My SchBlogOut

Απίστευτο κι όμως αληθινό! Όταν έπεσε σε κώμα ήταν μια 13χρονη Κροάτισσα που είχε μόλις, λίγο καιρό πριν, ξεκινήσει να μαθαίνει Γερμανικά. Όταν ξύπνησε από το κώμα, 24 ώρες μετά, εξακολουθούσε να είναι μια 13χρονη Κροάτισσα, στην πόλη Κνιν της Νότιας Κροατίας, η οποία, ωστόσο, είχε ξεχάσει εντελώς την μητρική γλώσσα της και μιλούσε άπταιστα τα Γερμανικά – σε επίπεδο κεγκελαρίου της Γερμανίας! Επί του παρόντος, η 13χρονη βρίσκεται σε νοσοκομείο της πόλης Σπλιτ, όπου εξετάζεται από πλήθος ειδικών. Χαρακτηριστική της κατάστασης υπήρξε η δήλωση του ψυχιάτρου Mijo Milas: «τα παλαιότερα χρόνια αυτό θα θεωρείτο θαύμα, εμείς θέλουμε να πιστεύουμε πως υπάρχει μια λογική εξήγηση απλώς δεν την έχουμε βρει ακόμη» (δες εδώ). Εγώ, αν και δεν ξύπνησα -χτύπα ξύλο- από (το) “κόμμα”, μόλις αγουροξυπνημένος διάβασα το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία (δες εδώ), πίστεψα ότι στο υπουργείο Παιδείας (…της Αγγλίας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων) επανήλθε η Μάργαρετ Θάτσερ, ξέρετε, η κυρία (σήμερα Λαίδη) η οποία κατά τη διάρκεια της θητείας της περιέκοψε τον προϋπολογισμό για την Παιδεία (μείωση προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, ελαστικές σχέσεις εργασίας, χρηματοδότηση των σχολείων μετά από αυτοαξιολόγηση κ.τ.τ), ενώ κατήργησε τη χορήγηση δωρεάν γάλακτος στα σχολεία για παιδιά επτά ως έντεκα ετών…Και για να επανέλθω στο θέμα, και στο παρελθόν έχουν αναφερθεί περιπτώσεις στις οποίες άνθρωποι «ξύπνησαν» από σοβαρή αρρώστια ή κωματώδη κατάσταση μιλώντας άλλες γλώσσες, ακόμη και βιβλικές γλώσσες της Βαβυλώνας ή της Αιγύπτου…Σχόλιο: Τι να πρωτοπιστέψει κανείς! Είναι να απορείς.

Το πτυχίο δεν εξασφαλίζει επαγγελματική αποκατάσταση στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Εurostat) η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα ανάμεσα στις 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου τα ποσοστά ανεργίας δεν μειώνονται ανάλογα με την απόκτηση περισσότερων τυπικών προσόντων και, συνολικά, δε διαφοροποιούνται σημαντικά. Έτσι το ποσοστό ανεργίας στους νέους ηλικίας 25-34 ετών το δεύτερο τρίμηνο του 2009 ήταν 12,1% για όσους έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση ή βρίσκονται ακόμη πιο χαμηλά από άποψη τυπικών προσόντων, 11,3% για όσους έχουν ολοκληρώσει το λύκειο ή μεταλυκειακού χαρακτήρα εκπαίδευση και 11,7% για εκείνους που έχουν πτυχίο ανώτατης σχολής ή μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα. Πιο χαμηλά στους σχετικούς δείκτες ανεργίας βρίσκεται η Ολλανδία (6,4%- 3,1%1,9% αντίστοιχα). Την ίδια στιγμή το 29,2% των νέων μεταξύ 15-24 ετών στην Ελλάδα εργάζεται σε θέση επισφαλούς εργασίας ή με συμβόλαιο προσωρινής απασχόλησης, ενώ αντίστοιχα το ποσοστό στις ηλικίες 25-29 ετών είναι 17,9%. Τα πιο χαμηλά ποσοστά στην ίδια κατηγορία παρατηρούνται στη Ρουμανία (3,9%- 1,7% αντίστοιχα). Παράλληλα ο Έλληνας μεταξύ 25-34 ετών εγκαταλείπει με… μεσογειακή και βαλκανική «βραδύτητα» την οικογενειακή στέγη, καθώς τα αγόρια φεύγουν κατά μέσο όρο στην ηλικία των 30 ετών, ενώ τα κορίτσια στην ηλικία των 27,9 ετών. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην Ισπανία (29,3- 27,9 αντίστοιχα), στην Ιταλία (30,9 – 29,5 αντίστοιχα), στη Βουλγαρία (31,5- 27,7 αντίστοιχα) και στη Σλοβενία (31,5-29,6 αντίστοιχα). Μάλιστα, σύμφωνα με τη Εurostat, η κατάσταση αυτή οφείλεται περισσότερο στην απουσία οργανωμένου και με γενναιόδωρο πακέτο παροχών κράτους πρόνοιας παρά στις εμπεδωμένες αντιλήψεις για τις πιο στενές, οικογενειακές αντιλήψεις που διατηρούνται σε αυτά τα κράτη.

