My SchBlogOut

Περίπου 200 γονίδια τα οποία παίζουν μικρό αλλά σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ανθρώπινης ευφυΐας, εντόπισαν άγγλοι επιστήμονες. Για να προσδιορίσουν την ταυτότητα των γονιδίων που καθορίζουν τις πνευματικές μας επιδόσεις, οι ειδικοί εξέτασαν 4000 παιδιά στη Βρετανία και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ευφυΐα και η νοημοσύνη δεν αποτελούν απόρροια της δράσης μιας μικρής ομάδας γονιδίων όπως πιστευόταν παλιότερα, αλλά αντιθέτως οφείλονται στη συνεργατική δράση εκατοντάδων ή χιλιάδων από αυτά.Περισσότερα εδώ:http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4595885

Παρά την τρομερή καταστροφή που υπέστη η περιοχή του Τσέρνομπιλ στην Ουκρανία και τις μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας που διέρρευσαν στο περιβάλλον, όταν εξερράγη ένας πυρηνικός αντιδραστήρας τον Απρίλιο του 1986, πολλά φυτά στην περιοχή δείχνουν να έχουν προσαρμοστεί μια χαρά στο μολυσμένο έδαφος, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Η ικανότητα προσαρμογής τους φαίνεται πως έχει να κάνει με τις μικρές μεταβολές που έχουν κάνει τα φυτά στα επίπεδα των πρωτεϊνών τους, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές. Ενώ προηγούμενες έρευνες είχαν μελετήσει τις γενετικές μεταλλάξεις των φυτών λόγω ραδιενέργειας, αυτή τη φορά οι ερευνητές για πρώτη φορά εστίασαν την προσοχή τους στον τομέα της «πρωτεωμικής» (όρος που συνθέτει τις «πρωτεΐνες» και το «γονιδίωμα» και αναλύει όλες τις πρωτεΐνες που παράγονται από τα γονίδια ενός οργανισμού).«Αν επισκεφθείτε την περιοχή, ποτέ δεν θα πιστεύατε ότι κάτι άσχημο συνέβη εκεί. Με κάποιο τρόπο τα φυτά μπόρεσαν να προσαρμοστούν στην ραδιενέργεια και εμείς προσπαθούμε να κατανοήσουμε το είδος των μοριακών αλλαγών που έλαβαν χώρα», δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο γενετιστής φυτών Μάρτιν Χάιντουκ της Σλοβακικής Ακαδημίας Επιστημών. Οι ερευνητές από το 2007 φύτεψαν λινάρι και σόγια στο μολυσμένο έδαφος του Τσέρνομπιλ, μόλις λίγα χιλιόμετρα από την τοποθεσία της καταστροφής, και μετά από λίγα χρόνια τα σύγκριναν με τα ίδια φυτά που είχαν φυτρώσει σε μη ραδιενεργό περιβάλλον. Διαπίστωσαν ότι τα ραδιενεργά και μη φυτά είχαν πολύ μικρές διαφορές μεταξύ τους, κυρίως μια απόκλιση της τάξης του 5% στα επίπεδα των πρωτεϊνών τους. Αυτές οι μεταβολές είναι μάλλον κάποιου είδους αμυντικός μηχανισμός, που πιθανώς έχει εξελικτική προϊστορία εκατομμυρίων ετών στο παρελθόν, καθώς η ραδιενέργεια υπάρχει σε φυσική μορφή στη Γη από την δημιουργία του πλανήτη μας.Αυτή η άμυνα επιτρέπει στα φυτά να προστατευτούν από την βλαβερή ακτινοβολία.Εξάλλου διαπιστώθηκε ότι τα φυτά ακολουθούν διαφορετικές αμυντικές-προσαρμοστικές στρατηγικές, καθώς το λινάρι και η σόγια είχαν εφαρμόσει ελαφρώς διαφορετικές μεταβολές πρωτεϊνών στον οργανισμό τους.Όταν μια καταστροφή συμβαίνει, τα φυτά, αντίθετα με τα ζώα, δεν μπορούν να μετακινηθούν κάπου αλλού. Είτε θα προσαρμοστούν επί τόπου, είτε θα πεθάνουν, πράγμα που τα ωθεί σε εξελικτικές αμυντικές προσαρμογές μέσα στον ίδιο τον οργανισμό τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ανθεκτικά ακόμα και απέναντι στη ραδιενέργεια.
Η πυρηνική καταστροφή στο Τσέρνομπιλ -η χειρότερη στην ανθρώπινη ιστορία- προκάλεσε τον θάνατο και σοβαρές ασθένειες σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Η γειτονική βιομηχανική πόλη Πριπιάτ εκκενώθηκε πλήρως και μέχρι σήμερα παραμένει πόλη-φάντασμα, ενώ πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι όλη η περιοχή θα έμενε χωρίς το παραμικρό ίχνος ζωής για πολλές γενιές. Όμως τα φυτά και τα δέντρα διέψευσαν αυτές τις εκτιμήσεις και σήμερα ανθούν γύρω από τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα.Μολονότι όμως τα φυτά γύρω από το Τσέρνομπιλ φαίνονται καθόλα υγιή, μπορεί να μην είναι κατάλληλα για κατανάλωση, προειδοποιούν οι επιστήμονες. «Δεν νομίζω ότι κανείς θα ήθελε να φάει ένα τέτοιο φυτό», δήλωσε ο Χάιντουκ.

