ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ Ένα συναρπαστικό ταξίδι με καράβι την ελληνική γλώσσα

             ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ πάνε οι υπουργοί της κυβέρνησης, οι οποίοι επιμένουν εν καιρώ οικονομικής κρίσης να διαμένουν σε σουίτες πολυτελών ξενοδοχείων και να απολαμβάνουν ανέσεις πέντε αστέρων στα ταξίδια τους στο εξωτερικό. «Ναι στις θυσίες αλλά όχι για εμάς», φαίνεται ότι είναι η λογική πολλών στο κυβερνητικό σχήμα που, είτε ως φιλοξενούμενοι είτε με λεφτά του Δημοσίου, εξακολουθούν να βιώνουν τη χλιδή και την άνεση της υπουργικής ιδιότητας.

Δύο κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλος Γερουλάνος και η υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, στη διάρκεια των πρόσφατων επίσημων επισκέψεών τους στις ΗΠΑ επέλεξαν να διαμείνουν σε πανάκριβες σουίτες γνωστών ξενοδοχείων και να χρησιμοποιήσουν ακόμη και λιμουζίνες για τις μετακινήσεις τους.

Ετσι, η κυρία Διαμαντοπούλου πλήρωσε 200 δολάρια για να μεταφερθεί με πολυτελές αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο. Στις υπερπολυτελείς σουίτες του ξενοδοχείου όπου διέμεινε φιλοξενήθηκαν 8 Αμερικανοί πρόεδροι με τις πρώτες κυρίες των ΗΠΑ, αστέρες του Χόλιγουντ και μεγιστάνες του πλούτου.

Βασιλικά κρεβάτια, επιβλητικά σαλόνια, βαριά χειροποίητα έπιπλα, εγχάρακτοι καθρέπτες, πανάκριβες υφασμάτινες επιφάνειες και άφθονη χρήση γυαλιού και μαρμάρου σε αριστοκρατική αρμονία κέρδιζαν την καρδιά της απαιτητικής Τζάκι Κένεντι τις στιγμές που ο σύζυγός της και πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, συζητούσε με τον αδερφό του Ρόμπερτ στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.

Το πεντάστερο «The Fairfax at Embassy Row» στην καρδιά της Ουάσινγκτον και σε απόσταση μιας ανάσας από τον Λευκό Οίκο αποτελεί διαχρονικό σύμβολο ισχύος και πολυτέλειας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Προσθέτει όμως ακόμα μία ζωηρή πινελιά χλιδής, «made in USA», στην ελληνική πολιτική ζωή, καθώς αποτελεί μέρος της επίσκεψης εργασίας που πραγματοποίησε πρόσφατα στις ΗΠΑ η υπουργός Παιδείας. Οπως αποκαλύπτει η εφημερίδα το «ΘΕΜΑ», η κυρία Διαμαντοπούλου, κατά την τριήμερη παραμονή της στην Ουάσινγκτον, χρησιμοποίησε για «ορμητήριό» της την εντυπωσιακή σουίτα νούμερο 606 του εμβληματικού «Fairfax», που αρκετά συχνά προσφέρει τις υπηρεσίες του στις οικογένειες Μπους και Κλίντον, ενώ στη γοητεία του είχε υποκύψει ακόμα και η «σιδηρά κυρία» της Βρετανίας κυρία Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η πολυτέλεια αποδεικνύεται τελικά γλυκός πειρασμός για τους Ελληνες υπουργούς, που δεν μπορεί να νικηθεί ούτε από την οικονομική κρίση που δοκιμάζει τις αντοχές των υπόλοιπων «θνητών» πολιτών αυτής της χώρας. Η άφιξη της υπουργού Παιδείας στο «Fairfax» πραγματοποιήθηκε στις 13 Οκτωβρίου και κατέλυσε αμέσως στη superior suite 606, εμβαδού αντίστοιχου με ένα τριάρι.

Για τις υπερπολυτελείς υπηρεσίες της σουίτας 606 η κυρία Διαμαντοπούλου πλήρωσε το ποσό των 658,38 δολαρίων τη βραδιά, με τον λογαριασμό της τριήμερης διαμονής της να ανέρχεται στα 2.175,12 δολάρια.

Στο μεταξύ, στο διπλανό δωμάτιο από τη σουίτα της κυρίας Διαμαντοπούλου διέμεινε η ειδική σύμβουλός της, κυρία Εύη Χατζηανδρέου, η οποία τη συνόδευσε στο εξοντωτικό ταξίδι, όπως το χαρακτήρισε η ίδια η υπουργός επιστρέφοντας στην Ελλάδα. Το superior room με αριθμό 605, αν και είναι σαφώς μικρότερο από την υπουργική σουίτα, δεν υπολείπεται στο ελάχιστο σε πολυτέλεια.

Αλλωστε χαρακτηρίζεται από τους υπεύθυνους του ξενοδοχείου «παραδοσιακό βασιλικό δωμάτιο», καθώς προσφέρει τις ίδιες ακριβώς ανέσεις με τις σουίτες σε μικρότερο όμως εμβαδό. Το κόστος ανά βραδιά για το δωμάτιο 605 του «Fairfax» ανήλθε στα 429,38 δολάρια και συνολικά 1.288,14 δολάρια για την τριήμερη διαμονή.

ΣΤΟ «NEW YORK PALACE» Ο ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ

Περίπου τις ίδιες ημέρες στην περισσότερο κοσμοπολίτικη, σε σχέση με την Ουάσινγκτον, Νέα Υόρκη, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Παύλος Γερουλάνος απολάμβανε από τα παράθυρα της σουίτας του «New York Palace», η οποία του είχε παραχωρηθεί από το Ιδρυμα Ωνάση, τη μοναδική θέα στον καθεδρικό ναό που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο.

