My SchBlogOut

Έπειτα από δύο χρόνια κοπιαστικών καταμετρήσεων σε ένα τροπικό υγρό δάσος του Παναμά, και αναλύσεις που κράτησαν άλλα οκτώ χρόνια, ερευνητές του Ινστιτούτου Smithsonian εκτιμούν ότι τα χερσαία αρθρόποδα, από τα έντομα μέχρι τις αράχνες, φτάνουν τα έξι εκατομμύρια είδη σε παγκόσμιο επίπεδο.Τα αρθρόποδα, μια ομάδα που περιλαμβάνει τα έντομα, τα αραχνίδια (αράχνες, σκορπιοί), τα μυριάποδα (σαρανταποδαρούσες) και τα καρκινοειδή (γαρίδες, αμφίποδα) ξεχωρίζουν από τους σκληρούς, αρθρωτούς εξωσκελετούς τους. Θεωρούνται η πιο πετυχημένη ομάδα ζώων, ωστόσο οι εκτιμήσεις για τον συνολικό αριθμό των ειδών τους παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις, από ένα εκατομμύριο μέχρι 30 εκατομμύρια.Δες κι εδώ.

Eρευνητές του Ινστιτούτου Βιοατρικών Επιστημών του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Ρίο ντε Τζανέιρο υποστηρίζoυν ότι η ανακάλυψη της τεχνικής του μαγειρέματος των τροφών έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη συνεχή διόγκωση του ανθρώπινου εγκεφάλου και, κατά συνέπεια, στην ανάπτυξη των πιο εξελιγμένων νοητικών ικανοτήτων και του ανθρώπινου πολιτισμού! Υπολόγισαν (δες εδώ) ότι αν οι άνθρωποι έτρωγαν μόνο ωμές τροφές, χωρίς να τις μαγειρεύουν, τότε θα έπρεπε να τρώνε τουλάχιστον επί εννιά ώρες κάθε μέρα προκειμένου να συντηρήσουν τους περίπου 86 δισεκατομμύρια νευρώνες του σημερινού ανεπτυγμένου εγκεφάλου. Οι ανθρώπινοι νευρώνες είναι πολύ περισσότεροι σε αριθμό σε σχέση με τα εγκεφαλικά κύτταρα των μεγάλων πιθήκων: ο χιμπατζής έχει περίπου 28 δισεκατομμύρια νευρώνες και ο γορίλας 33 δισεκατομμύρια.Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι αν οι πρόγονοί μας δεν είχαν εφεύρει το μαγείρεμα στη φωτιά ως μέθοδο για να αυξάνουν σε μικρό χρόνο τον αριθμό των θερμίδων που κατανάλωναν, ο εγκέφαλός τους δεν θα ήταν δυνατό να μεγαλώσει τόσο πολύ. Το γεγονός αυτό εξηγεί, όπως αναφέρουν, γιατί οι μεγαλόσωμοι γορίλες, που έχουν έως τριπλάσιο σωματικό βάρος σε σχέση με τους ανθρώπους, διαθέτουν σημαντικά μικρότερους εγκεφάλους – ακριβώς επειδή συνεχίζουν να εξαρτιούνται από τις ωμές τροφές. Όμως υπάρχει και ο επιστημονικός αντίλογος ότι οι αρχαιότερες εστίες φωτιάς που έχουν ανακαλυφθεί, χρονολογούνται μόνο πριν από 800 000 χρόνια περίπου, ενώ η τακτική χρήση της φωτιάς για μαγείρεμα, σύμφωνα με τα παλαιοντολογικά και αρχαιολογικά ευρήματα, φαίνεται πως εξαπλώθηκε πολύ πιο πρόσφατα. Σε αυτή την περίπτωση, λένε οι σκεπτικιστές, είναι αμφίβολο αν το μαγείρεμα έπαιξε όντως καθοριστικό ρόλο στην πρώτη «έκρηξη» του ανθρωπίνου εγκεφάλου που συνέβη πριν από 1,6 έως 1,8 εκατ. χρόνια, αν και το μαγείρεμα μπορεί να έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δεύτερη φάση ταχείας εγκεφαλικής ανάπτυξης, που σημειώθηκε πριν από περίπου 600 000 χρόνια.

