Η ενεργητική μετακίνηση των μαθητών προς και από το σχολείο είναι ζητούμενο στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε πολλές πόλεις. Ωστόσο η έλλειψη μέσων συγκοινωνίας για τα παιδιά της επαρχίας δεν έχει καμία σχέση με τα οφέλη της ημερήσιας φυσικής δραστηριότητας. Το πρόβλημα απαντάται έντονο στο νομό μας τη στιγμή που κοντεύει να βγει ο Σεπτέμβρης και κοντά στα υπόλοιπα προβλήματα προστίθεται ένα ακόμη:πώς να διδάξει κανείς σε παιδιά που ξυπνούν από τα χαράματα, που περπατούν χιλιόμετρα με τις τσάντες στην πλάτη, που χρησιμοποιούν δίκυκλα ή ακόμη και γεωργικά μηχανήματα για να προλάβουν το πρωινό κουδούνι. Ή ακόμη χειρότερα, πώς να διδάξει σε άδειες τάξεις; Δεν μπορούν οι οικογένειες να επωμίζονται κι αυτό το βάρος. Ευχής έργο θα είναι να δραστηριοποιηθούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς που μπορούν να προσφέρουν μία άμεσα υλοποιήσιμη και ρεαλιστική λύση…ειδάλλως ας τα κλείσουμε τα σχολεία κι ας ανοίξουμε κατευθείαν τις φυλακές…
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΣΤΑΘΗ
Συμφωνώ απόλυτα με όλα τα παραπάνω… όμως πρέπει να σκεφτούμε ότι πρώτη η αδιαφορία μας μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Λαμπάκη Ολυμπία
Χριστίνα μου, έχεις δίκιο, ωστόσο αυτοί που έχουν τις λιγότερες ευθύνες και τα περισσοτερα δικαιώματα είναι οι μαθητές. Πολλούς χαιρετισμούς στο περισυνό τμήμα σου και στο παλιό μου σχολείο.