Μεταφορά του ιστολογίου του 43ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου

0

Συγγραφέας: admin | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 11-03-2021

Θα βρείτε το ιστολόγιο του του 43ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου στη διεύθυνση

https://blogs.sch.gr/43nipirakl/

Το Καρναβάλι των Ζώων

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 02-03-2021

 

Ακούσαμε για ένα διαφορετικό καρναβάλι, το Καρναβάλι των Ζώων!  

Το Καρναβάλι των Ζώων (Le Carnaval des animaux)είναι μια χιουμοριστική μουσική σουίτα του Γάλλου ρομαντικού συνθέτη Camille Saint-Saëns .

Το έργο γράφτηκε τον Φεβρουάριο του 1886 σ’ ένα μικρό χωριό της Αυστρίας, στο οποίο ο Σεν Σανς περνούσε τις χειμερινές διακοπές του. Ο συνθέτης το θεωρούσε κατώτερο της φήμης του και γι αυτό απαγόρευσε να παρουσιαστεί όσο ζούσε. Μετά το θάνατο του έγινε πολύ διάσημο.

Τα παιδιά είπαν, πώς φαντάζονταν ότι θα είναι το καρναβάλι των ζώων. Πώς θα μασκαρεύονταν τα ζώα ανάλογα με τι μοιάζουν ή πως θα ξεγελάσουν και θα εξασφαλίσουν το γεύμα τους: σκαντζόχοιρος σε αχινό, λιοντάρι σε τίγρη, άλογο σε ζέβρα, σκύλος σε λύκο, γάτα σε τίγρη, γάιδαρος σε άλογο, μαϊμού σε πίθηκο γορίλα, λύκος σε γουρούνι πρόβατο κατσικάκι, αλεπού σε κότα.

 Στην πραγματικότητα τα ζώα μεταμφιέστηκαν, όπως μας λέει η αφήγηση του έργου « Και τότε…οι μάσκες έπεσαν. Για να αντιληφθούμε πως εκείνο το βράδυ το Μοσχάρι στην πραγματικότητα ήταν ένας Βάτραχος, η Γάτα ήταν Ποντίκι και … κρατηθείτε καλά στις θέσεις σας…Αυτό που όλο το βράδυ νομίζαμε για Ελέφαντα δεν ήταν παρά μια…Ψείρα! 

Στο Καρναβάλι των Ζώων όμως και στο Καρναβάλι των Ανθρώπων ο καθένας μπορεί να πραγματοποιήσει μια κρυφή του επιθυμία, ένα όνειρο, που όμως το ‘χουμε βαθιά φυλαγμένο στην καρδιά…»

Ακούσαμε την αφήγηση του μουσικού παραμυθιού από την κασέτα ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΑΦΗΓΗΣΗ CAMILLE SAINT- SAENS ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, Αφήγηση- Επιμέλεια ΖΑΚ ΜΕΝΑΧΕΜ.

Λένε πως εγκαταλείποντας την κιβωτό του Νώε μετά από σαράντα μερόνυχτα βροχής που λίγο κόντεψε να τα εξολοθρεύσει για τα καλά, τα ζώα αποφάσισαν να γιορτάσουν την καλή τους τύχη οργανώνοντας μια γιορτή όπως ποτέ, όσο ο άνθρωπος θυμάται, δεν ξανάγινε στην ιστορία των ζώων.

Την ιδέα την πέταξε πρώτος ο χιμπατζής, που όπως όλοι ξέρουμε δεν μπορεί να ανεχτεί να βλέπει τον άνθρωπο να κάνει τον πίθηκο χωρίς να θέλει κι αυτός να κάνει το ίδιο.

«Αν μεταμφιεζόμασταν σε ανθρώπους;» πρότεινε.

«Α! Όχι!» είπε το αρνί, «Γιατί στους ανθρώπους αρέσει να μας τρώνε!»

«Έκτακτα!» είπε σκανδαλισμένος ο λύκος, «μεταμφιεστείτε αμέσως όλοι σε αρνάκια…» πίστευε πως έτσι προετοίμαζε το μεγαλύτερο γεύμα της ζωής του. Αλλά δε ξέρω γιατί, η ιδέα δεν άρεσε.

Τελικά τα ζώα αποφάσισαν να μεταμφιεστούν σε ζώα:

Η Καμηλοπάρδαλη σε πουλί…

Η Γαζέλα σε Ιπποπόταμο…

Το Πρόβατο σε Άλογο…

Για να έχει μάλιστα  το Καρναβάλι τους τον ανάλογο ήχο αποφάσισαν να βρουν και την κατάλληλη μουσική. Την παράγγειλαν σ’ έναν μεγάλο μουσικό που κάποτε κάποτε μπορούσε και γινόταν και διασκεδαστικός. Το όνομα του; Saint Saens. Αυτός τους έγραψε μουσική σε 4/4 για τα τετράποδα, σε 2/4 για τα δίποδα και σε 3/4…ε, γι’ αυτούς που τους αρέσει το βαλς.

Σ’ ένα καρναβάλι των ζώων το Λιοντάρι παύει να είναι βασιλιάς. Το Λιοντάρι είναι βασιλιάς όσο μοιάζει με λιοντάρι. Από τη στιγμή όμως που αλλάζει φάτσα και μεταμφιέζεται κανείς πια δεν καταλαβαίνει πως είναι ένας βασιλιάς, γιατί ο κόσμος είναι έτσι φτιαγμένος. Αν τους πεις έρχεται ο Βασιλιάς, υποκλίνονται μπροστά του. Αν πάλι δεν τους πεις τίποτε τότε δεν παίρνουν χαμπάρι πως ένας βασιλιάς είναι Βασιλιάς. Και περνάνε αδιάφοροι χωρίς καν να χαιρετήσουν. Έτσι η θριαμβευτική του είσοδος δε γίνεται αντιληπτή παρά μόνο από αυτόν τον ίδιο.

