Όλα τα σχολικά βιβλία βρίσκονται εδώ και αρκετά χρόνια και σε ψηφιακή μορφή. Θα πω την γνώμη μου όμως για τα χάρτινα βιβλία που μοιράζονται κάθε χρόνο και στις τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης.
Ας κάνουμε έναν υπολογισμό. Το σύνολο των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι 1.366.000 και αφήνουμε εκτός του υπολογισμού την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε κάθε μαθητή η πολιτεία δίνει σε κάθε διδακτικό έτος περισσότερα από 25 βιβλία. Επομένως το σύνολο των βιβλίων που μοιράζονται είναι περισσότερα από 34.150.000 βιβλία. Αυτό το νούμερο αντιστοιχεί σε ένα πολύ μεγάλο κόστος στο Ελληνικό κράτος και κατ’ επέκταση στον πολίτη και φυσικά στο περιβάλλον.
Το ερώτημα είναι: μπορούμε να κάνουμε μια άλλη διαχείριση βιβλίων ώστε να μειώσουμε το κόστος;
Κατά την γνώμη μου υπάρχουν δυο απαντήσεις:
1η απάντηση: Θα μπορούσε η πολιτεία να νομοθετήσει για την επιστροφή των βιβλίων στο τέλος κάθε σχολικού έτους. Έτσι θα μειώνονταν το κόστος και θα διδάσκαμε στους μαθητές να είναι πιο υπεύθυνοι και να συντηρούν τα βιβλία τους σε καλή κατάσταση. Διαφορετικά θα τα πληρώνουν οι γονείς. Μα θα μου πείτε η παιδεία είναι δωρεάν γιατί να πληρώνουν; Φυσικά και είναι δωρεάν η παιδεία και η πολιτεία δίνει το βιβλίο δωρεάν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τα καταστρέφουμε και κάθε χρόνο στο τέλος των εξετάσεων να γεμίζουν οι αυλές των σχολείων με σκισμένα βιβλία.
2η απάντηση: Θα μπορούσε η πολιτεία να δίνει τα βιβλία στους μαθητές μόνο σε ψηφιακή μορφή. Δεν θα χρειάζονταν ούτε μια σελίδα χαρτί και φυσικά κάπου στην υδρόγειο θα σώζονταν χιλιάδες δέντρα. Ο αντίλογος σε αυτή την πρόταση λέει: μα δεν έχουν όλοι οι μαθητές υπολογιστές για να διαβάζουν τα ψηφιακά βιβλία. Αν κρίνουμε από το πόσο ακριβά είναι τα κινητά με τα οποία έρχονται οι περισσότεροι μαθητές στα σχολεία, η λογική λέει το αντίθετο. Αλλά ας μην το λάβουμε υπόψη αυτό. Αν λοιπόν έδινε το κράτος δωρεάν σε κάθε μαθητή έναν υπολογιστή πάλι το κόστος θα ήταν μικρότερο διότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μαθητών έχουν δυο και τρεις υπολογιστές στο σπίτι τους. Θα χρειάζονταν να δώσουμε μόνο σε ένα μικρό ποσοστό. Το πως θα επιλέγαμε σε ποιους να δώσουμε και σε ποιους όχι σίγουρα θα βρισκόταν ένας τρόπος. Εδώ ετοιμαζόμαστε να εποικίσουμε τον Άρη και δεν θα μπορούσαμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα;
Σε τελική ανάλυση θα πρέπει να ξέρουμε πως σε όλη τους τη ζωή οι μαθητές μας θα κάνουν τα πάντα σε ψηφιακή μορφή. Εισιτήρια, αγορές, συναλλαγές με τράπεζες και δημόσιο, ταυτότητες διπλώματα οδήγησης, επικοινωνία, ακόμη και διδασκαλία από σχολεία και τόσα άλλα γίνονται σε ψηφιακή μορφή. Δεν θα ήταν καλή προετοιμασία αν από τώρα τα παιδιά μας χρησιμοποιούσαν την νέα τεχνολογία καθημερινά στο σχολείο αλλά και στο σπίτι τους;
Η ανάγνωση ενός ψηφιακού βιβλίου είναι απείρως ευκολότερη και πιο άνετη από την ανάγνωση ενός χάρτινου. Μπορούμε να βρούμε σε ποιες σελίδες ενός χάρτινου βιβλίου αναγράφεται μια συγκεκριμένη λέξη ή ορολογία; Φυσικά όχι. Στο ψηφιακό μπορούμε να το κάνουμε αυτό πολύ εύκολα και γρήγορα και βέβαια πολλά άλλα παρόμοια.
Τελειώνοντας το άρθρο μου σκέφτομαι ότι αδίκως κάθομαι γράφω τόση ώρα. Είτε το θέλουμε είτε όχι τα βιβλία σε λίγα χρόνια θα είναι ψηφιακά. Η νέα τεχνολογία των υπολογιστών αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας και μάλιστα με ραγδαίο ρυθμό. Η επανάσταση αυτής της τεχνολογίας έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και είναι ένα ποτάμι που δεν μπορεί να σταματήσει κανείς.
Αφήστε μια απάντηση