Το παρακάτω κείμενο είναι η αρχή από ένα μυθιστόρημα που γράφω. Σε αυτό το μυθιστόρημα θέλω να

δείξω ότι όσο μόνοι μας και να είμαστε στην ζωή μας ΠΑΝΤΑ σε κάθε καθημερινή στιγμή μας οι σκέψεις

μας μας κρατάν συντροφιά..

Για Συντροφιά Οι Σκέψεις μου

 Το πλοίο ξεκίνησε, αν και ο καιρός ήταν  πολύ κακός. Από την πρώτη στιγμή άρχισα να φοβάμαι. Κοιτούσα ανήσυχη γύρω μου και αναρωτιόμουν  πώς νανιώθουν οι υπόλοιποι επιβάτες. Τότε μια πυκνή ομίχλη απλώθηκε γύρω μας. Δεν έβλεπα τίποτα και κανέναν. Ένιωθα  πως δεν μπορούσα ναφωνάξω, να αντιδράσω, δεν θα με άκουγε κανένας. Τόσο αδύναμη ένιωθα καιαςείχα εκατό άτομα γύρω μου. Αυτά με τη σειρά τους να φωνάζουν και άλλα να είναι τόσο ψύχραιμα σα να μη συνέβαινε τίποτα! Έβλεπα όλα αυτά τα πρόσωπα πάνω από το κεφάλι μου και… δεν ήξερα τι να σκεφτώ! Μετά από λίγο άρχισε να βρέχει και πολύ μάλιστα.Η βροχή ήταν τόσο δυνατή  που όταν έπεφτε με δύναμη  πάνω στο καράβι  τρόμαζες ακόμα περισσότερο .Ήταν εξωπραγματικά άσχημη εμπειρία……….

Κυρίτση Λαμπρινή

πατ’ήστε αυτό το σύνδεσμο για να δείτε το τραγόυδι για το Υ και το Χ

https://blogs.sch.gr/marialuna/?p=3

Στο πεδίο εισαγωγής του geogebra:

ΚαρτεσιανήΚαμπύλη[cos(t) sin(t) ln(abs(t)), sqrt(abs(t)) cos(t), t, -1, 1]

Αν έχετε δρομέα a  με τιμές πχ 1 έως 12 τότε μπορείτε να το τροποποιήσετε:

ΚαρτεσιανήΚαμπύλη[a*cos(t) sin(t) ln(abs(t)), a*sqrt(abs(t)) cos(t), t, -1, 1]
,να βάλετε κίνηση στο δρομέα, να βάλετε χρώμα και φόντο στην καμπύλη κλπ.