Όπως οι βασιλιάδες έχουν την αυλή τους, έτσι και το Λιοντάρι έχει τη δική του. Μόνο που οι άνθρωποι της αυλής πληρώνονται με χρυσάφι. Το Λιοντάρι δεν έχει δεκάρα τσακιστή! Βρήκε λοιπόν τη λύση… μέσα από τον Ορνιθώνα. Δηλαδή, οι σωματοφύλακες του είναι οι Κότες και τα μεγάλα φτερωτά Κοκόρια, με το άγριο μάτι και το κατακόκκινο λειρί ορθωμένο έτοιμα για καβγά. Και μεταξύ μας, παρόλο που το Λιοντάρι είναι βασιλιάς, δεν τα βγάζει εύκολα πέρα με τα κακαρίσματά τους!

Το Άλογο μεταμφιέστηκε σε…Άλογο! Αλλά για να μην το γνωρίσουν φτιάχτηκε λίγο πιο…μικρό. Μεγάλωσε τα αυτιά του και παρήγγειλε από την Μογγολία ένα κουστούμι λίγο ανοιχτόχρωμο στο στήθος, πιο σκούρο στην πλάτη και μια μαύρη φράντζα κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς. Και κυρίως… άλλαξε όνομα. αν το δείτε να περνά από μπροστά σας να ξέρετε πως το λένε: Ημίονο…δηλαδή… Μουλάρι!

Όταν σε ένα καρναβάλι οι Χελώνες αποφασίζουν να χορέψουν και μάλιστα γαλλικό Καν-Καν η μουσική του Σαιν Σανς αρχίζει να μοιάζει με Όφενμπαχ. Κι αν αυτός ο δαιμονισμένος χορός φανεί κάπως νωθρός, μην πιστέψετε πως οι Χελώνες είναι τεμπέλικα ζώα. Α, όχι! Μάλλον θα φταίει ο δίσκος σας που γυρίζει στις 33 στροφές…

Εσείς που τα ξέρετε όλα μήπως γνωρίζετε γιατί ένα καμιόνι κι ένας ελέφαντας μοιάζουν; Θα μου πείτε πως και τα δυο κάνουν τα ίδια μακρινά ταξίδια ή ακόμη θα πείτε χίλια δυο πράγματα για τον κύριο Ελέφαντα. Για τις χοντρές του πατούσες, για την μακριά του προβοσκίδα, για το χοντρό πετσί του. Μη φοβάστε! Δε θυμώνει με τίποτα. Ή μάλλον μια συμβουλή…Μην του κάνετε ποτέ κουβέντα για τα μεγάλα του αυτιά. Αυτό δε θα το έβρισκε καθόλου αστείο!…

Το Καγκουρό, ε, αυτό τρελαίνεται να παίζει τον ταχυδρόμο με το μάρσιπο γεμάτο, δηλαδή, τη μεγάλη εκείνη τσέπη που έχει στην κοιλιά του κάνει πήδους, πότε στον ένα και πότε στον άλλο. Κι όλοι έχουν την εντύπωση πως μαθαίνουν τα γύρω κουτσομπολιά από πρώτο χέρι. Φυσικά, πρώτα  από όλα μαθαίνουν τα νέα της Αυστραλίας…

Όμως η αποθέωση της γιορτής έμελλε να είναι ένα εκπληκτικό σε ομορφιά θέαμα. Τα υδρόβια ταλέντα. Ναι! Ναι! Έτσι τα λένε. Έπρεπε να βλέπατε τις ακτίνες του ήλιου καθώς πέφτανε μες στο νερό. Πώς μεταμορφώνονταν σε χιλιάδες χρώματα: βιολετί, γαλάζιο, πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο και μέσα σε αυτό το μουσκεμένο ουράνιο τόξο, τα χελιδονόψαρα, τα χρυσόψαρα, οι ιππόκαμποι και οι μικρές σαρδέλες που λικνίζονταν στον πιο όμορφο χορό του κόσμου, ένα χορό τόσο ανάλαφρο που νόμιζε κανείς πως κολυμπούσαν στον αέρα ή πως πετούσαν μες στο νερό…

Ο Γάιδαρος ξέρει πως έχει μακριά αυτιά. Πρώτα απ’ όλα  γιατί τα βλέπει κάθε μέρα στους συναδέλφους του. Κι έπειτα γιατί του το θυμίζει η σκιά του, με μια δόση υπερβολής, θα έλεγα. Έτσι κι αυτός πήγε σε έναν ειδικό που του τα έδεσε και τα μασκάρεψε σαν πασχαλιάτικα αυγά. Μα μόλις έφτασε στο χορό των ψαριών τον έπιασε πάλι εκείνος ο χρόνιος βήχας του, το γκάρισμα δηλαδή, που κανένας σπεσιαλίστας γιατρός μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε να θεραπεύσει. Το τράνταγμα από το βήχα ήταν τόσο δυνατό που τα αφτί του ξαναβρήκαν την παλιά τους φόρμα και φυσικά οι πίσω θεατές άρχισαν να διαμαρτύρονται. Αποτραβήχτηκε κι αυτός σε μια γωνιά και γύρισε την πλάτη του στο ακροατήριο. Πάντως, εγώ τα γαϊδουράκια, ε ναι λοιπόν, τα αγαπώ πολύ…

