(από τον Βαγγέλη Πεταλά)
Μοιάζουν τ’ αστεράκια
Μοιάζουν τ’ αστεράκια
κολλημένα διαμαντάκια
στο μαβί του ουρανού
και στα γένια του Θεού
Αγγελάκια τα φροντίζουν
που στα σύννεφα γυρίζουν
κάθε βράδυ τα ανάβουν
τις ευχές για να προλάβουν.
Ζωγραφική
Πάρε συ ένα πινέλο
εγώ θα φέρω τη μπογιά
έλα να βάλουμε στους τοίχους
τη δική μας πινελιά.
Ένα χαμόγελο μεγάλο
και δυο μάτια όλο χαρά
έτσι θα διώξουμε το γκρίζο
θα σβήσουμε την καταχνιά.
Ζωγράφισε λίγο γαλάζιο
βάλε το πράσινο πιο κει
έλα, δείξε μου τον ήλιο
να σου δείξω τη βροχή.
Φτιάξε χώρο για το Μάη
κάνε την άνοιξη πιο φωτεινή
δώσε και στο καλοκαίρι
λίγη αύρα δροσερή.
Όχι, μη σβήνεις το χειμώνα
δικός μας είναι κι αυτός
ζωγράφισε μιαν ανεμώνα
και θα γίνει ανθιστός
Το ποδήλατό μου
Κάνω ορθοπεταλιά
ψηλά πετάω στα βουνά
από κοντά και μία σούζα
όπα! σκοντάφτω στην πελούζα
πλάι στον ήλιο στο φεγγάρι
λάμπει σαν μαργαριτάρι
πάνω στης θάλασσας το κύμα
δίτροχο είναι μοιάζει ποίημα
τσουπ! προσγειώνομαι στο δρόμο
χαιρετώ τον τροχονόμο
πίσω, γυρνώ πάλι στο σπίτι
μέσα στο φως τ’ αποσπερίτη.
Το φεγγάρι
Είν’ απόψε το φεγγάρι
της νυχτιάς μαργαριτάρι
σαν λαμπάδα κι αγιοκέρι
μέσα στου Θεού το χέρι.
Αχνοφέγγει το βραδάκι
πολύτιμο σαν πετραδάκι
καρφωμένο εκεί ψηλά
στ’ ουρανού την αγκαλιά.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΕΤΑΛΑΣ
Διαβάστε εδώ κι άλλα ποιήματά του
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
Σήμερα τα κύματα
έγδερναν την παραλία
ο κόσμος βογκούσε πίσω
απ’ τις μάσκες
κι οι Άγιοι κλείδωναν
τις εκκλησίες τους.
ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
Ο άνεμος λυσσομανά
σαν άγριο θηρίο ουρλιάζει
σπάει πόρτες και παράθυρα
τις προσευχές μπερδεύει
των ευλαβών
σηκώνει τις παρθένες απ’ τα
κρεβάτια τους
ρουφάει το μεδούλι των νηπίων
και παίζει κρυφτό με τους φόβους μας.
Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ
Σιγά , σιγά τούς λησμονώ
ακόμα και τα τηλεφωνήματα
αραίωσαν
Ας ζήσουν όπως διάλεξαν
κι ας περάσουμε το υπόλοιπο
αναίμακτα
Η χάρη που μας δόθηκε στα νιάτα μας
ξεψύχησε
Σε κάθε βήμα λέοντες μας
σκάβουν το λάκο.
ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ
Νόμιζα πώς μου
είχε δοθεί η χάρη
“Να ο σαλός του Κυρίου”
θα κραύγαζαν
π’ως θα έδινα πνοή σ’ ένα
πήλινο πουλί ο τρελός πίστευα.
Τι ματαιοδοξία Θεέ μου
Τι τραγική απογοήτευση.
ΛΑΘΡΟΘΗΡΙΑ
Ποιήματα
Ποιήματα
παντού
πετάνε δεξιά κι αριστερά
κάθονται πάνω στα σύρματα
και πιάνουν κουβέντα με τα πουλιά
κρύβονται σε δέντρα σφαγμένα
Λαθροθήρες ποιητές τα κυνηγούν.
ΕΠΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
Έχω ξεχάσει πώς να μετρώ
τις μέρες
Σε πόσες μέρες φτιάχτηκε ο κόσμος;
Ποια μέρα αναπαύθηκε ο Δημιουργός;
Πόσες μέρες ξενυχτάμε τους νεκρούς μας;
Εκείνες (οι μέρες) πίσω από διπλά τζάμια
μου βγάζουν τη γλώσσα
ξεδιάντροπα αιώνιες
απάνθρωπα αθάνατες
Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη………..
Ξανά και ξανά
ονοματίζουν
το χρόνο που μας
απομένει.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.