Σε ερώτηση μου τι βλέπουν καταγράφω τις απαντήσεις:

Ενα ασανσέρ, ένα τούνελ, ένα διάδρομο πολυκατοικίας, μυστικό πέρασμα και ανοιχτές πόρτες

Κι όμως είναι ένα μεγάλο τραπέζι με περίεργη διακόσμηση

Τέτοια τραπέζια βλέπουμε σε χορούς, γάμους, πάρτυ, γενέθλια, γιορτές και πανηγύρια.

Αλλά έχει δάφνες σαν αυτές που δίνουμε στους…. ήρωες.

Και μια γυναίκα μας κοιτάει, φοράει μαύρα σαν αυτά που φοράνε όταν πεθαίνει κάποιος.

Ποια είναι άραγε…..μα η γιαγιά του ζωγράφου,η γιαγιά Πιπινα που θρηνεί τους ήρωες.

Και τι άλλο είναι στο τραπέζι;

Η δάφνη (για τους ήρωες), ένα ωραίο τραπεζομάντηλο (σαν αυτό που στρώνουμε για τους επίσημους καλεσμένους), ένα μαχαίρι (σαν αυτό που είχαν οι ήρωες) και ένα αρνάκι (σαν αυτό που τρώμε το Πάσχα)

Ας κεράσουμε τους ήρωες

. 

Μα τι χρειάζεται ένας άνθρωπος….. ένα κρεβάτι να κοιμάται, φαγητό για να τρώει και νερό για να πλένεται

Οι επιφανείς: Γ. Καραϊσκάκης (ο πολεμιστής), Δ. Σολωμός (ο ποιητής)

…Στα σκοτεινά πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρουμε..

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.  (Γ. Σεφέρης)

Τα παιδιά λένε:στη σκοτεινή εικόνα είναι ακόμα αφανής δεν τον ξέρει κανείς, όμως επειδή έγινε φοβερός πολεμιστής τον έμαθαν όλοι.

Μιλήσαμε για τη ζωή του και το θάνατο του, έχει ένα κεράκι στη σκοτεινή εικόνα γιατί σκοτώθηκε και στους νεκρούς ανάβουμε κεράκια.

Στη φωτεινή εικόνα μας άρεσε το….. μουστάκι του.

Μιλήσαμε για τον Διονύσιο Σολωμό δεν πολέμησε ποτέ όμως έγραφε ωραία ποιήματα που τα γνώρισε όλος ο Κόσμος. Έγραψε και τον εθνικό ύμνο, που το τραγουδήσαμε πολύ δυνατά…

Το χέρι του είναι χρυσό γιατί έγραφε… χρυσά ποιήματα

. 

Τέτοια χέρια χρυσά έχουμε δει στις εκκλησίες.

Είδαμε μερικά έργα του Χ. Μποκορου.

Και επειδή ο Καραϊσκάκης σε μικρή ηλικία… έπεσε στα χέρια του Αλή Πασά των Ιωαννίνων ήταν μία καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για την Κυρά Φροσύνη.

Αντίκρυ στο έργο

Σε ερώτηση τι βλέπουν ,η απάντηση των παιδιών ήταν μία…. φιγούρα χωρίς μάτια στόμα που δεν την ξέρουμε και δεν ξέρουμε το όνομα της.

Μπορεί να είναι φαντασία; Σκιά;

Να λοιπόν ο Αφανης μια νέα λέξη για μας. Πόσοι αφανείς ήρωες υπάρχουν στους πολέμους;

Να ένα μνημείο αφανών ηρώων.,

Τι έχυσαν για μας οι…. αφανείς ήρωες….το αίμα τους

Ας ανάψουμε στη μνήμη τους ένα κεράκι γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί ίσως να μην ήμασταν τώρα ελεύθεροι

Αίμα σκοτάδι και φως μαζί.

Αφανείς ήρωες για μας είναι οι γυναίκες του Ζαλόγγου.

Και να ένα κομμάτι των ρούχων που φορούσαν…η ποδιά

Η ιστορία έχει τις φωτεινές και τις σκοτεινές της πλευρές

Με τα λόγια του Χρήστου Μποκορου

Βρήκα δύο χτένια αργαλειού εκεί πάνω στα βουνά που φεύγω,παλια μικρά ξύλινα καλαμενια,καπλαντισμενα με πανί και σπάγκο στα χαλάσματα άχρηστα πεταμένα……. από μικρός μπλεγμένος στα υφάσματα και υφανσεις,η μάνα μου υφάντρα….

Τα παιδιά παρατηρούν τον πίνακα,το ονομάζουν το μαύρο και το άσπρο

Όταν βλέπουν το μαύρο σκέφτηκαν τη νύχτα,τα φαντάσματα, το φόβο,τον πόλεμο

Όταν βλέπουν το άσπρο σκέφτηκαν την άνοιξη το καλοκαίρι τον ήλιο την ειρήνη

Συνυφαίνοντας φως και σκοτάδι

Γιατί νομίζετε ότι εμείς δεν μπορούμε;

Μελετήσαμε τον πίνακα

Γενέθλια έχουμε τώρα ή γιορτή; Γιορτάζουμε 200 χρόνια εμείς ή τιμούμε 200 χρόνια μετά αυτό που έκαναν Εκείνοι;

Ο Χρήστος Μποκορος γεννήθηκε το 1956 στο Αγρίνιο. Άρχισε να σπουδάζει Νομικά όμως βρέθηκε στη Σχολή καλών τεχνών της Αθήνας. Έργα “μαθητείας στο πραγματικό” “πειρασμούς του αοράτου” “το φώς και το σκοτάδι” “αδιάβατο δάσος”, “τα στοιχειώδη “,”η γιορτή “

Ενότητα 1η. Η γαλανόλευκη: ο απόηχος της.