Ο Κούκος, πολύ σνομπ όπως πάντα, έφτασε στη γιορτή με όλο του το σπιτικό. Ξέρετε, αυτά τα κουτιά που οι άνθρωποι τα λένε ρολόγια ή εκκρεμή ρολόγια ή και κούκους βέβαια. Μπήκε, λοιπόν, ο φίλος μας από το παραθύρι του 12 φορές και τις 12 τον έπιασε εκείνος ο ενοχλητικός λόξυγκας. Κατά γενική ομολογία όμως είχε την καλύτερη θέση απ’ όλους. Παρακολουθούσε όλο το θέαμα, αφ’ υψηλού που λέμε. Και βεβαίως χωρίς να τον ενοχλεί κανείς!…

Ξαφνικά μια μεγάλη έκπληξη περίμενε το ακροατήριο. Ψηλά στον ουρανό πάνω από τα  χιλιάδες ψάρια που  πετούσαν μες στο νερό, χιλιάδες πουλιά άρχισαν ξαφνικά να κολυμπάνε στον αέρα! Δεν ήξερε κανείς που να πρωτοκοιτάξει. Ποιος ήταν τελικά ο καλύτερος της βραδιάς; Το Φεγγαρόψαρο; Ή μήπως το Πουλί της φωτιάς; Το Αηδόνι; Ή το Περιστέρι;

Κάπου μας φάνηκε πως η μουσική του κυρίου Σαιν Σανς ήδη αξιόλογη από μόνη της ήταν τελικά και εξαιρετικά ερμηνευμένη από κάποιο πιάνο του οποίου οι μελωδικοί ήχοι βγαίναν μέσα από την ορχήστρα του θεάτρου. Σκύψαμε λιγάκι… έτσι για να δούμε καλύτερα! Και τι ανακαλύψαμε προς γενική κατάπληξη; Έναν Άνθρωπο! “Ε, πάντοτε έχουμε ανάγκη από όλο τον κόσμο!” είπε το Ποντίκι. Όμως για να λέμε την αλήθεια, τα ζώα και κυρίως το Ποντίκι δεν είναι καθόλου καλοί πιανίστες! Και το ξέρουν! Όπως ξέρουν πως οι άνθρωποι είναι οι μόνοι που μπορούν να παίξουν σωστά Σαιν Σανς. Γι’ αυτό, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις του βοδιού, του αρνιού, του μοσχαριού, του λαγού, του γουρουνιού και αυτού ακόμη του σαλιγκαριού, φωνάξανε έναν πιανίστα που να ανήκει στην ανθρώπινη ράτσα. Με μια υποχρέωση βέβαια…Να φοράει φράκο και να έχει μεταμφιεστεί σε πίθηκο!

Την ίδια ώρα στην πατρογονική πινακοθήκη γιορτάζοντας το Καρναβάλι με το δικό τους τρόπο παρουσιαστήκανε τα φαντάσματα του παρελθόντος, σαν προϊστορικός στρατός, οι Βροντόσαυροι, οι Δεινόσαυροι οι Ιχθυόσαυροι κι ένα σωρό άλλα ζώα. Ήρθαν κατευθείαν από τα μουσεία, όπου τις νύχτες καμιά φορά σαν  βαριούνται λιγάκι παίζουν πάνω στον τεράστιο σκελετό τους… μα τι άλλο;…Ξυλόφωνο!…

Κάποτε ήρθε κι ο Κύκνος κι ήταν σημάδι πως η γιορτή έφτανε στο τέλος της, αλλά τι τέλος! Τι εκθαμβωτική αρμονία, αυτό το χιονάτο πουλί καθώς αργοπετούσε πάνω στο βαθυγάλανο φόντο του ουρανού! Λένε, πως και οι άνθρωποι έχουν το δικό τους όμορφο κύκνο, που το ονομάζουν Ουλάνοβα!…

Η αυλαία έπεσε…Όμως σηκώθηκε πάλι…Δέκα…Είκοσι φορές μέσα από τα θυελλώδη χειροκροτήματα του κοινού. Και ο Κύκνος περιτριγυρισμένος απ’ όλο το θίασο χάρισε στο μεγάλο ακροατήριο ένα μεγαλειώδες φινάλε! Μέσα σε ένα όργιο από φτερά, μαργαριτάρια, λοφία κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, τα πουλιά τραγουδούσαν, τα ψάρια χόρευαν και όλα τα ζώα γέμισαν τη σκηνή μέσα σε ξεσπάσματα χαράς κι ευτυχίας! Και τότε…οι μάσκες έπεσαν. Για να αντιληφθούμε πως εκείνο το βράδυ το Μοσχάρι στην πραγματικότητα ήταν ένας Βάτραχος, η Γάτα ήταν Ποντίκι και … κρατηθείτε καλά στις θέσεις σας…Αυτό που όλο το βράδυ νομίζαμε για Ελέφαντα δεν ήταν παρά μια…Ψείρα! 

Στο Καρναβάλι των Ζώων όμως και στο Καρναβάλι των Ανθρώπων ο καθένας μπορεί να πραγματοποιήσει μια κρυφή του επιθυμία, ένα όνειρο, που όμως το ‘χουμε βαθιά φυλαγμένο στην καρδιά…

 

Για κάποιους  από τους ήρωες της ιστορίας φτιάξαμε μάσκες από χάρτινα πιάτα γενεθλίων και χρώματα και άλλους τους ζωγραφίσαμε.