Η τιμή για κάθε βραδιά στη συγκεκριμένη σουίτα ανέρχεται στα 1.500 δολ. Ο υπουργός βρισκόταν εκεί προσκεκλημένος του ιδρύματος για τα εγκαίνια έκθεσης. Ο Ελληνας υπουργός είχε ακόμη τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί την πολυτελή αίθουσα του γυμναστηρίου και να δοκιμάζει διαφορετικές γαστρονομικές δημιουργίες στα gourmet εστιατόρια του ξενοδοχείου, όπως το «Gilt», το «Palace Gate» και το «Istana».

Τις υπηρεσίες του συγκεκριμένου ξενοδοχείου χρησιμοποιεί κάθε χρόνο το Ιδρυμα «Αλέξανδρος Ωνάσης» προκειμένου να φιλοξενεί τους προσκεκλημένους του.Μέχρι και τα spa των μελών της αποστολής είναι σε θέση να πληρώνει, όπως συνέβη πέρυσι, όταν κατά τη διάρκεια της διαμονής του κ. Γερουλάνου κάλυψε και τα 269 δολάρια που στοίχισε το μασάζ του υπουργού. Κύκλοι του Ιδρύματος Ωνάση υποστηρίζουν ότι η φιλοξενία του κ. Γερουλάνου προπληρώθηκε και ο υπουργός θα επιστρέψει τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την πολυτελή διαμονή του στο «New York Palace».

Μένει να δούμε αν ο κ. Γερουλάνος θα πληρώσει από την τσέπη του ή αν τη νύφη θα την πληρώσει ο Ελληνας φορολογούμενος…

Ο υπουργός Πολιτισμού στη Νέα Υόρκη συνοδευόταν από πενταμελή ομάδα συνεργατών του με επικεφαλής τον κ. Δημήτρη Γιολδάση, διευθυντή του διπλωματικού του γραφείου, την κυρία Κατερίνα Ανέστη, διευθύντρια του γραφείου Τύπου, την καλλίγραμμη νεαρά σύμβουλό του για θέματα σύγχρονης τέχνης, υπεύθυνη και για τις διεθνείς επαφές του, κυρία Αντιγόνη Μοτανίδη, και δυο άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας.

O κ. Γερουλάνος ταξίδεψε στις ΗΠΑ όχι μόνο για τα εγκαίνια της έκθεσης «Ηρωες: Θνητοί και Μύθοι στην Αρχαία Ελλάδα», αλλά και για επαφές με εκπροσώπους παραγόντων του τουρισμού και Ελληνες της ομογένειας. Μάλιστα πραγματοποίησε και ένα ενδιάμεσο ταξίδι από τη Νέα Υόρκη στο Σικάγο για μία μέρα, σε business class βέβαια.

Τις ανέσεις που προσφέρουν οι σουίτες του «New York Palace» είχαν, πάντως, την ευκαιρία να απολαύσουν, εκτός από τον υπουργό Πολιτισμού, και άλλα πολιτικά στελέχη τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, αλλά και ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης, η βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. κυρία ΔιονυσίαΘεοδώρα Αυγερινοπούλου, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Μάγια Τσόκλη ήταν μέσα στη λίστα των μελών της αποστολής του ιδρύματος, με την αιτιολογία (οι δύο πρώτοι) ότι συνέβαλαν στο να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη έκθεση.
Και τρώνε αυτοί καλά …και μεις καθόλου !

Το δημοσίευμα είναι από την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

« Η επαφή με τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ατενίζεις τη ζωή πιο αισιόδοξα γιατί είσαι πιο δυνατός και πιο συνειδητοποιημένος. Το «κακό» που διαβλέπεις γύρω σου γίνεται απλώς κάτι το διαφορετικό. Έτσι μαθαίνεις να απολαμβάνεις το ταξίδι ανεξάρτητα από τον προορισμό του.
Όταν πρόκειται να γεννήσεις ένα παιδί, είναι σα να οργανώνεις μια πολύ ωραία εκδρομή στην Ιταλία. Αγοράζεις βιβλία, μαζεύεις πληροφορίες και φτιάχνεις τα πλάνα σου.

Μετά από μήνες προσδοκίας η τελική μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και απογειώνεσαι με το αεροπλάνο. Μερικές ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται και ακούγεται η φωνή της αεροσυνοδού. – Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία. – Ολλανδία; Εγώ πετούσα για Ιταλία. Υποτίθεται πως θα έπρεπε να βρισκόμουν στην Ιταλία! Τι να κάνω στην Ολλανδία;
Αναγκαστικά όμως θα πρέπει εσύ να μείνεις στην Ολλανδία.

