«Τα κορίτσια της βροχής» τον καιρό της Χούντας ήταν μόλις είκοσι χρονών. Φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν χωρίς να προδώσουν τα ιδανικά τους. Πάλεψαν ισάξια δίπλα στους άντρες εκείνης της εποχής που αγωνίζονταν για τη δημοκρατία. Στην ταινία καταθέτουν τη μαρτυρία τους 50 γυναίκες. Είναι ακόμη πολύ νέες, ενεργές και εξακολουθούν να πιστεύουν στον αγώνα που έκαναν. Είναι γυναίκες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα που ακόμα και σήμερα τις δένει μια δυνατή φιλία.
Τις χαρακτηρίζει η ίδια περηφάνια, με τις Γυναίκες της Αντίστασης, το ίδιο ήθος, το ίδιο πείσμα για την εδραίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η αφήγηση στην ταινία της Αλίντας Δημητρίου συμπλέκεται με το τότε και το τώρα καθώς χρησιμοποιεί εικόνες απο τα πρόσφατα επεισόδια στο Σύνταγμα στα ενδιάμεσα. Ωστόσο αν και θα περίμενε κανείς τα επεισόδια της σημερινής Ελλάδας να μην μπορούσαν να “δεσουν” με αυτα που έγιναν τότε στο Πολυτεχνείο και κατά την περίοδο της δικτατορίας, οι ομοιότητες ειναι τόσο συγκλονιστικές που για ένα δευτερόλεπτο βρίσκεσαι ξαφνικά εσυ στο 1973 και «Τα κορίτσια της Βροχής» στο 2014.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
Για τα τρέχοντα, ελάτε απ' τη σελίδα μας στο Facebook