ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ Ένα συναρπαστικό ταξίδι με καράβι την ελληνική γλώσσα

Αν και με την ολιγωρία και τις παλινωδίες του Υπουργείου χλωμό το βλέπω…

Δάσκαλος με πρώτο μισθό 560€ το μήνα

Δεν είναι μόνο η φτωχοποίηση των εκπαιδευτικών, όπως άλλωστε και όλων των εργαζομένων, που επιφυλάσσει το νέο μισθολόγιο.
Είναι και όλα τα υπόλοιπα που φέρνει η καταιγιστική οικονομική κρίση η οποία μαστίζει τη χώρα μας: απολύσεις, εφεδρεία, κατάργηση της μισθολογικής εξέλιξης, άγριες περικοπές σε συντάξεις, εφάπαξ και φοροαπαλλαγές,
αλλά και οι νέες συνθήκες εργασίας που μετατρέπουν τον εκπαιδευτικό σε «κρατικό υπάλληλο» γενικών καθηκόντων ο οποίος θα απασχολείται όπου υπάρχει ανάγκη. Πώς τρέχει στις γειτονιές ο υδραυλικός; Κάπως έτσι. Αλλωστε, ήδη τρέχουν από σχολείο σε σχολείο για να καλύπτουν κενά, οσονούπω θα τρέχουν από υπηρεσία σε υπηρεσία Δημοσίου, όπως εξάλλου θα αναγκαστούν να κάνουν όλοι οι έχοντες την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου.
Ξεσηκωμός
Μ’ αυτά και μ’ αυτά οι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να ξεσηκωθούν πάλι. Οι δάσκαλοι είναι έτοιμοι να επαναλάβουν την απεργία διαρκείας του 2006, οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης συντονίζονται στο ίδιο μέτωπο, ενώ οι πανεπιστημιακοί ήδη έχουν προειδοποιήσει για έντονες και καθολικές αντιδράσεις αν επαληθευτούν οι πληροφορίες για περαιτέρω περικοπή (έως και 45%) των αποδοχών τους, οι οποίες δεν έχουν αναπροσαρμοστεί από το 2004, ενώ την τελευταία διετία έχουν υποστεί μείωση πάνω από 25%.
Η εικόνα που συνθέτουν τα τελευταία κακά νέα είναι πέραν πάσης απαισιόδοξης εκτίμησης. Η αμείλικτη γλώσσα των αριθμών δεν αφήνει περιθώρια.
*Ο νεοδιόριστος άγαμος δάσκαλος ξεκινά με 660 ευρώ αλλά μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις, βάσει των οποίων οι κρατήσεις για τους εκπαιδευτικούς τον πρώτο χρόνο θα είναι του ΙΚΑ και όχι του Δημοσίου, ο μισθός μειώνεται κατά 100 ευρώ. Δηλαδή, πρώτος μισθός 560 ευρώ. Για να φτάσει τα 1.000 ευρώ θα πρέπει να περιμένει περίπου 15 χρόνια ενώ… τα πολλά λεφτά, δηλαδή λίγο πάνω από 1.300 ευρώ, θα τα πάρει στα 25 χρόνια. Ο τελικός μισθός στην 35ετία είναι 1.371 ευρώ. Προ Μνημονίου, ο πρώτος μισθός ήταν 1.026 ευρώ και ο τελευταίος 1.617.
Δάσκαλοι

