Περιβαλλοντική Ομάδα Λυκείου Ευαγγελικής

Τα σκουπίδια είναι μέρος της ζωής μας. Η ευημερία δημιουργεί τόνους σκουπιδιών. Οι κύριες ομάδες αποβλήτων είναι τα αποχετευτικά απόβλητα, τα στερεά απόβλητα και τα δηλητηριώδη απόβλητα. Τα ανθρώπινα απόβλητα αποτελούν μέρος των αποχετευτικών. Σε αυτόν τον τομέα έχουν γίνει πάρα πολλές και εκτενείς εργασίες. Η επεξεργασία αποβλήτων μπορεί να χωριστεί σε τρεις ομάδες: πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή επεξεργασία. Όσο μεγαλύτερη επεξεργασία δέχονται τα απόβλητα, τόσο πιο δαπανηρά γίνονται. Όμως το υπόλοιπο νερό παρουσιάζει επίσης λιγότερη ρύπανση.
Τα στερεά απόβλητα περιλαμβάνουν προϊόντα των αυτοκινήτων, μπουκάλια, κουτιά, κονσέρβες, χαρτί και πλαστικά .Αυτά τα προϊόντα δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στην κοινωνία μας καθώς η διάθεσή τους πρέπει να γίνεται με τρόπο που να μην ρυπαίνει το περιβάλλον. Τα τελευταία απόβλητα που εξετάσαμε είναι τα δηλητηριώδη απόβλητα που περιλαμβάνονται ο αμίαντος, ο υδράργυρος και ο μόλυβδος. Είδαμε μεγάλα προβλήματα με αυτά τα συστατικά τα τελευταία χρόνια. Συσσωρεύονται σε ιστούς οργανισμών συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Όταν οι ποσότητες τους γίνονται αρκετά μεγάλες εμφανίζονται προβλήματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν εμφανίζονται τα προβλήματα είναι πολύ αργά για να τα αντιμετωπίσουμε.
Οι μέθοδοι της απόθεσης στερεών αποβλήτων περιλαμβάνουν τις χωματερές, τους χώρους υγειονομικής ταφής, τη λιπασματοποίηση και την αποτέφρωση. Κάθε μία από τις μεθόδους έχει τα πλεονεκτήματά της. Κάθε μέθοδος απόθεσης πρέπει να χρησιμοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε τα απόβλητα να αποβάλλονται με τρόπο που να αποτρέπεται η ρύπανση του περιβάλλοντος.

Ιωάννα Χαρδαλούπα (Β3)

Ιστορία
Για πολύ καιρό στο παρελθόν, οι άνθρωποι πετούσαν τα απορρίμματά τους στη φύση διότι πίστευαν ότι θα τα αφομοιώσει. Ό,τι δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ως τροφή ζώων, καιγόταν, θαβόταν ή χρησιμοποιούνταν σαν λίπασμα.
Αστική Ανάπτυξη
Με την ανάπτυξη της αστικοποίησης, ο φυσικός κύκλος διακόπηκε. Για σχεδόν 1000 χρόνια, οι άνθρωποι ζούσαν σε πόλεις με «φτωχή» καθαριότητα και υγιεινή. (Ρίψη και συσσώρευση σκουπιδιών στο δρόμο)
Πρώτα Μέτρα Αντιμετώπισης της κατάστασης
Πρόβλημα δυσοσμίας εξαιτίας της συσσώρευσης σκουπιδιών σε δημόσιους χώρους, με αποτέλεσμα το 1185, ο Philippe Auguste διέταξε να φτιάξουν δρόμους και να δημιουργήσουν κανάλια και τάφρους για να καθαριστούν ορισμένες συνοικίες του Παρισιού. Από το Μεσαίωνα και μετά, ακολούθησαν πολλά βασιλικά διατάγματα (και δημοσιεύτηκαν), ζητώντας από τους πολίτες να καθαρίζουν τους δρόμους και να μεταφέρουν τα σκουπίδια έξω από τα τείχη της πόλης. Αλλά, οι κάτοικοι συνέχισαν να ρίχνουν τα απορρίμματά τους στον Σηκουάνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί η επιδημία της πανούκλας.
Στον 19ο αιώνα
Η δημόσια υγιεινή αποτελούσε ένα θέμα που απασχολούσε πραγματικά τους πολίτες. Δίκτυα πόσιμου νερού έκαναν σταδιακά την εμφάνισή τους. Οι μεγάλες πόλεις οργανώθηκαν για να καταπολεμήσουν τη διάδοση των σκουπιδιών. Το 1884, ο νομάρχης Eugene Poubelle ανάγκασε τους Παριζιάνους να χρησιμοποιούν ένα ειδικό κάδο για να βάζουν τα σκουπίδια τους, ο οποίος βρισκόταν έξω από τα σπίτια τους, έτσι ώστε να μην είναι σκορπισμένα στο δρόμο, πριν μαζευτούν από τις δημόσιες υπηρεσίες. Τότε καθιερώθηκε από τους Παριζιάνους η χρήση του δοχείου «Poubelle».
Συλλογή.
Η συλλογή των οικιακών απορριμμάτων αναπτύσσεται στις πόλεις αλλά επειδή η διαχείριση των σκουπιδιών δεν υπόκειται ακόμη στην εθνική νομοθεσία, κάθε δήμος διαχειρίζεται το θέμα ανάλογα. Το Παρίσι κάνει την αρχή και οργανώνει τη συλλογή των απορριμμάτων. Τα απόβλητα (dechets που ονομάζονται «gadoue») συλλέγονται σε καροτσάκια (οχήματα που έσερναν άλογα) και μεταφέρονται σε κέντρα διαχείρισης.
Επεξεργασία Αποβλήτων
Από το 1896, το Παρίσι αξιοποιεί τα κέντρα επεξεργασίας απορριμμάτων, με αποτελεσματικό τρόπο, τα οποία ονομάζονται κέντρα αλέσματος και αποτέφρωσης. Τέσσερα εργοστάσια αλέσματος επιτρέπουν τη μετατροπή θρυμματισμένων απορριμμάτων σε ένα λίπασμα που ονομάζεται «Poudro». Οι εργάτες, εφοδιασμένοι με γάντζους, τραβούν τα σκουπίδια σε ένα όχημα διανομής. Στη συνέχεια διαχωρίζουν τα παλιοσίδερα, τα πήλινα και τις λαμαρίνες. Οι ρακοσυλλέκτες μαζεύουν τα χαρτιά, τα κουρέλια, τα κόκαλα και τα κουτιά.Τα απορρίμματα εκκενώνονται στον χώρο αλέσματος. Οι εργάτες τα τραβούν στη χοάνη που βρίσκεται πάνω από κάθε μηχανή άλεσης. Μετά το άλεσμα γίνεται ένα είδος κοπριάς που θα χρησιμοποιηθεί από τους αγρότες ως λίπασμα για τα φυτά.Τα σκουπίδια που δεν μπορούν να μετατραπούν σε λίπασμα, καταστρέφονται μέσα στους κλίβανους του κέντρου καύσης, το οποίο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Οι εργάτες γεμίζουν με σκουπίδια τα ‘στόμια’ σίτισης των κλιβάνων. Τρυπημένες πόρτες στο μπροστινό μέρος του κάθε φούρνου, τους επιτρέπουν να απλώσουν τη ‘μάζα’ των σκουπιδιών και να αφαιρέσουν τη σκουριά. Η αποτέφρωση θα παράγει ατμό και ηλεκτρισμό.