Άρθρα κατηγορίας Ποίηση

Ας θυμηθούμε τι λέει ο Καβάφης.   Παλαιόθεν ελληνίς Καυχιέται η Αντιόχεια για τα λαμπρά της κτίρια, και τους ωραίους της δρόμους· για την περί αυτήν θαυμάσιαν εξοχήν, και για το μέγα πλήθος των εν αυτή κατοίκων. Καυχιέται που είν’ η έδρα ενδόξων βασιλέων· και για τους καλλιτέχνας και τους σοφούς που έχει, και για τους βαθυπλούτους και γνωστικούς … Συνέχεια →

“Μια τέτοια νύχτα πριν από χρόνια κάποιος περπάτησε μόνος δεν ξέρω πόσα λασπωμένα χιλιόμετρα. Κάποιος περπάτησε μόνος. Νύχτα και συννεφιά, χωρίς άστρα Πήγαινε το δρόμο δρόμο.. Ξημερώματα, μπήκε στα Γιάννενα. Στο πρώτο χάνι έφαγε και κοιμήθηκε τρία μερόνυχτα. Ξύπνησε απ’ … Συνέχεια →

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος για τα ωραία και μεγάλα έργα η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται· να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες, και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες. Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις … Συνέχεια →

https://www.youtube.com/watch?v=N3oCS85HvpY Ooh, stop Ooh Ooh With your feet on the air and your head on the ground Try this trick and spin it, yeah Your head will collapse But there’s nothing in it And you’ll ask yourself Where is my … Συνέχεια →

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακούσθει αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές – την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος … Συνέχεια →

Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτή τη γη, σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία. Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή. Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία. Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό ανδρείκελα, στης Μοίρας τα δυο τυφλά χέρια, χορεύουμε, … Συνέχεια →