* Ανάλογη είναι η πορεία του έγγαμου, απλώς έχει περίπου 100 ευρώ περισσότερα λόγω γάμου και παιδιών. Για παράδειγμα, ένας έγγαμος δάσκαλος με δύο παιδιά θα ξεκινήσει με 634 ευρώ (734 μείον τα 100 ευρώ από τις κρατήσεις ΙΚΑ), στα 20 χρόνια θα παίρνει 1.215 ευρώ και στα 35 χρόνια 1.429 ευρώ. Ο ίδιος πατέρας πριν από το 2009 μπορούσε να ξεκινήσει με πρώτο μισθό 1.100 και να συνεχίσει με 1.215 ευρώ στην 20ετία και 1.705 ευρώ στην 35ετία.
Καθηγητές
* Ενας καθηγητής σε γυμνάσιο-λύκειο ξεκινά με 581 ευρώ (681 ευρώ μείον τα 100 των κρατήσεων ΙΚΑ) έναντι 1.099 ευρώ προ Μνημονίου, (μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009). Υστερα από δύο χρόνια θα φτάσει στα 783 ευρώ, ενώ από τον τέταρτο χρόνο θα παίρνει πάνω από 800 ευρώ. Στη δεκαετία θα πάρει μια… γενναία αύξηση και θα σπάσει το φράγμα των 900 ευρώ (980 ευρώ). Το δε πέρασμα στην κατηγορία άνω των 1.000 ευρώ θα το κάνει στα 14 χρόνια. Από τότε και μέχρι τα 23 χρόνια δεν θα ξεπεράσει τα 1.300 ευρώ. Στα 24 χρόνια εργασίας θα πατήσει την υψηλότερη μισθολογική κλίμακα και θα αμείβεται με 1.304 ευρώ το μήνα. Συνταξιοδιοτείται στα 35 χρόνια εργασίας με 1.371 ευρώ.
Πανεπιστημιακοί
* Σε ό,τι αφορά τους πανεπιστημιακούς, επισημαίνουν οι ίδιοι ότι το 2010, μεταξύ των ειδικών μισθολογίων, μόνο για τα μέλη ΔΕΠ η μισθολογική δαπάνη ήταν χαμηλότερη από τα επίπεδα του 2006 και «κάθε περαιτέρω περιστολή της είναι αδιανόητη». Τονίζουν δε πως «οι πληροφορίες για περαιτέρω περικοπή των επιδομάτων (που συνιστούν το 45% των καθαρών αποδοχών) θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τους πανεπιστημιακούς δασκάλους που καλούνται να προσφέρουν το επιστημονικό έργο τους για την ανάπτυξη της χώρας». Σημειωτέον ο πρώτος μισθός, δηλαδή του λέκτορα, έχει διαμορφωθεί στα 1.660 ευρώ, ενώ του καθηγητή με 25ετία στα 2.239 ευρώ.
Περικοπές

*Ανατριχιαστικά εντυπωσιακός είναι ο κατάλογος των περικοπών τα τελευταία χρόνια.
* Με το νέο μισθολόγιο καταργούνται τα επιδόματα εξωδιδακτικής (356 ευρώ), διδακτικής προετοιμασίας (105 ευρώ ), ειδικής αγωγής (195 ευρώ ) και γάμου (35 ευρώ ).
* Το 2010 είχε γίνει μείωση σε όλα τα επιδόματα εκτός του κινήτρου απόδοσης, μείωση επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας και επιπλέον μείωση επιδομάτων.
* Το 2011 ακολούθησαν: κράτηση 2% στο σύνολο αποδοχών (εισφορά αλληλεγγύης ανέργων), κράτηση 1% (υπέρ ΤΠΔΥ), μείωση του κινήτρου απόδοσης στο μισό (από 100 ευρώ σε 50), μείωση αφορολόγητου, έκτακτη εισφορά.*

ΠΗΓΗ: enet.gr

Γιά τους μεγάλους, γιά τους ελεύθερους, γιά τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή, γι’ αυτούς τα δάκρυα,
γι’ αυτούς οι φάροι, κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια
Οπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών,
Γι’ αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο πιό στενό, πάλι του λιμανιού σοκάκι,
Γι’ αυτούς οι κουλούρες τ’ άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσίδες, οι άγκυρες, τ’ άλλα μανόμετρα,
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Γιά ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,
Ομοια με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ’ στη νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ’ ένα σκοπό του ταξιδιού: π ρ ο ς τ’ ά σ τ ρ α.
*
Νέοι θα ξυπνάνε, με μαθηματικήν ακρίβεια, τις άγριες νύχτες, πάνω στην κλίνη τους,
Να βρέχουνε με δάκρυα το προσκέφαλό τους, αναλογιζόμενοι ποιός ήμουν, σκεφτόμενοι
Πως υπήρξα κάποτες, τι λόγια είπα, τι ύμνους έψαλα
*
Σαν μιλάς, φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,
Από τις επιβλητικές ερημιές της Παταγονίας μέχρι τα πολύχρωμα νησιά,
Ηφαίστεια ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε στα ουράνια την οργή τους,
Σειούνται τα χώματα παντού και τρίζουν τα εικονίσματα στην Καστοριά,
Τη σιωπηλή πόλη κοντά στη λίμνη.
Μ π ο λ ι β ά ρ, είσαι ωραίας σαν Ελληνας.

Νίκος Εγγονόπουλος – Μπολιβάρ

Απαντώντας στον Π. Λαφαζάνη, που κατηγόρησε στη Βουλή την κυβέρνηση ότι αυξάνει την τιμή του εισιτηρίου στις συγκοινωνίες, ο Σ. Βούγιας έκανε την εξής εκπληκτική παρατήρηση, κουνώντας μάλιστα με περίσσια δύναμη πειθούς τον δείκτη του χεριού του: Το ξέρετε ότι έχουμε το χαμηλότερο εισιτήριο στην Ευρώπη;

Αυτό όντως αποτελεί μέγιστο σοσιαλιστικό επίτευγμα. Επίτευγμα μάλιστα τις διαστάσεις του οποίου η κυβέρνηση, από υπερβολική αίσθηση μετριοφροσύνης, σπεύδει να περιορίσει με ανατιμήσεις, μην τυχόν κατηγορηθεί για υπέρμετρη κομπορρημοσύνη.