Πηγή:http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=355732&dt=21/09/2010#ixzz10OP39SFS

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας πραγματοποιώντας πειράματα σε ποντίκια διαπίστωσαν ότι επεμβαίνοντας γονιδιακά σε αυτά μπορούσαν να αυξήσουν τον βαθμό της ενεργητικότητάς τους. Τα ποντίκια που είχαν υποστεί τροποποίηση ώστε να τους αρέσει το τρέξιμο κληροδότησαν αυτή την ιδιότητα και στους απογόνους τους. Η ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη φαρμάκων εναντίον της τεμπελιάς, στοχεύοντας στα γονίδια που έχει διαπιστωθεί ότι συνδέονται με την επιθυμία να είναι κάποιος δραστήριος και ενεργητικός. «Η ανακάλυψή μας συνδέεται με την ανθρώπινη υγεία. Είναι η αρχή για την ανάπτυξη φαρμάκων που θα κάνουν κάποιον να αισθάνεται ευχάριστα όταν είναι δραστήριος ή όταν γυμνάζεται, ενώ αντίθετα θα νιώθει άβολα όταν παραμένει αδρανής για μεγάλο χρονικό διάστημα» αναφέρουν οι ερευνητές. Δηλαδή, αν ο μπαμπάς ή η μαμά κατηγορήσει κάποια στιγμή το παιδί του ότι είναι τεμπέλης, αυτό θα πρέπει να απαντήσει “εσύ φταις”;

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=352725&dt=07/09/2010#ixzz0yshVNxpZ

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βοστώνης με επικεφαλής την καθηγήτρια Βιοστατιστικής Πάολα Σεμπαστιάνι και τον αν. καθηγητή Ιατρικής Τόμας Περλς πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το γενετικό μυστικό της μακροζωίας. Η μελέτη τους ξεκίνησε το 1995 και από τότε ως σήμερα έχει «σαρωθεί» το γονιδίωμα χιλίων και πλέον αιωνόβιων ατόμων. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης μελέτης οι ερευνητές εξέτασαν τα γονίδια 1055 αιωνόβιων και τα συνέκριναν με 1267 υγιών ανθρώπων. Εντοπίστηκαν περίπου 150 παραλλαγές γονιδίων που ήταν συνηθέστερα στην ομάδα των αιωνόβιων, καθιστώντας τον οργανισμό τους υγιέστερο και ανθεκτικότερο.Η εξονυχιστική ανάλυση του γονιδιώματος αυτών των ανθρώπων έδειξε τους γενετικούς δείκτες και οδήγησε στο μαθηματικό μοντέλο πρόβλεψης της μακροζωίας. Όπως ανέφεραν οι ερευνητές «δοκιμάσαμε το μοντέλο μας σε μια ανεξάρτητη ομάδα αιωνόβιων ατόμων και είδαμε ότι είναι ακριβές σε ποσοστό 77%» και ότι «τα ευρήματα δείχνουν ότι εκείνο που κάνει τα άτομα αυτά να ζουν μια τόσο μακριά ζωή δεν είναι η έλλειψη της γενετικής προδιάθεσης για ασθένειες αλλά το γεγονός ότι έχουν κάποια γονίδια που δρουν σαν ασπίδες οδηγώντας σε μακροζωία». Έτσι «μελλοντικά ίσως καταστεί δυνατή η ανάπτυξη ενός απλού τεστ, το οποίο θα προβλέπει τις πιθανότητες που έχει ένα άτομο να ζήσει πολλά χρόνια». ( Για τον σχεδόν αιωνόβιο Ελληνα πολιτικό Κων. Μητσοτάκη δεν ελέχθη κάτι το ιδιαίτερο…)

