Το ταλέντο μας δεν κρύβεται. Τρία ιδιαίτερα ποιήματα από τις μαθήτριες
Βίκυ – Μιχαέλα – Νίκη (κατά αλφαβητική σειρά). Κι αν σε κάποιους/ες φανούν περίεργα… σας θυμίζουμε πως τέτοια ποιήματα έχουν πάρει ακόμη και βραβεία.
Το πρώτο ποίημα των κοριτσιών είναι εμπνευσμένο από τη Βυζαντινή Ιστορία:
Στην Κωνσταντινούπολη παλιά κλαίγαν τα παιδιά.
Οι γονείς δεν κάναν τίποτα μόνο πίνανε κρασιά.
“Παιδιά τους” λέγαν μόνο τα αγόρια και τους δίνανε βαπόρια.
Τα κορίτσια δεν πηγαίνανε σχολείο δουλεύανε στο καφενείο.
Δεν ντρέπονταν καθόλου που είχαν μυαλό διαόλου.
Νόημα δε βγάζαν αυτά που λέγαν τα παιδιά.
Μέναν στο χωριό με κόμπο στο λαιμό.
Μιλούσανε με άδεια και δε γράφαν σε τετράδια.
Ζήλευαν πολύ, παλιά και δεν είχαν ρούχα διαφορετικά.
Δε ζητούσαν εκδρομή και τρώγανε μισό ψωμί.
Πεθαίνανε από το κακό τους μέσα στον πόλεμό τους.
Οι γυναίκες μένανε στο σπίτι και κάνανε βερνίκι.
Οι άντρες πήγαιναν στο θείο για να πάρουνε βραβείο,
τα παιδιά τους επιβλέπαν και τις σάκες τους γυρεύαν.
Το δεύτερο και το τρίτο ποίημα είναι αρκετά σουρεαλιστικά. Η τεχνική είναι η εξής : ο κάθε στίχος περιλαμβάνει λέξεις που ξεκινούν από το ίδιο γράμμα. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και φυσικά πολύ αστείο. Απολαύστε τα.
Δεύτερο ποίημα:
Άλλοτε αμόλησαν αλλού άλογα αλλόκοτα.
Ανακύκλωση ανάγινε ανάποδα αλόγου.
Βόμβα βρασμένη βρομοκόπισε βαριά βορειοανατολικά.
Γάτα γουργούρισε γεμάτη γάργαρο γάλα.
Ελλάδα ενωμένη ευτυχώς είναι ευτυχισμένη.
Μηχανή μεγάλη, μοβ μαγείρισσα με μώλωπες.
Μωρό μου μη μεγαλώσεις μείνε μικρό.
Ποτάμι πριν πρηστεί πέτρες παραδίδει.
Κότες κοιτάνε κόκκορα κομμένο.
Ψαράδες ψάρευαν ψάρια ψήνανε ψαριές.
Χρυσό χέλι χορεύει χορό χυδαίο.
Τρίτο ποίημα:
Χειμώνας χοντροκομμμένος , χελιδόνι χάνει χάρη.
Ζητάω ζέβρα ζωντανή ζώο ζηλιάρικο.
Ήλιε ήρθες ημέρα ηλιόλουστη ηλιοκαρφωμένη.
Ταύρος τιμωρημένος τηλεφώνησε την Τρίτη.
Σκάσε σκύλε σάλιαρε, σίγουρα σ’ αγαπώ.
Νείλος νυσταγμένος νερό νοσταλγεί νωρίς.
Θέλω θάλασσα θυμωμένη θείε Θανάση.
Κλειδαρά κλειδώθηκα, κάνε καλή καρδιά.
Δώρο δανεισμένο, δωμάτιο δικαιούμαι Δήμαρχε.
Ινδιάνος Ιρανός ιππεύει ιπποπόταμο Ι.Χ.
Ο ήχος “ταξιδεύει” πιο γρήγορα μέσα από τα στερεά από ότι στον αέρα. Έτσι, τα ηχητικά κύματα, που παράγονται από τη φωνή μας, ταξιδεύουν (διαδίδονται) μέσα από το σπάγκο και φτάνουν στο αφτί της φίλης ή του φίλου μας.
