που σερβίρεται με λεμόνι, ντόπιες ελιές και κρεμμύδι.

Δίπλα στην αναμμένη εστία του σπιτιού βρίσκεται ένα ποτήρι που περιέχει λάδι με κρασί και ένα θυμιατό κάτω από την εικόνα της Παναγίας με το Θείο Βρέφος.

Ο μεγαλύτερος άνδρας της οικογένειας παίρνει τον δίσκο με την κουλούρα στα χέρια του. Πάνω στον δίσκο ακουμπάνε τα χέρια τους όλα τα μέλη της οικογένειας. Ο δίσκος με την κουλούρα μεταφέρεται πάνω από τη φωτιά στο αναμμένο τζάκι. Εκεί ο αρχηγός της οικογένειας τη σταυρώνει τρεις φορές και χύνει πάνω της λαδόκρασο, ψάλλοντας το γνωστό απολυτίκιο «Η γέννησις σου, Χριστέ…».

Η νοικοκυρά θυμιατίζει όλο το σπίτι και ένας από τους νεότερους της οικογένειας παίρνει το τουφέκι του σπιτιού και πυροβολεί από το παράθυρο στον αέρα, σηματοδοτώντας τη χαρμόσυνη είδηση της γέννησης του Χριστού. Μετά αρχίζουν οι ευχές.

Η κουλούρα επιστρέφει στο τραπέζι κι εκεί ο αρχηγός τής οικογένειας αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο ανήκει στον Χριστό, το δεύτερο στον φτωχό, το τρίτο στο σπίτι και μετά στα μέλη της οικογένειας, στα οποία διανέμεται κατά σειρά ηλικίας.

Χριστουγεννιάτικο στεφάνι

Στα χωριά συνηθίζουν να κρεμάνε στους τοίχους και τις εξώπορτες πλεξούδες από σκόρδα, πάνω στις οποίες καρφώνουν γαριφαλάκια για να διώξουν την κακογλωσσιά που «καρφώνει» την ευτυχία του σπιτιού τους.

Την εξώπορτα των σπιτιών κοσμεί, επίσης, ένα στεφάνι από έλατο, διακοσμημένο με χριστουγεννιάτικα στολίδια. Σύμφωνα με την παράδοση, το στεφάνι φέρνει τύχη στους ενοίκους του

Διαφοροποιημένη διδασκαλία στο νηπιαγωγείο

Διαφοροποιημένη διδασκαλία είναι

η διδακτική εκείνη προσέγγιση κατά την
οποία ο εκπαιδευτικός λαμβάνοντας υπόψη τη μαθησιακή ετοιμότητα, τα
ενδιαφέροντα και το μαθησιακό προφίλ των μαθητών του σχεδιάζει προγράμματα,
επιλέγει διδακτικές μεθόδους, τεχνικές και διδακτικά μέσα και οργανώνει μαθησιακές
δραστηριότητες που ανταποκρίνονται στις διαφορετικές ανάγκες των παιδιών
(Μπιρμπίλη, 2011˙ Κουτσελίνη, 2011). Τα παιδιά μιας σχολικής ομάδας, όπως η
ομάδα του νηπιαγωγείου μπορούν να διαφέρουν μεταξύ τους με βάση το :

