Μακιγιάζ στην Αρχαία Ελλάδα
Ισορροπία, λεπτότητα και αρμονία είναι οι λέξεις που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν το μακιγιάζ και την εμφάνιση των αρχαίων Ελληνίδων που πίστευαν ότι τα καλλυντικά τα παρασκεύασε για πρώτη φορά η θεά Αφροδίτη και τα διέδωσε η Ωραία Ελένη. Το μακιγιάζ των αρχαίων Ελληνίδων εδραιώθηκε από τον 5ο αιώνα πΧ. και ήταν διακριτικό. Κύριο γνώρισμα του μακιγιάζ αυτού ήταν η ισορροπία των χαρακτηριστικών του προσώπου συνδυασμένη με τη φυσική απλότητα. Το χρώμα του δέρματος ήταν φωτεινό για ν’ αντανακλά την καθαρότητα της ψυχής. Η φωτεινότητα επιτυγχάνονταν με το άπλωμα ανθρακικού μολύβδου, υλικό καταστρεπτικό για το δέρμα γι’ αυτό και αργότερα αντικαταστάθηκε με υλικά λιγότερο καταστρεπτικά. Η τοποθέτηση γινόταν προσεκτικά, έτσι ώστε το δέρμα να φαίνεται φυσικό και όχι ψεύτικο.
Τα μάγουλα τονίζονταν ελαφρά με απαλό κόκκινο χρώμα, το οποίο επανέφερε στο δέρμα τη ζωντάνια που είχε χαθεί από την τοποθέτηση του λευκού καλυπτικού. Η κόκκινη χρωστική προερχόταν από τους καρπούς, τα λουλούδια και μερικές φορές τις ρίζες διαφόρων φυτών, συγκεκριμένα από τη ρίζα του φυτού έγχουσα ή άγχουσα. Το χρώμα του ήταν περισσότερο γήινο κόκκινο και όχι ροζέ, και το τοποθετούσαν στα μάγουλα σε σχήμα κύκλου. Χρωμάτιζαν τα χείλη τους στην ίδια απόχρωση με το ρουζ, ενώ άλλες φορές πάλι χρωμάτιζαν έντονα μόνο τα χείλη τους. Τα κραγιόν της εποχής φτιάχνονταν από βερνίλιο και φυτικές ουσίες όπως φύκια και μούρα. Πρέπει να αναφερθεί ότι οι γυναίκες που είχαν καλή φήμη φορούσαν το κραγιόν με καλόγουστο και κομψό τρόπο, ενώ αντίθετα οι ιερόδουλες έβαφαν τα χείλη τους με πιο έντονα χρώματα.
Τα μάτια περιγράφονταν με λεπτή μαύρη γραμμή και το πάνω βλέφαρο καλυπτόταν με μαύρη σκιά, ή με κοκκινωπό καφέ, ενώ με πράσινο φωτιζόταν η περιοχή του τόξου των φρυδιών.
Οι βλεφαρίδες βάφονταν μαύρες, αν ήταν άτονες, ή απλά γυαλίζονταν και έπαιρνα σταθερό σχήμα με ένα μίγμα που φτιαχνόταν από ασπράδι αυγού, ρετσίνι και αμμωνία. Κάποιες γυναίκες φορούσαν ψεύτικες βλεφαρίδες.
Τα φρύδια τονίζονταν με μαύρο χρώμα από καπνιά. Η αντίθεση του άσπρου του βολβού των ματιών και της μαύρης χρωστικής έδινε καθαρότητα και βάθος στο βλέμμα χαρακτηριστικά των καλών και σκεπτόμενων ανθρώπων. Το στόμα δεν έπρεπε να προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση από τα μάτια.
Μακιγιάζ στην Αρχαία Ρώμη
Στην αρχαία Ρώμη η κοινωνική καταξίωση ερχόταν μέσα από τον πλούτο και την επίδειξή του. Το μακιγιάζ, αναπόσπαστο μέρος της εμφάνισης των γυναικών, ήταν βαρύ και υπερβολικό. Το δέρμα φαινόταν σχεδόν άσπρο και όχι απλά φωτεινό. Στα μάγουλα τοποθετούνταν έντονο, κόκκινο χρώμα. Τα μάτια είχαν παχύ, μαύρο περίγραμμα. Οι βλεφαρίδες βάφονταν έντονα μαύρες και συχνά προστίθονταν ψεύτικες. Τα φρύδια βάφονταν και αυτά μαύρα και παχιά, πολλές φορές αποτριχώνονταν και στη θέση τους σχηματίζονταν άλλα, επίσης, μαύρου χρώματος. Τα χείλη βάφονται με έντονο, κόκκινο χρώμα.
Το μακιγιάζ υστερούσε σε τεχνική, αλλά η περιποίηση του προσώπου και του σώματος αποτελούσε πρωταρχικό μέλημα των γυναικών, αλλά και των ανδρών. Τα ρωμαϊκά λουτρά ήταν τα πρώτα πραγματικά κέντρα καλλονής, που μπορούσε κανείς να δεχτεί αισθητικές περιποιήσεις. Στην αρχαία Ρώμη τέλος, την εμφάνιση συμπληρώνουν περίτεχνες κομμώσεις. Κότσοι, μπούκλες και κοτσίδες ήταν πολύ συνηθισμένα. Πάνω στα μαλλιά στερεώνονταν στολίδια και κοσμήματα.
Μακιγιαζ στον Μεσαίωνα
Στο Μεσαίωνα, 476 μ.Χ – 1492 μ.Χ, το μακιγιάζ είναι πολύ απαλό και διάφανο, χωρίς καθόλου ένταση και σκοπό είχε να προβάλλει μόνο τη φυσική λάμψη του ατόμου. Η προσεγμένη εμφάνιση θεωρούνταν αμαρτία και απαγορεύονταν, τουλάχιστον για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Το μακρόστενο πρόσωπο χωρίς γωνίες θεωρούνταν ιδανικό, γιατί το ύψος του μετώπου προσέδιδε πνευματικότητα. Τα μαλλιά τραβιόνταν προς τα πίσω ή αποτριχώνονταν για την επίτευξη αυτού του στόχου. Τα φρύδια αποτριχώνονταν τελείως, ή σχημάτιζαν λεπτή γραμμή για τον ίδιο στόχο. Το χρώμα του δέρματος ήταν διάφανο-λευκό. Οι μαυρισμένες γυναίκες θεωρούνταν χαμηλότερης κοινωνικής τάξης. Για δέρμα λευκό φορούσαν μπογιά μολύβδου που διαλυόταν στο νερό ή πούδρα. Συχνά προκαλούσαν αιμορραγία στον εαυτό τους για να πετύχουν τη χλωμή επιδερμίδα. Μία από τις πιο δημοφιλείς πούδρες ονομαζόταν “Aqua Tofana”, που ήταν πούδρα αρσενικού. Η πούδρα ήταν δηλητηριώδης και αρκετές γυναίκες έχασαν τη ζωή τους. Τα μάτια τονίζονταν ελαφρά σε αμυγδαλωτό σχήμα, ενώ οι βλεφαρίδες ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Τα χείλη και τα μάγουλα ήταν ελαφρά χρωματισμένα. Πιο έντονο μακιγιάζ έκαναν οι γυναίκες ελευθέρων ηθών.
Μακιγιάζ στον 20ο αιώνα
Δεκαετία 20 και 30
Το δέρμα ήταν φωτεινό. Τα μάγουλα βάφονταν έντονα κόκκινα. Τα πάνω βλέφαρα γίνονταν σκούρα. Τα φρύδια ήταν λεπτά με ανοδική κλίση. Τα χείλη ήταν στρογγυλεμένα με έντονο κόκκινο χρώμα.
Δεκαετία 40
Το μακιγιάζ άλλαξε. Τα μάγουλα δεν ήταν πια τόσο κόκκινα και ως προς το σχήμα των χειλιών, δεν ήταν στρογγυλεμένα αλλά μακριά και παχιά.
Δεκαετία 50 και 60
Το χρώμα του δέρματος ήταν φυσικό. Τα μάγουλα ήταν διακριτικά βαμμένα. Στα πάνω βλέφαρα τοποθετούνταν μαύρη γραμμή, στη βάση των βλεφαρίδων, που προεκτείνονταν ανοδικά πέρα από την εξωτερική γωνία του ματιού. Τα φρύδια αποτριχώνονταν σε φυσικό σχήμα. Τα χείλη ήταν μπεζ-ροζ.
Σε αυτές τις δεκαετίες εμφανίσθηκαν οι χίπις. Τα βλέφαρά τους περιγράφονταν με σκούρα σκιά. Οι βλεφαρίδες τονίζονταν. Τα φρύδια συνήθως δεν αποτριχώνονταν. Στα μάγουλα ζωγραφίζονταν λουλούδια και καρδιές. Τα χείλη διατηρούσαν το φυσικό τους χρώμα ή τονίζονταν ελαφρά.