 

 

 

 Προσέξαμε την μουσική και αναρωτηθήκαμε αν ταιριάζει με την κάθε ομάδα ζώων. Πράγματι τα παιδιά αναγνώρισαν τη βαριά και αργή μουσική των ελεφάντων, ότι πρόκειται για παρέλαση η μουσική των λιονταριών, το κο κο κο των κοκκοριών και των κοτών, την αργή μουσική των χελώνων, την γρήγορη και με μικρά πηδηματάκια  των καγκουρό, το κου κου του κούκου, την επίσης πολύ γρήγορη των πουλιών, την απαλή του κύκνου.

Μπορείτε να την ακούσετε εδώ. Το καρναβάλι των ζώων

Το επόμενο βήμα ήταν να ακούν ένα κομμάτι και να βρίσκουν σε ποιο ζώο ανήκει. Ήταν δύσκολο αλλά τα πήγαν αρκετά καλά.

 Μετά προσπάθησαν να βρουν ποια μουσικά όργανα θα ταίριαζαν σε κάθε ζώο και τα κατάφεραν πολύ καλά.

 

Στο τέλος το κάθε παιδί ζωγράφισε μια σκηνή από την μουσική αυτή ιστορία.

 

 

 

 

 

 

Ανακύκλωση και αποκριές

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 01-03-2021

Εκτός από το ότι συγκεντρώνουμε συσκευασίες, για να πάνε στα εργοστάσια ανακύκλωσης μπορούμε κάποιες να τις χρησιμοποιήσουμε με διαφορετικό τρόπο και να τους δώσουμε ζωή πριν πεταχτούν. Μια τέτοια συσκευασία είναι τα χάρτινα ρολά. Εμείς με χρώματα και παλιά υφάσματα τα μετατρέψαμε σε αποκριάτικες φιγούρες, ινδιάνους και πειρατές.

 

 

Άλλο υλικό που ανακυκλώνεται  αλλά και  μπορεί να μας είναι χρήσιμο για κατασκευές είναι οι χάρτινες αυγοθήκες.  Με αυτές φτιάξαμε μάσκες κουκουβάγιας, και άλλων  πουλιών καθώς  και αλεπούδων.

 

 

Επίσης παιχνίδια όπως φλίπερ

και σύνθεση μασκαρά πάλι από χάρτινα κουτιά και ρολά.

 

 

Ο Μάρτης και η μάνα του!

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 01-03-2021

Αποχαιρετήσαμε τον Φλεβάρη για τον οποίο τα παιδιά εξέφρασαν πολλά συναισθήματα, χαρά, αγάπη, συγκίνηση.

Καλωσορίσαμε τον Μάρτη, τον τρελό και τον αντάρτη! Μαζί του και την Άνοιξη.

Τα παιδιά παρατήρησαν τα χαρακτηριστικά του (ήλιος, σύννεφα, χορτάρι σημαία, δάκρυα, χαμόγελο) και προσπάθησαν να τα εξηγήσουν. Μιλήσαμε για τον άστατο καιρό του και βρήκαμε πολλά παρατσούκλια γι αυτόν: τρελός, αντάρτης, γδάρτης και πεντάγνωμος. Πολλές άγνωστες λέξεις που τις εξηγήσαμε.

Διαβάσαμε το ποίημα της  Ρίτας Μπούμη-Παπά από το Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975.

Ο Μάρτης και η μάνα του

Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.
 
Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.
 
Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
 
Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.
 
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!
 
Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

και έτσι καταλάβαμε το παρατσούκλι του, πεντάγνωμος.

Επειδή το ποίημα έχει ρίμα, ήταν πολύ εύκολο να το μάθουμε.

 

 

Ανακύκλωση

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 22-02-2021

Πέρασε ο χιονιάς και βγήκαμε να παίξουμε στην αυλή.

Τρίλιζα με καρπούς

 

και με κώνους

 

Συνεχίζοντας την ενασχόληση μας με τα δέντρα, είδαμε βίντεο για το πώς από το δέντρο παίρνουμε το χαρτί.

Μετά φτιάξαμε το δικό μας εργοστάσιο χαρτιού.

 

 

Οι κορμοί μεταφέρονται στο εργοστάσιο και εκεί αφαιρούν τη φλούδα τους, κόβονται σε πολύ μικρά κομμάτια, αναμιγνύονται με νερό και γίνονται μια ρευστή ζύμη,

 

μεγάλοι πλάστες κάνουν τη ζύμη λεπτή πίτα που στεγνώνει σε σίτες,

 

 

το χαρτί τυλίγεται σε μεγάλα ρολά και μετά κόβεται σε κομμάτια

 

Τα υλικά του εργοστασίου είναι συγκεντρωμένα σε ένα κουτί και μπορούμε όποτε θέλουμε να το στήνουμε.

                                           

 

Διαβάσαμε το βιβλίο της Ματούλας Τόλκα, Η κυρία ανακύκλωση και οι φίλοι της

Μάθαμε ποια πράγματα ανακυκλώνονται και ποια όχι, γυάλινα, αλουμινένια, χάρτινα, πλαστικά. Οι συσκευασίες πρέπει να είναι καθαρές, πριν μπουν στον κάδο ανακύκλωσης. Ξεχωρίσαμε και τους κάδους που έχουμε στην τάξη μας.

