Πολλές φορές χάνουμε πολλά από όσα συμβαίνουν γύρω μας καθώς κυνηγάμε τον χρόνο και προσπαθούμε να διαχειριστούμε τα όσα συμβαίνουν σε μια ζωή που συνεχώς τρέχει.
Για μια στιγμή, ίσως είναι χρήσιμο να κάνουμε μια παύση. Η γη θα συνεχίσει να γυρίζει, η ζωή θα συνεχίσει να κυλάει, τα «επείγοντα» μπορούν να περιμένουν για λίγα μόλις λεπτά. Κι ας κάνουμε τρία πράγματα για εμάς:
• Ας αναπνεύσουμε όντας ενσυνείδητοι και εστιασμένοι για 5 λεπτά σε αυτή την αναπνοή μας.
• Ας διαπιστώσουμε ότι το τώρα μας είναι το σύνολο όλων των επιλογών μας.
• Ας θυμηθούμε, ή ας παρατηρήσουμε για λίγο την Φύση.
Στο παράδειγμα μας θα συζητήσουμε για την συμπεριφορά και λειτουργία ενός ποταμιού. Εμπνευσμένοι από τα λεγόμενα του Bruce Lee:
«Να είσαι σαν το νερό. Χωρίς Μορφή. Με τις ιδιότητές του – προσαρμοστικότητα, ροϊκότητα, ευρηματικότητα, μετουσίωση, γαλήνη και δύναμη».
Το ποτάμι, δεν βλέπει εμπόδια. Δεν έχει καμία προσκόλληση σε αυτά. Όταν εμφανίζεται ένα εμπόδιο μπροστά του, θυμάται απλά τον σκοπό του:
• Να μεταφέρει,
• Να κυλάει,
• Να ζωοποιεί ό,τι υπάρχει γύρω του
Έτσι λοιπόν, μαθαίνει να μην κοιτάει το εμπόδιο και να στεναχωριέται, να δυσανασχετεί ή να εκνευρίζεται, αλλά να το προσπερνάει κάνοντας διακλαδώσεις αριστερά και δεξιά. Ακόμα κι αν το εμπόδιο του φράσει πλήρως τον δρόμο, έχεις παρατηρήσει τι κάνει; Μαζεύει τις δυνάμεις του, φουσκώνει, συγκεντρώνεται και είτε κάποια στιγμή με την ορμή του το παρασέρνει, είτε ανεβαίνει σε ύψος και επίπεδο ώστε να το αξιοποιεί ως σκαλοπάτι μέχρι που το περνάει από πάνω.
Όπως ακριβώς είχε πει και ο Αϊνστάιν:
«Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί απ’ το ίδιο επίπεδο συνείδησης που το δημιούργησε».
Με τον ίδιο τρόπο και το νερό-ποτάμι θα μπορούσαμε να πούμε «ανεβάζει» συνείδηση και ποσότητα, μέχρι να υπερβεί το εμπόδιο που πριν λίγο συνάντησε και να το ξεπεράσει.