Πηγή:http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=1&artId=283712&dt=11/12/2009

Η υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σε δηλώσεις της μετά τη συνάντηση με το προεδρείο της ΓΣΕΕ, αναφέρει μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Το δεύτερο σημαντικό θέμα είναι η ανάγκη ενός Ενιαίου Συστήματος για τη Δια Βίου Μάθηση και την επαγγελματική κατάρτιση, με στόχο τη σύνδεση με την απασχόληση. Συμφωνούμε και είναι μια από τις πρώτες προτεραιότητες η ανάγκη διασφάλισης της ποιότητας σε κάθε επίπεδο της εκπαίδευσης, είτε είναι επαγγελματική εκπαίδευση είτε είναι βασική εκπαίδευση (…)» Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά (ή μήπως κάνω λάθος;) που υπουργός Παιδείας θέτει ως στόχο τη σύνδεση εκπαίδευσης- απασχόλησης και όχι τα σκέτα, συνήθη λόγια περί «δημιουργικής και κριτικής σκέψης …ελεύθερων, υπεύθυνων, δημοκρατικών πολιτών κτλ.» (όχι ότι αυτά δεν απαιτούνται ή δεν πρέπει να είναι στόχοι του σχολείου, προς άρση τυχόν παρανοήσεων).Σε αναμονή λοιπόν κι ας είμαστε πραγματιστές.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας που ανέλυσε η Θεοδώρα Τζανετάκη για το Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, σε όλη τη χώρα οι γιατροί είναι περίπου 62 000 και η αναλογία γιατρών – κατοίκων είναι 1:185, ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 1:350. Το παράδοξο είναι πως η Ελλάδα έρχεται πρώτη στην Ευρώπη σε «παραγωγή» γιατρών, ωστόσο το επίπεδο των υπηρεσιών υγείας παραμένει στις τελευταίες θέσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε κάθε γιατρό που αποφοιτά από σχολές του εσωτερικού αντιστοιχεί ένας από άλλες σχολές του εξωτερικού, ενώ τα στοιχεία του (πρώην) ΔΙΚΑΤΣΑ δείχνουν ότι την πενταετία 1999 – 2004 οι αναγνωρίσεις πτυχίων Ιατρικής ανήλθαν σε 4620. Οι μισοί Έλληνες γιατροί είναι παθολόγοι, μικροβιολόγοι, παιδίατροι, μαιευτήρες – γυναικολόγοι, καρδιολόγοι και χειρουργοί. Αν και οι λίγες αυτές ιατρικές ειδικότητες συγκεντρώνουν το 52% όλων των γιατρών, χιλιάδες Έλληνες δεν έχουν πρόσβαση σε ειδικευμένους γιατρούς, αφού το 46% του ιατρικού δυναμικού βρίσκεται στην Αττική και το 17% στη Κεντρική Μακεδονία. Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκονται οι 9 στους 10 ψυχιάτρους και νευροχειρουργούς, το 75% των γυναικολόγων, το 70% των καρδιολόγων, των ορθοπεδικών και των μικροβιολόγων, ενώ εκτός των δυο μεγαλύτερων αστικών κέντρων βρίσκεται μόλις το 20% των αναισθησιολόγων. Την ίδια ώρα, οι κάτοικοι αρκετών περιοχών δεν μπορούν να βρουν ειδικότητες γιατρών και γίνονται… εσωτερικοί μετανάστες για να εξυπηρετηθούν. Στη Στερεά Ελλάδα, για παράδειγμα, όπου κατοικεί το 8% του πληθυσμού, δραστηριοποιείται μόλις το 3% των γιατρών, ενώ στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου τα ποσοστά κυμαίνονται κάτω του 2%.Τις πιο αρνητικές προοπτικές φαίνεται πως έχουν μαιευτήρες, καρδιοχειρουργοί, νευροχειρουργοί, οδοντίατροι, παιδίατροι, χειρουργοί, μικροβιολόγοι, οφθαλμίατροι και παθολόγοι. Αντίθετα, αισιόδοξες προοπτικές υπάρχουν για ακτινοθεραπευτές, ακτινολόγους, ψυχιάτρους και πλαστικούς χειρουργούς.