Το σημαντικό είναι ότι δε βρίσκεσαι σε μια απαίσια και βρώμικη τοποθεσία. Απλώς είναι μια διαφορετική χώρα. Εσύ αποφασίζεις να κατέβεις από το αεροπλάνο, αγοράζεις καινούρια βιβλία, ενημερώνεσαι και φτιάχνεις νέα πλάνα ταξιδιού για να γνωρίσεις τη χώρα της Ολλανδίας. Συναντάς τελείως διαφορετικά πράγματα από κείνα που φανταζόσουν ότι θα δεις στην Ιταλία. Διαφορετική γλώσσα, διαφορετικούς ανθρώπους, που δεν περίμενες να τους συναντήσεις ποτέ. Κρατάς την ανάσα σου, κοιτάζεις γύρω σου και αρχίζεις να παρατηρείς τις όμορφες τουλίπες και τα αξιοθέατα της Ολλανδίας.
Γυρίζοντας πίσω από το ταξίδι σου, για χρόνια πολλά έχεις κουραστεί να βλέπεις φίλους και γνωστούς να πηγαινοέρχονται στην Ιταλία κι όλοι τους να καυχιούνται τι ωραία που πέρασαν εκεί. Για το υπόλοιπο της ζωής σου, εσύ θα λες «Ναι! Εκεί ήταν το μέρος που θα ταξίδευα κι εγώ». Και να ξέρεις ότι ο πόνος αυτού του ονείρου δε θα φύγει ποτέ γιατί αυτή η έλλειψη είναι πάρα πολύ σημαντική. Αλλά, εάν ξοδέψεις τη ζωή σου για το γεγονός ότι δεν πήγες στην Ιταλία, εσύ ποτέ δε θα μείνεις και δε θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις τις μοναδικές τουλίπες και τα σημαντικά αξιοθέατα της Ολλανδίας.
Καλό ταξίδι λοιπόν σε όλους μας κι ανεξάρτητα από τον προορισμό ας χαρούμε για όσα θα μας δώσει παρά να λυπηθούμε για όσα δεν μπορέσαμε να χαρούμε».
aanasto

“Είμαι δάσκαλος ή babysitter κατά άλλους και θέλω να δώσω κι εγώ τη δικιά μου διάσταση αν και η πρωτότυπη ιδέα είναι από κάποιο ξενόγλωσσο δημοσίευμα.
Για να δούμε λοιπόν τι θα γινόταν αν ήμουν πραγματικός babysitter…
Έχω 15 χρόνια υπηρεσία σε δημοτικό σχολείο με πανεπιστημιακό πτυχίο και εξειδίκευση στη παιδοψυχολογία , πέρα από τα παιδαγωγικά.Θα ζητούσα λοιπόν τουλάχιστον 3 ευρώ την ώρα για να κρατάω το παιδί σας και σας κάνω δώρο τη μόρφωση που του δίνω, την περιποίηση όταν είναι άρρωστο ή χτυπήσει , το κουλουράκι ή την τυρόπιτα με το νερό του που θα αγοράσω με τα δικά μου χρήματα άμα έχετε ξεχάσει να του βάλετε κολατσιό, το εισιτήριο στο πούλμαν και στο θέατρο γιατί κάποιες οικογένεις δεν έχουν τη δυνατότητα (χωρίς να το παραδεχτώ ότι το έκανα -δώρο του θεάτρου τους λέμε) και άλλες υπηρεσίες προς τα παιδιά σας που αν καθόσασταν μια ώρα της προκοπής μαζί τους θα καταλαβαίνατε τι εννοώ. Πιστεύω λοιπόν πως τα 3 ευρώ είναι μια πολύ καλή τιμή την ώρα. Όσο δίνετε τώρα εσείς και σε μια αλοδαπή να σας κρατάει το παιδί. Έχουμε και λέμε λοιπόν: τα κρατάω 5 ώρες από τις 8:15 έως τις 13:15 . Αυτό μας κάνει 3χ5=15 ευρώ το παιδί. Έχω 24 παιδιά στην τάξη(ζωή να ΄χουν!) πράγμα που σημαίνει 15χ24=360 ευρώ την ημέρα! Όμως δεν πρέπει να πληρώνομαι το καλοκαίρι και τις γιορτές οπότε βγάζουμε έξω χοντρά χοντρά 4 μήνες και μας μένουν οι 8. Οι 8 μήνες έχουν 30χ8=240 μέρες. Άρα συνολικά την κάθε σχολική περίοδο πρέπει να πληρώνομαι 240μέρεςΧ360ευρώ=86.400ευρώ! Εγώ όμως παίρνω περίπου 19.800 ευρώ το χρόνο διδάσκοντας τα παιδιά σας, προσπαθώντας να τα βοηθήσω όπου δυσκολεύονται, να τα παρηγορήσω και να επέμβω όταν δεν τα παίζουνε, να τα διασκεδάσω όταν είναι κουρασμένα , να τα χαϊδέψω στο κεφαλάκι τους και να τους πω ότι δεν πειράζει αν και μια φορά δε μου έφεραν γραμμένη την άσκησή τους ή αν ξέχασαν το βιβλίο τους,να κάνω το καλύτερο για το παιδί σας ακόμα κι αν αυτό στο διάλειμμα κόντεψε να σκοτώσει το συμμαθητή του σπρώχνοντάς τον στις σκάλες, τόσα πολλά “να” που θα γίνω βαρετός. Κι όταν πια γυρνάω σπίτι μου και το δικό μου παιδί θέλει να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει και να κάνει τη ζαβολιά του γίνομαι απότομος και το στεναχωρώ γιατί έχω κουραστεί τόσο ψυχικά με όλα κι άλλα τόσα από τα παραπάνω. Επειδή λοιπόν 86.400ευρώ δεν πρόκειται ποτέ να πάρω κι ούτε και τα θέλω αφήστε με τουλάχιστον με τα 19.800 μου το χρόνο αλλά να με λέτε σωστά, δάσκαλο. Όπως με λένε τα παιδιά σας…”

