Είναι η ιστορία ενός βασιλιά, που δεν έχει καμιά επαφή με τους υπηκόους του. Ο βασιλιάς αυτός δεν αποδέχεται τη διαφορετικότητα, έτσι εξορίζει όσους κατοίκους δεν είναι ίδιοι με αυτόν [τυχαίνει εκείνος να είναι μπλε] και χτίζει ένα τείχος για να τους κρατήσει μακριά. Το τείχος στήνεται και μάλιστα θα το βρείτε να ορθώνεται σταδιακά τρισδιάστατο μέσα στις σελίδες του βιβλίου, ζωντανεύοντας ακόμα περισσότερο την αφήγηση. Τώρα πια το βασίλειο είναι χωρισμένο στα δύο [οι λίγοι μπλε [και κάποιοι ελάχιστοι μαζί τους, να για παράδειγμα οι χτίστες ήταν οι κόκκινοι και εν τέλει βρέθηκαν στην πλευρά του μονάρχη] δεξιά−οι πολλοί και πολύχρωμοι αριστερά] και όλα αλλάζουν. Για πόσο θα μπορέσουν να επιβιώσουν οι λίγοι μπλε μόνοι τους;   Ο βασιλιάς αντιλαμβάνεται πως ουσιαστικά είναι πλέον γυμνός· και πως το τείχος πρέπει να καταστραφεί, αλλιώς δεν θα υπάρξει προκοπή στον τόπο του Κι έτσι γίνεται μέχρι που χάνεται κι εκείνος μέσα στη μαγική και ευτυχισμένη πολυχρωμία,

Το 1925, η 18χρονη Φρίντα Κάλο επέστρεφε από το σχολείο, όταν ένα αμάξι συγκρούστηκε με το λεωφορείο της, σκοτώνοντας πολλούς επιβάτες και τραυματίζοντας σοβαρά την ίδια. Αυτό το ατύχημα σημάδεψε τη ζωή της Φρίντα, που ήδη ταλαιπωρημένη πολλά χρόνια από την πολιομυελίτιδα, αναγκάστηκε να υποβληθεί σε δεκάδες επεμβάσεις, να εγκαταλείψει το όνειρό της να γίνει γιατρός και να καθηλωθεί στο κρεβάτι.«Ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ με τη ζωγραφική μέχρι το 1926, όταν ήμουν ακινητοποιημένη στο κρεβάτι. Το κρεβάτι ήταν σαν κόλαση γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα έτσι αποφάσισα να αρχίσω να ζωγραφίζω», είχε γράψει στον ιδιοκτήτη της γκαλερί Julien Levy. Αρχικά υποστήριζε ότι δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα της δουλειάς της, αλλά το 1927 ζήτησε την επαγγελματική γνώμη του διάσημου καλλιτέχνη Ντιέγκο Ριβέρα. Σύμφωνα με τα όσα ακούγονται, τον είχε βρει στην κορυφή μιας σκάλας τη ώρα που δούλευε μια τοιχογραφία, του ζήτησε να κατέβει και να ρίξει μια ματιά στο έργο της.Τον Αύγουστο του 1929 παντρεύτηκαν.Τη μοναξιά που βίωνε την αντιμετώπισε ζωγραφίζοντας τον εαυτό της. «Ζωγραφίζω τον εαυτό μου γιατί τον περισσότερο καιρό είμαι μόνη και γιατί είναι το πρόσωπο που γνωρίζω καλύτερα από όλα τα άλλα», έλεγε η ίδια. Η Φρίντα Κάλο ήταν η πρώτη ίσως ζωγράφος που τόλμησε να παραβιάσει τους κανόνες που όριζαν ως τότε την τέχνη αλλά και από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής της που έζησε με τόση ελευθερία και ένταση. Μπορεί να έφυγε νωρίς από τη ζωή αλλά το έργο, η δυναμική προσωπικότητά της και το ιδιαίτερο στιλ της, θα μείνουν ανεξίτηλα στον χρόνο.

Το Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι είναι ελαιογραφία του Ολλανδού ζωγράφου της Χρυσής Εποχής Γιοχάνες Βερμέερ, ζωγραφισμένη περί το 1665. Ο Βερμέερ πλησιάζει μια υπηρέτρια την οποία χρησιμοποιεί ως βοηθό και την κατέστησε μοντέλο φορώντας τα σκουλαρίκια της γυναίκας του.

Χρησιμοποιήσαμε το βιβλίο ως αφορμή για να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των παιδιών. Η Μαλάλα…Ήταν μόλις 11 ετών όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την εξουσία και στέρησαν από όλα τα κορίτσια το δικαίωμα της μόρφωσης, ένα δικαίωμα που η ίδια ήταν αποφασισμένη να διεκδικήσει με κάθε τρόπο, ακόμη και με την ίδια της τη ζωή. Η πρώτη κίνηση αντίστασης ήταν να γράψει σχετικά με τα όσα βιώνει στο μπλογκ του BBC, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Gul Makai. Συνέχισε με κείμενα και συνεντεύξεις αποκαλύπτοντας πλέον το αληθινό της όνομα αλλά και την απόφασή της να πολεμήσει ενάντια σε όλους εκείνους που στέκονταν εμπόδιο στην προσωπική εξέλιξή της.
Την επανάστασή της αυτή λίγο έλειψε να την πληρώσει με την ίδια της τη ζωή καθώς τον Οκτώβριο του 2012 δέχτηκε έναν πυροβολισμό στο κεφάλι, από άγνωστο άνδρα Ταλιμπάν, ενώ βρισκόταν στο σχολικό λεωφορείο. Μέρες ολόκληρες χαροπάλευε στο νοσοκομείο του Πακιστάν βρισκόμενη σε μια ισορροπία τρόμου μεταξύ ζωής και θανάτου. Τελικά νικήτρια αναδείχτηκα η ζωή και κυρίως η αστείρευτη δίψα της Μαλάλα να ζήσει για διεκδικήσει και να κερδίσει όλα εκείνα που θέλησαν να της στερήσουν, σε εκείνη αλλά και όλα τα κορίτσια του κόσμου που ήταν αναγκασμένα να μεγαλώσουν κάτω από αυτές τις απολίτιστες συνθήκες.

12410 και 1 Τριαντάφυλλα (animation για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου)Ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά animation για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, διάρκειας 13 λεπτών.
Τα γεγονότα αφηγείται μια γάτα και μέσα από τα µάτια της ξεδιπλώνεται η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Για τη δημιουργία του, αξιοποιήθηκαν πραγματικές λήψεις από τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973.
Το animation είναι παραγωγή της ΕΡΤ και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Το παιδί με το περιστέρι (“child with a dove”) (1901) του διάσημου Ισπανού ζωγράφου Pablo Picasso ανήκει στα πρώιμα έργα του και κατατάσσεται στη γαλάζια περίοδο (1901-1904)Γενέθλια πόλη του έργου πιθανότατα είναι το Παρίσι, όπου ο Picasso, νέος ακόμη στα είκοσί του χρόνια, φιλοτέχνησε το έργοΚεντρικό θέμα της σύνθεσης Το παιδί με το περιστέρι είναι ένα παιδί που κρατά με ιδιαίτερη ευαισθησία στα χέρια του ένα περιστέρι. Το περιστέρι είναι σύμβολο ειρήνης, αγνότητας και ελπίδας. Το παιδί έχει κοντά καφέ-κόκκινα μαλλιά, ωστόσο από το φόρεμά του γίνεται ξεκάθαρο για τον θεατή πως είναι κορίτσι. Ίσως μάλιστα να είναι μια έμμεση αναφορά του καλλιτέχνη στην αδερφή του την οποία έχασε. Την περίοδο δημιουργίας του έργου αυτού ο Picasso, είχε χάσει και τον καλύτερό του φίλο, ο οποίος αυτοκτόνησε. Μπορεί λοιπόν ο θάνατος του φίλου του καλλιτέχνη να επανέφερε στη μνήμη του την απώλεια της αδερφής του. Δίπλα από το κορίτσι βρίσκεται μια πολύχρωμη μπάλα, στοιχείο της παιδικότητας του κοριτσιού. Ο πίνακας διαχωρίζεται σε δύο μέρη με έντονη διαγράμμιση, επί της οποίας στην αριστερή άκρη προς τον θεατή διακρίνεται η υπογραφή του καλλιτέχνη. Στο κάτω μέρος της σύνθεσης κυριαρχούν αποχρώσεις του πράσινου ενώ στο πάνω μέρος κυριαρχούν αποχρώσεις του μπλε, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο χρωματικός διαχωρισμός των δύο μερών είναι απόλυτος. Αντίθετα, θα λέγαμε ότι υπάρχουν χρωματικά στοιχεία που εισχωρούν στο κυρίαρχο χρώμα στην κάθε περίπτωση και στα δύο μέρη. Το φόρεμα του παιδιού είναι αποτυπωμένο με γαλάζιο-γκρι χρώμα ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου του (μάτια-χείλη) είναι έντονα, γεγονός που προσδίδει εκφραστικότητα στο βλέμμα του. Η όλη σύλληψη του παιδιού με το περιστέρι δεν είναι παρά μια σύνθεση-σύνδεση της παιδικής αθωότητας με την ειρήνη, την αγνότητα και την ελπίδα για τη ζωή..

Το λιοντάρι είχε εκτρέψει όλο το νερό από το ποτάμι για να φτιάξει μια πισίνα μπροστά από τη φωλιά του. Αυτό απασχολούσε όλα τα ζώα του δάσους τελευταία. Κι αυτό ήταν που τα εξόργισε. Οργάνωσαν διαμαρτυρία μπροστά στην πισίνα του λιονταριού, αλλά το λιοντάρι αδιαφόρησε. Έτσι, προχώρησαν σε κάτι ακόμα πιο προχωρημένο: προκήρυξαν εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού με σαφείς κανόνες: εκλογές κάθε άνοιξη, δυνατότητα εκλέγεσθαι και εκλέγειν σε όλα τα ζώα, μυστική ψήφος, απαγόρευση ανταλλαγής δώρων και άλλους ξεκάθαρους όρους.

Μέσα από σχήματα και χρώματα τα παιδιά διαπραγματεύονται την έννοια της οικογένειας, τους ρόλους και τη θέση τους μέσα σε αυτή, με ένα δευτερογενή τρόπο τον τρόπο της τέχνης