Όλα ίσως να έχουν μια αρχή …η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λέει η παροιμία…
Κάπως έτσι ξεκίνησε ένα άλλο ταξίδι διαφορετικό από το προηγούμενο…. Με ένα email από έναν Ισπανό που είχαμε συνεργαστεί παλαιότερα σε ένα etwinning project.
Θα συνεργαστούμε σε ένα Erasmus project ή δεν θα συνεργαστούμε; Ένα απλό ερώτημα που χρήζει αρκετή σκέψη και περίσκεψη. Αμείλικτα ερωτήματα που έπρεπε να απαντηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ανταλλάχθηκαν email, συμπληρώθηκαν αρκετά ψηφιακά έγγραφα, συνεργάστηκαν εκπαιδευτικοί διαφόρων ειδικοτήτων τόσο από το σχολείο μας όσο και με τις άλλες χώρες, συζητήσεις επί συζητήσεων όλες ψηφιακές ώσπου η αναμονή για μια δια ζώσης συνάντηση να αρχίζει να στενεύει χρονικά. Και να πλησιάζει, να έρχεται…. Νέα ερωτήματα αρχίζουν να προκύπτουν, νέα διλήμματα να εμφανίζονται αν θα τα καταφέρουμε, αν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε, αν προκύψει πρόβλημα, αν, αν…
Συν Αθηνά και χείρα κίνει… Και όλες οι αρνητικές σκέψεις εξανεμίζονται και στη θέση τους γεννιούνται νέες θετικές σκέψεις….
Και έτσι ένα νέο ταξίδι ξεκινά με συνοδοιπόρους αυτή τη φορά…
Ελ. Βενιζέλος Δευτέρα 9/12/2019 γύρω στις 9:30, ο καιρός καταπληκτικός, φτάσαμε, προετοιμασία για την επιβίβαση και κατά τις 12:25 στον αέρα.. Άφιξη στη Βαρκελώνη κατά τις 14:20. Μας περίμενε η Ισπανίδα συνάδελφος, μας πήγε στο Mataro, περίπου μισή ώρα έξω από τη Βαρκελώνη. Εντυπωσιακό … στολισμένο… Το περπατήσαμε, παλιά πόλη κυρίως..και κουρασμένοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να προετοιμαστούμε για την αυριανή συνάντηση στην οποία έξι χώρες θα καθίσουν σε ένα τραπέζι για να οργανώσουν και να προετοιμάσουν το project.
Τρίτη 10/12/2019:
Μια ηλιόλουστη μέρα που ήθελε να μας βοηθήσει όσο μπορούσε…
Επιτέλους κατά τις 10:00 έγινε η συνάντηση μεταξύ Ισπανών, Πορτογάλων, Ιταλών και φυσικά Ελλήνων. Συνολικά οκτώ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους, με διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές ειδικότητες, διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές …. Όλοι με ένα κοινό στόχο, μια κοινή γλώσσα, να δημιουργήσουν, να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις/εμπειρίες τους, να γνωρίσουν….
Καθισμένοι σε ένα τραπέζι… στο χώρο του διευθυντή του σχολείου. Πρώτο θέμα της συνάντησης το περιεχόμενο του project μύρια το ερωτήματα, μύρια οι επιλογές, ο χρόνος να κυλά… ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά καμία να μην έχει κοινή αποδοχή…. ο χρόνος να κυλά αμείλικτα… και ξαφνικά η κοινή αποδοχή του περιεχομένου… τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο αλλά και όχι τόσο εύκολο όσο φαινότανε… ψηφιακή καταγραφή του θέματος…. αλλά με τούτα και με εκείνα πέρασε η ώρα και ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό….πως περνά η ώρα όταν κάνεις κάτι δημιουργικό ή περνάς καλά; Έχετε αναρωτηθεί;
Η απογευματινή συνάντηση ήταν πιο έντονη….ποιος κάνει τι και πότε…. ημερομηνίες, ημερολόγια, υποχρεώσεις, αργίες, εξετάσεις, Πάσχα κλπ όλα στο τραπέζι…. προβληματισμοί…. έλειπαν δυο χώρες (Τουρκία και Βουλγαρία) τι θα κάνουν; που θα συμμετέχουν; σε ποιες ημερομηνίες; Η λύση αύριο τηλεδιάσκεψη… οι υπόλοιποι βρήκαμε… ένταση, αλλαγές στις αλλαγές…. τελικά βρέθηκε η σειρά των επισκέψεων και ποιος κάνει τι…η ώρα να κυλά …. να κυλά αλλά βγήκε αποτελέσμα… και ήρθε η ώρα για το βραδυνό…πιο ελεύθεροι, πιο ανακουφισμένοι…. Δεν είναι εύκολο να ξεκινάς χρονικό προγραμματισμό από τον Σεπτέμβριο του 2020 μέχρι τον Μάιο του 2022…. όσο και αν φαίνεται παράξενο…. ενώ είσαι τον Δεκέμβριο του 2019; Ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά… και μέχρι στιγμής πρώτη επίσκεψη στην Ελλάδα.. ένα θέμα προέκυψε με την ημερομηνία αλλά θα λυθεί σύντομα…
