ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΩΝ
Πριν από τον όρο «Γενοκτονία» υπήρχε ο όρος «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας». Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου .
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και χριστιανοί.Το 1915 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον ποντιακό ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Τη χρονιά εκείνη, και ενώ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν εμπλακεί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τούρκοι εκπόνησαν ένα σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε η εξορία και στη συνέχεια η σφαγή των Αρμενίων, ενώ αρχίζουν οι πρώτες βιαιοπραγίες εναντίον του ποντιακού στοιχείου. Τον Δεκέμβριο του 1916 εκπονήθηκε από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλαάτ σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που προέβλεπε «Άμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16 έως 60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης».
Το πρόγραμμα ξεκίνησε 15 ημέρες αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλιτώσει από τη μανία των Τούρκων διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916 από τον ρωσικό στρατό. Όταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη τον Φεβρουάριο του 1918, τότε ο μισός περίπου πληθυσμός της περιοχής εγκατέλειψε τις εστίες του και ακολούθησε τον ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Καυκάσου και των παραλίων της Γεωργίας.
Οι εκκλήσεις τους για να συμπεριληφθούν στο ελληνικό κράτος δεν εισακούστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος θεωρούσε ότι ο Πόντος ήταν πολύ απομακρυσμένος από τις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η υπεράσπισή του από τις τουρκικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα πρότεινε να προχωρήσουν οι Πόντιοι στη δημιουργία μιας ομοσπονδίας με τους Αρμένιους, και πράγματι ο αρχιεπίσκοπος Τραπεζούντας Χρύσανθος Φιλιππίδης και ο πρόεδρος των Αρμενίων Αλέξανδρος Χατισιάν υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 1920 συμφωνία για τη δημιουργία ποντοαρμενικού κράτους. Όμως τον Νοέμβριο του 1920 ο αρμενικός στρατός ηττήθηκε στο Ερζερούμ από τις δυνάμεις του Κεμάλ με αποτέλεσμα να συνθηκολογήσουν οι Αρμένιοι και να μείνουν οι Πόντιοι μόνοι τους. Έκτοτε και μέχρι τον Αύγουστο του 1922 ο Κεμάλ, έχοντας εκκαθαρίσει τα δευτερεύοντα μέτωπα στη Μικρά Ασία, προχώρησε ανενόχλητος στη σταδιακή εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού. Οι πόλεις και τα χωριά κάηκαν, οι χωρικοί σφάχτηκαν, ατιμάστηκαν, εξορίστηκαν ή έφευγαν ομαδικά στα δάση και στα βουνά. Όσοι άνδρες συλλαμβάνονταν προωθούνταν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.
Οι Τούρκοι εκτόπιζαν και εξόριζαν τους Έλληνες μέσα στην βαρύτερη κακοκαιρία, χωρίς να τους επιτρέπουν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα ούτε στρώματα. Τα κυβερνητικά όργανα που συνόδευαν τους εκτοπιζόμενους δεν επέτρεπαν στα θύματά τους να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες. Ο σκοπός ήταν διπλός: πρώτα να μην μπορούν να στεγασθούν και έπειτα να μην μπορούν να αγοράσουν τρόφιμα. Δεν επέτρεπαν για κανένα λόγο να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και στους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από την λόγχη των Τούρκων. Σε διάφορα μέρη της χώρας ιδρύθηκαν λουτρώνες δήθεν για στρατιωτικούς λόγους. Τα κυβερνητικά και αστυνομικά όργανα που οδηγούσαν τους μετατοπιζόμενους εξανάγκαζαν τους δυστυχείς για λόγους δήθεν υγιεινής να λουστούν. Έβαζαν κατά εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα λουτρά, γυμνούς, με θερμοκρασία 40 βαθμών. Τα ενδύματα των δυστυχών λεηλατούνταν. Όταν έβγαιναν από το λουτρό, τους εξανάγκαζαν να παρατάσσονται στο χιόνι και με θερμοκρασία κάτω του μηδενός και να περιμένουν επίσκεψη του αστυνόμου για καταμέτρηση, ο οποίος ποτέ δεν ερχόταν πριν από μία ώρα. Έπειτα άλλη μία ώρα περίμεναν τον γιατρό για ιατρική επιθεώρηση.
Από την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου (1914) ως τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), οι Νεότουρκοι με τα σκληρά μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών.