Στο μεταξύ, «κόκκινο» χτυπά η ανεργία στον ιατρικό κλάδο, που αποδίδεται στη μεγάλη διάρκεια αναμονής για ειδικότητα, που σε περιζήτητες ειδικότητες αγγίζει και τη 10ετία, στην τεράστια αύξηση του αριθμού των γιατρών και στην άρνηση των επαγγελματιών να φύγουν από τις μεγάλες πόλεις. Στον Ιατρικό Σύλλογο της Αθήνας, που αριθμεί 22 000 μέλη, το 11,2% είναι άνεργοι και το 14% υποαπασχολείται, ενώ από τα 600 νεοεγγεγραμμένα μέλη ετησίως τα 175 κατευθύνονται στην ανεργία (περισσότερα εδώ). Μήπως το «θέλω να γίνω γιατρός» πρέπει να το ξανασκεφτούν όσοι νέοι έχουν βάλει πλώρη για τις ιατρικές σχολές; Μήπως και η πολιτεία πρέπει να δώσει κίνητρα για την εγκατάσταση γιατρών από τις μεγαλουπόλεις στην επαρχία και τα νησιά;

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Τα Νέα, τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας σε αδιόριστους πτυχιούχους των λεγόμενων καθηγητικών σχολών (εκπαιδευτικούς) σχετικά με την αξιοποίηση του πτυχίου τους και τη σχέση της εργασίας που κάνουν με την εκπαίδευση που πήραν, τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά. Ένας στους τέσσερις ήταν άνεργος πάνω από 18 μήνες, οι μισοί απασχολούνταν σε εργασίες εντελώς άσχετες με την επιστήμη τους (υπάλληλοι και ταμίες σούπερ μάρκετ, αποθηκάριοι, υπάλληλοι καταστημάτων ένδυσης και υπόδησης, οδηγοί ταξί, γκαρσόνια και λοιπά τουριστικής φύσεως επαγγέλματα, κλπ.) και ένας στους τέσσερις υποαπασχολούνταν (part time) σε δουλειές «σχετικές» (φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα). Αυτοί που βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση είναι οι πτυχιούχοι τμημάτων ΑΕΙ- ΤΕΙ με ανύπαρκτα ή ασαφή επαγγελματικά δικαιώματα και ακολουθούν οι πτυχιούχοι θεωρητικών και θετικών επιστημών που παραπέμπουν στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού: φιλόλογοι, ιστορικοί, γυμναστές, θεολόγοι, κοινωνιολόγοι, μαθηματικοί, φυσικοί, απόφοιτοι γαλλικής, ιταλικής και γερμανικής φιλολογίας είναι οι πιο «ευαίσθητες» ομάδες. Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε διαγωνισμό για πρόσληψη εκπαιδευτικών οι αιτήσεις ανέρχονται σε 70 000 με 80 000 για τη διεκδίκηση 6000 θέσεων. Παράλληλα, έρευνες των Γραφείων Διασύνδεσης των Πανεπιστημίων αποκαλύπτουν ότι μόνο το 17,7% των αποφοίτων Φιλολογίας απασχολείται σε σχετική με το αντικείμενο του πτυχίου του εργασία, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων αυτού του κλάδου είναι άνεργοι (42,9%)! Ύστερα από έρευνα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διαπιστώθηκε ότι μόνο το 60,3% των πτυχιούχων του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας εργάζονται και από αυτούς το 42,3% απασχολείται σε τομείς μη σχετικούς με τις σπουδές του, γιατί, όπως δήλωσαν, δεν είχαν άλλη επιλογή. Στην «Έρευνα για την επαγγελματική σταδιοδρομία των αποφοίτων», που πραγματοποιήθηκε από το Γραφείο Διασύνδεσης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης τονίζεται ότι μόνο το 17,7% των αποφοίτων Ιστορίας απασχολείται σε σχετική με το αντικείμενο του πτυχίου του