Οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί χωρίζονται. ανάλογα με την περιοχή προέλευσής τους σε δύο βασικές ομάδες: τους στεριανούς και τους νησιώτικους.
Η ονομασία κάθε χορού προκύπτει:
α) από την ονομασία της περιοχής που χορεύεται
β) από τα λόγια του τραγουδιού που συνοδεύουν το χορό
γ) από την τοποθέτηση των χορευτών
δ) από τη λαβή των χεριών
ε) από κάποια αντικείμενα που χρησιμοποιούνται (πχ μαντίλι).
Μια ακόμα σημαντική διάκριση των χορών είναι σε πηδηχτούς και συρτούς. Οι πρώτοι περιέχουν αναπηδήσεις και «πετάγματα», ενώ οι δεύτεροι χαρακτηρίζονται κυρίως από μια ήρεμη συρτή κίνηση πάνω στο έδαφος. Βέβαια ο διαχωρισμός αυτός είναι συμβατικός και δεν είναι ο μοναδικός. Ακόμη και ο ίδιος χορός μπορεί να διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή ή ακόμα και από χορευτή σε χορευτή, παίρνοντας το ιδιαίτερο χρώμα που τον χαρακτηρίζει.
Γενικά πάντως η μορφολογία του εδάφους του κάθε τόπου, φαίνεται να παίζει ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση του ύφους των χορών που χορεύονται στον τόπο αυτό. Έτσι οι νησιώτικοι χοροί είναι περισσότερο πηδηχτοί, με πιο πολύπλοκες κινήσεις των ποδιών και φέρνουν στο νου, με τα συχνά τους σουσταρίσματα, τον θαλασσινό κυματισμό του Αιγαίου.
Αντίθετα, οι βουνίσιοι χορεύουν πιο βαριά, πιο έντονα, με ένα πείσμα – θα ’λεγε κανείς – που βγαίνει κατ’ ευθείαν μέσα από τη σκληρότητα της μάχης με τις αντιξοότητες της ζωή των ορεινών.
Το πιο διαδεδομένο σχήμα των Ελληνικών χορών είναι το κυκλικό, ενώ συναντάμε και το Διπλοκάγκελο, την Ευθεία Γραμμή, (π.χ. στον «Αργό Χασάπικο» ή στο «Φυσούνι»), το ζευγαρωτό και το αντικριστό σχήμα.
Η Ελλάδα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα χώρα με μεγάλο πολιτισμό και ιδιαίτερη κουλτούρα, επηρεασμένη από την τοποθεσία της, στη διασταύρωση μεταξύ Ανατολής και Δύσης και από τα πολλά επαγγέλματα του ελληνικού λαού σε όλη της την ιστορία. Γενικά, οι Έλληνες είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι για τον πολιτισμό τους και μιλούν για τη χώρα τους με έντονο πάθος, επειδή αισθάνονται ότι ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι ένας ορισμός της εθνικής τους υπόστασης.Μερικά από τα σημαντικότερα στοιχεία που συνθέτουν τον ελληνικό πολιτισμό και αποτελούν τη βάση για όσους επιθυμούν να επισκεφθούν και να καταλάβουν την κουλτούρα της χώρας είναι:
η Γλώσσα,
η Ιστορία,
η Θρησκεία,
τα Έθιμα και οι Παραδόσεις,
η Μουσική και
η Διατροφή
Η Γλώσσα
Η γλώσσα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού. Η νεοελληνική γλώσσα είναι απόγονος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και συνδέεται με το τμήμα του ελληνικού κλάδου της ινδοευρωπαϊκής φυλής. Τα πρώτα δείγματα ελληνικής γραφής βρέθηκαν σε δίσκους ψημένης λάσπης στα ερείπια του παλατιού της Κνωσού. Η Γραμμική Α και η Γραμμική Β είναι οι δύο πιο αρχαίοι τύποι γραπτού λόγου στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πολύ πλούσια ιστορία από την Εποχή του Χαλκού έως την κλασική περίοδο, τη Ρωμαϊκή περίοδο, τη βυζαντινή και αργότερα την οθωμανική περίοδο, την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης, την εποχή των δύο παγκοσμίων πολέμων και ιδιαίτερα της γερμανικής κατοχής και τέλος την περιόδο της δημοκρατίας μετά από την επταετή στρατιωτική δικτατορία. Είναι επίσης γνωστή σε όλο τον κόσμο για τις πολλές και εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών καθώς και τις πράξεις τους μέσα στους αιώνες.