Τετάρτη 11/12/2019:
Η τελευταία συνάντηση για να κλείσει το pre-meeting. Η αγωνία της τελευταίας συνάντησης, η ιδέα ότι είναι η τελευταία μας συνάντηση, οι λεπτομέρειες που πρέπει να λυθούν εδώ και τώρα, οδηγίες από την Ισπανίδα συντονίστρια, προθεσμίες, τι πρέπει να προσέξουμε, παραδοτέα, παιδαγωγική αξιοποίηση, socializing, ερωτήσεις και ξανά ερωτήσεις, που χρήζουν απάντησης εδώ και τώρα, μια τρέλα… αν μας έβλεπε κάποιος που δεν ήξερε θα ήθελα να ξέρω τι θα σκεφτόταν..μια οχλαγωγία; ένα οργανωμένο χάος; μια ομάδα ετερόκλητων ανθρώπων που δεν μπορεί να συνεννοηθεί; μια αταξία σε τάξη; τι από όλα αυτά; Και όμως όσο απίστευτο και αν φαινόταν τα καταφέραμε με ηρεμία, με διάθεση επικοινωνίας, με την πείρα/ιδέες του ο καθένας να οργανώσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε το project και να απαντήσουμε στα βασικά ερωτήματά μας…
Μια παράξενη αίσθηση επικρατούσε στον αέρα η ανυπομονησία της επιστροφής στην πατρίδα; Το ότι την επομένη ο καθένας θα επέστρεφε στη χώρα του και στη ρουτίνα του; Το ότι θα ξανασυναντηθούμε αν όλα πάνε καλά στην Ελλάδα την 1η εβδομάδα του Νοέμβρη του 2020; Μακροπρόθεσμος σχεδιασμός; Ίσως… άλλωστε “όταν άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελά”. Ισχύει; Αρκετά κοντά η πρώτη προγραμματισμένη συνάντηση… έχουμε περίπου ένα χρόνο να προετοιμαστούμε, θα τα καταφέρουμε; Άλλα ερωτήματα αναγεννήθηκαν στα μυαλά της ελληνικής ομάδας… Δεν γινόταν να πάει η συνάντηση πιο αργά… έχουν και οι άλλοι, έχουμε και εμείς projects που τρέχουν, η κάθε χώρα με τις ιδιαιτερότητές της. Επόμενος σταθμός η Πορτογαλία, το Μάρτιο του 2021 και μετά την 1η εβδομάδα του Μάρτη του 2022 στην Ιταλία. Οι άλλες χώρες δεν έχουν απαντήσει ακόμα…μπορεί να γίνουν αλλαγές… θα δείξει. Πάντως αν όλα πάνε καλά και εγκριθεί το project, θα το ξέρουμε τον Απρίλιο του 2020, θα είμαστε η πρώτη χώρα, που θα τους υποδεχτεί όλους. Μαθητές και εκπαιδευτικοί από έξι χώρες θα συναντηθούν στο Γυμνάσιο Κανήθου για να συνεργαστούν για να καταθέσουν μια διαφορετική άποψη για την κλιματική αλλαγή που έρχεται ή μήπως έχει ήδη έρθει και δεν το γνωρίζουμε;
Ο χρόνος να τρέχει, ήρθε η ώρα για το τελευταίο γεύμα, έξω νύχτα, μετά από βροχή, μας πήγαν στο εστιατόριο, συγκεκαλυμμένη εύθυμη διάθεση, γιατί ξέραμε… είπαμε με βαριά καρδιά τα τελευταία λόγια του αποχαιρετισμού και αναχωρήσαμε όλοι για ύπνο, το τελευταίο βράδυ στο Mataro τελείωνε…
Πέμπτη 12/12/2019 αχάραγα…
Στις 04:00 ο Ισπανός συνάδελφος μας συνόδευσε στο αεροδρόμιο. Πρωινό στο αεροδρόμιο…07:25 στον αέρα… 11:30 στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος (τρεις ώρες πτήση και η μια ώρα η διαφορά της ώρας με την Ισπανία)… 12:40 στη Χαλκίδα… Ένα ταξίδι τελείωσε και ένα άλλο θα ξεκινήσει…
Θα ήθελα να ευχαριστήσω αρχικά τον συνταξιδιώτη μου και όλους τους συναδέλφους που βοήθησαν για την ανιδιοτελή προσφορά τους. Με τις οδηγίες τους, με την πείρα τους σε τέτοια προγράμματα, με τις γνώσεις τους και κυρίως με την επιμονή τους στα όνειρα.
Και γιατί όχι λοιπόν; Άλλο ένα όνειρο να μπορεί να γίνει πραγματικότητα…
Ραντεβού τον επόμενο Νοέμβρη!
“You may say I’m a dreamer but I’m not only one”
(από ένα graffiti, σε τοίχο, σε ένα ορυχείο γαιάνθρακα στη Petrila – Ρουμανία)
Σημείωση: Αναδημοσίευση από τον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook. Για τις ανάγκες μιας εργασίας της συναδέλφου κας Παππά Κορίνα.
Κάτω από : Aspects of Culture, Life Tips, Play and Learn, Virtual Travels | | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο 4 μέρες στην Ισπανία…