 

 

Βρήκαμε τα σύμβολα της ανακύκλωσης και ψάξαμε στο σπίτι μας για πράγματα που έχουν αυτό το σήμα

Παρατηρήσαμε λοιπόν πόσα πολλά μπορούμε να ανακυκλώνουμε και πόσα λίγα να πετάμε σαν σκουπίδια, αν μάλιστα κάνουμε και τα υπόλοιπα των τροφών μας λίπασμα.

 

Είδαμε το βίντεο της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ) για τον μπλε κάδο

Εγώ είμαι ο μπλε κάδος

Παίξαμε το παιχνίδι διαχωρισμού υλικών συσκευασίας από το Φωτόδεντρο

Ξεχωρίζω τα υλικά συσκευασίας 

 

Μπορείτε ακόμη να παίξετε

Μαθαίνω να ανακυκλώνω

 

 

 

Δέντρα

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 15-02-2021

Στα παιδιά άρεσε πολύ η αμυγδαλιά. Την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων ζωγραφίζουν συνέχεια αμυγδαλιές. Μήπως είναι ευκαιρία να ασχοληθούμε περισσότερο με τα δέντρα!

Ας ξεκινήσουμε με τα δέντρα της αυλής μας. Χωριστήκαμε σε ομάδες, πήραμε χαρτί και μολύβι και την παρατηρητικότητα μας και βγήκαμε στην αυλή. Πόσα δέντρα έχουμε; Είναι όλα τα ίδια; Σε πόσες ομάδες θα τα χωρίσουμε; Πόσα είδη έχουμε; Πόσα είναι στην κάθε ομάδα;

 

Ας τα παρατηρήσουμε! Ύψος, σχήμα, κορμό, φύλλα, φυλλοβόλα, αειθαλή.

 

 

 

Τα καταγράφουμε.

 

 

Φέρνουμε τα στοιχεία στην τάξη μας και αποτυπώνουμε την ποσότητα με τουβλάκια σε στήλες. Τα γράμματα είναι τα αρχικά των δέντρων ( αρμυρίκια, ευκάλυπτος, λεύκα, πικροδάφνες)

 

 

Την επόμενη μέρα η Ειρήνη αποτυπώνει στη ζωγραφιά της όλα τα δέντρα της αυλής και συμπληρώνει και λουλούδια και θάμνους. Τα  παιδιά λένε τι ξέρουν για τους θάμνους (είναι πιο μικροί από τα δέντρα, δεν έχουν κορμό, κρύβονται τα ζώα πίσω τους). Μαθαίνουμε ότι και οι πικροδάφνες δεν είναι δέντρα αλλά θάμνοι αν και έχουν κορμό. Έχουν όμως πολλούς κορμούς που ξεκινάνε όλοι από το ίδιο σημείο από τη γη.

 

 

Συγκεντρώνουμε τα στοιχεία της κάθε ομάδας και ξεχωρίζουμε δέντρα και θάμνους. Προσπαθούμε να ζωγραφίσουμε τα χαρακτηριστικά τους (κορμό και φύλλα)

 

 

Διαβάζουμε από την εγκυκλοπαίδεια για την ζωή του δέντρου και την ανάπτυξη του.

 

 

Μαθαίνουμε τη φωνή που αρχίζει η λέξη δέντρο (της Δευτέρας, του Δεκέμβρη, του Δημήτρη, του δώρου, του δεινόσαυρου και πολλές άλλες λέξεις που είπαν τα παιδιά)

 

 

 

Διαβάζουμε το βιβλίο του Τζιάνι Ροντάρι, εικ. Σίλβια Μπονάνι, Πες μου τι χρειάζεται

Για να φτιάξουμε ένα τραπέζι χρειαζόμαστε ένα λουλούδι! Τα παιδιά παραξενεύονται και προσπαθούν να ακολουθήσουν την επαγωγική σκέψη του συγγραφέα, τη σειρά από το τραπέζι ως το λουλούδι (τραπέζι, ξύλο, δέντρο, σπόρος, καρπός, λουλούδι ).

 

 

Το βιβλίο έχει πολύ ωραίες εικόνες με σπόρους και καρπούς. Φέρνουμε από τη γωνιά της φύσης καρπούς δέντρων. Τους παρατηρούμε, τους χωρίζουμε σε ομάδες, κάποιους δεν τους γνωρίζουμε, λέμε τα δέντρα που τους κάνουν. Όλοι μαζί είναι η ομάδα των ξηρών καρπών. Τους ξεχωρίζουμε από τους φρέσκους, δροσερούς καρπούς.

Στη γωνιά των αριθμών παίζουμε με αυτούς βάζοντας τόσους καρπούς όσους λέει το ζάρι και τον αντίστοιχο αριθμό.

 

                   

 

Η γωνιά της φύσης γίνεται τώρα δάσος. Τα παιδιά λένε τι θα  φέρουμε από την τάξη μας αλλά και από το σπίτι, για να φτιάξουμε ένα δάσος: δέντρα, ξύλα, κλαδιά, μανιτάρια, φύλλα, χώμα, χορτάρι, λακκούβες, ζώα (λύκος, αλεπού, σκαντζόχοιρος, ελάφι,  πουλιά, κουκουβάγια)

 

                     

Όλοι βοηθάμε για να ζωγραφίσουμε μια γωνιά του δάσους με πινέλα αλλά και τυπώματα με βούρτσα και μπάλα από αλουμινόχαρτο.

 

              

 

 

 

Με τα δέντρα μαθαίνουμε τον αριθμό 5. Τα παιδιά προτείνουν πολλούς συνδυασμούς δέντρων που όλα μαζί κάνουν 5.

