Στα παιδιά.
Για να διαλέγουν το φως απ’ το σκοτάδι.
Για να θυμούνται.
«Θυμάμαι, πριν πολλά χρόνια, σ’ ένα μεγάλο καταπράσινο βοσκοτόπι, ζούσαν χαρούμενα κι αρμονικά πρόβατα, κατσίκες, κουνέλια και λαγοί, κότες, κόκορες και ποντικοί.» Εκεί ζούσε και η οικογένεια Μπε, ο κύριος και η κυρία Μπε και τα επτά μικρά τους προβατάκια. Μια μέρα ο κύριος Μπε πληροφορήθηκε πως άγρια θηρία από τα μακρινά, χιονισμένα βουνά ήθελαν να αιχμαλωτίσουν τα πρόβατα. Ο λόγος ήταν άγνωστος. Στο βοσκοτόπι άρχισε να πλανάται μια παράξενη απειλή. Ο κύριος Μπε θυμάται αναζητούσε λύσεις για τη σωτηρία της οικογένειάς του. Ένα βράδυ τα θεριά κατέβηκαν από τα βουνά και παγίδευσαν τα πρόβατα αφού πρώτα τα υποχρέωσαν να φορέσουν όλα κίτρινα καπέλα. Τα πρόβατα ζούσαν πια φυλακισμένα. Δεν μπορούσαν να πάνε στις δουλειές τους, ούτε στο σχολείο, ούτε να βοσκήσουν ή να παίξουν ελεύθερα.
Ο κύριος και η κυρία Μπε αποφάσισαν να δραπετεύσουν Ο κύριος Μπε κατέστρωσε τολμηρό σχέδιο με τους πιο έμπιστους φίλους του: Τον Κόκορα τον Πρωινό και τον Ποντικό τον Τρομερό. Έστειλε τηλεγράφημα και στον επιστήθιο φίλο του τον Λαγό ο οποίος ήταν πρόεδρος σε ένα νησιωτικό χωριό. .Και μια μέρα ο φόβος έφυγε. Η οικογένεια Μπε επέστρεψε ελεύθερη στο σπίτι της. Όμως ο τόπος τους δεν ήταν πια ο ίδιος. Αρκετοί από τους φίλους τους δεν κατάφεραν να σωθούν.
Και το λουλούδι της παπαρούνας; o λουλούδι της παπαρούνας (remembrance poppy) πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1921 εις μνήμην των πεσόντων (στρατιωτικού προσωπικού) που “χάθηκαν” στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, τον επονομαζόμενο -πριν το ξέσπασμα του Β’ Πολέμου (1939-1945)- ως ο Μεγάλος Πόλεμος (Όλα ξεκίνησαν με ένα ποίημα. Το ποίημα “In Flanders Fields” («Στις πεδιάδες της Φλάνδρας») είναι ένα από τα πιο φημισμένα ποιήματα σε αγγλική γλώσσα με θέμα τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο (WWI). Γράφτηκε στις 3 Μαΐου του 1915 από τον Καναδό αντισυνταγμάρχη υγειονομικού John McCrae, ο οποίος υπηρετούσε ως νοσοκόμος αξιωματικός στις Δυνάμεις του Καναδά. Εμπνεύστηκε την συγγραφή αφού την προηγούμενη ημέρα, ένας φίλος ονόματι Alexis Helmer είχε “πέσει” στην 2η Μάχη της Φλάνδρας κοντά στο Υπρ (στα γαλλικά Ypres) στο Βέλγιο.
Μια ευρηματική, αλληγορική ιστορία για τους φόβους, τις ανασφάλειες, πίσω από τους οποίους οχυρώνουμε την ζωή μας. Το πουλόβερ ξηλώνεται σταδιακά και από τις κλωστές του δημιουργούνται νέα, όμορφα, μικρότερα, χρήσιμα για άλλους, πράγματα που ομορφαίνουν τον κόσμο γύρω, ενώ παράλληλα αλαφρώνουν εκείνον που βολικά το φορούσε τόσο καιρό. Να αφήνεις όσους σ’ αγαπούν κι αγαπάς να σου ξηλώνουν εκείνα που σε βαραίνουν, εκείνα που σε κρατούν έξω και πίσω από ό,τι δεν θες. 
