Ο ήρωας του παραμυθιού, ο κύριος Λάζαρος Εαυτούλης, ζει ευτυχισμένος στην όμορφη χώρα «Τιμενοιαζειεμένα», και μια μέρα, βγαίνοντας για ψώνια, παρκάρει παράνομα το αυτοκίνητό του μπροστά σε μια ράμπα, προκειμένου να μπει σε ένα μαγαζί για να αγοράσει τα καινούργια του παπούτσια. Καθώς όμως βγαίνει από το μαγαζί, αρχίζει να πέφτει, να πέφτει, να πέφτει ασταμάτητα σε μια βαθιά τρύπα, και τελικά προσγειώνεται στο πιο παράξενο μέρος που είχε δει ποτέ! Στην «Τροχήλατη Δημοκρατία του Μπορώ»! Εκεί δεν υπήρχαν ούτε πεζοδρόμια, ούτε αυτοκίνητα, ούτε θόρυβος, και οι άνθρωποι ήταν ήρεμοι και χαμογελαστοί…μόνο που κάθονταν όλοι σε καροτσάκια!
«Κοίτα πώς έρχονται καμιά φορά τα πράγματα…
Θες οι σόλες των καινούργιων παπουτσιών του κυρίου Λάζαρου Εαυτούλη, θες η χαρά του, θες η βιασύνη του, θες οι λείες πλάκες του πεζοδρομίου, τον έκαναν να γλιστρήσει σε μία πτώση που φαινόταν ατελείωτη, σχεδόν εφιαλτική.
Όταν όμως έφτασε στο τέλος της, όλα φαίνονταν καινούργια, διαφορετικά, πιο καθαρά, καλύτερα….

Πόσο διαφορετικοί άνθρωποι……… Πόσο ίδιοι άνθρωποι……………………..

Ο Ούσκο ήταν μία αρκούδα πρότυπο για όλους και σύμβολο θέλησης. Η αναπηρία στα πίσω πόδια του δεν στάθηκε εμπόδιο αλλά ούτε και περιόρισε τη διάθεσή του για ζωή και παιχνίδι.
Αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η ιστορία του συγκίνησε πάρα πολλούς ευαισθητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι με τη συνδρομή τους υιοθέτησαν τον Ούσκο και υποστήριξαν τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ στο δύσκολο έργο της φροντίδας του. Συγκέντρωσε το ενδιαφέρον ελληνικών και διεθνών Μέσων Ενημέρωσης όπως το BBC, το National Geographic, το Γαλλικό και το Κινεζικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η ιστορία του και η δύναμη με την οποία αντιμετώπισε τις δυσκολίες άγγιζε ιδιαιτέρως τις ψυχές των μικρών παιδιών. Ο Ούσκο έγινε ο αγαπημένος τους αρκούδος, του έστελναν λιχουδιές και ζωγραφιές με το πορτρέτο του, ρωτούσαν για τα νέα του, εμπνέονταν από την αποφασιστικότητά του.
Ο Ούσκο όμως ήταν παράδειγμα ακόμα και για όλους εμάς στον ΑΡΚΤΟΥΡΟ. Στην σύντομη διάρκεια της ζωής του μας δίδαξε την ομορφιά της διαφορετικότητας και τη σημασία που έχει να παλεύεις και να μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια, ακόμα και αν όλα γύρω σου φαίνονται δύσκολα και ακατόρθωτα!

Ενα αγόρι που δεν είναι συνηθισμένο, που κάνει όμως όλα τα συνηθισμένα πράγματα που κάνει ένα αγόρι. Κάνει ποδήλατο, τρέχει, παίζει μπάλα, τρώει παγωτό. Δεν μοιάζει όμως με κανέναν. Και ενώ ο ίδιος έχει αποδεχτεί την εικόνα του, οι γύρω του δεν το έχουν κάνει. Και τον κοροϊδεύουν, κάτι που τον στενοχωρεί πολύ. Το Είσαι ένα Θαύμα της RJ Palacio είναι η εικονογραφημένη έκδοση του Θαύμα (Wonder), της ιστορίας ενός μικρού αγοριού, του Ογκι Πούλμαν, που πάσχει απο σύνδρομο Treacher-Collins. O Oγκι όμως δεν είναι άλλος από τον Nathaniel Newman, το πραγματικό αγόρι που ενέπνευσε τη συγγραφέα να μεταφέρει στο χαρτί την ιστορία του και να την κάνει γνωστή στα πέρατα του κόσμου

Η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο ι Καλντερόν γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 στο χωριό Κογιοακάν, που σήμερα αποτελεί τμήμα του ιστορικού κέντρου της Πόλης του Μεξικού, της πρωτεύουσας του Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν Γερμανός με Ουγγρικές ρίζες και η μητέρα της Ισπανίδα με ρίζες από τους ιθαγενείς της περιοχής. Αργότερα, κατά την διάρκεια της καλλιτεχνικής της διαδρομής, η Φρίντα Κάλο θα εξερευνήσει την ταυτότητά της περιγράφοντάς την ως αποτέλεσμα δύο αντίρροπων δυνάμεων: της ευρωπαϊκής αποικιοκρατικής της πλευράς και της ιθαγενούς τοιαύτης.
Από μικρή προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα που της άφησε μια μικρή αναπηρία στο πόδι. Η Κάλο ήταν δεμένη περισσότερο με τον πατέρα της, που ήταν επαγγελματίας φωτογράφος και συχνά τον βοηθούσε στο στούντιο, όπου απέκτησε την οξεία ματιά για την λεπτομέρεια.
Το 1922 εισήλθε στο Εθνικό Προπαρασκευαστικό Σχολείο της Πόλης του Μεξικού με σκοπό να σπουδάσει ιατρική. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά τον Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίο ζωγράφιζε μια μεγάλη τοιχογραφία στo αμφιθέατρο της σχολής.
Το 1925, ήλθαν τα πάνω κάτω στην ζωή της, όταν χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο. Τραυματίστηκε σοβαρά και χρειάστηκε να υποστεί τουλάχιστον 30 εγχειρήσεις τα επόμενα χρόνια. Κατά την διάρκεια της μακράς ανάρρωσής της έμαθε να ζωγραφίζει και να μελετά τους μεγάλους ζωγράφους του παρελθόντος
Σε μια από τις πρώτες ζωγραφιές της, την «Αυτοπροσωπογραφία που φορά φόρεμα από βελούδο» (1926), η Κάλο φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο του εαυτού της πάνω σε ένα σκούρο φόντο με περιστρεφόμενα τυποποιημένα κύματα. Αν και η ζωγραφική της ήταν αρκετά αφηρημένη, η παρουσία της ως μοντέλου στον πίνακα αυτό έδειξε το ενδιαφέρον της για ρεαλισμό.

Έλεγε… “Ζωγραφίζω τον εαυτό μου γιατί περνάω πολύ χρόνο με τον εαυτό μου και το πρόσωπό μου είναι το μοτίβο που ξέρω καλύτερα.” Άλλα αγαπημένα μοτίβα της περιλάμβαναν τα λουλούδια που ζωγράφιζε “έτσι ώστε να μην πεθάνουν ποτέ.”

Η Μαλάλα Γιουσαφζαι είναι Πακιστανη ακτιβίστρια που αγωνίζεται για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση στη χώρα της. Σε ηλικία 11 ετών επέζησε από πυροβολισμό στο κεφάλι. Της επιτέθηκε μέσα σε σχολικό λεωφορείο ένας Ταλιμπάν. Έγινε η νεότερη κάτοχος βραβείου Νόμπελ στον κόσμο, κερδίζοντας το σε ηλικία 17 ετών.