Πρόκειται για παραδοσιακό ουκρανικό παραμύθι, τυπωμένο στη Μόσχα το σοβιετικό έτος 1951 από τις εκδόσεις Detgiz, έγχρωμο .Στην Ελλάδα το παραμύθι κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1979 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Το 1998 το παραμύθι μετάφρασε ξανά η Αντιγόνη Μεταξά (θεία Λένα) και συμπεριλήφθηκε στο ανθολόγιο της Ρούλας Παπανικολάου από τις εκδόσεις Μικρός Πρίγκιπας (Θεσσαλονίκη, 1998).

Μια μέρα, ένας ηλικιωμένος κύριος περπατούσε στο χιονισμένο δάσος
με το σκύλο του.
Δίχως να το καταλάβει του έπεσε από την τσέπη το ένα του γάντι.
Ήταν ένα χειροποίητο, πέτσινο γάντι, με κόκκινη φόδρα, από εκείνα
που το χέρι έμπαινε ολόκληρο μέσα κι όχι δάχτυλο δάχτυλο.Ένα ποντικάκι, τόσο δα ήταν, πέρασε από εκεί κι είδε το γάντι μπροστά του. Το
τριγύρισε από εδώ, το κοίταξε από εκεί. “Άδειο πρέπει να είναι”, σκέφτηκε και
τσουπ….τρύπωσε στο όμορφο και ζεστό γάντι .Λίγο αργότερα χοροπηδώντας κατέφτασε εκεί γύρω ένας βάτραχος, πράσινος που έψαχνε
κάπου να ζεσταθεί, μπήκε και αυτός στο γάντι, μετά ένας λαγός, μια αλεπού, ένας λύκος, ένα αγριογούρουνο και τέλος μια αρκούδα.

Πώς χώρεσαν όλοι αυτοί μέσα στο γάντι; Και τι συνέβη εκεί μέσα! Ο ηλικιωμένος κύριος κι ο σκύλος του είδαν μόνο ένα ξεχειλωμένο γάντι και μάλλον δεν έμαθαν ποτέ τι έγινε. Αλλά εσείς ξέρετε.