Εβδομάδα Βραβείων Νόμπελ η εβδομάδα που πέρασε.Έτσι, τη Δευτέρα 8 του μηνός, ο 79χρονος Βρετανός Τζον Γκέρντεν (John Gurdοn) και ο 50χρονος Ιάπωνας Σίνια Γιαμανάκα (Shinya Υamanaka) μοιράστηκαν το εφετινό Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Καταδεικνύοντας ότι τα κύτταρά μας μπορούν, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, να αλλάξουν ταυτότητα, έθεσαν τη θεμέλια λίθο για την αναγεννητική ιατρική που στοχεύει σε θεραπείες βασιζόμενες στη χρήση κυττάρων των ασθενών. Την Τρίτη 9 του μηνός, απονεμήθηκε το εφετινό Βραβείο Νόμπελ Φυσικής στον 68χρονο Γάλλο Sergre Haroch και τον συνομήλικό του Αμερικανό David Wineland για το επιτυχές κυνήγι φωτονίων και ιόντων στο οποίο διέπρεψαν (δες κι εδώ). Τέλος, την Τετάρτη 10 του μηνός δύο Αμερικανοί καθηγητές, ο 69χρονος Ρόμπερτ Λέφκοβιτς (Robert J. Lelfkowiz) και ο 57χρονος Μπράιαν Κομπίλκα (Brian K. Kobilka), αν και δεν είναι χημικοί (ο πρώτος είναι καθηγητής Ιατρικής και ο δεύτερος Βιοχημείας), εξεπλάγησαν ευχάριστα με την πληροφορία ότι λαμβάνουν το εφετινό Βραβείο Νόμπελ Χημείας για την «αποκωδικοποίηση των υποδοχέων της πρωτεΐνης G» που έριξε φως στην κυτταρική επικοινωνία.Περισσότερα εδώ.

Πρωτοφανές!΄Ενας θηλυκός καρχαρίας που βρίσκεται σε ενυδρείο στη Βρετανία καταγράφεται ως ο πρώτος φυτοφάγος του είδους! Η Φλόρενς (όπως είναι το όνομα της) ήταν φυσικά κρεατοφάγος καρχαρίας, αλλά μετά από μια επέμβαση που της έγινε, για την αφαίρεση ένός σκουριασμένου αγκιστριού που ήταν καρφωμένο στα σαγόνια της, άλλαξε διατροφικές συνήθειες και να αρχίσει να τρέφεται με λαχανικά! Δείχνει μάλιστα ιδιαίτερη προτίμηση στο σέλινο, στα αγγούρια, στα μπρόκολα, στα λάχανα και στα μαρούλια.Οι επιστήμονες που την παρακολουθούν έχουν μείνει έκπληκτοι.Περισσότερα εδώ.