 

                 

               

                 

 

Παίζουμε ένα παιχνίδι διαδρομών. Σκοπός είναι να οδηγήσουμε το σκιουράκι να βρει το βελανίδι ή το παιδί να πάει στο σπίτι ή το παιδί να βρει το σκιουράκι. Το κάθε παιδί τοποθετεί όπου θέλει τα αντικείμενα και σχεδιάζει με τα βέλη τη διαδρομή. Μαθαίνουμε έτσι τις χωρικές έννοιες μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά, αλλά και τη σχεδίαση αργότερα χάρτη.

 

 

                        

 

 

Φως και σκιά

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 06-02-2021

Ένα κουτί στην παρεούλα! Τι έχει μέσα άραγε; Τα παιδιά προσπαθούν να μαντέψουν, χαρτιά, σχήματα, ζωάκια, ζυμαρένια γράμματα. Πώς θα δούμε; Ας κάνουμε μια τρυπούλα.

Δεν μπορούμε να δούμε καλά, είναι σκοτάδι.

 

Ανοίγουμε το κουτί και τώρα βλέπουμε καλά. Μέσα είναι μια καλτσόκουκλα, σκυλάκι. Τα παιδιά ενθουσιάζονται. Πώς να ένιωθε άραγε το σκυλάκι εκεί μέσα; Μοναξιά, φόβο απαντούν. Εγώ δε φοβάμαι το σκοτάδι λέει η Μαρίζα, γιατί έχω ένα λαμπάκι που ανάβει. Μήπως να βρούμε πράγματα που δημιουργούν φως για το σκυλάκι;

 

 

Βροχή οι ιδέες! Το κινητό, ο φακός, το φωτιστικό, η φωτιά, το κερί, ο αναπτήρας.

 

Συζητάμε πώς λειτουργεί το καθένα και πόση διάρκεια μπορεί να έχει. Ξέρουν ότι ο φακός και το κινητό θα σταματήσουν να φωτίζουν μόλις τελειώσει η μπαταρία τους. Το φωτιστικό όταν γίνει διακοπή ρεύματος. Δυσκολεύονται με την φωτιά από τα ξύλα και το κερί. Αφήνουμε ένα ρεσό να ανάβει και σε λίγη ώρα  έχει σβήσει. Παρατηρούμε ότι χάθηκε, έλιωσε.

Τι φωτίζει την τάξη μας; Ο ήλιος. Παρατηρούμε τις σκιές στο πάτωμα. Πώς γίνονται. Αρχίζουν οι  πειραματισμοί. Βάζουμε μέρη του σώματος μας και αντικείμενα της τάξης και διαλέγουμε πού θα τα τοποθετήσουμε, για να δούμε τη σκιά τους.

 

 

Βάζουμε και ένα τρίγωνο με διάφανο πλαίσιο.  Παρατηρούμε ότι φαίνεται μόνο η σκιά του τριγώνου και αμυδρά του πλαισίου. Γιατί από το διάφανο περνάει ο ήλιος, λέει η Νεφέλη. Το ίδιο γίνεται και με το τζάμι του παραθύρου μας. Δεν έχει σκιά. Αν όμως βάλουμε το χέρι μας μπροστά στο παράθυρο, τότε βλέπουμε την σκιά του.

 

Μάθαμε λοιπόν ότι για να δημιουργηθεί σκιά χρειάζεται φως και ένα αδιαφανές αντικείμενο.

 

Τα παιχνίδια με τις σκιές συνεχίζονται στο διάλειμμα. Παίρνουμε διάφορες πόζες και βλέπουμε τις σκιές μας. Πόσες είναι; πολλές, να τις μετρήσουμε, 20 όσοι και εμείς!

 

Κυνηγάμε τις σκιές των φίλων μας.

 

Σε ζευγάρια τις σχεδιάζουμε με κιμωλίες στο πάτωμα.

 

 

 

Μαθαίνουμε τι είναι το θέατρο σκιών.

 

Το κάθε παιδί βάζει ένα αντικείμενο πίσω από τον μπερντέ και τα υπόλοιπα παιδιά μαντεύουν τι είναι. Το βάζουν κοντά στη λάμπα και γίνεται μεγάλο, το απομακρύνουν και μικραίνει.

 

 

Το κάθε παιδί ζωγράφισε πάνω σε ένα κομμάτι διάφανης μεμβράνης ό,τι του άρεσε. Το κολλήσαμε  σε ένα χάρτινο ρολό και το τυλίξαμε με χρωματιστό χαρτόνι. Φωτίζουμε με τον φακό από την κενή πλευρά και έτοιμος ο προβολέας μας! Αυτό που ζωγραφίσαμε προβάλλεται στον τοίχο.

 

 

 

 

 

Η αμυγδαλιά

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 06-02-2021

Ένα κλαδί αμυγδαλιάς ήταν η αφορμή, για να μιλήσουμε γι’ αυτό το ωραίο δέντρο που είναι σύμβολο ελπίδας. Πρώτο μέσα στο χειμώνα ανθίζει και σηματοδοτεί το ξαναζωντάνεμα της φύσης. Παρατηρήσαμε τα λουλούδια  και  τα μπουμπούκια της και είδαμε τον καρπό της.

 

Είδαμε εικόνες με τα στάδια ανάπτυξης του καρπού και τις βάλαμε στη σωστή σειρά.

Διαβάσαμε τον μύθο της αμυγδαλιάς από τη σειρά 12 μήνες, Φεβρουάριος, Μαλλιάρης και τον δραματοποιήσαμε.