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=341225&dt=03/07/2010#ixzz0sc1Xsmyv & http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&pubid=18500948

Αντικαθιστώντας το γονίδιο ενός οσφρητικού υποδοχέα με ένα άλλο γονίδιο, Γερμανοί ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ρουρ στη Γερμανία δημιούργησαν μύγες των φρούτων που μυρίζουν το φως και βρίσκουν δύσοσμες τις μπλε αποχρώσεις. Το πρωτότυπο πείραμα ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για το περίπλοκο οσφρητικό σύστημα των εντόμων, ίσως και του ανθρώπου.Οι μύγες Drosophila, που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες ως πειραματόζωα για βιολογικές μελέτες, κανονικά έλκονται από τη μυρωδιά των φρούτων αλλά αποφεύγουν τις δυσάρεστες οσμές και τους φωτεινούς χώρους.Δεδομένου όμως ότι οι μύγες διαθέτουν μια πληθώρα οσφρητικών υποδοχέων, πολλοί από τους οποίους ενεργοποιούνται ταυτόχρονα από το ίδιο οσφρητικό ερέθισμα, οι επιστήμονες δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν ποιοι υποδοχείς ανταποκρίνονται σε ποιες οσμές και πώς ενημερώνουν τον εγκέφαλο.Για να λύσει το πρόβλημα, ο Κλέμενς Στέρτκουτ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Ρουρ στη Γερμανία, ακολούθησε μια πρωτότυπη προσέγγιση έτσι ώστε να μπορεί να ενεργοποιεί το οσφρητικό σύστημα με μια απλή φωτεινή δέσμη, αντί με περίπλοκες οσμές: Αντικατέστησε στις μύγες το γονίδιο ενός οσφρητικού υποδοχέα με το γονίδιο μιας πρωτεΐνης που ενεργοποιείται από το μπλε φως.Ως αποτέλεσμα, το οσφρητικό νεύρο που υπάρχει στην κοιλιά των προνυμφών του εντόμου αντιδρά στο μπλε φως όπως θα αντιδρούσε σε μια δυσάρεστη οσμή!Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=335283&dt=02/06/2010#ixzz0pj26wsSH

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=335283&dt=02/06/2010#ixzz0pj14ULcR

Αμερικανοί επιστήμονες, υπό τον δρα Κρεγκ Βέντερ (John Craig Venter), κατόρθωσαν, για πρώτη φορά, να δημιουργήσουν ένα συνθετικό ζωντανό κύτταρο, ένα σημαντικό επιστημονικό ορόσημο που φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην τεχνητή ζωή. Οι ερευνητέςανέπτυξαν τεχνητά το γενετικό «λογισμικό» (γονιδίωμα) ενός βακτηρίου και στη συνέχεια το εισήγαγαν σε ένα κύτταρο. Δημιουργήθηκε έτσι ένα μικρόβιο με συνθετικό DNA, που δεν αποτελεί ακόμα μια πλήρως τεχνητή ζωή, αλλά ανοίγει το δρόμο γι’ αυτήν στο μέλλον.«Πρόκειται για το πρώτο αυτό-αναπαραγόμενο είδος στον πλανήτη μας, του οποίου ο πατέρας είναι ένας κομπιούτερ», δήλωσε ο Βέντερ. Το επίτευγμα των ερευνητών του Ινστιτούτου Κρεγκ Βέντερ, χαιρετίστηκε σαν σημαντικό επιστημονικό βήμα, όμως οι επικριτές επεσήμαναν ότι η δημιουργία συνθετικών οργανισμών γεννά πολλούς κινδύνους. Από την πλευρά τους, οι ερευνητές ευελπιστούν ότι ο σχεδιασμός τεχνητών βακτηριακών κυττάρων θα επιτρέψει την ανάπτυξη νέων φαρμάκων, αλλά και καυσίμων, ενώ μπορεί να βοηθήσει ακόμα και στην απορρόφηση των «αερίων του θερμοκηπίου» και στην κλιματική αλλαγή. Περισσότερα εδώ και εδώ.

