Η βία στην εποχή μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πλήττει όλες τις κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα όμως τα παιδιά και τους εφήβους. Έρευνες σε διεθνές επίπεδο έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού και βίας, οι οποίες παρατηρούνται συχνότερα στις ηλικίες 8-15 ετών. Έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι το φαινόμενο της βίας και του εκφοβισμού αφορά ένα στα δέκα παιδιά, με αποτέλεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη και στις διαδικασίες της μάθησης, που εκφράζονται με διάφορους τρόπους: άγχος, ψυχοσωματικά συμπτώματα, κατάθλιψη, αυτοκτονικό ιδεασμό, με ή χωρίς μαθησιακές δυσκολίες. Πολλά από τα παιδιά μπορεί να δημιουργήσουν αργότερα στη νεαρή τους ηλικία διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις, με ή χωρίς παραβατικότητα κ.ά.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

Το σχολείο μας, στα πλαίσια της προσπάθειας για ενημέρωση  των μαθητών για τις συνέπειες της ενδοσχολικής βίας, οργάνωσε δραστηριότητες ώστε  να ανταλλάξουν τις σκέψεις τους, πληροφορίες, ιδέες και να ενεργοποιηθούν με δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών.

Την Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012 το σχολείο μας τίμησε την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, διοργανώνοντας σχολική γιορτή στην οποία πήραν μέρος οι μαθητές και οι μαθήτριες των δυο τμημάτων της Β’  τάξης.

Την Πέμπτη 15 Μαρτίου, Οι Ε’  και ΣΤ’  τάξεις του σχολείου μας επισκέφτηκαν τον Λευκό Πύργο της Θεσ/νίκης. Εκεί ξεναγήθηκαν στους χώρους του.

Το σχολείο μας επισκέφτηκε το χώρο που διοργανώνεται φέτος το 14ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ, στο λιμάνι της Θεσ/νίκης. Εκεί παρακολουθήσαμε μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα ντοκυμαντέρ.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ένας τυμβωρύχος στην Κύπρο

Ο Αμερικανός Πρόξενος στην Κύπρο, Λουίτζι Πάλμα ντι Σένσολα, έγινε ερασιτέχνης αρχαιολόγος για να βγάλει χρήματα από το εμπόριο αρχαιοτήτων. Έζησε στο νησί από το 1865 μέχρι το 1876 και συνέλλεξε περισσότερα από 35.000 αντικείμενα. Όταν οι τοπικές αρχές απαγόρευσαν την εξαγωγή αυτής της τεράστιας συλλογής, ο Σένσολα φόρτωσε τους θησαυρούς του σε καράβια και τους έστειλε στη Νέα Υόρκη. Παρότι το νησί έχει λεηλατηθεί εκτενώς, 50 χρόνια μετά το θάνατο του Σένσολα ένας ιερέας ενός χωριού παρουσίασε στους αρχαιολόγους μια ανακάλυψη πολύ σημαντική για τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ο τάφος με τις κρυμμένες μούμιες

Βρισκόμαστε στο χωριό Κούρνα, στην επαρχία Λούξορ της Αιγύπτου: το 1871, ένα μικρό αγόρι με το όνομα Άχμεντ Ελ-Ρασούλ ανακάλυψε τυχαία έναν τάφο κρυμμένο στα έγκατα ενός βουνού κοντά στο σπίτι του. Ο Άχμεντ κι η οικογένειά του έκλεβαν αντικείμενα από τον τάφο για πάνω από μια δεκαετία, ώσπου οι δραστηριότητές τους έγιναν γνωστές στην αρχαιολογική υπηρεσία της Αιγύπτου. Όταν ανέλαβαν οι αρχαιολόγοι, έμειναν έκθαμβοι. Μέσα στον τάφο βρίσκονταν περισσότερες από 50 βασιλικές μούμιες.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ένας θησαυρός από χρυσό

Αηδόνια, ένα χωριό στη Νεμέα. Στη δεκαετία του ’70, ένα μουλάρι έπεσε σε μια τρύπα – που ήταν ένας αρχαίος μυκηναϊκός τάφος. Εκεί, οι χωριανοί ανακάλυψαν έναν σπάνιο θησαυρό θαμμένο ανάμεσα σε σκελετούς. Όλα τα κοσμήματα και τα κεραμικά πουλήθηκαν σε μεσάζοντες, που έστειλαν το θησαυρό σε εμπόρους τέχνης στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Μερικά χρόνια αργότερα, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν και αναγνώρισαν ένα κομμάτι από τον κλεμμένο θησαυρό σε μια μικρή γκαλερί στη Νέα Υόρκη.

…………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Τα θαλάσσια θηλαστικά, οι συγκάτοικοί μας στις ελληνικές θάλασσες

Ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει τα εννέα θηλαστικά που ζουν σε μόνιμη βάση στις ελληνικές θάλασσες (η φώκια μονάχους μονάχους, η φάλαινα φυσητήρας, η μεγάπτερη φάλαινα, ο ζιφιός, το σταχτοδέλφινο, το ζωνοδέλφινο, το ρινοδέλφινο, το κοινό δελφίνι, και η φώκαινα) και μιλά για τη σημασία τους για το θαλάσσιο περιβάλλον και την Ελληνική κουλτούρα, αλλά και για την απειλή κάτω από την οποία βρίσκονται και προτείνει λύσεις για την επιβίωσή τους.

Τα δυο τμήματα της  Ε’  τάξης του σχολείου μας πήραν μέρος στην αρχική φάση του μαθητικού διαγωνισμού, μέσω internet, ΛΥΣΙΑΣ.

Η βία στην εποχή μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πλήττει όλες τις κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα όμως τα παιδιά και τους εφήβους. Έρευνες σε διεθνές επίπεδο έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού και βίας, οι οποίες παρατηρούνται συχνότερα στις ηλικίες 8-15 ετών. Έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι το φαινόμενο της βίας και του εκφοβισμού αφορά ένα στα δέκα παιδιά, με αποτέλεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη και στις διαδικασίες της μάθησης, που εκφράζονται με διάφορους τρόπους: άγχος, ψυχοσωματικά συμπτώματα, κατάθλιψη, αυτοκτονικό ιδεασμό, με ή χωρίς μαθησιακές δυσκολίες. Πολλά από τα παιδιά μπορεί να δημιουργήσουν αργότερα στη νεαρή τους ηλικία διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις, με ή χωρίς παραβατικότητα κ.ά.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

[vodsch 1360]

Το σχολείο μας, στα πλαίσια της προσπάθειας για ενημέρωση  των μαθητών για τις συνέπειες της ενδοσχολικής βίας, οργάνωσε δραστηριότητες ώστε  να ανταλλάξουν τις σκέψεις τους, πληροφορίες, ιδέες και να ενεργοποιηθούν με δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών.

Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Ονομάστηκε έτσι η  περίοδος αυτή επειδή συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη Καρναβάλι (Carneval, carnavale, από τις λέξεις Carne=κρέας και Vale=περνάει).

H αποκριά ξεκινάει 60 µέρες πριν το Πάσχα. Ονοµάζεται Τριώδιο. Η λέξη προέρχεται από το «τρεις ωδές» που σηµαίνει οι τρεις ύµνοι που συνηθίζουµε να λέµε στην εκκλησία. Ξεκινά την πρώτη Κυριακή, που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του «Τελώνη και Φαρισαίου». Την δεύτερη Κυριακή , στο Ευαγγέλιο του «Ασώτου Υιού». Η τρίτη είναι της «Απόκρεω « και η τελευταία Κυριακή της αποκριάς, κατά την οποία οι εορτασµοί και οι εκδηλώσεις φτάνουν στο απόγειο τους, είναι η «Τυρινή» (τυροφάγου). Το τέλος της αποκριάς είναι την αυγή της επόµενης µέρας: η πρώτη µέρα της Σαρακοστής, που ονοµάζεται Καθαρά ∆ευτέρα. Κατά την διάρκεια αυτών των ηµερών, γιορτές και εκδηλώσεις οργανώνονται παντού και οι άνθρωποι διασκεδάζουν πολύ, και κυρίως τα παιδιά. Οι ενήλικες και τα παιδιά µεταµφιέζονται µε αστεία κουστούµια, χορεύουν, τραγουδούν και παρακολουθούν παρελάσεις καρνάβαλων καθώς και άλλες δραστηριότητες, που οργανώνονται από τους δήµους όλων σχεδόν των πόλεων της Ελλάδας. Κατά την διάρκεια όλων αυτών έχουµε κάποια πολύ ιδιαίτερα έθιµα:

Ένα από αυτά αναβίωσε φέτος και στο σχολείο  μας.

Γαϊτανάκι
Το παλιό έθιµο µε το γαϊτανάκι γίνεται στην κεντρική πλατεία πολλών πόλεων. Είναι ένας χορός όπου οι χορευτές, που ντύνονται µε παραδοσιακές στολές, χορεύουν σε κύκλο κρατώντας πολύχρωµες κορδέλες που στερεώνονται στην κορυφή ενός µακριού κονταριού το οποίο βρίσκεται στην µέση του κύκλου. Καθώς χορεύουν, οι κορδέλες τυλίγονται γύρω από το κοντάρι και µετά ξετυλίγονται. Πιστέψτε µας! Είναι πολύ δύσκολο να το κάνει κάποιος σωστά!

Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012 το σχολείο μας πραγματοποίησε επίσκεψη στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη, για την παρακολούθηση της παράστασης  “Ένα παιδί μετράει τ’  άστρα”.

Ένα ταξίδι προς την ενηλικίωση. Ένα ταξίδι προς τη γνώση. Ένα παιδί που συγκρούεται με την κοινωνική πραγματικότητα για να επιτύχει τους στόχους του, να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, με όπλο το πείσμα του και το πάθος του για μάθηση.
Το έργο του Μενέλαου Λουντέμη, υποστηρίζει το δικαίωμα των παιδιών για ίση ευκαιρία στην εκπαίδευση και αγγίζει την καρδιά μικρών και μεγάλων, καθώς αφορά κάθε άνθρωπο που, και σήμερα και σε όλες τις εποχές, παρά τις αντιξοότητες, θα κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τη δίψα του για γνώση και για μάθηση.