Ενα άλλο κορυφαίο σοσιαλιστικό επίτευγμα της κυβέρνησης είναι ότι διαθέτουμε και τους χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη (και όχι μόνο). Εκεί όμως καμία αίσθηση μετριοπάθειας δεν λέει να την οδηγήσει σε αυξήσεις, λες και σε αυτό το θέμα βάλθηκε να επιδείξει όλη την υπερφίαλη σοσιαλιστική της ιδιότητα.

Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, παρόμοια ήταν και η αντίδραση του βουλευτή της ΔΗ.ΑΡ., Θ. Λεβέντη, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς σε καιρούς οικονομικής κρίσης. «Πληρωνόμαστε λιγότερο από ό,τι οι συνάδελφοί μας στην Ευρώπη», ήταν η αποστομωτική απάντηση του αριστερού πολιτικού.

Αλλά το αμίμητο επίτευγμα ήταν της υπουργού Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου. Πληρώνει δημοσκοπήσεις με λεφτά από τα ΕΣΠΑ, δηλαδή τα μισά δικά τους (των κορόιδων) και τα άλλα μισά δικά μας (των άλλων κορόιδων) για θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής. Μάλιστα, κάνει γκάλοπ για ζητήματα που άπτονται της πολιτικής που της έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό να υλοποιήσει. (Αν δεν ρωτήσεις, πώς θα μάθεις. Και αν δεν πληρώσεις, πώς θα ρωτήσεις.)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Θα γίνουν πάνω από 200 εκδηλώσεις

Η διάδοση της αγάπης για την ανάγνωση, τόσο στα παιδιά όσο και στους έφηβους, μέσα από την ενημέρωση των γονέων και των εκπαιδευτικών είναι ο στόχος των οργανωτών της έκθεσης Παιδικού και Εφηβικού βιβλίου, η οποία ξεκινά την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου, στις εγκαταστάσεις της HELEXPO στο Μαρούσι.Η Διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ Κατρίν Βελισσάρη, σε συνέντευξη Τύπου τόνισε -μεταξύ άλλων- ότι: «το παιδικό βιβλίο είναι ένας τομέας που η κρίση αγγίζει λιγότερο. Συνεχίζει να πουλάει το παιδικό βιβλίο, απλώς τα δύο τελευταία χρόνια, το 2009 και το 2010, οι εκδότες περιόρισαν τη βιβλιοπαραγωγή τους και τώρα πλέον, γυρίζουμε σε ένα μέγεθος της τάξης των 1.500 τίτλων ανά χρόνο. Είναι ένας αριθμός φυσιολογικός για την ελληνική αγορά, ακόμη πολύ υψηλός, αφού ένα στα πέντε βιβλία που εκδίδονται στη χώρα μας εξακολουθεί να απευθύνεται στα παιδιά και τους εφήβους».

Στη διάρκεια της διοργάνωσης θα πραγματοποιηθούν 200 εκδηλώσεις -πέρυσι ήταν 130- για παιδιά και εφήβους αλλά και για γονείς και εκπαιδευτικούς , κυρίως παρουσιάσεις βιβλίων, συζητήσεις, ημερίδες, σεμινάρια, λογοτεχνικά εργαστήρια, μουσικά, εικαστικά και θεατρικά δρώμενα κ.λ.π με τη συμμετοχή συγγραφέων, εικονογράφων, πανεπιστημιακών και καλλιτεχνών.

Για πρώτη φορά φέτος, στην έκθεση θα συμμετάσχουν και Μουσεία. Ειδικότερα, θα υπάρχουν δύο εργαστήρια για τα παιδιά με θέμα τη γνωριμία με την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων αλλά και τα αρχαία ελληνικά παιχνίδια, τα οποία επιμελείται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και δύο εργαστήρια για εφήβους -δημιουργικής γραφής και βιωματικής συζήτησης των θεμάτων που αφορούν στην εφηβεία μέσα από τους κώδικες του θεάτρου.

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη, το ΕΚΕΒΙ έχει σχεδιάσει ένα ειδικά διαμορφωμένο περίπτερο προκειμένου να δώσει στους επισκέπτες την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές της χώρας, μέσα από μια έκθεση επιλεγμένων βιβλίων του, αλλά και φωτογραφικό και ηχητικό υλικό από τη ζωή και το έργο του νομπελίστα Έλληνα ποιητή.

Τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν την Έκθεση, θα μπορούν να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις με γενικό τίτλο «Παραμυθο-δρώμενα», σε 12 βιβλιοπωλεία της Αθήνας και του Πειραιά, τα Σάββατα 22 και 29 Ιανουαρίου.

Το υπουργείο επιχορήγησε την Έκθεση με 100.000 ευρώ (ποσό που παραμένει στα ίδια επίπεδα με την περσινή χρονιά).

Την έκθεση συνδιοργανώνουν το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού με τη συνεργασία των εκδοτών παιδικού και εφηβικού βιβλίου και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Οι πύλες της έκθεσης θα κλείσουν στις 31 Ιανουαρίου.
http://www.librofan.com

(κατά αλφαβητική σειρά)

Βαγενάς, Νάσος: Στη νήσο των Μακάρων, εκδόσεις Κέδρος

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=155458)

Βαλαωρίτης, Νάνος: Γραμματοκιβώτιον ανεπίδοτων επιστολών, εκδόσεις Ύψιλον

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=159764)

Βαρβιτσιώτης, Τάκης: Υδατόσημα, εκδόσεις Μπίμπης Στερέωμα

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=150782)

Βέης, Γιώργος: Μετάξι στον κήπο, εκδόσεις Ύψιλον

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=159428)

Δημουλά, Κική: Τα εύρετρα, εκδόσεις Ικαρος

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=154263)

Κοντός, Γιάννης: Η στάθμη του σώματος, εκδόσεις Μεταίχμιο

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=158989)

Κρανιώτης, Δημήτρης Π.: Ενδόγραμμα, εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=155156)

Λιοντάκης, Χριστόφορος: Στο τέρμα της πλάνης, εκδόσεις Καστανιώτη

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=157308)

Μαρκόπουλος, Γιώργος: Κρυφός κυνηγός, εκδόσεις Κέδρος

(εξώφυλλο: http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=156061)

(από τον Δημήτρη Παναγιώτου)

http://www.librofan.com/2011/01/10-2010.html

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση τουΑφιερωμένο στον νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη θα είναι το 2011, όπως ανακοινώθηκε σήμερα από το προεδρείο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού Π. Γερουλάνο, καθώς κλείνουν φέτος 100 χρόνια από τη γέννησή του.

”Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η Ελλάδα για έναν δημιουργό, που την ταξίδεψε σε κάθε γωνιά της γης”, τόνισε ο υπουργός μιλώντας σήμερα στην συνέντευξη Τύπου του ΕΚΕΒΙ. Επιπλέον, ο κ. Γερουλάνος αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας να θέσει υπό την αιγίδα του Διαγωνισμό ανάγνωσης για μαθητές.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

          Γεια σας!

 Είμαστε μια ομάδα παιδιών που φοιτούμε με την βοήθεια των δασκάλων μας στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο του Πύργου.

Το σχολείο μας είναι λίγο διαφορετικό από το δικό σας. Κι εμείς είμαστε λίγο διαφορετικοί από εσάς. Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε τόσο καλά στην Γλώσσα και στα Μαθηματικά όπως εσείς και μπορεί να μην είμαστε τόσο καλοί στα σπορ.

 Είναι αλήθεια ότι δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο στην καθημερινή μας ζωή. Όμως αναλογιστείτε: Και εσείς είστε το ίδιο καλοί παντού; Δεν σας έχει τύχει ποτέ να σκεφτείτε «Ωχ, αυτό είναι πολύ δύσκολο! Δεν μπορώ να τα καταφέρω»! Σίγουρα. Όλοι χωρίς εξαίρεση έχουμε δυσκολίες. Άλλος λιγότερες, άλλος περισσότερες.

 Έχουμε όμως και ιδιαίτερες ικανότητες. Άλλος μπορεί να δυσκολεύετε τόσο πολύ να μάθει να διαβάζει και όμως να έχει πιο καλή καρδιά και από τον πιο καλόκαρδο γίγαντα του γλυκύτερου παραμυθιού. Άλλος μπορεί να μην τα καταφέρνει στην αφαίρεση ή στον πολλαπλασιασμό αλλά να τραγουδάει πιο όμορφα και από το πιο γλυκόλαλο αηδόνι. Άλλος μπορεί να μην έχει δει ποτέ του το φώς του ήλιου αλλά να κλείνει στην ψυχή του την απέραντη ομορφιά όλου του κόσμου. Άλλος μπορεί να μην έχει ακούσει ποτέ τίποτα και γι’ αυτό η φωνή του να είναι άσχημη ή «να μιλάει» με χειρονομίες, μα να ζωγραφίζει τον κόσμο μας με φανταστικά χρώματα και υπέροχες πινελιές. Άλλος μπορεί να μην κουνάει τα πόδια του, μα να κολυμπάει σαν δελφίνι!

