Σε μία εποχή δύσκολη για τη χώρα μας που η οικονομική στενότητα πιέζει κορυφαίους θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας όπως είναι το σχολείο, πολλοί είναι αυτοί που εύλογα αναρωτούνται ποιο θα είναι το μέλλον του μαθήματος της φυσικής αγωγής, κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καθημερινά προβάλλεται το αίτημα για πληθώρα ακαδημαϊκών γνώσεων, με στόχο την πολυπόθητη επιτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις. Απόρροια τούτου είναι να υποτιμούνται άλλα μαθήματα όπως τα εικαστικά, η μουσική και φυσικά η φυσική αγωγή. Στη συνείδηση των μεγαλύτερων μαθητών, των εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων και δυστυχώς μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας η γυμναστική θεωρείται μάθημα «δευτερεύον», διάλειμμα και «παιδιά» ανάμεσα στα βασικά μαθήματα του ωρολογίου προγράμματος.
Ωστόσο η φυσική αγωγή είναι το μάθημα που σχετίζεται περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα με την ψυχοσωματική υγεία των παιδιών και των μελλοντικών ενηλίκων. Μέσα από αυτή μπορούν να λάβουν γνώσεις και δεξιότητες για ένα υγιεινό τρόπο ζωής δια βίου. Τα ποσοστά της παιδικής και εφηβικής παχυσαρκίας αυξάνονται δραματικά και οι ασθένειες που συνδέονται με το φαινόμενο δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό. Η κοινωνική βία μπορεί να μετριαστεί αν οι επερχόμενες γενιές μάθουν μέσα στις σχολικές αυλές να συνεργάζονται, να αποδέχονται τη διαφορετικότητα και να επιλύουν τα προβλήματα ειρηνικά. Το μάθημα μπορεί να διδάξει στόχους, να καλλιεργήσει αρχές και αξίες, που σε λίγο καιρό θα συναντούμε πια μόνο στα λήμματα των λεξικών.
Είναι άδικη η υποτίμηση της φυσικής αγωγής, η άρση της βαθμολογίας στο Λύκειο τη στιγμή που όλοι θεωρητικά τουλάχιστον μιλούν για την αξία και τη συνεισφορά της κίνησης στην υγεία. Μέσα στο σχολείο όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά μπορούν να ωφεληθούν και να λάβουν ερεθίσματα που θα καθορίσουν θετικά την υπόλοιπη ζωή τους. Η γυμναστική αφορά όλους τους μαθητές, και τους προικισμένους αθλητικά και τα ταλέντα αλλά κύρια τα παιδιά που δεν έχουν άλλες αθλητικές εμπειρίες πέραν του σχολείου, τους μαθητές με μειωμένη αυτοπεποίθηση, με κινητικά ή άλλα μαθησιακά προβλήματα.
Σίγουρα οι σωστές υποδομές και ο άρτιος εξοπλισμός βοηθούν πολύ προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά δεν πάντα απαραίτητα κι η έλλειψή τους δεν δικαιολογεί καμία ολιγωρία και παραίτηση. Το σπουδαιότερο όλων είναι η διάθεση για κίνηση, για μάθηση μέσα από την κίνηση, για φαντασία και δημιουργικότητα με απλά ή ελάχιστα υλικά. Μπορούμε λοιπόν και πρέπει να ασκούμαστε και μέσα στα σχολειά μας με τα διαθέσιμα μέσα και να συνεχίζουμε στους συλλόγους, στα γυμναστήρια, στη φύση στα πάρκα, στη γειτονιά μας, μέσα στο σπίτι μας, ΠΑΝΤΟΥ. Το περπάτημα για παράδειγμα με φίλους ή την οικογένειά μας δεν κοστίζει τίποτα, αντιθέτως δίνει πολλά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, γιατί εμείς οι νεότεροι πρέπει να επιδιώκουμε τα καλύτερα όσο κι αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εμπνέει απαισιοδοξία! Ας συνεχίσουμε ή ας ξεκινήσουμε έστω και τώρα, άσκηση σώματος, πνεύματος και ψυχής μαζί, γιατί ο άνθρωπος πάντα ήταν, είναι και θα είναι ένα ενιαίο σύνολο…
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
Λαμπάκη Ολυμπία
Mπράβο παιδί μου!!