Λόγω της φύσης των Μαθηματικών που προϋποθέτουν μια λογική συνεχόμενη και αυστηρή δομή, δε συγχωρούνται ούτε τα παραμικρά κενά και οι ελλείψεις. Στο σχολείο αυτά τα κενά όμως παραμένουν συνήθως απαρατήρητα, διότι οι μαθητές καταφέρνουν με αποστήθιση των αριθμών να έχουνε σχετικά καλές επιδόσεις.

Αυτές όμως οι εσφαλμένες “στρατηγικές”, παύουν λειτουργούν και αχρηστεύονται όταν ο μαθητής με δυσαριθμησία καλείται να τις εφαρμόσει σε μεγαλύτερους αριθμούς, ή να λύσει μαθηματικά προβλήματα. Έτσι στις ασκήσεις κειμένων και στα προβλήματα αποτυγχάνουν αυτοί οι μαθητές παντελώς, φτάνοντας σε σημείο να δέχονται και απολύτως αντιφατικά αποτελέσματα.
Ενδείξεις για δυσαριθμησία έχουμε όμως και στη μελέτη στο σπίτι, όταν η τέλεση ακόμα και απλών εργασιών για το σχολείο, συνοδεύεται με πολύ ψυχολογική πίεση, γκρίνια και διαρκεί πάρα πολύ χρόνο.