 Όλοι έχουμε τις ιδιαίτερες δυσκολίες μας· άλλος περισσότερες, άλλος λιγότερες. Έχουμε όμως και τα ιδιαίτερα ταλέντα μας. Γι’ αυτό όλοι, όλα τα παιδιά χρειαζόμαστε ισότιμη μεταχείριση. Χρειαζόμαστε φίλους, παρέες, αγάπη, καλοσύνη, ανεκτικότητα στις δυσκολίες μας αλλά όχι λύπηση και οίκτο. Χρειαζόμαστε ισότιμη μεταχείριση και ισότιμες ευκαιρίες.

 Αυτά όχι μόνο σήμερα που γιορτάζεται η μέρα των Α.Μ.Ε.Α., μα κάθε μέρα. Ελάτε στο σχολείο μας να μας δείτε, να γνωριστούμε, να παίξουμε μαζί και να δείτε πράγματα που και εμείς μπορούμε να καταφέρουμε και γιατί όχι και εσείς να μας θαυμάσετε….

3 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα σήμερα για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμεΑ)

 Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι γιορτή. Είναι μια αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο η ύπαρξη, η παρουσία κάποιων ξεχωριστών συμπολιτών μας που θα μπορούσαν να είναι και μέλη της οικογένειάς μας και η διεκδίκησής τους ισότιμης θέσης στην κοινωνία. Γιατί η απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο υγιή – αρτιμελή, από έναν άνθρωπο ανάπηρο, με ευάλωτη υγεία ή με μύρια όσα άλλα προβλήματα είναι ένα εκατοστό (ή και χιλιοστό)του δευτερολέπτου.

 Όσο δηλαδή, ένα φρενάρισμα που (δεν) έγινε, ένα βήμα παραπάνω (ή λιγότερο), μια απροσεξία της στιγμής ή ένας επικίνδυνος ελιγμός (που συνήθως γίνεται για πλάκα) από κάποιον άσχετο ή μεθυσμένο ή απλά απρόσεχτο. Επίσης η απόσταση που χωρίζει  έναν άνθρωπο που γεννήθηκε υγιής – αρτιμελής, από έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ανάπηρος, με ευάλωτη υγεία ή με μύρια όσα άλλα προβλήματα, δεν είναι παρά μια απειροελάχιστη (και όταν λέμε απειροελάχιστη εννοούμε απειροελάχιστη) απόκλιση από το σύνηθες ή το “φυσιολογικό” του γεννητικού κώδικα. 

Oι συμπολίτες μας αυτοί δεν είναι ανάπηροι. Ανάπηρη είναι η πόλη που εμποδίζει να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να κινηθούνε απρόσκοπτα. Η προσπελασιμότητα και η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε ζωτικούς χώρους, δομές και υπηρεσίες είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι προνοιακή παροχή.

Ανάπηροι είναι οι διοικούντες που στο όνομα του κέρδους ασελγούν μετατρέποντας κάθε διαθέσιμο κεντρικό δημόσιο χώρο σε «τραπεζοκαθίσματα» και πάρκιν στερώντας από πολλούς το δικαίωμα να κινηθούν ελεύθερα και να περπατήσουν ακόμα και στο κέντρο της πόλης».

 Μη φυσιολογική είναι η πόλη της φυσιολογικότητας, της μονοτονίας, της κανονικότητας, της ομοιομορφίας, της απόρριψης αυτού που διαφέρει, του αποκλεισμού και του εγκλεισμού του.

