ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΡΑΜΜΟΣ

Η εύθραυστη πολιτική ισορροπία, που αποκαταστάθηκε μετά την ψήφιση από τη βουλή των μέτρων της νέας συμφωνίας και η αγωνία για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης για το χρέος, επιβάλλουν να προωθηθούν άμεσα διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα.

Το κείμενο – πρόταση της Ομάδας Εργασίας για την αξιολόγηση, ήταν το αντικείμενο της συνάντησης της Δ.Ο.Ε. με τον Υπουργό Παιδείας την περασμένη Τρίτη. Αισθάνομαι την ανάγκη να πω, επειδή έγινε αρκετός λόγος για το αν έπρεπε να πάμε στη συνάντηση ή όχι, πως ως εκλεγμένο μέλος στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. αισθάνομαι χρέος μου προς τον κάθε εκπαιδευτικό το να συμμετέχω σε κάθε συνάντηση όπως και σε κάθε κινητοποίηση. Δεν αντιλαμβάνομαι τι θα κέρδιζε ο Κλάδος αν όλοι μέναμε στα γραφεία μας και δε συζητούσαμε με τις πολιτικές ηγεσίες για τα θέματα που μας καίνε. Κι αν αυτές μας αγνοούν είμαστε απέναντί τους.

Στις καταγγελίες κατά του μνημονίου και στα σενάρια συνομωσίας που συνοδεύουν πολλές από αυτές, κεντρική θέση έχει αυτή που καταλογίζει προθέσεις ξεπουλήματος της χώρας. Υποτίθεται ότι γι’ αυτό, για να αγοράσει το «ξένο και ντόπιο κεφάλαιο» φτηνή Ελλάδα, επιβάλλονται τα μέτρα. Ασφαλώς για το κεφάλαιο, αλλά όχι μόνο[1], το κέρδος καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την «ηθική». Όμως η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν γίνεται φτηνή, τώρα ξαναγίνεται φτωχή. Φτηνή έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια.

Γύρω από το θέμα του σχολείου έχουν δημοσιευθεί αναρίθμητα άρθρα και βιβλία, και θα έλεγα δικαιολογημένα, λόγω του σημαντικού του ρόλου, διότι είναι πλέον γνωστό ότι  ο τρόπος λειτουργίας του επηρεάζει, αφενός το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο των πολιτών μιας χώρας και αφετέρου τον πολιτισμό, την οικονομία και, γενικά, την ανάπτυξη και την ίδια την υπόσταση και την προοπτική της. Λέγοντας σχολείο, αναφέρομαι κυρίως στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στα χαρακτηριστικά τους.

Χιλιάδες κόσμου υπό βροχή και άφθονα χημικά προσπαθήσαμε να στείλουμε την κραυγή της αγωνίας μας για τη ζωή μας που συνθλίβεται, για την Ελλάδα που εξαθλιώνεται. 153 εντός του “ναού της δημοκρατίας” αποφάσισαν. “Εις θάνατον”. Λαός και πατρίδα. Δικαίως ο Γ.Γ. της Γ.Σ.Ε.Ε. και πρόεδρος της Δ.Α.Κ.Ε. Ιδιωτικού Τομέα θυμάται την περίφημη κραυγή… ΓΙΑ ΤΗΝ … ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!

Κάθε Οκτώβριο αρχίζω τις διαλέξεις μου για την ευρωπαϊκή ενοποίηση στους πρωτοετείς φοιτητές του Πανεπιστημίου μου, αναπτύσσοντας τα επιμέρους κεφάλαια αυτής, με έμφαση στη γέννηση και εξέλιξη του ευρωπαϊκού ενοποιητικού εγχειρήματος, τις αξίες, την αποστολή και τους στόχους της Ε.Ε., τα μέχρι σήμερα επιτεύγματα αυτής, τα οφέλη των κρατών-μελών αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την προσπάθεια για ειρήνη, ευημερία και αλληλεγγύη, που αποτέλεσαν τους πρώτους στόχους των θεμελιωτών πατέρων. Τα ίδια περίπου αντικείμενα διδάσκω κάθε χρόνο και σε φοιτητές άλλων κρατών-μελών της Ενωσης στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών, το γνωστό πρόγραμμα ERASMUS.

Επιχείρηση πλασματικής αύξησης των εκπαιδευτικών ως όχημα για τις απολύσεις. Τα δυο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν συμφωνήσει για την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών και επιτελείς του Υπουργείου Παιδείας και στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στην Κυβέρνηση Παπαδήμου έχουν ήδη επεξεργαστεί ένα σχέδιο αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών το οποίο “πατάει” πάνω στις οδηγίες του ΟΟΣΑ.

Σήμερον Ξεκαρδιστική κωμωδία. Θέατρον ο Καραγκιόζης: «Η αποκριάτικη κυβέρνησις». Διασκευή σε κείμενο του Βασίλη Ρώτα από τον Ηλία Μπουργουτζή.

Διαβάστε τη συγκλονιστική απάντηση σε Σχολική Σύμβουλο, μιας εικοσιεξάχρονης δασκάλας που υπηρετεί στην Κρήτη, με αφορμή το αίτημα που τέθηκε σε εκπαιδευτικούς για την καταγραφή επιμορφωτικών αναγκών… Η απάντησή της, η οποία είναι αναρτημένη σε πολλές εκπαιδευτικές ιστοσελίδες, τσακίζει κόκκαλα και περιγράφει την πραγματικότητα όπως ακριβώς τη βιώνουμε χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα. Άραγε να τη διαβάσει κάποιος από αυτούς που μας έκλεψαν την αξιοπρέπειά μας; Θα πει κάποιος εδώ δε διάβασαν άλλα πιο επίσημα έγγραφα…..

Ούτε ο Ταγίπ Ερντογάν ούτε ο Λιονέλ Μέσι: Το Πρόσωπο της Χρονιάς δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό που χάρισε τα περισσότερα πρωτοσέλιδα, από αυτό που άλλαξε τη ροή της ιστορίας. Το πρόσωπο του Διαδηλωτή: Ένα πρόσωπο σε χιλιάδες, εκατομμύρια πρόσωπα που ξεσηκώθηκαν σχεδόν σε κάθε ήπειρο, προβάλλοντας ένα, ενιαίο αίτημα, την αλλαγή.

Η ρητορική υπέρ της παιδείας τις τελευταίες δεκαετίες εντάχθηκε κεντρικά στο πολιτικό οπλοστάσιο των κομμάτων, τα οποία εναλλάχθηκαν στη διακυβέρνηση του τόπου.

«Όταν είχα το γιο μου μαθητή, με εκνεύριζε διαρκώς. Τώρα, με την κυρία του, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τη σέβεται και θέλει να είναι διαβασμένος. Στο σπίτι ζητάει και τη βοήθειά μου.

Όταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’ όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν πίσω κατά τρόπο ευχάριστο.

Από το 100 ετών ποίημα δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε ένα στίχο ως ξεπερασμένο!!!

Η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, οι κουμπαροσυμπέθεροι που πάντα ευνοούνται είναι μερικές από τις μεγαλύτερες πληγές της Ελληνικής κοινωνίας. Το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κατηγορεί το σύστημα (πολιτικό και οικονομικό) για την κατάντια της Ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού βίου διότι σε αυτά κυριαρχούν η λογική της ημετεροκρατίας και του βολέματος «των δικών μας παιδιών».