Το παραμύθι αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που νοιώθει ότι κανένας δεν το βλέπει και ότι περνά απαρατήρητο στον κόσμο του. Το αγόρι παλεύει με την απομόνωση του και την αίσθηση ότι δεν ανήκει πουθενά. Όμως μια πράξη καλοσύνης το βοηθά να βρει το… χρώμα του και την αυτοπεποίθησή του.

Αυτή η ιστορία συνδέεται βαθιά με την παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας, που υπενθυμίζει την αξία της ενσυναίσθησης. Η ψυχική υγεία δεν αφορά μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά που συχνά νοιώθουν μοναξιά και περιθωριοποίηση.

Κάθε μικρή πράξη καλοσύνης και ενδιαφέροντος μπορεί να βοηθήσει κάποιον που αισθάνεται αόρατος να αισθανθεί σημαντικός.

Μια τρυφερή και ποιητική αφήγηση που ασχολείται με την έννοια του χρόνου, της απώλειας και της εσωτερικής αναζήτησης. Μέσα από την ιστορία ενός φύλλου που αποχωρίζεται το δέντρο του και ταξιδεύει στον άνεμο, ο συγγραφέας μας καλεί να σκεφτούμε τον κύκλο της ζωής. Βιβλίο για μεγάλους και μικρούς.

.       

Διαβάσαμε το βιβλίο « Η Τελεία » ένα καταπληκτικό βιβλίο, που σε λίγες γραμμές, δείχνει την αξία του ρόλου του δασκάλου και τη δύναμη που κάνει τους μαθητές του, να πιστέψουν στον εαυτό τους.

Γνωρίσαμε την Γιαγιόι Κουσάμα από την Ιαπωνία, καλλιτέχνιδα που ακόμη και στα 90 της χρόνια ζωγραφίζει τελείες…

Nτύνεται με ρούχα που η ίδια σχεδιάζει και είναι διακοσμημένα με τελείες .

Το λευκό δωμάτιο :

Η ζωγράφος Γιαγιόι Κουσάμα το 2012, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης,  δημιούργησε ένα περιβάλλον στο οποίο έβαψε με λευκό φωτεινό χρώμα τα έπιπλα (καρέκλες, τραπέζι, πιάνο, βιβλιοθήκη) τον τοίχο του δωματίου, το πάτωμα, τα αντικείμενα. Αυτός ο χώρος αποτέλεσε τον λευκό καμβά για το project.

Μέσα σε διάστημα 2 εβδομάδων, η καλλιτέχνιδα έδωσε στους πιο μικρούς επισκέπτες του μουσείου, χιλιάδες πολύχρωμα αυτοκόλλητα και τους προσκάλεσε με τον τρόπο τους να συμμετέχουν στην μεταμόρφωση του δωματίου αυτού μετατρέποντας το σπίτι σε μια πολύχρωμη ανατίναξη χρώματος.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε το ίδιο

Πως σας φαίνεται το πουά σπίτι μας;

Πόσα μανταλάκια μπορούμε να κρεμάσουμε στη μπλούζα του φίλου μας;

Πάρα πολλά φτάνει μόνο να συνεργαστούμε.

Φραντς Κάφκα: 100 χρόνια από τον θάνατό του

Φθινόπωρο 1923. Ο περίφημος συγγραφέας Φραντς Κάφκα μετακομίζει μαζί με την 25χρονη σύντροφό του Ντόρα Ντιαμάντ στο Βερολίνο. Έχουν γνωριστεί σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο της Βαλτικής, είναι σφόδρα ερωτευμένοι. Συνηθίζουν να κάνουν τον περίπατό τους στα μονοπάτια του πάρκου Στέγκλιτζ. Ένα πρωί συναντούν ένα ταραγμένο κοριτσάκι.
“Προς τι τόσα δάκρυα;” τη ρώτησε ο Κάφκα.
“Χάθηκε η κούκλα μου”, είπε το κορίτσι.
“Κατάλαβα”, είπε ο Κάφκα. “Πώς τη λένε;”
“Σούπσι”
“Κι εσένα;”
“Ίρμα”.
Τότε ο Κάφκα ξεκινά μεγαλοφυώς να υποδύεται έναν εθελοντή ταχυδρόμο. “Η Σούπσι σου δεν χάθηκε, αλλά ταξιδεύει∙ οι κούκλες αγαπάνε τα ταξίδια. Σου έγραψε ένα γράμμα… Θα σου φέρω το γράμμα αύριο. Γιατί τώρα πάω να φάω μεσημεριανό”.

Το κείμενο είναι από το elniplex

Και εδώ είναι η στιγμή που ξεκινάει μία από τις πιο συγκινητικές, συμπονετικές ιστορίες ενσυναίσθησης και ανθρωπιάς, και μια ιστορία που αναδεικνύει ένα διαφορετικό πρόσωπο για τον συγγραφέα που συνήθως είναι ζοφερό και μελαγχολικό όπως άλλωστε και οι ιστορίες του.

.     

Η κόκκινη ομπρέλα, ξεχασμένη από τον κάτοχό της στην ομπρελοθήκη της Πινακοθήκης Ουφίτσι, ανακαλύπτει τη μαγεία των πιο διάσημων έργων ζωγραφικής στον κόσμο. Γνωρίζει από κοντά την Αφροδίτη, την Ώρα, τους Ανέμους, μαθαίνει για το ζωγράφο Σάντρο Μποτιτσέλι, τη Σιμονέτα, τον Τζουλιάνο, και αποφασίζει να κάνει μια πολύ παράξενη… μετακόμιση

.   

Σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό μύθο, όταν ο Κρόνος πήρε τη βασιλεία από τον πατέρα του, τον Ουρανό, έκοψε τα γεννητικά του όργανα και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τους αφρούς της θάλασσας, αναδύθηκε κοντά στην Κύπρο (σύμφωνα με την επικρατέστερη παράδοση) η θεά Αφροδίτη. Στον πίνακα, η θεά Αφροδίτη αναδύεται από το νερό μέσα σε ένα όστρακο που φυσούν ο Ζέφυρος και η Αύρα προς την ακτή της Κύπρου ή των Κυθήρων. Στην ακτή την υποδέχεται μια από τις Ώρες, θεότητες των εποχών, που της προσφέρει έναν μανδύα. Σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, η γυμνή θεά είναι σύμβολο πνευματικής και όχι γήινης αγάπης.

Είναι άγνωστο σε εμάς ποιος παρήγγειλε τον πίνακα αυτό στον Ιταλό καλλιτέχνη, ωστόσο πιστεύεται πως φτιάχτηκε για κάποιο μέλος της οικογένειας των Μεδίκων. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν πως αποτελεί ύμνο στην αγάπη του Τζουλιάνο ντι Πιέρο των Μεδίκων για τη Σιμονέττα Κατανέο Βεσπούτσι, που ζούσε στο Πορτοβένερε (μετάφραση: Λιμάνι της Αφροδίτης), μια παραθαλάσσια πόλη για την οποία μια τοπική παράδοση λέει πως αποτελεί το μέρος όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη. Σημειώνεται πως ο Μποτιτσέλι αγαπούσε μυστικά και ο ίδιος την όμορφη Σιμονέττα, που ήταν ερωμένη του ευγενούς από την οικογένεια των Μεδίκων. Πιστεύεται πως η Σιμονέττα αποτέλεσε το μοντέλο για την Αφροδίτη στον πίνακα, αλλά και για άλλες κοπέλες σε έργα του Μποτιτσέλι, όπως συνέβη και στην Άνοιξη (Primavera).

το πρόσωπο της Αφροδίτης απεικονίζεται στο δεκάλεπτο των ιταλικών κερμάτων ευρώ.