Μια νέα μελέτη του γονιδιώματος του Νεάντερνταλ δείχνει ότι ο άνθρωπος και οι νεαντερντάλιοι συνδέονται. Η ανακάλυψη είναι μεγάλη έκπληξη για τους ερευνητές οι οποίοι έψαχναν για πολλά χρόνια για γενετικές αποδείξεις της διασταύρωσης του ανθρώπου με το Νεάντερνταλ και δεν εύρισκαν τίποτα. Περίπου το 1% έως 4% του DNA ο σύγχρονος άνθρωπος από την Ευρώπη και την Ασία το έχει κληρονομήσει από τους Νεάντερνταλ, “Είναι μια μικρή, αλλά πολύ πραγματική αναλογία των προγόνων μας”, λέει ένας από τους ερευνητές David Reich του Γενικού Ινστιτούτου του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ στο Κέμπριτζ. Η σύγκριση του ανθρώπινου γονιδιώματος και των Νεάντερνταλ είναι επίσης αποκαλυπτική πώς οι άνθρωποι εξελίχθηκαν ώστε να γίνουν οι μόνοι ανθρωπίδες που ζουν σήμερα στον πλανήτη. Κάτι παραπάνω από μακρινά μας ξαδέρφια είναι οι Νεάντερνταλ, καθώς για πρώτη φορά, σύμφωνα με έρευνα Αμερικανών επιστημόνων, εντοπίστηκε «ροή γενετικού υλικού» από τους Νεάντερνταλ προς τους πρώτους Homo Sapiens που μετανάστευσαν από την Αφρική! Επί πολλά χρόνια η ιδέα ότι οι Νεάντερνταλ ζευγάρωναν με τους Homo Sapiens θεωρούνταν απίθανη, όμως η ανάλυση του γονιδιώματος των Νεάντερνταλ, που λήφθηκε από οστά 40 000 ετών, έδειξε ότι υπήρχε περιορισμένη διασταύρωση. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, η ανάλυση του γονιδιώματος των Νεάντερνταλ, το οποίο αποτελείται από περίπου 3 δισ. «γράμματα» γενετικού κώδικα και το οποίο ανακατασκεύασαν κομμάτι κομμάτι χρησιμοποιώντας υλικό από κόκαλα που βρέθηκαν σε Κροατία, Ισπανία, Ρωσία και Γερμανία, συγκρίθηκε με το γονιδίωμα πέντε σύγχρονων ανθρώπων και σε όλους τους μη Αφρικανούς εντοπίστηκαν κοινά κομμάτια στον κώδικα γενετικού υλικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι ομοιότητες με το γονιδίωμα των Νεάντερνταλ παρουσίασε και ένας άνθρωπος από την Παπούα – Νέα Γουϊνέα, μέρος στο οποίο δεν είχε ζήσει ποτέ ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ. Ο εντοπισμός κοινών μερών στο γονιδίωμα των σύγχρονων ανθρώπων εκτός της αφρικανικής ηπείρου και των μακρινών… πατεράδων τους καταδεικνύει ότι η περιορισμένη διασταύρωση ανάμεσα στα δύο είδη ανθρώπων ξεκίνησε λίγο μετά το πρώτο μεταναστευτικό κύμα των Homo Sapiens από την Αφρική, δηλαδή περίπου 50 000 με 80 000 χρόνια πριν. Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι στο γονιδίωμα των Νεάντερνταλ δεν βρέθηκαν αντίστοιχα κομμάτια του γονιδιώματος των Homo Sapiens, κάτι που σημαίνει ότι δεν υπήρχε «ροή γενετικού υλικού» προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή κατά κύριο λόγο αρσενικοί Νεάντερνταλ ζευγάρωναν με θηλυκές Homo Sapiens και αποκτούσαν απογόνους. Περισσότερα εδώ.

