Φραντς Κάφκα: 100 χρόνια από τον θάνατό του

Φθινόπωρο 1923. Ο περίφημος συγγραφέας Φραντς Κάφκα μετακομίζει μαζί με την 25χρονη σύντροφό του Ντόρα Ντιαμάντ στο Βερολίνο. Έχουν γνωριστεί σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο της Βαλτικής, είναι σφόδρα ερωτευμένοι. Συνηθίζουν να κάνουν τον περίπατό τους στα μονοπάτια του πάρκου Στέγκλιτζ. Ένα πρωί συναντούν ένα ταραγμένο κοριτσάκι.
“Προς τι τόσα δάκρυα;” τη ρώτησε ο Κάφκα.
“Χάθηκε η κούκλα μου”, είπε το κορίτσι.
“Κατάλαβα”, είπε ο Κάφκα. “Πώς τη λένε;”
“Σούπσι”
“Κι εσένα;”
“Ίρμα”.
Τότε ο Κάφκα ξεκινά μεγαλοφυώς να υποδύεται έναν εθελοντή ταχυδρόμο. “Η Σούπσι σου δεν χάθηκε, αλλά ταξιδεύει∙ οι κούκλες αγαπάνε τα ταξίδια. Σου έγραψε ένα γράμμα… Θα σου φέρω το γράμμα αύριο. Γιατί τώρα πάω να φάω μεσημεριανό”.

Το κείμενο είναι από το elniplex

Και εδώ είναι η στιγμή που ξεκινάει μία από τις πιο συγκινητικές, συμπονετικές ιστορίες ενσυναίσθησης και ανθρωπιάς, και μια ιστορία που αναδεικνύει ένα διαφορετικό πρόσωπο για τον συγγραφέα που συνήθως είναι ζοφερό και μελαγχολικό όπως άλλωστε και οι ιστορίες του.

.     

Η κόκκινη ομπρέλα, ξεχασμένη από τον κάτοχό της στην ομπρελοθήκη της Πινακοθήκης Ουφίτσι, ανακαλύπτει τη μαγεία των πιο διάσημων έργων ζωγραφικής στον κόσμο. Γνωρίζει από κοντά την Αφροδίτη, την Ώρα, τους Ανέμους, μαθαίνει για το ζωγράφο Σάντρο Μποτιτσέλι, τη Σιμονέτα, τον Τζουλιάνο, και αποφασίζει να κάνει μια πολύ παράξενη… μετακόμιση

.   

Σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό μύθο, όταν ο Κρόνος πήρε τη βασιλεία από τον πατέρα του, τον Ουρανό, έκοψε τα γεννητικά του όργανα και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τους αφρούς της θάλασσας, αναδύθηκε κοντά στην Κύπρο (σύμφωνα με την επικρατέστερη παράδοση) η θεά Αφροδίτη. Στον πίνακα, η θεά Αφροδίτη αναδύεται από το νερό μέσα σε ένα όστρακο που φυσούν ο Ζέφυρος και η Αύρα προς την ακτή της Κύπρου ή των Κυθήρων. Στην ακτή την υποδέχεται μια από τις Ώρες, θεότητες των εποχών, που της προσφέρει έναν μανδύα. Σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, η γυμνή θεά είναι σύμβολο πνευματικής και όχι γήινης αγάπης.

Είναι άγνωστο σε εμάς ποιος παρήγγειλε τον πίνακα αυτό στον Ιταλό καλλιτέχνη, ωστόσο πιστεύεται πως φτιάχτηκε για κάποιο μέλος της οικογένειας των Μεδίκων. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν πως αποτελεί ύμνο στην αγάπη του Τζουλιάνο ντι Πιέρο των Μεδίκων για τη Σιμονέττα Κατανέο Βεσπούτσι, που ζούσε στο Πορτοβένερε (μετάφραση: Λιμάνι της Αφροδίτης), μια παραθαλάσσια πόλη για την οποία μια τοπική παράδοση λέει πως αποτελεί το μέρος όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη. Σημειώνεται πως ο Μποτιτσέλι αγαπούσε μυστικά και ο ίδιος την όμορφη Σιμονέττα, που ήταν ερωμένη του ευγενούς από την οικογένεια των Μεδίκων. Πιστεύεται πως η Σιμονέττα αποτέλεσε το μοντέλο για την Αφροδίτη στον πίνακα, αλλά και για άλλες κοπέλες σε έργα του Μποτιτσέλι, όπως συνέβη και στην Άνοιξη (Primavera).

το πρόσωπο της Αφροδίτης απεικονίζεται στο δεκάλεπτο των ιταλικών κερμάτων ευρώ.

.

Ο Ιρανός κινηματογραφιστής Μοχάμαντ Ρεζά Χεραντμαντάν (Mohammad Reza Kheradmandan),

 τιμώντας τη μέρα της μητέρας, κατάφερε, σε ένα κινηματογραφικό teaser μόλις 80 δευτερολέπτων, να συγκινήσει…

Όσο χρονών κι αν είσαι, θα είσαι πάντα το παιδί της μάνας σου και θα λαχταράς την αγκαλιά της.

Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, τόσο στη Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες είναι αφιερωμένη στην μητέρα. Φέτος λοιπόν γιορτάζεται την Κυριακή 12 Μάη.Στη χώρα μας είχε συνδεθεί με την γιορτή της Υπαπαντής όμως από τη δεκαετία του 60 η Ελλάδα ακολούθησε τις άλλες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής.

Για τον Γιώργο Θέμελη, η μάνα είναι:

” Ένας σκυφτός καθρέφτης, π αγρυπνει ,

να μη ματώσει η όψη, να μη λερωθεί.

Μην το ματιασει η θλίψη και χλωμιασει……..”

Μια μη παραδοσιακή εικόνα από νέα οπτική γωνία. Είμαστε πάνω από το κεφάλι του Χριστού.

Τρία επίπεδα ανάγνωσης του πίνακα είναι απαραίτητα: στο επάνω μέρος  ο σταυρός και ο Ιησούς, από κάτω τα σύννεφα και τέλος, στο χαμηλότερο μέρος, το Πόρτ Λιγκάτ (Port-Lligat) με τις βάρκες, τη θάλασσα και τους ανθρώπους.

Τίποτα βίαιο, τίποτα επιθετικό σε αυτό το υπερβατικό όραμα του Χριστιανισμού. Αντίθετα, ένα είδος ήρεμης καλοσύνης.

Ο Νταλί πήρε ως μοντέλο του έναν κασκαντέρ του Χόλιγουντ, τον Ράσελ Σάντερς. Αυτό που έχει σημασία για τον ζωγράφο είναι να εκφράσει τη μεταφυσική ομορφιά του Ιησού: «Το κύριο μέλημά μου ήταν να ζωγραφίσω έναν Χριστό τόσο όμορφο όσο ο Θεός που ενσαρκώνει».|

Ας δούμε και την δική μας άποψη.

Τι νομίζεις ότι υπάρχει κάτω από το σταυρό;

Μια πόλη, μια λίμνη…

.