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 326.000-382.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το ελληνικό κράτος, τη Γερμανία , την Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ ,την Αυστραλία, την Αυστρία, την Ολλανδία, αλλά και από διεθνείς οργανισμούς, όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, Η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια και pontos-news
Ψάχνοντας όμως και για άλλες πληροφορίες για τη Γενοκτονία των Ποντίων, βρήκαμε στοιχεία-αριθμούς για θανάτους από πείνα, εκτοπισμούς, πυρποληθέντα χωριά, δολοφονίες, βίαιους εκτουρκισμούς κ.α. και θεωρήσαμε απολύτως αναγκαίο να κάνουμε μια αναφορά σε αυτά.
| Επίμετρο(εκτοπίσεις) | ||
| Α΄ ΕΠΑΡΧΙΑ ΑΜΑΣΕΙΑΣ | ||
| ΠΥΡΠΟΛΗΘΕΝΤΑ ΧΩΡΙΑ(μέχρι Νοέμβριο 1921) | ||
| Περιφέρεια Αμισσού | ||
| Α/Α | Χωριά | Οικογένειες |
| 1 | Χατζή Ισμαήλ | 70 |
| 2 | Τερελέρ | 300 |
| 3 | Γιλανλή Δερέ | 80 |
| 4 | Αβά Τεπέ | 65 |
| 5 | Καρά Γκιολ | 50 |
| 6 | Πινεντσέ | 80 |
| 7 | Τσιγάρ | 90 |
| 8 | Σαμπιό | 60 |
| 9 | Τας Τινέκ | 65 |
| 10 | Παπάς Μεχαλεσί | 80 |
| 11 | Αβζόγλου | 60 |
| 12 | Σαρού Μαματάμ | 50 |
| 13 | Τεβ Κιρές | 150 |
| 14 | Κιουργονλή Γιατάκ | 40 |
| 15 | Αλάν Κιόι | 130 |
| 16 | Γκαμάν | 40 |
| 17 | Κιουρταλάν | 70 |
| 18 | Κούρτογλου | 60 |
| 19 | Κιλατζίκ | 70 |
| 20 | Κέλκαγια | 60 |
| 21 | Τιπ Καγιά | 20 |
| 22 | Ασάρ Αγά | 120 |
| 23 | Κιρά Χαρμάν | 50 |
| 24 | Όξε | 170 |
| 25 | Ιντσέ Κερίλ | 20 |
| 26 | Σιναμάπαν | 25 |
| 27 | Πελ Κιργί | 40 |
| 28 | Ιορδάνογλου | 40 |
| 29 | Κιαβούρ Γιουρλού | 40 |
| 30 | Πασά Γιατάκ | 20 |
| 31 | Τσιμενλή | 35 |
| 32 | Καρά Περτσίκ | 150 |
| 33 | Τσαουαλάμ | 70 |
| 34 | Τανκά Αρλού | 40 |
| 35 | Σουμλού Ουσάκ | 60 |
| 36 | Τιρεκλέρ | 50 |
| 37 | Ορμανός | 70 |
| 38 | Αρατσούν | 60 |
| 39 | Σαρή Κλισέ | 70 |
| 40 | Αγοακλή Ολάν | 40 |
| 41 | Ταφχάν Κιοϊ | 40 |
| 42 | Δουντονισιάκ | 50 |
| 43 | Ιζάλ | 44 |
| 44 | Βαγιόγμιεν | 40 |
| 45 | Γιάγπασαν | 100 |
| 46 | Σαρή Γινάρ | 120 |
| 47 | Γιαγλά Κερεσί | 100 |
| 48 | Κισλάν αγά | 50 |
| 49 | Κερσιγλί | 50 |
| 50 | Πολίτογλου | 50 |
| 51 | Τουρακμάν | 130 |
| 52 | Ασρέ Μεχαλεσί | 180 |
| 53 | Τσινίκ | 300 |
| 54 | Καράτουσλου | 50 |
| 55 | Ουζούν Γριζ | 40 |
| 56 | Μπουγιουκλή | 90 |
| 57 | Καστάν | 60 |
| 58 | Καραμούχ | 50 |
| ΠΥΡΠΟΛΗΘΕΝΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΕΡΙΦ.ΚΑΒΖΑΣ | ||
| Α/Α | Χωριά | Οικογένειες |
| 1 | Γιαγ Πασάν | 70 |
| 2 | Καράλιγράν | 55 |
| 3 | Τασολούκ | 15 |
| 4 | Τσελτί | 15 |
| 5 | Παγιάζ | 60 |
| 6 | Οσμανογλου | 47 |
| 7 | Αγ Προυσάκ | 63 |
| 8 | Χατζή Τεπέ | 35 |
| 9 | Σιχ Κιοϊ | 38 |
| 10 | Κιοζτηρούζ | 240 |
| 11 | Τσιφίλ | 98 |
| 12 | Βεριζίκ | 15 |
| 13 | Κιοβτσέ | 200 |
| 14 | Σουλειμαν Κιοϊ | 75 |
| 15 | Κιόζογλου | 280 |
| 16 | Τασλίκ | 10 |
| 17 | Ετόγλου | 80 |
| 18 | Κιοπτσή Νταγ | 30 |
| 19 | Καβακτσή | 58 |
| 20 | Καβανίτς | 25 |
| 21 | Παλάζ | 35 |
| 22 | Καπλάν | 95 |
| 23 | Ερσαντίκ | 97 |
| 24 | Ικές Σερεντσίν | 100 |
| 25 | Γιλχιντή | 40 |
| 26 | Γιουβά Πουρτούκ | 25 |
Πάφρα
1η αποστολή,535 άνδρες( μεταξύ τους 7 ιερείς).Δολοφονήθηκαν στην καμένη εκκλησία του χωριού Έλιζλή.
