Εννοιολογική αποσαφήνιση των μαθησιακών δυσκολιών
Παρά την τεράστια παραγωγή δεδομένων και σχετικών δημοσιεύσεων της διεθνούς βιβλιογραφίας για τις ΜΔ, μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει καθολική συναίνεση σχετικά με τη φύση και τα αίτια της διαταραχής αυτής, με συνακόλουθο αποτέλεσμα να μην υπάρχει ένας μόνο ορισμός.
Σύμφωνα με το National Joint Committee on Learning Disabilities, (1987):
«Μαθησιακές Δυσκολίες είναι ένας γενικός όρος ο οποίος αναφέρεται σε μια ετερογενή ομάδα διαταραχών που προέρχονται από σοβαρές δυσκολίες στην εκμάθηση και χρήση του λόγου, της ανάγνωσης, της γραφής, της λογικής σκέψης και των μαθηματικών ικανοτήτων. Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς και υποστηρίζεται ότι οφείλονται σε δυσλειτουργία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Συχνά μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να υπάρχουν ταυτόχρονα και σε άλλες συνθήκες ανεπάρκειας π.χ. αισθητηριακές βλάβες, νοητική καθυστέρηση, κοινωνική ή συναισθηματική διαταραχή. Μπορεί επίσης να συνυπάρχουν και περιβαλλοντικού τύπου προβλήματα όπως π.χ. πολιτισμική αποστέρηση, ακατάλληλη ή ανεπαρκής διδασκαλία κ.τ.λ. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι δεν είναι άμεσο αποτέλεσμα των συνθηκών αυτών»
Από την άλλη, σύμφωνα με το IDEA (2002),
«Οι μαθησιακές δυσκολίες αναφέρονται σε διαταραχές σε μια ή περισσότερες από τις βασικές ψυχολογικές διεργασίες που εμπεριέχονται στη χρήση του προφορικού ή γραπτού λόγου, οι οποίες έχουν ως συνέπεια «ατελή» ικανότητα ακουστικής αντίληψης, σκέψης, λόγου, ανάγνωσης, γραφής, ορθογραφίας, μαθηματικών ικανοτήτων. Ο όρος περιλαμβάνει περιπτώσεις όπως αντιληπτική ανεπάρκεια, εγκεφαλική βλάβη, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, δυσλεξία και αναπτυξιακή αφασία. Στον όρο δεν εμπεριέχονται περιπτώσεις παιδιών των οποίων το πρόβλημα είναι αποτέλεσμα οπτικής, ακουστικής ή κινητικής ανεπάρκειας, νοητικής καθυστέρησης ή προέρχονται από δυσμενείς περιβαλλοντικές, πολιτισμικές ή οικονομικές συνθήκες»
Η μελέτη των διαφορετικών αυτών ορισμών καταλήγει ότι αυτοί συγκλίνουν σε επτά σημεία: στο ότι οι ΜΔ χαρακτηρίζονται από ανομοιογένεια, είναι πιθανό αποτέλεσμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, αφορούν ψυχολογικές διεργασίες, συνδέονται με υποεπίδοση, εκδηλώνονται στον προφορικό και γραπτό λόγο και συνδέονται με διαταραχές συλλογισμού και μάθησης, συμβαίνουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής και δεν είναι αποτέλεσμα άλλης ανεπάρκειας (Τζουριάδου, 2011). Πέρα ωστόσο από την επιστημονική συζήτηση και εν πολλοίς αντιπαράθεση, είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν μια υπαρκτή κατάσταση που δημιουργεί εμπόδια και προβλήματα στη σχολική μάθηση σε ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών.