Η θρησκεία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κατανόηση της καθημερινής κουλτούρας. Το 98% των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Ο υπόλοιπος πληθυσμός είναι Μουσουλμάνοι, Ρωμαιοκαθολικοί και Εβραίοι. Η Ελλάδα και η Ρωσία είναι οι μόνες χώρες που έχουν τόσο μεγάλο ποσοστό ορθόδοξων Χριστιανών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο κλάδο του Χριστιανισμού, μετά τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Προτεστάντες.
Οι παραδόσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και στα Ελληνικά νησιά είτε έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα είτε είναι κατάλοιπα της αρχαιοελληνικής λατρείας. Επιπλέον, οι περισσότερες από τις παραδόσεις και τους εορτασμούς που ακολούθησαν και γιορτάζονται σήμερα είναι θρησκευτικές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο διοργανώνονται στη χώρα πολλά πανηγύρια, τα οποία είναι στην πραγματικότητα θρησκευτικές εκδηλώσεις προς τιμή των αγίων της εκκλησίας, ακολουθούμενα από παραδοσιακή μουσική και χορό στην πλατεία του χωριού. Αυτά τα πανηγύρια είναι ένα ισχυρό στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού και λαμβάνουν χώρα όλο το χρόνο, ειδικά το καλοκαίρι.
Η ελληνική μουσική έχει απίστευτη ποικιλομορφία λόγω της δημιουργικής ελληνικής αφομοίωσης των διαφορετικών επιρροών του ανατολικού και δυτικού πολιτισμού της Ασίας και της Ευρώπης. Η μουσική στην Ελλάδα έχει μια μακρά ιστορία που χρονολογείται από τους αρχαίους χρόνους, κατά την οποία η ποίηση, ο χορός και η μουσική ήταν αδιαχώριστες και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αρχαία ελληνική καθημερινή ζωή και πολιτισμό.
Η ελληνική κουζίνα είναι γνωστή για τα προϊόντα υψηλής ποιότητας και την εκπληκτική γεύση των τροφίμων και των κρασιών της. Ορισμένα πιάτα είναι τα ίδια παντού στην Ελλάδα, ενώ κάποια άλλα είναι τοπικές γαστρονομικές σπεσιαλιτέ. Τα ίδια πιάτα μπορούν να μαγειρευτούν διαφορετικά ή με διαφορετικά συστατικά ανάλογα με την περιοχή. Το φαγητό είναι ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτισμού.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
άντως η μορφολογία του εδάφους του κάθε τόπου, φαίνεται να παίζει ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση του ύφους των χορών που χορεύονται στον τόπο αυτό. Έτσι οι νησιώτικοι χοροί είναι περισσότερο πηδηχτοί, με πιο πολύπλοκες κινήσεις των ποδιών και φέρνουν στο νου, με τα συχνά τους σουσταρίσματα, τον θαλασσινό κυματισμό του Αιγαίου.
, οι βουνίσιοι χορεύουν πιο βαριά, πιο έντονα, με ένα πείσμα – θα ’λεγε κανείς – που βγαίνει κατ’ ευθείαν μέσα από τη σκληρότητα της μάχης με τις αντιξοότητες της ζωή των ορεινών.
Το πιο διαδεδομένο σχήμα των Ελληνικών χορών είναι το κυκλικό, ενώ συναντάμε και το Διπλοκάγκελο, την Ευθεία Γραμμή, (π.χ. στον «Αργό Χασάπικο» ή στο «Φυσούνι»), το ζευγαρωτό και το αντικριστό σχήμα.
