Η επέτειος των 200 ετών της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 200 χρόνων (1821 – 2021) από την επανάσταση της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και στα πλαίσια του εορτασμού συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις μνήμης, δίνοντας ένα δυνατό προβάδισμα στην εκπαίδευση, καθόσον και οι αγωνιστές της ελληνικής επανάστασης έδωσαν προτεραιότητα στο φωτισμό του γένους, γιατί μόνο ένα έθνος πεπαιδευμένο μπορεί να έχει ξεκάθαρους προσανατολισμός στην πορεία του στο μέλλον.
Η έννοια και η αξία της παιδείας έγινε φανερή και μέσα από το κίνημα του Νεολληνικού Διαφωτισμού και τις ηγετικές μορφές του πνεύματος και της παιδείας που υπηρέτησαν τόσο την ελληνική σκέψη όσο και την ιδέα της απελευθέρωσης, με προσωπικότητες όπως ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ιώσηπος Μοισιόδακας, ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Δημήτριος Καταρτζής, Μεθόδιος Ανθρακίτης κ. ά., που ήταν στην πρώτη γραμμή, σε αυτό που ονομάστηκε φωτισμός του γένους.
Ακολούθησε η προετοιμασία του απελευθερωτικού αγώνα μέσα από τις παράλληλες δράσεις της Φιλικής Εταιρίας, τόσο στις περιοχές του σημερινού ελλαδικού χώρου, όσο και στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, καθώς επίσης και στα κέντρα του απόδημου ελληνισμού (π.χ. Οδησσός Ρωσίας, Βιέννη, Παρίσι, Λιβόρνο, Τεργέστη κ. ά.)
Η σημαντική συμβολή του απελευθερωτικού κινήματος ήταν οι ένοπλες εξεγέρσεις στα διάφορα μέρη της υπόδουλης Ελλάδας. Ηγετικές μορφές του εξεγερμένου ελληνικού έθνους (Παλαιών Πατρών Γερμανός, Θ. Κολοκοτρώνης, Μ. Μπότσαρης, Γ. Παπαφλέσσας, Αθ. Διάκος, Γ. Καραϊσκάκης, Μαντώ Μαυρογένους, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Ανδρ. Μιαούλης, Κ. Κανάρης, Αντ. Κατσαντώνης, Ι. Μακρυγιάννης κ.ά.) διακρίθηκαν για την πρωταγωνιστική προσφορά τους σε διάφορες φάσεις του ένοπλου αγώνα, που μέσα από αμφίρροπες μάχες και διπλωματικές εξελίξεις οδήγησε τελικά στην Ανακήρυξη του νέου Ελληνικού Κράτους το 1830.
Έτσι η ελληνική επανάσταση του 1821 δεν είχε μόνο απελευθερωτικό χαρακτήρα, αλλά είχε μία παιδευτική αντίληψη που επιχειρήθηκε να περάσει στο σκλαβωμένο γένος των Ελλήνων. Η Εθνική Επανάσταση του 1821 έχει λοιπόν αναδείξει πλήθος ηγετικών μορφών τόσο στο πεδίο των γραμμάτων αλλά και των μαχών, με μορφωτικές, πολιτικοκοινωνικές και αγωνιστικές προεκτάσεις, που είναι τόσο επίκαιρες στις μέρες μας, όσο και απαραίτητες για τη διαχρονική επιβίωση και παρουσία του Ελληνισμού χτες, σήμερα αλλά και στο μέλλον…