2η αποστολή,300 άνδρες, περίπου. Τους έκαψαν ζωντανούς στην εκκλησία του Σελαμλίκ.
3η αποστολή,780 άνδρες. Δολοφονήθηκαν στην εκκλησία του Κιοβτσέ Σου.
4η αποστολή,35 άτομα. Εκτοπίστηκαν στο Ελβιστάν(κοντά στο Μαράς της Συρίας)
Εκτοπίσεις,περιοχή Αμισσού-Πάφρας(Ιούνιος 1921 και μετά)
Εξοντώθηκαν εν Καβάκ και Τζουμούς χαν
1η αποστολή 2000 άνδρες
2η αποστολή 1900 άνδρες
3η αποστολή 2000 άνδρες
4η αποστολή 560 άνδρες
Λεηλασίες
(1920-1921)χωριά: Τσεπαϊλ,Γιοκ Τσικούρ,Χατζή Βέη,Κιζ Καλτηράν, Ερσαντούκ, Κοτσά, Κουτσούκ Σαρατσίκάς,Γκιολ Γιουνού,Παντάρα,Κάμεμιτς,Ιντίκ Πουνάρ,Στριτς Δαγ, Κάντιρσλαν, Σέρνιτς, Καντίρ Ταν, Σαραρτσή, Καρασούμ, Σαραϊτσίκ, Κασλάν, Ντουσγιούρ, Πουρτούκ Τσιφτ.
Β΄ΕΠΑΡΧΙΑ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
Πληθυσμός πριν τον α΄ παγκόσμιο πόλεμο 82275
Μετά τις εκτοπίσεις 57591
Από το 1914 ως το1922έχασαν τη ζωή τους βίαια 27216
Εκτοπίστηκαν οι ελληνικοίπληθυσμοί των πόλεων Φάτσας,Οινόης,Τσάγγερις,Ινέπολης,Κασταμονής,Σαφράμπολης,Τοόσιας,Σουγορλή,Τοκάτης,Κοτυώρων και όλων των γύρω από αυτέςτιςπόλεις , χωριών.
Εκτόπιση των Τριπολιτών
Σύμφωνα με το Βαλαβάνη Κ.Γ.,από τις 16 Νοεμβρίου 1916, οπότεάρχισε η εκτόπιση των κατοίκων της Τριπόλεωςκαι της περιφέρειάς της,ωςτο Μάρτιο του 1917,ο πληθυσμός αυτήςτηςπεριοχήςμειώθηκε κατά 20%, φτάνοντας από15195 άτομα σε12000 περίπου.Οι επιζήσαντες ταλαιπωρήθηκαν ωςτον Αύγουστο του 1918.Τα κατάλοιπα του άλλοτε ανθηρού πληθυσμού της περιοχής αυτής, αφού εγκαταστάθηκαν για ένα διάστημα στην Κερασούντα, υποχρεώθηκαν, έπειτα, να μεταφερθούν στη ρωσική Ευπατορία.
ΕΠΑΡΧΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΙΑΣ
Βίαιοι εκτουρκισμοί
8000 άτομα από τα χωριά που ακολουθούν εκτουρκίστηκαν βίαια και στη συνέχεια οι κάτοικοί τους εκτοπ΄στηκαν στην περιοχή της Σεβάστειας:Πισούρ, Αλατσά Χαν, Μενδολάς, Μεντέμελη, Χιντζίρη, Αναστός, Γαμισλή, Αλεκόντς, Ριφάγια, Κατήκιοι, Κονδύλια.
Πλήρης εξόντωση
Όσοι κάτοικοι των χωριών, που ακολουθούν, δεν εξοντώθηκαν, εκτουρκίστηκαν βίαια, 26 οικογένειες του χωριού Κόρατσα και 35 οικογένειες του χωριού Κατωχώρ΄.Εξοντώθηκαν πλήρως οι κάτοικοι των χωριών:Κόρατσα, Στρεφή,Καρακεβιζίτ.
Εκτοπίσεις στην Τοκάτη
Από το χωριό Μπάλτσανα πέθαναν 458 άτομα , ενώ από το χωριό Τρουψή 118.
Θάνατοι από πείνα
Πέθαναν από πείνα αποκλεισμένοι οι κάτοικοι, 12000 περίπου, των χωριών που ακολουθούν: Κιζίκ, Παζάρ Πελέν, Τσαμλή Καλέ, Κούλελη, Παναγία , Ίνονου,Καγιά Τιπί,Κόβατσούκ, Μαρασούλ,Τσλεπ,Δερέκιοι,Κιοβτεπέ,Αρμούτ,Τσαϊρί,Κούρβαση,Κανλή Καγιά, Τσέτουρα,Δερέταμ, Πιρέδετε.
Ερημώθηκαν τα χωριά(δι΄εκτοπισμού των κατοίκων):Πασλάκ, Κιουρτίν, Κόγιαλα, Γιατμίς, Σούλη, Κουλάκ Καγιά, Βαϊράμ, Τανισμά,Αρτός, Κιαβούρπικί, Κιοπλίς Ιναγίετ, Αχιρλί, Σεμέν,Αρμούταλα,Σινανλή, Καβάκλησια, Ίνταλα, Πέγιαλαν,Αλητσόν, Μεταλλέιον Τσοράκ Γιοβσάν,Μιχάλ Τσορσιμού, κοπενέν, Χασάν Ταμήν, Χαφσούλ, Άμελη, Δεϊρμέν Τας, Σαχνά Τσιμέν.
Κάτοικοι(προ πολέμου): 20000
Εκτοπίστηκαν όλοι οι άντρες:10000
Εξοντώθηκαν σε τάγματα εργασίας (ως το 1915): 3000
Επί κεμαλικής εποχής(1919-1921) απαγχονίστηκαν ή θανατώθηκαν μ΄άλλους τρόπους: 3000.
ΠΗΓΗ: Όλες τις πληροφορίες τις πήραμε από την Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού ΙΣΤΟΡΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ , από Μαλλιάρης παιδεία.
Μοιρολόι από τη φωνή του Αλέξη Παρχαρίδη για τη Γενοκτονία των Ποντίων από την «Καμπάνα του Πόντου»
Μοιρολόι
αηλί εμέν, να βάι εμέν
Τα οματεα μ ντο ελέπνε;
Ωχ, ώωφ, ώφ.
Και μη ζωντάντς εφέκανε
Ωχ ώωφ, ‘ωφ.
Και μη ζωνταντς εφέκανε
Και το ντό Ποντ’ εγενέθαν
Ωχ ώωφ, ωφ
Και μη ζωνταντς εφέκανε
Και το ντό Πόντ’ εγενέθαν ώφ
Και ν’ εφορτώθαν τα στενά αχ,
Τα νεκρικά κασέλας ωωωωωχ
Και ν’ εφορτώθαν τα στενά αχ
Τα νεκρικά κασέλας
Ωχ ωφ, ωφ
Και ν’ εφόρεσαν τα σάβανα ‘χ
Και ν’ εσέβαν σην στράταν, όι
Σην στράταν την αγύριστον
Ντό πάει κι οπίς κι έρτεειιιιι
Αχ σην στραταν την αγύριστον,
Ντο πάει κι οπίς κι έρτε, ωω.
Μοιρολόι
Ναηλί εμένα και βάι εμένα,
Τά μάτια μου τι βλέπουν;
Ωχ, ώωφ, ώφ.
Και μήπως άφησαν ζωντανούς;
Ωχ, ώωφ, ώφ
Και μήπως άφησαν ζωντανούς,
Αυτούς πού Πόντιοι γεννήθηκαν;
Ωχ, ώωφ, ώφ
Και μήπως άφησαν ζωντανούς,
Αυτούς πού Πόντιοι γεννήθηκαν;
Και φορτωθήκαν τις στενές ,αχ
Τις νεκρικές κασέλες, ώωχ
Και φορτωθήκαν τις στενές ,αχ
Τις νεκρικές κασέλες,
Ωχ, ώωφ, ώφ
Και φόρεσαν τα σάβανα
Και μπήκανε στη στράτα,
Στην στράτα την αγύριστη,
Πού πάει και πίσω δεν έρχεται,
Αχ, στην στράτα την αγύριστη,
Πού πάει και πίσω δεν έρχεται…
Αφήστε μια απάντηση