Καθυστερημένη είναι η πόλη των προκαταλήψεων και των διακρίσεων ενάντια σε συνανθρώπους, οι οποίοι αναζητώντας μία καλύτερη τύχη για τους εαυτούς τους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους πήραν τον μακρύ και δύσκολο δρόμο της μετανάστευσης. Η πόλη που αντί να αξιοποιήσει τον πλούτο και τις δυνατότητες των πολιτισμών ενισχύει το έδαφος και τις συνθήκες τις υπερεκμετάλλευσής μας από τη μια, ενώ από την άλλη παράγει τον φόβο και την ανασφάλεια για να διασφαλίσει αυτή την υπερεκμετάλλευση, κατασκευάζοντας και συντηρώντας προκαταλήψεις για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.  Ανάπηροι, όμως, είμαστε και οι πολίτες που αλλοτριωμένοι και εγκλωβισμένοι στην αγωνία της επιβίωσης στην οποία μας σπρώχνουν, αναπαράγουμε ρατσιστικές αντιλήψεις απέναντι σ’ αυτά τα άτομα με τις ειδικές ικανότητες. Μια πολιτεία που δεν σέβεται τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, υστερεί σε δημοκρατικότητα. Και μια κοινωνία που δεν απαιτεί πιεστικά άρση τέτοιου είδους αποκλεισμών εμφανίζει συμπτώματα αξιακής παρακμής.  Ανάπηρη είναι η πόλη που δεν σέβεται τα παιδιά της, γιατί δεν θέλει δημιουργικούς και ελεύθερους πολίτες. Πού θέλει να τα εξοικειώσει ήδη από την τρυφερή παιδική τους ηλικία με τη μιζέρια, την παθητικότητα, την αλλοτρίωση, τη συμμόρφωση, την υποταγή και τον καταναλωτισμό. Η πόλη που εξοντώνει τη φαντασία, τη δημιουργία, τα όνειρα των παιδιών της. Ανάπηροι είμαστε και οι εκπαιδευτικοί που αποδεχόμαστε και ανεχόμαστε αυτό το «λειτούργημα». Που εγκλωβισμένοι σε μία καθημερινή ρουτίνα και βαρεμάρα δεν εμπλεκόμαστε ως παιδαγωγοί σε μία ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα παιδιά, που δεν συνδέουμε το σχολείο και την σχολική δραστηριότητα δημιουργικά με το κοινωνικό περιβάλλον.

Ανάπηροι είμαστε, όμως, και σαν πολίτες που δεν αντιστεκόμαστε, που τη γκρίνια μας δεν τη μετατρέπουμε σε διαμαρτυρία, που τη μοιρολατρική μας συνέργεια δεν την αντικαθιστούμε με την υπεράσπιση του μόχθου μας και τον διαρκή αγώνα για την εξασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής.

aanasto

Του Παναγιώτη Γαβάνα, μηχανολόγου-εκπαιδευτικού
Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια απ΄ την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στα ελληνικά εδάφη και την τριπλή φασιστική κατοχή Γερμανίας – Ιταλίας – Βουλγαρίας που ακολούθησε, πάνω στη χώρα μας. Για μια ακόμη χρονιά οι αστοί πολιτικοί, κορδωμένοι σαν τα παγώνια μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, γεμάτοι με «εθνική υπερηφάνεια», θα κάνουν λόγο για «εθνική ομοψυχία», ενώ μια μέρα μετά θα σκυλοκαυγαδίζουν για την κουτάλα, καθ΄ ότι, «όλοι είμαστε ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι απ΄ τους άλλους». Θα μιλήσουν για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», την ίδια ακριβώς στιγμή που η Ελλάδα έχει ήδη απολέσει ένα μέρος της στα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα ΝΑΤΟ –ΕΕ – ΔΝΤ, ενώ γίνονται συζητήσεις για μοίρασμα του Αιγαίου. Θα κάνουν αναφορές στα «περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» (ή το αντίστροφο δεν έχει σημασία), την ίδια στιγμή που τα νιάτα βιώνουν την ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα μεροκάματα πείνας και ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο, ενώ τα γηρατειά ζουν με συντάξεις που δεν αρκούν ούτε για τα πιο στοιχειώδη.

Τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης θα εστιάσουν ως γνωστό την προσοχή τους, στο αν τα παιδιά αλλοδαπών μπορούν να σηκώσουν την ελληνική σημαία στις παρελάσεις, για το πόσο καλά γνωρίζει η ελληνική νεολαία την ιστορία των προγόνων της, όταν οι ίδιοι χρυσοπληρωμένοι κονδυλοφόροι κάνουν το παν όλο το χρόνο, ώστε να μείνουν οι νεοέλληνες στο σκοτάδι.

Και στο σχολείο; Είναι μήπως η κατάσταση διαφορετική; Αντανακλούν μήπως οι σχολικές γιορτές την πραγματικότητα; (σ.σ. δεν ξέρω αν εδώ η έννοια «σχολική γιορτή» είναι η πρέπουσα, μιας και την 28η του Οκτώβρη είχαμε φασιστική επιδρομή και όχι απελευθέρωση της Ελλάδας!). Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, θα γίνει η καθορισμένη ομιλία, την οποία λίγοι θα ακούσουν και ακόμη λιγότεροι θα δώσουν σημασία. Οι μαθητές βαριεστημένοι θα περιμένουν την ώρα της λήξης. Μήπως όμως με πολλούς εκπαιδευτικούς συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Πόσο γνωρίζουν σήμερα οι νέοι την πραγματική ιστορία του τόπου μας; Γιατί αποκρύβονται απ΄ τα βιβλία ιστορίας και τις περισσότερες ομιλίες τα βασικά ιστορικά γεγονότα; Πόσα σχολεία αλήθεια καλούν παλιούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις, ώστε οι μαθητές να μάθουν από «πρώτο χέρι» τα βιώματα και τα πραγματικά γεγονότα που έζησαν οι παππούδες μας; (Όσοι βέβαια απέμειναν στη ζωή). Και ποια είναι τα μηνύματα που στέλνει το παρελθόν στο παρόν;

Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, των γεγονότων που έλαβαν χώρα, είναι ίσως και η πιο σημαντική πλευρά αυτής της υπόθεσης. Τι δεν θα ειπωθεί;
Ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού. Θα αποδοθούν και πάλι ευθύνες σε ένα κυρίως πρόσωπο – τον «τρελό» Χίτλερ – απαλλάσσοντας έτσι την χρηματιστική ολιγαρχία και τα αστικά κόμματα απ΄ τις ευθύνες τους.
Θα αποσιωπηθούν τα πραγματικά αίτια του πολέμου – το μοίρασμα του κόσμου απ΄ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος και των κομμάτων του (και όχι μόνο).
Θα προβληθεί από κάποιους, ότι το «ΟΧΙ» δεν ειπώθηκε απ΄ τον ελληνικό λαό αλλά απ΄ τον δικτάτορα Μεταξά (να θυμίσω μόνο την προσπάθεια της «Καθημερινής» στο πρόσφατο παρόν, η οποία προσπαθούσε σε εκτεταμένο άρθρο της, να αποδείξει μέσα από τα «απομνημονεύματα» του δικτάτορα, ότι το «ΟΧΙ» ειπώθηκε απ΄ αυτόν).
Οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης, – οι αριστερές οργανώσεις θα υποβαθμιστούν μέχρι σε σημείου εξαφάνισής τους, αν είναι δυνατόν, απ΄ την ιστορία, και στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνει μια απλή αναφορά.
Παράλληλα θα αποσιωπηθεί εντελώς η φυγή της κυβέρνησης και της βασιλικής οικογένειας στο Κάιρο μέσω της Κρήτης, με όλα τα χρυσαφικά τους.
Δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια λέξη για τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ, όπως και ότι μια, μειοψηφία έστω, «Ελλήνων», προσχώρησε στους καταχτητές, καταδίνοντας τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη.
Πολύ λίγα θα ειπωθούν για τους εκτελεσμένους της Καισαριανής, τα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σ.σ. ιστορικοί μελετητές κάνουν λόγο για 50 τέτοια στρατόπεδα στην Ελλάδα κατά την περίοδο της φασιστικής κυριαρχίας).
Δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια κουβέντα για τους 63.000 περίπου Ελληνες Εβραίους, που σύρθηκαν με τα βαγόνια στα στρατόπεδα του θανάτου, στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή. Οι επιζώντες είναι ελάχιστοι.
Μήπως όμως η κατάσταση μετά την απελευθέρωση άλλαξε; Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας συνεχίζεται.
Αποσιωπάται εντελώς ο βρώμικος ρόλος των Εγγλέζων κατά τη διάρκεια της κατοχής, η υποστήριξή τους σε φασιστοειδή και οργανώσεις «αντιστασιακές» αμφιβόλου ποιότητας. Ένας ρόλος που έγινε πλέον εμφανής λίγο αργότερα στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Κάποιοι χαμερπείς εξακολουθούν να τους παρουσιάζουν ακόμη και σήμερα σαν απελευθερωτές.
Στο όνομα της «ομοψυχίας» δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια κουβέντα για τους δοσίλογους της κατοχής, οι οποίοι αργότερα αθωώνονται σωρηδόν στις στημένες δίκες-σκοπιμότητας απ΄ τα δικαστήρια της ντροπής.
Στο όνομα της ίδιας πάντα «ομοψυχίας», θα αποσιωπηθεί εντελώς, η μετέπειτα εξόντωση μιας πλειάδας αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στα ξερονήσια και τις φυλακές. Είναι οι ίδιοι ματωμένοι τόποι, που σήμερα μετατρέπονται σε βοσκοτόπια, ενώ κάποιοι δίνονται σε εταιρίες για παραγωγή, λέει, αιολικής ενέργειας, με τη βούλα των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, κατακρεουργώντας την ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού.
Αλλά και στο όνομα του «να μην χαλάσουν οι σχέσεις μας με τους Γερμανούς», οι μέχρι τώρα ελληνικές κυβερνήσεις παραιτήθηκαν απ΄ τα εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ που μας χρωστάν για τις ζημιές που προκάλεσαν κατά τη διάρκεια της κατοχής, αφήνοντας πολλούς αντιστασιακούς στο έλεος, να προσπαθούν από μόνοι τους, να πετύχουν μέσω δικαστηρίων, έστω και μετά από τόσα χρόνια, όχι μόνο τη λήψη χρημάτων, αλλά και κυρίως, μια ηθική δικαίωση. Για όλα τούτα δεν λέγεται κουβέντα.
Τέλος (αν υπάρχει τέλος), θα αποσιωπηθούν τα αιτήματα της Εθνικής Αντίστασης, που εξακολουθούν να είναι και σήμερα τόσο επίκαιρα – βεβαίως κάτω από άλλες συνθήκες.
Ποια είναι όμως η σύνδεση του σήμερα με το χθες; Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία απ΄ την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους του υπουργείου πολιτισμού ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα Ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και στούκας, απλώς, μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδιά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ΄ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες. Σήμερα…, η φασιστική κατοχή έγινε «πολιτισμένη» κατοχή. Οι «Έλληνες» Τσολάκογλου έγιναν γαλαζοπράσινοι Τσολάκογλου. Ο θάνατος είναι αργός και βασανιστικός.