Η νέα ανακάλυψη απολιθωμάτων, ηλικίας περίπου δύο εκατομμυρίων ετών, στο ασβεστολιθικό σπήλαιο Μαλάπα της Νότιας Αφρικής, κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ, από τον καθηγητή Λι Μπέργκερ του Πανεπιστημίου Witwatersrand του Γιοχάνεσμπουργκ έρχεται να ρίξει νέο φως στην εξελικτική «αλυσίδα» των προγόνων των ανθρώπων.Τα απολιθώματα προέρχονται από μια κρίσιμη περίοδο, όταν οι πρόγονοί μας άρχισαν να περπατάνε όρθιοι, να αποκτούν μεγαλύτερο εγκέφαλο, να χρησιμοποιούν εργαλεία και να αναπτύσσουν την ικανότητα της ομιλίας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις επιστημόνων, η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική και μπορεί ακόμα και να οδηγήσει στο να «ξαναγραφεί» η ανθρώπινη προϊστορία, συμπληρώνοντας κρίσιμα κενά που υπήρχαν ως τώρα στις επιστημονικές γνώσεις.Τα απολιθώματα (ένας σχεδόν πλήρης σκελετός παιδιού και επίσης διάσπαρτα οστά ενηλίκων) προέρχονται από έναν άγνωστο μέχρι σήμερα τύπου ανθρωπίδη (ανθρωποειδούς), δηλαδή του εξελικτικού εκείνου κλάδου των πρωτευόντων (που περιλαμβάνουν και τους πιθήκους), ο οποίος οδήγησε στον σύγχρονο άνθρωπο. Το νέο είδος μπορεί να αποτελεί ένα ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στους πιθηκοειδείς ανθρωπίδες και στο πρώτο είδος εξελιγμένου ανθρώπου, τον Homo habilis (Επιδέξιος άνθρωπος). Οι άνθρωποι και οι χιμπατζήδες διαχωρίστηκαν από ένα κοινό πρόγονο πριν από περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια. Οι πρώτοι ανθρωπίδες που περπατούσαν όρθιοι, οι Αυστραλοπίθηκοι, εμφανίστηκαν στην Αφρική πριν από 3,9 εκατ. χρόνια, παρόλα αυτά συνέχισαν να περνάνε τον περισσότερο χρόνο τους πάνω στα δέντρα και κράτησαν για πολλά χρόνια τα πιθηκοειδή χαρακτηριστικά τους. Μόνο πριν από περίπου 2,5 εκατ. χρόνια, στη νότια και ανατολική Αφρική, οι Homo habilis άρχισαν να αναπτύσσουν πιο εξελιγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, που αργότερα αναπτύχθηκαν περαιτέρω στα επόμενα ανθρώπινα είδη, τον Homo erectus (Όρθιος άνθρωπος)και κυρίως στον Homo sapiens (Σοφός άνθρωπος), ο οποίος κατέκτησε τον πλανήτη. Ο Homo habilis, που είχε 50% μεγαλύτερο εγκέφαλο από τους πιθηκοειδείς προγόνους του, είναι το πρώτο είδος που θεωρείται ανθρώπινο (δηλαδή ανήκει στο γένος Homo), όμως μέχρι σήμερα ελάχιστα απολιθώματά του έχουν βρεθεί και αυτά είναι διάσπαρτα μέρη οστών μόνο από κρανίο, σαγόνι και άκρα και όχι από τη λεκάνη του ούτε από τα μέλη του σώματός του. Το πότε και γιατί οι πρόγονοί μας υιοθέτησαν την μόνιμα όρθια στάση και το βάδισμα στα δύο πόδια, παραμένει ζήτημα επιστημονικών διαφωνιών. Σήμερα ο Homo habilis θεωρείται από τους ανθρωπολόγους ως το πρώτο είδος ανθρώπου, ωστόσο το εύρημα της Σπηλιάς Μαλάπα πιθανότατα θα οδηγήσει τους επιστήμονες σε αναθεώρηση της ιστορίας εξέλιξης του είδους μας. Περισσότερα εδώ και εδώ.
Συμπληρωματικά δες κι εδώ.

