pantsouka's blog

Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.

A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θά ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

Σε απαγγελία του ποιητή

Σε θεατρική απόδοση

1) αν θέλεις να μάθεις ποια είναι τα δικαιώματα που αναγνωρίζει ο ΟΗΕ από το 1948 διάβασε αυτό

http://www.ohchr.org/EN/UDHR/Documents/UDHR_Translations/grk.pdf

2) αν και δεν διευκρινίζει πολύ καλά τη διαφοροποίηση των ατομικών ελευθεριών από τα κοινωνικά δικαιώματα, το βιντεάκι μάς επιτρέπει να σκεφτούμε πώς κατοχυρώνονται τα ανθρώπινα δικαιώματα

3) πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το αφιέρωμα της εφημερίδας Καθημερινη του 1998

http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1998/12/06121998.pdf

Από τη σειρά του Σκάι «Γνωρίζοντας τα αρχαία θέατρα».
Κώστας Γεωργουσόπουλος

εκπομπη 1η

εκπομπη 2η

Εσύ που τούτες τις μέρες τελειώνεις το Λύκειο,
που εκατοντάδες φορές διάβασα το κείμενό σου για την τέχνη,
ίδιες σκέψεις, ίδια σειρά, ίδια λόγια,
κι ας ήταν άλλος ο γραφικός χαρακτήρας κάθε φορά,
κι ας ήταν άλλη η διαδρομή που διαγραφόταν πίσω από τα γραφόμενα
(σε ακτινογραφώ όσο κι αν κρύβεσαι)

Αν κάποτε σου ζητήσουν να μιλήσεις εκ μέρους της γενιάς σου σε μια ημερίδα του Δήμου,
αν σου ζητήσουν να αναφερθείς στην προσφορά της Τέχνης στους νέους σήμερα και στους τρόπους με τους οποίους μπορεί το σχολείο να συμβάλλει στην ουσιαστική επαφή των νέων με αυτήν

Αν ποτέ

Σκέψου τις ώρες που χάρηκες τραγουδώντας , χορεύοντας, σκιτσάροντας ή φιλοτεχνώντας γκράφιτι, σκέψου το σινεμά που σε γοήτευσε, ένα στίχο που σε σημάδεψε, που σού δωσε φωνή να πεις όσα δεν ήξερες
τα βλέμματα που κέρδισες, το μέσα σου πώς πλούτισε, πώς ράγισε η ρουτίνα σου κι ανάβλυσε ανάμεσα η ζωή
Σκέψου στιγμές που σου έδωσαν φτερά, έστω μια ή δυο, στην ώρα της Λογοτεχνίας, σε ένα ταμπλό που έγραψες δυο στίχους αγαπημένους, μια κουβέντα για έναν αμφιλεγόμενο ήρωα,
τις αγωνίες μιας μικρής παράστασης σκέψου μα κι ύστερα το φως της

Ή σκέψου, αν θες, τόσα «προγράμματα» και τόσα «μαθήματα» χαμένα, εκδρομές κι επισκέψεις ρυποβόρες με άλλοθι τον «πολιτισμό», τα «καλλιτεχνικά» που στριμώχνονταν ανάμεσα στα «μαθήματα», βαρετά κι αδιέξοδα, υποτιμημένα, σκέψου το άγος της Λογοτεχνίας της Θεωρητικής

Σκέψου ό,τι και όσα θες, απ’ όσα έζησες, μικρά ή μεγάλα, θλιβερά ή ελπιδοφόρα
Σκέψου κι ονειρέψου πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι

Ύστερα στάσου μπρος στο κοινό σου,
Θυμήσου ποιος είσαι, η νιότη δεν υποτάσσεται σε υπαγορευμένες σκέψεις γλωσσικά «ανεπίληπτες»,
Θυμήσου σε ποιους απευθύνεσαι, μην τους πληγώσεις, σε κοιτούν και περιμένουν να τους διαψεύσεις, ελπίζουν πως δεν είσαι το φερέφωνό τους
Προπάντων μην καταδεχτείς να πεις πως με την Τέχνη διευρύνονται οι πνευματικοί σου ορίζοντες , πώς οξύνεται η κριτική σου ικανότητα, πώς ενισχύεται η ενδυνάμωση της πνευματικής σου διανοίας,
ή πως προάγεται η ειρήνη και η δημοκρατία, πως αντιμετωπίζονται εν γένει τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας
Όχι, μην καταδεχτείς ν’ ανακαλέσεις έτοιμα σχήματα κ έτοιμες φράσεις, όσο κι αν τις πλήρωσες