 Ας είμαστε λογικοί: Δωρεάν δεν υπάρχει. Ό,τι δίνεται δωρεάν προσφέρεται έτσι, επειδή υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτό ή γιατί δημιουργήθηκε έντονα η ανάγκη να δίνεται. Το φαγητό για παράδειγμα δεν γίνεται να είναι δωρεάν και δεν είναι. Παλιά όλοι είχαν κότες ή ζύμωναν ψωμί και το μοιράζονταν. Τώρα όλοι αγοράζουμε αυτά τα προϊόντα. Κι εκεί που μας αρκούσε ένα ψωμί και φτιάχναμε για 2-3 μέρες, τώρα το πετάμε αν μείνει μια μέρα…
Όπως δημιουργούνται ανάγκες “από το πουθενά”, έτσι άλλες εξαφανίζονται. Δεν είδα κανέναν να παραπονιέται που οι γυναίκες δεν ξέρουν να διορθώνουν ρούχα και πλέον τα πετάμε ή τα δίνουμε έξω να τα φτιάξουμε. Τώρα ξοδεύουν οπότε δεν πειράζει.Δεν είδα πολλούς να παραπονιούνται που τώρα πληρώνουμε για να μπούμε σε μια παραλία! Όχι να χρησιμοποιήσουμε ξαπλώστρες, απλά να μπούμε! Που μαγαζιά πιάνουν χώρους εκεί και απαιτούν 5-10 € για την είσοδο…
Η εξέλιξη είναι καλή. Όταν ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι πλέον έχει την δυνατότητα να μην πληρώνει κάποια πράγματα τότε είναι κακή… Μπορεί π.χ. κάποιος να έχει ένα ιστολόγιο και να μοιράζεται τις σκέψεις του ή ειδήσεις δωρεάν, άλλος να μοιράζεται τη μουσική του με τον κόσμο επειδή έτσι του αρέσει, κ.ο.κ….Κάποιοι λένε ότι τη μουσική ή την πληροφόρηση πρέπει να τα πληρώνουμε. Εμείς λέμε όχι. Όποιος θέλει ας πάρει εφημερίδα, εξάλλου αυτή ποτέ δεν αντικαθίσταται – όποιος τη διαβάζει ξέρει γιατί. Αλλά πού το κακό να υπάρχουν portals, φόρα, sites, να ενημερώνεται ο κόσμος; Ίσα – ίσα που σ’ αυτά η ενημέρωση πολλές φορές είναι πιο άμεση και ανόθευτη. Βέβαια κι εκεί υπάρχουν διαφημίσεις,  οπότε είναι μεν δωρεάν αλλά όχι και χωρίς κέρδος. Μπορεί πάλι, αυτό που σε μας προσφέρεται δωρεάν  να το έχουν ακριβοπληρώσει άλλοι νωρίτερα ή θα το κάνεις εσύ αργότερα.
Αγοράζεις π.χ την ξυριστική μηχανή και παίρνεις δωρεάν τα τέσσερα ανταλλακτικά ξυραφάκια. Όταν πας όμως να τα αγοράσεις μόνα τους κοστίζουν ακριβότερα από το αρχικό πακέτο. Σου χαρίζουν, στα καταστήματα καλλυντικών, μπουκαλάκια  με αρώματα και καλλυντικά για να στα πάρουν αργότερα όταν θα αγοράσεις στην κανονική, και πανάκριβη φυσικά, συσκευασία.Στις υπεραγορές η προώθηση των προϊόντων περιλαμβάνει το κλασικό δόλωμα: 2-3 προϊόντα με πολύ μεγάλη έκπτωση ή συσκευασίες 1+1 δώρο. Αυτά έχουν βέβαια κάποιο κόστος αλλά «δωρίζοντας» μερικά θα προσελκύσουν πελάτες που θα αγοράσουν πολύ περισσότερα.
Για το ίντερνετ; Είναι λένε ένας ατελείωτος ιστός παροχής δωρεάν πληροφορίας  και γνώσης. Όμως ξεχνάμε και κάτι. Από το “πουθενά”  πληρώνουμε 20€ το μήνα ή αλλιώς 250€ το χρόνο συνδρομή.  ΟΚ, χρειάζεται να συντηρηθούν δίκτυα κλπ., κλπ., αλλά τζάμπα δεν είναι.
Σε μια κοινωνία όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται και δημιουργούμε νέες ανάγκες συνέχεια, καλό είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Μπορεί να είναι κλοπή το να «κατεβάζεις» μουσική  τσάμπα αλλά για σκεφτείτε: Δεν είναι κλοπή να δώσεις 18€ να πάρεις το CD; Θα έπαιρνες όσα κατέβαζες ή απλά τώρα ακούς κάτι που ποτέ δεν θα έδινες χρήματα γι’ αυτό; Και μην είστε σίγουροι ότι η μουσική χάνει τόσο πολύ γιατί το διαδίκτυο έχει απίστευτα μεγαλύτερη διείσδυση στο κοινό και κάτι που θ’ αγόραζαν 10 τώρα μπορεί να το ακούν 1000 κι από αυτούς θα αγοράσουν 50.Τελικά δεν είναι κλοπή που “με τη βία” μας έβαλαν να πληρώνουμε κινητό, internet, την παραλία και τόσα άλλα;
Θα μου πείτε πως αν δεν θέλεις δεν παίρνεις.  Αλλά αν δεν έχεις, σίγουρα δεν παίρνεις… Ξέρετε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Έτσι είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω στα «δωρεάν» που λέμε.Συμπέρασμα: Τελικά τίποτα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να προσφέρεται  και ΔΕΝ προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ. Το δωρεάν είναι ΥΠΟΠΤΟ. από το: “Ταξίδι με τη γλώσσα” 

