Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου αποχωρώντας από ένα χώρο, όπου συνήθως έχει προηγηθεί κατάθεση ψυχής, επιστρέφω, όπως ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος.
Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου νιώθω παρείσακτος, παρά τις αντίθετες δηλώσεις, αν τολμήσω να το ψελλίσω.
Κι ύστερα απομακρύνομαι “με ελαφρά πηδηματάκια”, αλλά πάλι επιστρέφω, όποτε μου δοθεί η ευκαιρία.
Δένομαι με τους ανθρώπους -κουβαλώ ήδη πολλούς απ’ αυτούς για χρόνια στην ψυχή μου- που αλληλεπιδρώ.
Τώρα τελευταία επιστρέφω όπως η μέλισσα στην κερήθρα της μετά από ολοήμερη περιπλάνηση.
Ξανά και ξανά.
Τι κι αν η κερήθρα δεν είναι δικιά μου; Δικιά μου τη νιώθω.
Νιώθω ότι ανήκω εκεί που δεν ανήκω και δεν ανήκω εκεί που ανήκω!
Πάντως, ΔΕΝ νιώθω ξένος.
Άσχετα αν κάτι τέτοιο έχει ειπωθεί.
Δεν το νιώθω αυτό.
Αλήθεια.
._
ΥΓ. Πρώτη ίσως φορά ανάρτηση δικαιολογεί τον τίτλο του ιστολογίου μου!
Μια Απάντηση to “Ξένος”
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
30 Οκτωβρίου th, 2011 στις 00:13
Ευτυχισμένος που δε νιώθεις ξένος! Είναι άσχημο το συναίσθημα του να μην ανήκεις, να μη χωράς πουθενά, ακόμη και στον ίδιο σου τον εαυτό και να “διαχωρίζεσαι” απ’ αυτόν.