Ab Imo Pectore

Εντάξει. Ψήφισα, τελικά. Όσο κι αν έλεγα τόσο καιρό ότι δε θα συμμετάσχω, μάλλον δεν το πολυπίστευα (χα χα πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει). Δεν ψήφισα μόνο για το λόγο ότι  συγγενείς ή αγαπητά πρόσωπα ήταν υποψήφιοι, αλλά γιατί το δικαίωμα αυτό είναι, τελικά, μια πολιτική πράξη. Δεν αυταπατώμαι ότι η ψήφος μου έχει βαρύνουσα σημασία, αφού και στατιστικά αν το δούμε είναι απειροελάχιστο μέγεθος, δηλαδή μη σημαντικό, αλλά σίγουρα μου δίνει τη δυνατότητα να δηλώνω ότι “εκφράστηκα”. Πόσο όμως με εκφράζει μια τέτοια πράξη έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στον τόπο μου; Ας είναι.

Πάντως, κατόπιν εορτής, βρήκα τι θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές, που, όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο φανταζόμαστε. Τον Αλή Μπαμπά με τους (μόνο) σαράντα κλέφτες. Είναι σημαντικά μικρότερος ο αριθμός -και στατιστικά- από τους τριακόσιους. Παραθέτω και το ψηφοδέλτιο.