Αποτέλεσμα εικόνας για 12 μηνεσ φεβρουάριος μαλλιάρης

Η Φυλλίδα κόρη του βασιλιά  της Θράκης Σίθωνα και ο  Δημοφώντας γιος του βασιλιά της Αθήνας Θησέα ερωτεύτηκαν  και παντρεύτηκαν. Όμως ο Δημοφώντας χρειάστηκε να  επιστρέψει στην Αθήνα. Φεύγοντας της υποσχέθηκε ότι θα γυρνούσε γρήγορα. Περνούσε όμως ο καιρός και δεν γυρνούσε. Απελπισμένη η Φυλλίδα ήθελε να πεθάνει. Οι θεοί την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν σε αμυγδαλιά. Ο Θησέας επέστρεψε και αντί την αγαπημένη του συνάντησε ένα ξερό δέντρο χωρίς φύλλα, λουλούδια και καρπούς. Αγκάλιασε τον κορμό της και έκλαψε. Τότε η αμυγδαλιά άνθισε!

 

 

 

 

Μέρα- νύχτα

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 29-01-2021

Συνεχίσαμε την ενασχόληση μας με τον χρόνο. Ασχοληθήκαμε με τη μέρα και τη νύχτα. Πόσες ώρες έχει η μέρα, πόσες η νύχτα, η μέρα είναι μεγαλύτερη το καλοκαίρι και μικρότερη τον χειμώνα. Πότε έχουμε μέρα και πότε νύχτα; Εξαρτάται από τη θέση που έχει η γη απέναντι στον ήλιο. Το είδαμε με την  εφαρμογή google maps

Γη και ήλιος

Είπαμε τι κάνουμε την ημέρα και τι τη νύχτα. Τα παιδιά, ανάμεσα σε αυτά που κάνουν τη νύχτα, είπαν και την προετοιμασία για ύπνο. Ήταν μια καλή ευκαιρία να ασχοληθούμε με αυτό, ώστε να αποκτήσουν ένα πρόγραμμα και καλές συνήθειες  και τα παιδιά, που έχουν δυσκολία  να πάνε για ύπνο.

 Το κάθε παιδί περιέγραψε  την ρουτίνα του πριν πάει για ύπνο. Μετά χρωμάτισε 5 στάδια προετοιμασίας για ύπνο.  Τα κολλήσαμε σε ένα χαρτόνι. Η κάθε εικόνα καλύπτεται από το παιδί, μόλις κάνει την ενέργεια που απεικονίζει. Μάλιστα τα παιδιά πρότειναν για σύμβολο του «έγινε» το τικ √. Μετά βλέπει τις επόμενες εικόνες και ξέρει τι θα ακολουθήσει , τι πρέπει ακόμη να κάνει  και πόσο περίπου χρόνο έχει μέχρι να πάει για ύπνο.

 

 

Ιδέα από Pinterest

 

 

Κάποια παιδιά είπαν ότι κοιμούνται στο κρεβάτι των γονιών τους, γιατί φοβούνται. Ο φόβος αυτός είναι συνηθισμένος και δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να το πούμε.

Διαβάσαμε το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου « Το σκοτάδι φοβάται τον Νικόλα»

Ο Νικόλας είναι ένα παιδί ατρόμητο! Αν ήταν πυροσβέστης, δε θα φοβόταν να ανέβει στον πιο ψηλό όροφο για να σώσει κάποιον από τη φωτιά κι αν ήταν εξερευνητής δε θα φοβόταν να κατασκηνώσει στη μέση της πιο σκοτεινής και επικίνδυνης ζούγκλας.
Η αλήθεια είναι όμως πως κάτι φοβάται…
-Μπαμπά, φοβάμαι πολύ το σκοτάδι, λέει ένα βράδυ στον μπαμπά του, κι εκείνος κάθεται δίπλα του και του απαντά χαμογελαστός…
-Μα αυτό είναι τέλειο!
Ένα βιβλίο που απενοχοποιεί το φόβο! Ο φόβος παρουσιάζεται μάλιστα σαν κάτι θετικό, γιατί μας βοηθά να προλαβαίνουμε ατυχήματα ή να αποφεύγουμε κινδύνους. Όσο για τα τέρατα που βλέπει στο σκοτάδι του δωματίου του είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του. Ο μπαμπάς εξηγεί πόσο σημαντική και δημιουργική είναι η φαντασία.

Αφού τελειώσαμε το βιβλίο, είπαμε αν φοβόμαστε, πότε και γιατί, ή γιατί δε φοβόμαστε.

Μιλήσαμε για το δράκο του φόβου, που όπως πιστεύουν στην Κίνα, παίρνει μακριά τους φόβους μας.  Ζωγραφίσαμε τους φόβους μας,   διπλώσαμε τις ζωγραφιές με τους φόβους μας και τους βάλαμε μέσα στο στόμα του δράκου. Τον δράκο τον βάλαμε σε ένα ψηλό σημείο της τάξης μας και κάθε φορά που κάποιο παιδί νιώθει έναν φόβο, θα τον ζωγραφίζει και θα τον βάζει μέσα στο στόμα του.

 

 

 

 

 

 

Τι κάνουν τα ζώα τη νύχτα; Άλλα κοιμούνται, άλλα κυνηγούν. Γνωρίσαμε τη λέξη νυχτόβια ζώα και μάθαμε ποια είναι αυτά. Παρακολουθήσαμε βίντεο και παρατηρήσαμε τα μάτια τους.

Φτιάξαμε ένα δάσος τη νύχτα και φανταστήκαμε ποια νυχτόβια ζώα κινούνται εκεί. Πόσο μεγάλα είναι, που βρίσκονται ( σε κλαδιά, πετούν, στο έδαφος), πόσο μεγάλα μάτια έχουν.