Με θάρρος στάσου μπρος στο κοινό σου ορθός και μίλησε με τη φωνή της καρδιάς σου
Ζήτα τους, αν θες, να μην γράφουν την τέχνη με κεφαλαίο Τ, ν’ αφήσουν κατά μέρος τις μεγαλοστομίες και να σε αφουγκραστούν ξεπεζεύοντας από το άσπρο άλογό τους,
πιάσου, αν θες, από τις λεπτομέρειες που λίγοι πρόσεξαν,
ας πούμε,
πώς είναι για σένα ένα σχολείο που διδάσκει την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ επαφή με την τέχνη,
πώς μπορεί να αφήσει αυτό ίχνη ζωής μέσα σου ες αεί, πώς μπορεί δηλαδή να συμβάΛΛει στη ζωή σου
πες, αν θέλεις, τι μπορεί να σου προσφέρει η τέχνη ΣΗΜΕΡΑ, πόσο σημαντική είναι για τη ζωή σου τη μίζερη κι επίφοβη,
αλλά και τι στ’ αλήθεια σου προσφέρει πες, όπως το νιώθεις, τυχερός ή ανάπηρος,
βούτηξε τη γλώσσα βαθιά μες στην καρδιά σου,
για την τέχνη μιλάς που να πάρει η ευχή

Αν κάποτε σε καλέσουν να εκπροσωπήσεις τον κόσμο σου,
μίλα κόντρα σε αυτά που θέλησαν να σού μάθουν,
τσάμπα ο κόπος τους,
ήξερες πράγματα πολύ πιο ουσιαστικά για το θέμα από αυτούς,
μίλα αυθεντικά,
πού ξέρεις ,
μπορεί από κάτω να βρίσκεται κάποιος φιλόλογος,
μπορεί να σε ακούσει, μπορεί να μετανιώσει
κι ίσως μια μέρα ν’ αλλάξει ρότα
μπορεί…

ΓΛΩΣΣΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ 2012 : ΤΟ ΦΟΒΗΤΡΟ

Το κριτήριο Νεοελληνικής Γλώσσας στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό 2012 συζητήθηκε (και συζητιέται ) πολύ. Σε γενικές γραμμές οι επικρίσεις επικεντρώνονται στην καταλληλότητα του κειμένου της κ. Γλύκατζη Αρβελέρ για έναν διαγωνισμό τελειοφοίτων Λυκείου και στον σκοπό για τον οποίο επελέγη. Ελλείπει, νομίζω, μια ευρύτερη θεώρηση του κριτηρίου και ο εντοπισμός των πραγματικών  μειονεκτημάτων του.

Το κριτήριο αυτό καθ’ αυτό αποτυπώνει το  φόβο των θεματοθετών  μπροστά στην επιλογή τους. Οι εκ των υστέρων αντιδράσεις των υπολοίπων αποτυπώνουν τον φόβο πολύ περισσοτέρων πέραν των προφανών (των διαγωνιζομένων δηλαδή):

Α) εκείνων που δεν αντιλαμβάνονται σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η Εκπαίδευση στην Ελλάδα , ίσως γιατί συγχέουν τα προγράμματα και τις διακηρύξεις με το παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο

Β) εκείνων που εκμεταλλεύονται  τα προγράμματα και τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες ως άλλοθι άλλων επιδιώξεων

Γ) και εκείνων που έχουν προσαρμοστεί στην πραγματικότητα κι έχουν υιοθετήσει στόχους και προγράμματα άλλα, που ανταποκρίνονται μέχρι ισοπεδώσεως στην κοινωνική και σχολική πραγματικότητα κι εν τέλει στις κυρίαρχες προτεραιότητες των γονιών και των παιδιών, των πελατών τους δηλαδή.

Αυτά τα θέματα θίγω στο άρθρο μου «Ένα κριτήριο φόβητρο για πολλούς»

Ομαδική εργασία πάνω στη μεταπολεμικη ποίηση.
(2011-2012 τμήμα Γ2)

Μιλώ με σπασμένη φωνή 4