Πότε και πώς η ζωή δημιούργησε το δικό της ρολόι και άρχισε να κρατά τον χρόνο; Τώρα, για πρώτη φορά οι επιστήμονες ανακάλυψαν μία ουσία, συγκεκριμένα ένα ένζυμο, που πιστεύουν ότι υπήρξε το πρωταρχικό βιολογικό (κιρκαδιανό) ρολόι για όλες σχεδόν τις μορφές της ζωής πάνω στον πλανήτη μας. Η σημασία του έμφυτου ρολογιού στους ανθρώπους φαίνεται, για παράδειγμα, όταν αυτό απορυθμίζεται μετά από ένα υπερατλαντικό ταξίδι (το λεγόμενο «τζετ-λαγκ»).Ως τώρα οι βιολόγοι δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν ένα ρολόι που να είναι κοινό για τους βιορυθμούς όλων των οργανισμών, καθώς κάθε κατηγορία ζώων, φυτών, μυκήτων και των άλλων οργανισμών φαίνεται να έχει το δικό της ξεχωριστό ρολόι που συμβαδίζει με την αέναη περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο και τη διαδοχή φωτός – σκοταδιού, συντονίζοντας ρυθμικά την εσωτερική φυσιολογία του οργανισμού.Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι υπεροξειρεδοξίνες, ένζυμα που υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα ζώα, τα φυτά και τους λοιπούς οργανισμούς, ακόμα και στα πιο πρωτόγονα βακτήρια, αποτελούν τον «παππού» των πιο εξελικτικά πρόσφατων βιολογικών ρολογιών. Ο πιο σύγχρονος κιρκαδιανός βιοχημικός μηχανισμός ρυθμίζει σε 24ωρη βάση τη διαδοχή ύπνου – ξύπνιου, αλλά και άλλων αισθημάτων όπως η πείνα, με συνέπεια οι οργανισμοί να ακολουθούν γενικά ένα συγκεκριμένο χρονικό «μοτίβο» κάθε ημέρα.Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, ο πρόγονος κάθε ξεχωριστού πιο σύγχρονου βιολογικού ρολογιού είναι ένα αρχαιότερο και πιο καθολικό ρολόι που έχει τη ρίζα του στη συγκεκριμένη κατηγορία ενζύμων, τις υπεροξειρεδοξίνες. Τα ένζυμα αυτά ακολουθούν ένα κύκλο, καθώς συνεχώς εναλλάσσονται ανάμεσα σε δύο διαφορετικές χημικές καταστάσεις, ανάλογα με το αν έχουν αντιδράσει πρόσφατα ή όχι με υπεροξείδιο του υδρογόνου . Ο κύκλος αυτός συνεχίζεται ακόμα και αν δεν υπάρχει καθόλου φως στο περιβάλλον του οργανισμού.Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα εν λόγω ένζυμα ανέπτυξαν αυτή την κυκλική συμπεριφορά, όταν πριν από περίπου δυόμιση δισεκατομμύρια χρόνια άρχισαν να αναπτύσσονται στη Γη οργανισμοί που ήσαν σε θέση να χειριστούν τις αυξημένες ποσότητες οξυγόνου, οι οποίες σταδιακά κατέκλυσαν τη γήινη ατμόσφαιρα ως συνέπεια της εμφάνισης της διαδικασίας της φωτοσύνθεσης από τα βακτήρια. Από την εμφάνιση των πρώτων μονοκύτταρων οργανισμών πριν από περίπου 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια και έως πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δεν υπήρχε παρά ελάχιστο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Όμως τα πράγματα άλλαξαν εξαιτίας των φωτοσυνθετικών κυανοβακτηρίων, τα οποία, πολύ πριν υπάρξουν φυτά που επρόκειτο να κάνουν κάτι ανάλογο, άρχισαν να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και να απελευθερώνουν οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Έτσι, η Γη κατακλύστηκε για πρώτη φορά από το οξυγόνο, το οποίο αποτελούσε τοξική ουσία για τους μέχρι τότε οργανισμούς που είχαν συνηθίσει να ζουν σε μία ατμόσφαιρα όπου κυριαρχούσαν άλλα αέρια, όπως το μεθάνιο.Τελικά επιβίωσαν εκείνοι οι οργανισμοί που ανέπτυξαν ένα τρόπο να ελέγχουν τη ζημιά που τους προκαλούσε η οξείδωση μέσω της αναπνοής. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, κατά τους ερευνητές, προέκυψε ο ζωτικός ρόλος των υπεροξειρεδοξινών, οι οποίες προσέφεραν εξελικτικό πλεονέκτημα σε όποιον οργανισμό ανέπτυξε τον αντι-οξειδωτικό μηχανισμό τους. Τα ένζυμα αυτά προστάτευαν τα αρχέγονα κύτταρα, καθώς αυξάνονταν περιοδικά, όταν την ημέρα η φωτοσύνθεση των βακτηρίων ενεργοποιούταν και παράλληλα αυξανόταν το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, το οποίο απορροφούσαν στη συνέχεια οι πρωτόγονοι μικροοργανισμοί.Καθώς τα επίπεδα του οξυγόνου αυξομειώνονταν σε ημερήσια βάση, ανάλογα με την αυξομείωση της φωτοσύνθεσης από τα βακτήρια που εξαρτιόνταν από το φως του ήλιου (δεν υπάρχει φωτοσύνθεση στο σκοτάδι), τα συγκεκριμένα ένζυμα αποτέλεσαν σταδιακά ένα αρχέγονο μεταβολικό ρολόι. Αυτό, με τη σειρά του, οδήγησε σιγά-σιγά στην ανάπτυξη των πιο εξελιγμένων κιρκαδιανών βιοχημικών ρολογιών που έχουν πια οι διάφοροι οργανισμοί.Όμως αυτή η θεωρία -ότι τα πιο σύγχρονα ρολόγια βασίζονται στα συγκεκριμένα ένζυμα- μένει να αποδειχτεί. Άλλοι επιστήμονες, για παράδειγμα, αντιτείνουν ότι το αρχέγονο βιολογικό ρολόι αναπτύχθηκε όχι ως αντίδραση στο οξυγόνο, αλλά στην αυξομειούμενη υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου. Παραδείγματος χάριν, ο Ιωάννης Καραφυλλίδης, καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, έχει ανακαλύψει ότι η ροή του κυανοβακτηριακού ρολογιού λειτουργεί αποτελεσματικότερα ανά 11 ώρες και ανά 21 ώρες. Αυτές ήταν οι διάρκειες των ημερών κατά τις περιόδους, όπου συνέβη το μεγάλο συμβάν της Οξυγόνωσης και της άνθισης της ζωής κατά την Κάμβρια περίοδο περίπου 530 εκατομμύρια πριν.

Πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_18/05/2012_442738

Ένα από τα αέρια θερμοκηπίου, πολύ πιο “ρυπογόνο” από το διοξείδιο του άνθρακα, είναι το μεθάνιο.Οι Βρετανοί ερευνητές εκτιμούν ότι, πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια, ο παγκόσμιος πληθυσμός σαυρόποδων, που ήταν μια κατηγορία μεγαλόσωμων, φυτοφάγων δεινόσαυρων, απελευθέρωνε ετησίως μισό δισεκατομμύριο τόνους μεθανίου-όσο περίπου και οι σημερινές εκπομπές μεθανίου σε παγκόσμια κλίμακα, οι οποίες προέρχονται από διάφορες βιολογικές πηγές, όπως τα μικρόβια του εδάφους και τα εκτρεφόμενα ζώα.
Στο Μεσοζωικό Αιώνα, όμως, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη ήταν έως και 10 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από ό,τι σήμερα, και η Γη είχε σχεδόν χάσει τα καλύμματα πάγου στις πολικές ζώνες.Ο καύσωνας αυτής της περιόδου συνδεόταν βέβαια και με άλλους παράγοντες, το μεθάνιο όμως θα μπορούσε να είχε παίξει σημαντικό ρόλο. «Υπήρχαν κι άλλες πηγές μεθανίου στο Μεσοζωικό [εκτός από τους δεινόσαυρους] οπότε τα ολικά επίπεδα μεθανίου θα ήταν πιθανότατα πολύ υψηλότερα από ό,τι σήμερα» εξηγεί ο Ντέιβιντ Ουίλκινσον του Πανεπιστήμιο John Moore του Λίβερπουλ, επικεφαλής της μελέτης.Όπως συμβαίνει και σήμερα με τα βοοειδή και άλλα μηρυκαστικά ζώα, οι εκπομπές μεθανίου των δεινόσαυρων προέρχονταν στην πραγματικότητα από τα μεθανογόνα μικρόβια που ζούσαν στο έντερό τους και διασπούσαν τα φυτικά υλικά της τροφής τους.Προκειμένου να εκτιμήσουν τις συνολικές εκπομπές του αερίου, οι ερευνητές βασίστηκαν στην υπόθεση ότι η παραγωγή μεθανίου ανά κιλό σωματικού βάρους ήταν περίπου ίδια στους δεινόσαυρους και τις σημερινές αγελάδες.Και η διαφορά μεγέθους ανάμεσα στα βοοειδή και τα προϊστορικά ερπετά είναι τόσο μεγάλη ώστε οι εκτιμήσεις εκτοξεύτηκαν σε αστρονομικά επίπεδα: «Σήμερα, οι αγελάδες παράγουν 50 με 100 εκατομμύρια τόνους το χρόνο. Η καλύτερη εκτίμησή μας για τα σαυρόποδα είναι 520 εκατομμύρια τόνοι» αναφέρει ο Δρ Ουίλκινσον.Σήμερα, οι γιγάντιοι παραγωγοί μεθανίου έχουν εκλείψει και η θερμοκρασία της Γης έχει πέσει σε πιο υποφερτά επίπεδα.Ακόμα και τώρα, όμως, τα εκτρεφόμενα ζώα συνεχίζουν να επιδεινώνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, και το μεθάνιο που αρχίζει να δραπετεύει από την τούνδρα της Αρκτικής, καθώς οι πάγοι λιώνουν, απειλεί να επιταχύνει την άνοδο της θερμοκρασίας.

