Η αφήγηση ιστοριών είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σαν μορφή ανθρώπινης επικοινωνίας γι’ αυτό βρίσκεται σε κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής. Τα τελευταία χρόνια η αφήγηση χρησιμοποιεί τα ψηφιακά μέσα τα οποία της έχουν προσδώσει άλλη διάσταση, εμπλουτίζοντας την και μετατρέποντας την σε ψηφιακή. Η ψηφιακή αφήγηση λοιπόν, έχοντας πολλά παιδαγωγικά χαρακτηριστικά δύναται να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Διαθέτει πολλά χαρακτηριστικά που μπορούν να ενισχύσουν την μαθησιακή εμπλοκή, να προσφέρουν κίνητρο, να ενθαρρύνουν τους μαθητές, να ενισχύσουν την εμπειρία μάθησης, τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Είτε ως διδακτικό εργαλείο (ως μέρος του εξ αποστάσεως εκπαιδευτικού υλικού) είτε ως μαθησιακό εργαλείο (οι ίδιοι οι εκπαιδευόμενοι δημιουργούν ψηφιακές ιστορίες) αξίζει η χρήση της και η περαιτέρω μελέτη της δυναμικής της. Γι’ αυτό ενδιαφέρον προκαλεί η μελέτη του άρθρου ¨Ψηφιακή αφήγηση: Προσαρμογή δραστηριοτήτων σε συνθήκες εκ αποστάσεως εκπαίδευσης¨ του Μπράτιτση Θαρρενού.
Βιβλιογραφική αναφορά:
Μπράτιτσης, Θ. (2020). Ψηφιακή αφήγηση: Προσαρμογή δραστηριοτήτων σε συνθήκες εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Στο Α. Σοφός, Α. Κώστας, Γ. Φούζας, & Β. Παράσχος (Επιμ.), 1ο Διεθνές Διαδικτυακό Εκπαιδευτικό Συνέδριο. Από τον 20ο στον 21ο αιώνα μέσα σε 15 ημέρες: Η απότομη μετάβαση της εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Στάσεις- Αντιλήψεις- Σενάρια- Προοπτικές- Προτάσεις, 3, 4 & 5 Ιουλίου 2020 (σσ. 51 – 61). doi: 10.12681/online-edu.3210