Γριπομανία και γριποφοβία έχει πιάσει όλο τον κόσμο και φυσικά, όπως πάντα σε ανάλογες φημολογίες, τους Έλληνες. Αν και ανήκω στα άτομα που πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα λόγω ευαισθησίας, θα μου επιτρέψετε να έχω κάποιες αμφιβολίες για το μέγεθος του κινδύνου. Μυρίζομαι ότι κάποιοι έχουν βάλει στόχο το δημόσιο χρήμα και οι «αρμόδιοι» κάνουν ό,τι μπορούν (με αβάντα τα ΜΜΕ ) για να τους βοηθήσουν να το αρπάξουν στηριζόμενοι στον πανικό που οι ίδιοι διασπείρουν. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα και πολλά δις σε όλο τον («αναπτυγμένο») κόσμο* για το πολυαναμενόμενο εμβόλιο που θα μας σώσει. Εδώ καπνίζουμε σαν…αράπηδες, οδηγούμε σαν…τρελοί και τρώμε…αλλαντικά με το τσουβάλι, αλλά προληπτικά θα κάνουμε και ένα εμβολιάκι για νάμαστε… καλά!

Και τα παραπάνω προκαλούν προβλήματα που σε…ταλαιπωρούν πολύ περισσότερο μέχρι το…ΤΕΛΟΣ!

Για να επανέλθω στο «χρώμα» του χρήματος σας καλώ να διαβάσετε το ενδιαφέρον άρθρο του Δημήτρη Ζάντζα από το www.capital.gr, έχοντας υπόψη ότι στην πρόσφατη κρίση οι τράπεζες τα πήρανε, οι αυτοκινητοβιομηχανίες (και οι εδώ συνεργάτες τους) τα  πήρανε, οι ασφαλιστικές τα πήρανε, μέχρι και οι έμποροι κλιματιστικών τα πήρανε. Να μην πάρουνε και οι φαρμακοβιομηχανίες;  

  *Αλήθεια γιατί οι φτωχές χώρες δεν έχουν επιδημία γρίπης; Ή δεν έχουν λεφτά για τους φαρμακοβιομήχανους ή έχουν άτρωτο πληθυσμό.ΑΠΟ ΤΟ: ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ   Οι “μετοχές της γρίπης” Άρθρο του Δημήτρη Ζάντζα από το capital.gr 

Στις 18 Μαρτίου 2009 αναγνωρίστηκε εργαστηριακά στο Μεξικό το πρώτο επίσημα καταγεγραμμένο κρούσμα της λεγόμενης «γρίπης των χοίρων», που στη συνέχεια για λόγους… αβρότητας μετονομάστηκε σε «γρίπη τύπου Α».

Τρεις μήνες αργότερα, στις 11 Ιουνίου 2009, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυττε καθεστώς πανδημίας, καθώς η εξάπλωση του ιού Η1Ν1 συνεχιζόταν με αμείωτο ρυθμό.

Μέχρι τις 20 Ιουλίου 2009, είχαν καταγραφεί παγκοσμίως περίπου 143.650 εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα, περίπου 900 θάνατοι επιβεβαιωμένα οφειλόμενοι στον ιό και περίπου 80 ακόμη θάνατοι που εκτιμάται ότι οφείλονται στη «νέα γρίπη».

Η φοβία κυρίευσε όχι μόνο την παγκόσμια κοινή γνώμη, ειδικά στα πρώτα στάδια εξάπλωσης του ιού, αλλά και τις διεθνείς αγορές. Στο επίκεντρο βρέθηκαν -όπως ήταν αναμενόμενο- οι μετοχές του φαρμακευτικού κλάδου και κυρίως εκείνων των εταιρειών που με τα σκευάσματά τους θα μπορούσαν να δώσουν «απάντηση» στη νέα «συμφορά» που άρχιζε να καταλαμβάνει την υδρόγειο.

Οι ελπίδες της ανθρωπότητας εναποτίθεντο πλέον στους επιστήμονες των εργαστηρίων των φαρμακευτικών «κολοσσών», όπως και οι ελπίδες των επενδυτών… για τις αντίστοιχες μετοχές.

Roche, GlaxoSmithKline, Sanofi-Aventis, Novartis, CSL είναι μερικές μόνο από τις εταιρείες, των οποίων οι μετοχές τους τελευταίους τέσσερις μήνες κινούνται στους «ρυθμούς» εξάπλωσης του ιού ή -σύμφωνα με κάποιες πιο επικριτικές φωνές- στους «ρυθμούς» εξάπλωσης του πανικού για τη «νέα γρίπη».

Οι φόβοι για τη νέα επιδημία, δικαιολογημένοι ή μη, δεν αναιρούν την πραγματική ανάγκη για αντιμετώπιση της κατάστασης που διαμορφώνεται. Και παρά το γεγονός ότι οι αρχικές εκτιμήσεις για την επικινδυνότητα του ιού αμφισβητήθηκαν προσφάτως ακόμη και από «φωνές» εντός της επιστημονικής κοινότητας, καμία κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει το φαινόμενο.

Εκατοντάδες εκατομμύρια εμβολίων βρίσκονται στις λίστες παραγγελίας των κυβερνήσεων ολόκληρου σχεδόν του πλανήτη, ενώ από σήμερα τα «βλέμματα» στρέφονται στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας και στην έναρξη των δοκιμών -από την εταιρεία CSL- σε εθελοντές του πρώτου ειδικά σχεδιασμένου για τη συγκεκριμένη μορφή γρίπης εμβολίου.