  • οικονομικό,
  • κοινωνικό
  • πολιτισμικό υπόβαθρο της οικογένεια
  • τη σωματική
  •  νοητική
  • κοινωνικοσυναισθηματική τους ανάπτυξη
  • τις σχολικές ικανότητές τους
    (Jarolimek,Foster & Kellough, 2005 Σφυρόερα, 2007). Οι παραπάνω διαφορές έχουν ως
    αποτέλεσμα την εμφάνιση διαφορών στις ανάγκες, στα ενδιαφέροντα, στην
    ετοιμότητα μάθησης, στους τρόπους και σ τους ρυθμούς μάθησης τ ων παιδιών
    (Κουτσελίνη, 2011). Επομένως, ο εκπαιδευτικός οφείλει να επιλέγει και να
    διαμορφώνει κατάλληλα το σχολικό περιβάλλον, τα διδακτικά μέσα, τις διδακτικές
    μορφές και πρακτικές και να προσαρμόζει το πρόγραμμα στις παραπάνω διαφορές
    και ιδιαιτερότητες των μαθητών του, διατηρώντας στον ίδιο βαθμό τις προσδοκίες
    του για όλους παρά τη διαφορά του έργου που αναλαμβάνουν οι μαθητές και των
    αποτελεσμάτων που επιτυγχάνουν (Tomlinson, 2004). Έτσι, ο ρόλος του
    εκπαιδευτικού στη διαφοροποιημένη διδασκαλία είναι να υποστηρίζει, να συντονίζει,
    να διαμεσολαβεί μεταξύ των ποικίλων ειδών γνώσης και των μαθητών του, τους
    οποίους οφείλει να γνωρίζει πολύ καλά (Σφυρόερα, 2007).
    Ουσιαστικά, «η διαφοροποιημένη διδασκαλία έχει ως στόχο τη μεγιστοποίηση
    της μάθησης για όλους τ ους μαθητές τ όσο ως προς τ ους γνωστικούς όσο και
    διαδικαστικούς μαθησιακούς στόχους» (Θεοφιλίδης, 2008), έτσι, όμως, ώστε όλοι οι
    μαθητές να επιτυγχάνουν τουλάχιστον τις ελάχιστες απαιτήσεις του αναλυτικού
    προγράμματος που είναι απαραίτητες για τη συνέχιση της σχολικής πορείας τους και
    τη ζωή σ την κοινωνία (Marzano, 2003). Διαφοροποιημένη διδασκαλία, δηλαδή, δεν
    είναι η κατάσταση κατά την οποία κάποια παιδιά ασχολούνται με ό,τι θέλουν σε μια
    γωνιά (π.χ. ζωγραφίζουν), ενώ τα υπόλοιπα παιδιά είτε συνολικά, είτε κατά ομάδες,
    είτε μεμονωμένα ασχολούνται με συγκεκριμένες, οργανωμένες και στοχευμένες
    δραστηριότητες μάθησης. Στη διαφοροποιημένη διδασκαλία εφαρμόζονται
    διαφορετικοί τρόποι ενασχόλησης διαφορετικών παιδιών (μεμονωμένων ή σε ομάδες)
    με σκοπό την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, οι οποίοι προσαρμόζονται στα
    «μέτρα» των παιδιών. Η διαφοροποίηση της διδασκαλίας σχεδιάζεται με βάση τη
    μαθησιακή ετοιμότητα (γνωσιακή ικανότητα, δεξιότητες, αδυναμίες), τα
    ενδιαφέροντα (θέματα που απασχολούν και κινητοποιούν τον μαθητή να εξερευνήσει και να μάθει) και το μαθησιακό προφίλ του μαθητή (πώς μαθαίνει, προτιμήσεις για
    τρόπο εργασίας) (Μπιρμπίλη, 2011). Με βάση τη μαθησιακή ετοιμότητα, τα
    ενδιαφέροντα και το μαθησιακό προφίλ των μαθητών η διαφοροποίηση της
    διδασκαλίας σε μια τάξη αφορά το περιεχόμενο, τη διαδικασία και τα αποτελέσματα
    της μάθησης. Είναι προφανές τα τρία αυτά στοιχεία διαφοροποιούνται είτε μεταξύ
    μεμονωμένων μαθητών είτε μεταξύ διαφορετικών ανομοιογενών ομάδων μαθητών με
    βάση τη μαθησιακή ετοιμότητα, τα ενδιαφέροντα και το μαθησιακό προφίλ των
    μαθητών. Η διαφοροποιημένη αποτελεί ένα μοντέλο διδασκαλίας κατά το οποίο ο
    εκπαιδευτικός μπορεί άλλοτε να εργάζεται με όλη την τάξη, άλλοτε με ομάδες και
    άλλοτε με μεμονωμένους μαθητές (Tomlinson, 2011).
    Δ