Μέχρι πρόσφατα, οι ανθρωπολόγοι πίστευαν ότι οι Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis) και οι άνθρωποι (Homo sapiens) ήσαν οι μόνο ανθρωπίδες που περιπλανιούνταν στην Ευρώπη και στην Ασία κατά την ύστερη Πλειστόκαινο περίοδο. Όμως η ανακάλυψη το 2003 στην Ινδονησία του, ηλικίας 17 000 ετών, μικρόσωμου «χόμπιτ» (Homo floresiensis), που θεωρείται νέο είδος, ήρθε να ανατρέψει αυτή την αντίληψη. Το νέο πλάσμα που ανακαλύφθηκε το 2008 στο σπήλαιο Ντενίσοβα της νότιας Σιβηρίας (στα όρη Αλτάι) από Ρώσους αρχαιολόγους και το οποίο πιθανώς ζούσε κοντά με τους ανθρώπους και τους Νεάντερταλ, πριν από 30 000 – 50 000 χρόνια, επιβεβαιώνει ότι επικρατούσε μια πολύ πιο πολύπλοκη εικόνα, πέρα από το απλοϊκό δίπoλο «σοφός» άνθρωπος -Νεάντερταλ. Αν και το φύλο του πλάσματος δεν είναι γνωστό, ονομάστηκε «γυναίκα-Χ», επειδή τα μιτοχόνδρια (από όπου αναλύθηκε το DNA) κληρονομούνται μέσω της μητέρας. Tα μιτοχόνδρια της «γυναίκας-Χ» διαφέρουν από αυτά του ανθρώπου κατά περίπου 400 «γράμματα» DNA, ενώ οι Νεάντερταλ έχουν τις μισές μόνο διαφορές με τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τις πρώτες γενετικές αναλύσεις, η “γυναίκα-Χ” είχε έναν κοινό Αφρικανό πρόγονο με τον άνθρωπο και τον Νεάντερταλ πριν από 780.000 έως 1,3 εκατ. χρόνια, πριν αρχίσει να μεταναστεύει προς το Βορρά και την Ανατολή. Η μετανάστευση αυτή είναι διαφορετική από εκείνη, που συνέβη πριν από περίπου 500.000 χρόνια από τον Homo heidelbergensis, τον θεωρούμενο ως πρόγονο των Νεάντερταλ, και οδήγησε στην επικράτηση των τελευταίων. Η “γυναίκα-Χ” εξάλλου, επειδή εμφανίστηκε πολύ αργότερα, δεν φαίνεται να συγγενεύει με τον πρόγονο του ανθρώπου, τον “όρθιο άνθρωπο” (Ηomo erectus), που άρχισε να εγκαταλείπει την Αφρική πριν από περίπου 2 εκατ. χρόνια. Περισσότερα εδώ.

Aυστραλοί επιστήμονες, υπό τον Μάικλ Μπουνς του πανεπιστημίου Μέρντοχ του Περθ, έκαναν ένα ακόμα βήμα για να γίνει πραγματικότητα κάποια στιγμή το σενάριο του «Τζουράσικ Παρκ». Για πρώτη φορά στον κόσμο κατάφεραν να αποσπάσουν και να απομονώσουν DNA από τα απολιθωμένα τσόφλια αυγού εξαφανισμένων σήμερα πουλιών, όπως το γιγάντιο μόα και το πουλί-ελέφαντας, που έζησαν πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια.Το επίτευγμα αυτό αποτελεί σημαντική πρόοδο στην προσπάθεια να ανακατασκευαστεί το γονιδίωμα εξαφανισμένων ειδών, αν και οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι πως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι είναι δυνατό -ή επιθυμητό- να «ξαναζωντανέψει» στην εποχή μας ένα προ πολλού χαμένο ζώο, όπως είχε συμβεί όπως είχε συμβεί στο βιβλίο του Μάικλ Κράιτον και στην ομώνυμη ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ.Οι ερευνητές απέσπασαν το γενετικό υλικό από αποξηραμένες μεμβράνες στο εσωτερικό των αυγών, που είχαν βρεθεί σε 13 τοποθεσίες στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Πήραν, με τον τρόπο αυτό, αρχαίο DNA του γιγάντιου μόα (Dinornis), ενός «ξαδέλφου» της στρουθοκαμήλου, που δεν πετούσε κι έφτανε τα τέσσαρα μέτρα σε ύψος. Το πουλί αυτό είχε οδηγηθεί σε εξαφάνιση από τους κυνηγούς Μαορί της Ν.Ζηλανδίας μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα. Επίσης απομονώθηκε γενετικό υλικό από το πουλί-ελέφαντα (Aepyornis), που έφτανε τα τρία μέτρα σε ύψος και εξαφανίστηκε κατά τον ευρωπαϊκό αποικισμό της Μαδαγασκάρης ως το 1700. Το αυγό αυτού του πουλιού είναι 160 φορές μεγαλύτερο από το αυγό μιας κότας και αποτελεί το μεγαλύτερο αυγό πουλιού που έχει ποτέ βρεθεί. Ακόμα, ελήφθη DNA από μια αρχαία αυστραλιανή κουκουβάγια, μια νεοζηλανδική πάπια αγνώστου χρονολογίας, καθώς και από ένα έμου (Dromaius novaehollandiae), που έζησε πριν 19 000 χρόνια περίπου και ήταν το παλαιότερο απολίθωμα από όλα. Οι ερευνητές, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπόρεσαν να απομονώσουν DNA από παλαιότερα δείγματα, ηλικίας έως και 50 000 ετών, όπως από το πουλί Genyornis.Περισσότερα εδώ.