Σε όλο αυτό το διάστημα, στο τετράμηνο δηλαδή που έχει μεσολαβήσει από την καταγραφή του πρώτου κρούσματος στο Μεξικό μέχρι και σήμερα, οι αποδόσεις σε μετοχές του φαρμακευτικού κλάδου είναι τουλάχιστον εντυπωσιακές.

Οι Roche και GlaxoSmithKline «κονταροχτυπιούνται» όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα των Tamiflu και Relenza, αλλά και για τις αποδόσεις στα χρηματιστηριακά ταμπλό.

Η μετοχή της ελβετικής Roche, που στις 2 Μαρτίου 2009 υποχωρούσε στα χαμηλά τριετίας των 124,10 ελβετικών φράγκων, βρέθηκε να διαπραγματεύεται ένα μήνα αργότερα, στις 2 Απριλίου, στα 160,30 ελβετικά φράγκα με συνολικά κέρδη στο εν λόγω διάστημα 29,2%. Έκτοτε, και μετά τη «διόρθωση» στα επίπεδα των 134,90 φράγκων, κινείται ήπια ανοδικά και σε επίπεδα σταθερά άνω των 145 φράγκων.

Στο Λονδίνο, η μετοχή της GlaxoSmithKline κινήθηκε πιο ήπια αρχικά, ωστόσο με άνοδο περί του 6% στο ίδιο διάστημα, η τιμή της ωστόσο που είχε υποχωρήσει έως και τα επίπεδα των 9,87 στερλινών στις 23 Απριλίου βρέθηκε στις 11,20 στερλίνες σε διάστημα τριών μηνών (στις 16 Ιουλίου 2009) με απόδοση περίπου 13,5%. Από την 1η Ιουνίου δε, η μετοχή υπεραποδίδει σταθερά του FTSE100 με αθροιστικά κέρδη περί του 7% όταν ο δείκτης υποχωρεί σε ποσοστό λίγο πάνω από 2%.

Σε επίπεδα κάτω από τα 40 ευρώ διαπραγματευόταν στις αρχές Μαρτίου η μετοχή της Sanofi-Aventis στο Παρίσι, πριν βρεθεί στις 19 Ιουνίου στο υψηλό έτους των 48,40 ευρώ, ενισχυμένη συνολικά κατά περίπου 25%.

Επίσης, η μετοχή της ελβετικής Novartis που στις 11 Μαρτίου βρισκόταν στα 39,64 ελβ. φράγκα έφτασε στις 17 Ιουλίου στα 45,70 φράγκα, με συνολική απόδοση περίπου 15,3%. Την επομένη της απόφασης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να κηρύξει πανδημία, η μετοχή πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες συνεδριάσεις εντός του 2009, σημειώνοντας άνοδο περίπου 4,5%.

Η αυστραλιανή CSL είναι η μοναδική εταιρεία του νοτίου ημισφαιρίου που διαθέτει σκεύασμα κατά της «νέας γρίπης». Σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, αναλυτές αναμένουν για την εταιρεία πωλήσεις ύψους 244 εκατ. δολαρίων μόνο για το εν λόγω σκεύασμα. Εκπρόσωπος της εταιρείας φέρεται να έχει δηλώσει σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι η CSL έχει λάβει παραγγελία για περίπου 21 εκατ. εμβόλια από την αυστραλιανή κυβέρνηση, ενώ επιπλέον 20 έως 40 εκατ. εμβόλια θα πωληθούν από την εταιρεία στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, ανάλογα με τα αποτελέσματα των δοκιμών που ξεκινούν σήμερα. Παραγγελία φέρεται να έχει λάβει και από τη Σιγκαπούρη, χωρίς ωστόσο να είναι γνωστό το μέγεθός της.

Σε υψηλά πέντε περίπου μηνών έχει βρεθεί τις τελευταίες ημέρες και η μετοχή της αμερικανικής Baxter International, καθώς στις 16 Ιουλίου βρέθηκε να διαπραγματεύεται στα 54,74 δολάρια, ενισχυμένη σε ποσοστό 12,7% σε σχέση με τα επίπεδα της 11ης Μαρτίου και σε ποσοστό 17,95% σε σχέση με τα 46,41 δολάρια της 10ης Ιουνίου.

Εντυπωσιακή είναι η άνοδος για την επίσης αμερικανική Novavax, που από τα 0,56 δολάρια στις αρχές Μαρτίου, βρέθηκε στα τέλη Ιουνίου να ενισχύεται συνολικά κατά 486% στα 3,28 δολάρια και σε επίπεδα που είχε να «δει» από τα τέλη Σεπτεμβρίου τυ 2008. Μάλιστα, μέσα σε τρεις μόλις συνεδριάσεις -στο διάστημα από 23 έως 28 Απριλίου- η μετοχή είχε σημειώσει άνοδο 292,6%.

«Εκρηκτική» άνοδο έχει καταγράψει και ο τίτλος της Hemispherx Biopharma Ιnc., καθώς από τα επίπεδα των 0,40 δολαρίων στα οποία βρισκόταν από τα τέλη Φεβρουαρίου έως και τα τέλη Μαρτίου, βρέθηκε να διαπραγματεύεται στις 4 Ιουνίου στα 3,75 δολάρια, ενισχυμένη συνολικά κατά 837,5%! Έκτοτε κινείται σταθερά πάνω από τα 2 δολάρια.

Ακόμη μία περίπτωση χρηματιστηριακής «εκτόξευσης» είναι αυτή της κινεζικής Sinovac Biotech Ltd., γνωστή στην Κίνα και ως Beijing Kexing Bioproducts. Το Panflu, το οποίο παρασκεύασε η Sinovac ειδικά για την αντιμετώπιση του ιού H5N1, έχει λάβει έγκριση από τις κινεζικές αρχές και την SFDA (China State Food and Drug Administration), ήδη από τις 29 Ιουνίου.