Πηγή:http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231194694

Διαβάζω ότι (δες εδώ) για πρώτη φορά μία κότα στη Σρι Λάνκα γέννησε ένα υγιές κοτόπουλο, χωρίς την «παρεμβολή» του αβγού (!). Το νεογνό είναι αρτιμελές, αλλά η μητέρα πέθανε αμέσως μετά τον τοκετό.Η κότα έφερε εσωτερικά τραύματα κατά τη γέννα που οδήγησαν στο θάνατό της, ανάφεραν ειδικοί.Σύμφωνα με τους κτηνιάτρους, το γονιμοποιημένο ωάριο μέσα σε 21 ημέρες αναπτύχθηκε σε ένα κανονικό κοτόπουλο.Οι ειδικοί ανακάλυψαν πως το γονιμοποιημένο ωάριο της κότας αναπτύχθηκε στο αναπαραγωγικό της σύστημα και δεν μετατράπηκε σε αβγό.

Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, απλώς και μόνο με το να μπει κάποιος σε ένα κλειστό δωμάτιο, μπορεί να προσθέσει στον αέρα του μέχρι 37 εκατομμύρια βακτήρια την ώρα, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που αναδεικνύει τη σημασία του σωστού αερισμού των χώρων, ώστε να μειώνεται η πιθανότητα μόλυνσης.Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Γιέιλ, ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη, επισημαίνουν ότι εκατομμύρια μικροοργανισμοί έχουν μείνει πίσω σε έναν κλειστό χώρο, κυρίως στο πάτωμα, αφότου έφυγαν οι άνθρωποι που τους μετέφεραν εκεί. Αυτά τα μικρόβια αναδεύονται και σηκώνονται ξανά στον αέρα, μόλις κάποιος εισέρχεται ξανά στον χώρο.Με άλλα λόγια ζούμε μέσα μία μικροβιακή σούπα και, σε μεγάλο βαθμό, αυτοί οι μικροοργανισμοί βρίσκονται πάνω μας και η σκόνη στο πάτωμα, που έχει εναποτεθεί εκεί και από τους προηγούμενους από εμάς, αποτελεί τη βασική πηγή των βακτηρίων που αναπνέουμε.Όταν οι άνθρωποι κυκλοφορούν στον κλειστό χώρο, όπως έδειξαν οι μετρήσεις, υπήρχει σημαντική αύξηση στις αερομεταφερόμενες συγκεντρώσεις βακτηρίων, μυκήτων και άλλων μικροοργανισμών κάθε μεγέθους. Περίπου το 18% τόσο των νέων όσο και των προϋπαρχόντων βακτηρίων προέρχονταν από τους ίδιους τους ανθρώπους που τα είχαν μεταφέρει στον χώρο, ενώ οι υπόλοιποι μικροοργανισμοί προέρχονταν από τα φυτά και άλλες πηγές.Περισσότερα εδώ.

Με δεδομένο ότι οι άνθρωποι των πόλεων περνάνε τις περισσότερες ώρες της μέρας σε κλειστούς χώρους, όπως είπαν οι ερευνητές, πρέπει να δίνεται μεγάλη σημασία στον αερισμό και στην εύρεση νέων τρόπων καθαρισμού τους. «Όλες τις μολυσματικές νόσους που κολλάμε, ουσιαστικά τις κολλάμε μέσα σε κλειστούς χώρους», υπογράμμισε ο Πέκια.

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΜΠΕ