Η επανάσταση από την αρχή πετυχαίνει και η Euρώπη της πανίσχυρης «Ιεράς Συμμαχίας» ταράσσεται και την καταδικάζει. Τα αλληλοσυγκρουόμενα όμως συμφέροντα των ευρωπαϊκών δυνάμεων καθώς και η αντίδραση της «κοινής γνώμης», των λαϊκών τάξεων και των διανοουμένων, δεν επέτρεψαν δυναμική παρέμβαση. Η επανάσταση θα εδραιωθεί και θα συγκροτήσει κάποια κρατική οργάνωση, αλλά οι εσωτερικές αντιθέσεις της, η πάλη για την εξουσία και η ανομοιογένεια των κύριων εκφραστών της, πoυ διευκολύνονται από την έλλειψη κοινής, ταξικής, συνειδησης των λαϊκών στρωμάτων, άνοιξαν την πόρτα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, που, καθεμιά για λογαριασμό της, προσπάθησαν να την ελέγξουν .

– Έτσι σχηματίσθηκαν τα πρώτα «κόμματα», το Αγγλικό, το Γαλλικό. το Ρωσικό…

Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα «το ψήφισμα υποτέλειας» (στην Αγγλία) του 1825. Είχαν οι Έλληνες νικήσει. Ενωμένοι θα συνέχιζαν να νικούν τους Τούρκους και να αρνούνται την «προστασία» των ξένων. Οι ηγέτες τους, όμως, που άλλοι είχαν ήδη διασυνδέσεις με τους ξένους, άλλοι προωθήθηκαν απ’ αυτούς και άλλοι στη συνέχεια υπόκυψαν στην οικονομική και πολιτική επιρροή τους, άλλα αποφάσισαν: «Ο Κλήρος, οι Παραστάται (= οι Βουλευτές) , οι Αρχηγοί, Πολιτικοί και Στρατιωτικοί ξηράς και θαλάσσης, του Eλληνικού ‘Εθνους. Παρατηρούντες ότι (…) όθεν(…) η Ελλάς (…) θεσπίζει, αποφασίζει και βούλεται τον επόμενον Νόμον.

Α. «Το Ελληνικόν Έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως, θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρεταννίας..»

Το απόσπασμα αυτό από «Το ψήφισμα της υποτέλειας». δείχνει το πνεύμα και τις διαθέσεις της τότε ηγεσίας, σφραγίζει όλη τη μετέπειτα ελληνική ιστορία καί χαρακτηρίζει τη δράση σχεδόν όλων, από τότε, των ηγετών μας. Κάθε φορά που ο λαός θα επιχειρεί δική τoυ πορεία, οι δοτοί, άμεσα ή έμμεσα, ηγέτες του θα προσπαθούν να τον οδηγήσουν στο δρόμο της υποτέλειας.

Τότε, ένας μόνο αντέδρασε, όταν με βάση το κείμενο αυτό ανατέθηκε στον Άγγλο πρεσβευτή «να συμβιβάσει την Ελλάδα με τους τυράννους της». Ήταν ένας από τους πιο αγνούς αγωνιστές, ο μόνος, άλλωστε. που προωθούσε τις διεκδικήσεις των αγροτών – αγωνιστών για διανομή της εθνικής γής, των τεράστιων εκτάσεων που ανήκαν μέχρι τότε στον κατακτητή. Ο Δημ. Υψηλάντης: «Kαι ως απλούς πολίτης και ως πρωταίτιος του σημερινού αγώνος, χρεωστώ εις την οικογένειάν μου, εις εμέ τον ίδιον να εκφράσω παρρησία (= με θάρρος) τα φρονήματά μου εις μιαν κρίσιμον περίστασιν, εκ της οποίας κρέμεται η μέλλουσα τύχη της Ελλάδος. (…) Ο λαός, κύριοι, του oποίου παρρησιάζετε το πρόσωπον ( = εκπροσωπείτε) δεν σας έδωκε πληρεξουσιότητα να καταργήσετε την εθνικήν και πολιτικήν ανεξαρτησίαν του, αλλά να την στερεώσετε, να την διαιωνίσετε. Η ιστορία θέλει κρίνει μίαν ημέραν αδεκάστως την πράξιν σας. Η Ευρώπη, κύριοι, ησθάνθη πάρα ποτέ ότι η υπόθεσις των Ελλήνων είναι αρκετά προχωρημένη, δια να μην υποπέσει εφεξής εις τας εναντιότητας της τύχης. Και πώς γίνεται οι πληρεξούσιοι του ίδιου αυτού έθνους δια μιας πράξεως. ανηκούστου εις τα χρονικά των λαών, να αποδεικνύωσιν εις τον κόσμον ότι μόνοι αυτοί δεν γνωρίζουν αυτήν την αλήθειαν !…»,

Και oι εθελόδουλοι «εκπρόσωπoι του έθνους» του έδωσαν την απάντηση : «Αγανακτήσασα η συνέλευσις δια την διαμαρτυρίαν ενός πολίτoυ κατά της ομοφώνου αποφάσεως όλου του έθνους (!!!) εστέρησε δια ψηφίσματος της τον διαμαρτυρηθέντα παντός πολιτικού δικαιώματος και τον απέκλεισε πάσης στρατιωτικής υπηρεσίας» .

Μάταια θα διαμαρτύρεται ο λαός μέσω του Μακρυγιάννη, του Καραϊσκάκη κ.ά. για την ξενοκρατία. Οι ηγέτες γνωρίζoυν πια καλά τη δουλειά τους. Και οι αφέντες τους, οι μεγάλες δυνάμεις ανενόχλητοι θα αρχίσουν το έργο τoυς, τη νέα υποδούλωση της πατρίδας μας.