Η μετοχή της στην αμερικανική αγορά διαπραγματευόταν στις 5 Μαρτίου στα 1,09 δολάρια. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 15 Ιουνίου, η μετοχή είχε ήδη καταγράψει άνοδο 278% στα 4,12 δολάρια. Στη συνεδρίαση της 11 Ιουνίου και μετά την κήρυξη πανδημίας από τον ΠΟΕ η μετοχή σημείωσε «άλμα» 30%.  

Η πορεία των παραπάνω μετοχών ασφαλώς δε μπορεί να αποκοπεί από τη γενικότερη ανάκαμψη των διεθνών χρηματιστηριακών αγορών των τελευταίων μηνών. Μεγάλο μέρος ωστόσο των κερδών τους αποδίδεται ευθέως στη διάδοση του ιού Η1Ν1 και στις ανάγκες για την αντιμετώπισή του, που εν τέλει αναμένεται να οδηγήσει σε κατακόρυφη άνοδο των πωλήσεων των αντίστοιχων εταιρειών.

Εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης φαίνεται λοιπόν ότι η «νέα γρίπη» έδωσε το «φιλί της ζωής» σε εταιρείες του φαρμακευτικού κλάδου, αλλά και στους επενδυτές την ευκαιρία να αποκομίσουν σημαντικά κέρδη υπό το πρίσμα της ίασης τόσο της ασθένειας, όσο και της διεθνούς ύφεσης.

Δημ. Ζάντζας www.capital.gr

1    2
1,2,3: Προσόψεις Τεχνολογικού Ιδρύματος Βιέννη, Δημαρχείο της κωμόπολης St. Margariten, Κοινοβούλιο-Βιέννη
4. Λίμνη Neusiedle. Εδώ στο βούρκο κάνουν τα μπάνια τους. Γι αυτό έρχονται στις παραλίες μας και τρελλαίνονται!

3   4
Είμαι αναγκασμένος λόγω ειδικών συνθηκών να βρίσκομαι ανά τακτά χρονικά διαστήματα στη Βιέννη και «μοιραία» είχα την ευκαιρία να περιηγηθώ σε πολλές περιοχές της και να λίγο πολύ να καταλάβω τον τρόπο λειτουργίας αυτής της πόλης.
Αυτόματα λοιπόν γίνεται και η σύγκριση με τα της Ελλάδας και δυστυχώς η ζυγαριά γέρνει εις βάρος μας.
Υπερέχουμε σε φυσική ομορφιά, σε ιστορική κληρονομιά και χάνουμε σε όλα τα υπόλοιπα. Έχουμε κλίμα – δώρο της φύσης και προσπαθούμε να το αλλάξουμε. Έχουμε υπέροχη θάλασσα και προσπαθούμε να τη μολύνουμε. Έχουμε τεράστια πολιτιστική κληρονομιά και την αφήνουμε στην τύχη της. Έχουμε ανοργανωσιά σε όλους τους τομείς και τη μεταδίδουμε και στις επόμενες γενιές.
Είμαστε η χώρα που όλοι ευλογούν τις προσπάθειες για το δημόσιο καλό αλλά κανένας – ούτε ένας – δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο εκτός από το προσωπικό του συμφέρον. Δεν είμαι υπέρ των γενικών αφορισμών αλλά αν δεις το καλύτερο είναι σίγουρο ότι όχι μόνο θα σε πληγώνει – κατά τον ποιητή – η Ελλάδα αλλά θα σε αποκαρδιώνει τελείως. Κι αυτό γιατί όταν γυρίζεις πίσω, βλέποντας το μπάχαλο που επικρατεί, όχι μόνο δε γίνεσαι καλύτερος αλλά η συμπεριφορά σου τείνει να γίνει χειρότερη από πριν. Γιατί γίνεσαι αδιάφορος, αναίσθητος και αμέτοχος σε ό,τι συμβαίνει γύρω σου.
Τόσο καλύτεροι λοιπόν είναι οι Αυστριακοί, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Σουηδοί;
Σίγουρα όχι. Απλά αυτοί έχουν την τύχη να απολαμβάνουν τα αποτελέσματα της οργανωμένης λειτουργίας της κοινωνίας που ζουν. Απολαμβάνουν την καλή ποιότητα ζωής, αυτό που ονομάζουμε σύγχρονο πολιτισμό.
Στην Ελλάδα η έννοια πολιτισμός σταμάτησε στα τέλη των Ελληνιστικών χρόνων. Από εκεί και πέρα υπήρξε σκοταδισμός. Συγκρίνατε τι δημιούργησαν οι πρόγονοί μας μέχρι τότε και τι ακολούθησε μέχρι σήμερα. Αυτά τα έργα θαυμάζει όλος ο κόσμος και έχει μια θετική εικόνα για την Ελλάδα. Κατά τα άλλα μας έχουν στο φτύσιμο. Δε μας θεωρούν καλύτερους από τους Τούρκους, τους Βούλγαρους και άλλους ανατολικούς γείτονές μας και μη.
Αυτά δεν τα λέω στην τύχη. Σας έχω παρακάτω φωτογραφίες αναρίθμητων κτιρίων – ακόμη και στα χωριά τους – που μιμούνται την αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική.
Και πηγαίνουμε εμείς σήμερα στη Βιέννη και θαυμάζουμε τις απομιμήσεις, ενώ τα δικά μας μνημεία – εκτός ότι δεν πατάμε να τα δούμε – αν δε χτίσουμε τερατουργήματα πάνω ή δίπλα τους, τα γεμίζουμε σκουπίδια και μπάζα ή απλά τα αφήνουμε στην τύχη τους.
Αν οι Αυστριακοί είχαν δύο μόνο πράγματα: τη θάλασσα και τα αρχαία μας μνημεία θα ήταν μακράν το πλουσιότερο κράτος του κόσμου. Εμείς που τα έχουμε τι κάνουμε; Οι απαντήσεις σας αναμένονται…

Όχι δεν είναι αληθινός. Πινακίδα είναι που λέει ότι αν δεν μαζέψεις τα …κακά του σκύλου σου έχεις πρόστιμο 36 ευρώ. Και σας βεβαιώ ότι αν σε πιάσουν τα σκας κανονικά και επιτόπου!

ΑΠΟ: ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

Ο Ελληνοαμερικανός βιολόγος, γιατρός και πανεπιστημιακός Νίκολας Χρηστάκης βρέθηκε στη φετινή λίστα των «100 σημαντικότερων» του «ΤΙΜΕ» για τη θεωρία του περί του ιού της ευτυχίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή, «όταν οι άνθρωποι γύρω μας γίνονται πιο ευτυχείς, γινόμαστε και εμείς … Όταν δύο φίλοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη του μιλίου και ο ένας γίνει πιο ευτυχισμένος, οι πιθανότητες να ευτυχήσει και ο φίλος του αυξάνονται κατά 15%».

 Είναι λοιπόν κολλητική η ευτυχία. Όταν όλοι γύρω σου ευτυχούν, είσαι υποχρεωμένος να συμμετάσχεις και εσύ στη γενική ευωχία. Μη σκεφτείς ούτε για αστείο να σε πιάσει το παράπονο, γιατί του άλλου του ήρθαν δεξιά ενώ εσένα σε πάει πηδώντας. Μην αποτολμήσεις ούτε προς στιγμήν να ενδώσεις σε Φθονερές σκέψεις και ζηλέψεις την καλοτυχία του άλλου. Μη διανοηθείς να υποπέσεις σε αμαρτωλές γκρίνιες τύπου: «πουτάνα κοινωνία, άλλων τους τρέχουν από τα μπαντζάκια και εγώ κωλοχτυπιέμαι για μπαρμπούτσαλα». Και κυρίως μακριά από ύποπτες θεωρίες περί άνισης κατανομής του πλούτου, περί ταξικών προσδιορισμών, περί κοινωνικής επιρροής και οικονομικής ισχύος. Έτσι και αλλιώς τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Παρότι ο Λασκαράτος πολύ εύστοχα είχε αναρωτηθεί: «Μήπως όμως φέρνουν τη δυστυχία;»  Κατά τον δρα Χρηστάκη, την ευτυχία μπορεί να μην τη φέρνουν τα λεφτά, τη φέρνουν όμως τα λεφτά των άλλων. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους πλησιάσεις σε ικανή χιλιομετρική απόσταση ώστε να κολλήσεις την ευτυχία τους, χωρίς μάλιστα να χρειαστείς και τα λεφτά τους. Αν λοιπόν σε πιάσουν οι μαύρες σου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να εντοπίσεις ένα τσούρμο χαρούμενων τύπων και να τους πάρεις από πίσω. Βρες τίποτα εύθυμους που εκκωφαντικά θα σφύζουν από ευτυχία και πιάσε τους κουβέντα. Ούτε λεπτό μη σταθείς να αναρωτηθείς «μωρέ, τι χαζομαλ…ς είναι αυτοί» γιατί θα απολέσεις την ευτυχία του να κολλήσεις την αρρώστια τους. Αλλά ακόμη και αν είσαι τζόρας, βρε παιδί μου, μιζέρης και σκατόψυχος και γουστάρεις τη δυστυχία σου και την καταβρίσκεις με τις αστοχίες, τις ατυχίες, τις στραβές και τα μπινελίκια, πάλι δεν τη γλιτώνεις. Θα σου έρθει η ευτυχία κατακέφαλα, αφού ο ιός της ευτυχίας των παρακείμενων νοσούντων μοιραία θα μεταδοθεί και σε σένα. Μία απορία μένει. Αν σε κάθε παρέα ευδιάθετων τύπων γίνει κολλιτσίδα ένα τσούρμο δυστυχείς και αναξιοπαθούντες, δεν θα διακυβευθεί η καλή διάθεση των πρώτων; Δηλαδή προτού προλάβει να μεταδοθεί ο ιός της ευτυχίας να κατισχύσει εκείνος της συμφοράς και της κακοτυχίας; Με αποτέλεσμα να χάσουν οι ευτυχισμένοι το κέφι τους και να μην έχουν ευτυχία να μεταβιβάσουν; Και τότε αναθαρρήσει ο ιός της δυστυχίας, προσλάβει επιδημικές διαστάσεις και μας πάρει όλους και μας σηκώσει; Και μία δεύτερη. Αφού κατά τον καθηγητή Χρηστάκη η ευτυχία είναι τόσο κολλητική, γιατί ήδη δεν υφιστάμεθα παγκοσμίως τις συνέπειες της πανδημίας της; Τι εμποδίζει την καλπάζουσα ίωση να κατακυριεύσει τον πλανήτη και να μας χαρίσει απλόχερα τα συμπτώματα της χαράς και της καλοπέρασης; 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

 jparaske@enet.gr