Τι είναι σημαία; Τα παιδιά είπαν ένα… σημάδι που μας ξεχωρίζει από τα άλλα κράτη.

Οι Ρομά έχουν δική τους σημαία, οι… Ολυμπιακοί δική τους σημαία για να ξεχωρίζουν από τις άλλες ομάδες. Η σημαία μας είναι γαλάζια από τη θάλασσα και άσπρη από τον ουρανό, έχει και σταυρό γιατί είμαστε χριστιανοί.

Είπανε.. επίθετα για τη σημαία: ελληνική, όμορφη, τέλεια και …μαγκική (Από το μάγκας).

Η σημαία του Χ Μποκορου είναι γαλάζια άσπρη και λίγο κόκκινη από το αίμα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν. Την έκανε από ξύλα γεφυρών γιατί οι γέφυρες ενώνουν τους ανθρώπους και τις πόλεις μεταξύ τους, αν δεν υπήρχαν αυτές θα πέφταμε στα ποτάμια,.(πόσο δίκαιο έχουν τα παιδιά….)

Τις σημαίες τις έχουμε στις αποθήκες και το πατάρι και τις βγάζουμε στις…. γιορτές.

Πότε τις βγάζουμε λοιπόν;

Μια σημαία φωτεινή γιατί ελπιζανε ότι θα τα καταφέρουν και μια κόκκινη από το αίμα που χύθηκε

Τα δικά μας έργα

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα σπίτι… Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία με αφορμή ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Είχαν πάψει να ακούγονται φωνές και γέλια και να μένουν άνθρωποι εδώ και πολύ καιρό. Ακόμη και τα πουλιά περνούσαν και έφευγαν δεν έκαναν εκεί τις φωλιές τους. Ο κήπος του έρημος κι αυτός είχε χορταριασει και το μόνο δέντρο που κατάφερε να αντέξει στο χρόνο ήταν μία μηλιά. Ώσπου μια μέρα καλοκαίρι ήταν,μια οικογένεια πέρασε το κατώφλι του σπιτιού. Δε γνωρίζουμε την ταυτότητα τους ή την καταγωγή τους, μοιάζουν ξεριζωμένοι από τον τόπο τους και χαμένοι. Δεν ήρθαν για επίσκεψη ήρθαν να μείνουν…και το σπίτι αποκτά ζωή και η μηλιά χαίρεται

Ο φωτογράφος Manuel Pita γυρίζει την Πορτογαλία και καταγράφει με το φακό του απομονωμένα σπίτια που στέκουν μόνα τους μακριά από γειτονιές και οικισμούς. Εμείς λοιπόν στα σπίτια αυτά δώσαμε…. ζωή σε διάφορες εποχές του χρόνου

Τα σπίτια μοιάζουν με τους ανθρώπους που τα κατοικούν….( Βίκτωρ Ουγκώ)

Σήμερα ήρθε στο σχολείο μας ένα όμορφο ανοιξιάτικο λουλούδι ο Νάρκισσος ή μανουσακι

Μάθαμε τον μύθο του Νάρκισσου που γοητεύτηκε από την εικόνα του και είδαμε τον πίνακα του Καραβάτζιο …. Νάρκισσος

Στην απομακρυσμένη αλάνα της μικρής πόλης, ήρθαν εκείνο το καλοκαίρι οι πλανόδιοι με το λουνα Παρκ και μαζί τους η μικρή Αλη , μόνη χωρίς γονείς. Ήταν διαφορετική, άλλα ρούχα άλλη γλώσσα.”Από μακριά” είπαν οι γονείς στα παιδιά τους. Μπορεί να είναι μάγισσα,την κοροϊδεύουν,την βρίζουν. Όλα από μακριά. Ένα βράδυ την είδαν να ανεβαίνει στο καρουζέλ και να τραγουδάει. Μαγικά το καρουζέλ γυρνούσε και τα φώτα άναβαν. Μόνο η Αλη το κάνει αυτό.

Δεν είναι παρά Ρομά.Δεν ακολουθούν τις νόρμες μας. Η Αλη και κάθε Άλλη θα μπορούσε να είναι ένα σύμβολο διαφορετικότητας. Και στο τέλος το φευγιο,στο άπειρο στη λύτρωση.

Πεντακόσιες χιλιάδες νεκροί Ρομά από τους ναζιστές.Το ολοκαύτωμα των Ρομά από τον Χίτλερ.

Τα παιδιά όμως περιμένουν την Αλη να γυρίσει…, Από μακριά.

Η σημαία των Ρομά