 

 

Ιδέα από pinterest

 

Οι κουκουβάγιες μας βοήθησαν να κατανοήσουμε την έννοια του αριθμού 4.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καλώς μας ήρθες χειμώνα!

0

Συγγραφέας: ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΑΡΙΑ | Κατηγορία Χωρίς κατηγορία | , στις 23-01-2021

Μπήκαμε για τα καλά στον χειμώνα και η τάξη μας πήρε χειμωνιάτικη όψη.

Τώρα στη γωνιά της φύσης δημιουργήσαμε ένα περιβάλλον με χιόνι, πάγους, ζώα και ανθρώπους που ζουν εκεί. Βρήκαμε ζώα που είχαμε στην τάξη μας, φέραμε κάποια από το σπίτι μας, κατασκευάσαμε κάποια, χωριστήκαμε σε ομάδες και συνθέσαμε αυτή την γωνιά. Μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να διαβάσουμε βιβλία (Μανούλα από χιόνι, Moss Miriam, εκδ. Άγκυρα

και Χαριτωμένα κι άγρια ζωάκια στις πολικές περιοχές, εκδ. Φυτράκη)

και να γνωρίσουμε άγνωστα ζώα αλλά και τη ζωή των Εσκιμώων (ασχολίες, ενδυμασία, κατοικία).

 

 

 

 

 

 

 

 

Παίζοντας με τους πιγκουίνους και τα άλλα ζώα μάθαμε τον αριθμό 3.

 

 

 

 

 

Μάθαμε 

” Το τραγούδι του χειμώνα
ή τα φωνήεντα του χειμώνα”

Α,α,α αρχίζει η παγωνιά!

Πάει ο ήλιος έχει φύγει και το κρύο μας τυλίγει.

Α,α,α αρχίζει η παγωνιά!

Ε,ε,ε, χειμώνα παγερέ!

 Ξύλα ανάβουν μες τα τζάκια και ζεσταίνουν τα σπιτάκια.

Ε,ε,ε, χειμώνα παγερέ!

Ι,ι,ι, βοριάδες τσουχτεροί!

Πόρτες παραθύρια κλείστε τους ανέμους έξω αφήστε.

 Ι,ι,ι βοριάδες τσουχτεροί!

Ο,ο,ο, ζεστά που θα ντυθώ!

 Έξω στην αυλή θα τρέξω και χιονόμπαλες θα παίξω

Ο,ο,ο, ζεστά που θα ντυθώ!

Ου, ου, ου, το κρύο πάει παντού!

Τα χεράκια ξυλιασμένα και τα πόδια παγωμένα

 Ου, ου , ου, το κρύο πάει παντού!

Πρόκειται για το γερμανικό παιδικό τραγούδι A a a der Winter der ist da του Γερμανού εκπαιδευτικού, μουσικού και ποιητή August Heinrich Hoffmann von Fallersleben (2 April 1798 – 19 January 1874), γνωστότερου με το συντομότερο Hoffmann von Fallersleben, συνθέτη μάλιστα ενός εκ των εθνικών ύμνων των Γερμανών.

Μάθαμε τι είναι φωνήεντα, ποια είναι και παίξαμε με αυτά.

Το κάθε παιδί πήρε μια νιφάδα με το αρχικό και πεζό φωνήεν και την σήκωνε κάθε φορά που στο τραγούδι ακουγόταν αυτό το φωνήεν.

 

 

 

Μάθαμε τον γλωσσοδέτη του Αα  από το Αλφαβητάρι με γλωσσοδέτες του Ευγένιου Τριβιζά, βρήκαμε πολλές λέξεις από Α και προσπαθήσαμε να το γράψουμε με διάφορους τρόπους αλλά και με το μολύβι μας.

 

 

Τελειώσαμε την εβδομάδα με πατινάζ στον πάγο!

Το κάθε παιδί ζωγράφισε ή χρωμάτισε ένα παιδί που κάνει πατινάζ στον πάγο (το εσωτερικό ενός χάρτινου πιάτου που μας είχε μείνει από παλιότερη κατασκευή). Ναι αλλά πως γλιστράει το παιδί στον πάγο; αυτό ήταν που μας εντυπωσίασε. Κινώντας από κάτω έναν μαγνήτη και αφού βάλαμε έναν συνδετήρα στο χαρτόνι που ήταν ζωγραφισμένο το παιδί.

 

Με την ευκαιρία αυτή πειραματιστήκαμε με τους μαγνήτες, κάναμε υποθέσεις για το ποια πράγματα τραβάει ο μαγνήτης , τα σκληρά (πάτωμα, καρέκλα), χαρτί, ό,τι μας φαίνεται σιδερένιο (παγουρίνο, ζυγαριά, βρύση). Διαπιστώσαμε ότι τραβάει ορισμένα μέταλλα (βίδα, καρφίτσα, αλυσίδα, τριγωνάκι, μεταλλόφωνο, ψαλίδι, μαγνητικό πίνακα κλπ).

 

Πειραματιστήκαμε επίσης με τους μαγνήτες μεταξύ τους και διαπιστώσαμε ότι οι πλευρές τους με το ίδιο χρώμα απωθούνται

 

ενώ με διαφορετικό έλκονται.

 

Αυτό εντυπωσίασε τα παιδιά. Μάθαμε ότι αυτές οι πλευρές τους λέγονται πόλοι, βόρειος και νότιος.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση