Αγνός ουρανός
Ο κρύος καιρός που τους γαλάζιους δρόμους αποστρέφεται Ο λαβύρινθος που ξετυλίγεται μ΄άσπρες φωνές περιστεριών άνοιξαν τα παράθυρά τους Χλομά στο φως προβάλλουν τώρα σπουργίτια ματωμένα και βλέπεις στο θολό αγέρα το δυστυχισμένο πρόσωπο της πόλης Μάταιος δεν ήταν ο καιρός που κύλησε στο αίμα Μάταιος δεν ήταν ο σταυρός με τ΄αφρισμένα αισθήματα Ο αγνός γεννήθηκε ουρανός που κείτεται στα σπάργανα Ο αθώος γεννήθηκε καιρός που προμυνά τον ήλιο Τσάπες Ηλίας