Για μια ακόμη φορά ο ελληνικός λαός οφείλει να αντισταθεί! Μόνο που τώρα οι μορφές πάλης είναι διαφορετικές. Ο αντίπαλος δεν στέκεται απέναντι με τη στολή των Ες Ες και το όπλο στο χέρι, αλλά κρύβεται κάτω απ΄ τα κολλαριστά κουστούμια και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Θαρρώ πως εδώ βρίσκεται και το νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα.

Στον Περουβιανό συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα απονέμεται το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας 2010, όπως ανακοίνωσε από τη Στοκχόλμη η Σουηδική Ακαδημία.
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γεννήθηκε στην πόλη Αρεκίπα του Περού το 1936. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο στη Λίμα και πήρε διδακτορικό δίπλωμα λογοτεχνίας στη Μαδρίτη. Έχει ζήσει στο Παρίσι, το Λονδίνο και τη Βαρκελώνη. Εκτός από μυθιστορήματα έχει γράψει πολυάριθμα δοκίμια και θεατρικά έργα που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Οι αρχηγοί” δημοσιεύτηκε το 1959, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός με το έργο “Η πόλη και τα σκυλιά” (1963).

Ο 74χρονος συγγραφέας είναι ο πρώτος Νοτιοαμερικανός που κερδίζει το βραβείο από το 1982, όταν απονεμήθηκε στον Κολομβιανό Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Το 1993 πήρε την ισπανική υπηκοότητα, τρία χρόνια μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια ανάληψης της προεδρίας του Περού. Το 1995 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θερβάντες, το πιο σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο του ισπανόφωνου κόσμου.

Στην ανακοίνωση της επιτροπής αναφέρεται ότι το βραβείο απονέμεται στον περουβιανό συγγραφέα “για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τη διεισδυτική απεικόνιση της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του”.

Αν και γοητεύτηκε από τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση και πήγε στην Αβάνα -την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια για να επιστρέψει στην Ευρώπη- το 1971 διέκοψε δημοσίως τους δεσμούς με την επανάσταση του Κάστρο και τα κινήματα της αριστεράς και έγινε δριμύς επικριτής του “λίντερ μάσιμο” και σταδιακά μεταστράφηκε στον φιλελευθερισμό.

Το 1990 ο Μάριο Βάργκας Λιόσα ήταν υποψήφιος ενός κεντροδεξιού συνασπισμού για την προεδρία του Περού, αλλά ηττήθηκε από τον Αλμπέρτο Φουτζιμόρι και έχει γίνει επίσης γνωστός από τα άρθρα που δημοσιεύει συχνά στις μεγαλύτερες εφημερίδες παγκοσμίως για να υπερασπιστεί τον φιλελευθερισμό. Το 1993 πήρε την ισπανική υπηκοότητα και δήλωσε τότε σχετικά “το Περού θέλει να μου αφαιρέσει την υπηκοότητά μου και δεν θα ήθελα να μετατραπώ σε παρία από τη μια μέρα στην άλλη”, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Φουτζιμόρι.

“Δεν πίστευα καν ότι θα είμαι μεταξύ των υποψηφίων … πιστεύω ότι είναι μια αναγνώριση της λατινοαμερικάνικης και της ισπανόφωνης λογοτεχνίας και αυτό πρέπει να μας χαροποιεί όλους”, δήλωσε στον κολομβιανό ραδιοσταθμό RCN ο περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα, στην πρώτη του αντίδραση μετά την ανακοίνωση ότι του απονέμεται το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Το επόμενο βιβλίο του Λιόσα “El Sueno del celta”, που είναι αφιερωμένο στον Βρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β’, θα κυκλοφορήσει στις αρχές Νοεμβρίου στην ισπανική γλώσσα.