εργασία, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων αυτού του κλάδου είναι άνεργοι (42,9%)! Το 30% των νέων αποφοίτων των Φυσικών και Μαθηματικών Τμημάτων μένουν άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι για περισσότερο από δύο χρόνια, ενώ περίπου το 15% συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές πιθανόν για να αποφύγει τον εφιάλτη της ανεργίας. Επίσης, περίπου 3.000 εκτιμούνται οι άνεργοι πτυχιούχοι Θεολογίας ενώ άλλοι τόσοι υποαπασχολούνται ή ετεροαπασχολούνται. Πάνω από 12 000 υπολογίζονται οι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι και ετεροαπασχολούμενοι πτυχιούχοι γυμναστές. Μια ματιά στα αποτελέσματα της έρευνας για την απασχόληση των πτυχιούχων του Παντείου Πανεπιστημίου, που διεξήχθη από το Γραφείο Διασύνδεσης του Ιδρύματος, αποκαλύπτει ότι ένας στους πέντε πτυχιούχους κοινωνιολόγους είναι άνεργος, ενώ από όσους εργάζονται το 70% δήλωσε ότι το επάγγελμά του έχει από καμία έως ελάχιστη σχέση με τις σπουδές του. Δύσκολοι καιροί για πτυχιούχους που σπούδασαν με όνειρο μια θέση στην εκπαίδευση…

Δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς και αναμένεται ο διορισμός 6400 δασκάλων, φιλόλογων, μαθηματικών, φυσικών, χημικών, βιολόγων, γεωλόγων, φυσικής αγωγής, νομικών και οικιακής οικονομίας (δες εδώ). Όμως, πόσοι από τους επιτυχόντες θα διοριστούν; Όταν κατά τη διαδικασία διορισμού θα προηγηθούν όσοι είχαν συμπληρώσει πραγματική υπηρεσία αναπληρωτή ή ωρομισθίου τουλάχιστον τριάντα (30) μηνών μέχρι 30/6/2008, θα ακολουθήσουν όσοι έχουν συμπληρώσει πραγματική υπηρεσία αναπληρωτή ή ωρομισθίου τουλάχιστον είκοσι τεσσάρων (24) μηνών μέχρι 30/6/2009 και επιτυχή συμμετοχή σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του κλάδου τους, θα ακολουθήσουν οι εγγεγραμμένοι στον ενιαίο πίνακα αναπληρωτών, σε ποσοστό 40% των κενών οργανικών θέσεων και τέλος οι εγγεγραμμένοι στον πίνακα διοριστέων του ΑΣΕΠ σε ποσοστό 60% των κενών οργανικών θέσεων. Με άλλα λόγια προς τι η κατάργηση της επετηρίδας μια 10ετία πριν; Για να υπάρχει μια ακόμα επετηρίδα των διαγωνιζόμενων του ΑΣΕΠ κατά πως σχολιάζαμε προ καιρού ;

Γράφαμε αλλού σχετικά με την «οικονομία» των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, ότι η προετοιμασία για τη συμμετοχή στις εξετάσεις εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 3000 ευρώ ανά υποψήφιο (παράβολα, παρακολούθηση στο φροντιστήριο, σημειώσεις, θέματα SOS κτλ.) και ο συνολικός τζίρος τα 125 εκατ. ευρώ το χρόνο! Να όμως που δεν είχα φανταστεί ότι πέραν τούτων υπάρχει και σοβαρή αμφισβήτηση (δίκαια ή άδικα) και ως προς τη σκοπιμότητα του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών, όταν οι διορισμοί στην εκπαίδευση γίνονται με τρεις-τέσσερις νέες «επετηρίδες»/πίνακες, υπάρχει το φαινόμενο των επιτυχόντων και μη διοριστέων –άραγε σε τι είναι επιτυχόντες – κι εντέλει φαίνεται ότι ο χρόνος αναμονής διορισμού μέσω ΑΣΕΠ είναι μεγαλύτερος απ΄ ότι με την παλαιά, καταργημένη, επετηρίδα! Γράφει σχετικά ο Βασίλης Κ. Γούναρης, καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ, για το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών: «Όταν επί υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη, το 1998, καταργήθηκε η επετηρίδα των εκπαιδευτικών, πολλοί πανηγύρισαν για την επιβολή της αξιοκρατίας προς όφελος του κράτους και της δημόσιας εκπαίδευσης. Μέσα στους πανηγυρισμούς πνίγηκε, τελικά, η κατακραυγή για την απαξίωση των πτυχίων δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών, που είχαν προγραμματίσει τη ζωή τους, εν αγνοία του επερχόμενου νόμου. Ευνοήθηκαν μόνον οι ήδη υπηρετούντες ως αναπληρωτές, μια δεξαμενή εργαζομένων, η οποία όπως θα περίμενε κανείς, λογικά θα εξαντλούνταν τα επόμενα χρόνια. Όμως, δεν συνέβη αυτό. Καθώς τα ετήσια κενά στις θέσεις των εκπαιδευτικών είναι πολύ περισσότερα από τον αριθμό των προσλαμβανομένων μέσω των εξετάσεων του ΑΣΕΠ, μάλιστα αυτών που είναι πρόθυμοι να ξενιτευτούν, ο θεσμός των αναπληρωτών επιβίωσε. Το σημαντικό, όμως, ήταν πως οι αναπληρωτές διατήρησαν το πλεονέκτημα του οριστικού διορισμού στα δημόσια σχολεία, χωρίς να έχουν επιτύχει στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, μετά τη συμπλήρωση 30 μηνών πραγματικής προϋπηρεσίας ή 24 μηνών, αν είχαν υπερβεί τη βαθμολογική βάση σε μια εξέταση ΑΣΕΠ. Κι όχι μόνο αυτό. Το ποσοστό των αναπληρωτών όλων των κατηγοριών που ετησίως διορίζονται με τον τρόπο αυτό, ορίστηκε στο 40% έναντι 60% των διοριζομένων μέσω εξετάσεων. Επίσης προηγούνται, λόγω προϋπηρεσίας, στις τοποθετήσεις, πλεονέκτημα σημαντικότατο. Σημαίνει πως ούτε το πρώτο 10% των επιτυχόντων μέσω ΑΣΕΠ δεν μπορεί να υπηρετήσει άμεσα σε οποιοδήποτε αστικό κέντρο της χώρας(…) Δεν αναφέρομαι στις τοποθετήσεις τους, αλλά στο πώς ένας πτυχιούχος μπορεί να βελτιώσει δραστικά τη θέση του στην απύθμενη επετηρίδα των αναπληρωτών χωρίς να γίνει πολύτεκνος. Το απαραίτητο σωσίβιο για να επιπλεύσεις είναι η προϋπηρεσία, η οποία μπορεί να εξασφαλιστεί μέσα από έναν άλλο θεσμό, της πρόσθετης ενισχυτικής διδασκαλίας από ωρομίσθιους καθηγητές (…) Η αμοιβή του ωρομίσθιου είναι χαμηλή και όχι τακτική. Τα κενά εκ των πραγμάτων είναι περισσότερα στην απομακρυσμένη περιφέρεια. Το κόστος της μετάβασης ή της εγκατάστασης δεν μπορεί να καλυφθεί με τη διδασκαλία λίγων ωρών. Προς τι λοιπόν ο συνωστισμός; Κατ’ αρχάς, οι ώρες πρόσθετης διδασκαλίας στις δυσπρόσιτες περιοχές «μετρούν» διπλές. Με βάση το ωράριο αυτό (πραγματικό ή/και πλασματικό) οι πτυχιούχοι αιτούνται την μετεγγραφή τους από τον Πίνακα Γ΄ των αναπληρωτών (δηλαδή αυτών που στερούνται προσόντων πλην πτυχίου) στον Πίνακα Β΄ των προσοντούχων. Όσο μεγαλύτερο το ωράριο και τα χρόνια προϋπηρεσίας τόσο υψηλότερη η θέση στον Πίνακα Β΄(…)» Έτσι, «μπορείς, σε 3-5 χρόνια συνολικά, δηλαδή πριν από τα 30 σου, να βρεθείς σε θέση μόνιμου διορισμού. Αρκεί να διαθέτεις τη στοιχειώδη ικανότητα να διαχειριστείς τα μόριά σου μεσοπρόθεσμα (…)» (ολόκληρο το άρθρο εδώ).Για να συμπληρώσει αλλού ο Χρήστος Κυργιάκης, φυσικός (αναπληρωτής, τρεις φορές επιτυχών αλλά καμία διοριστέος):«Το 2008 δηλώσαν συμμετοχή [στο διαγωνισμό] 3292 υποψήφιοι, συμμετείχαν 2395 (περίπου), πέτυχαν 1248 και διορίστηκαν 157 (12,6% διοριστέοι σε σχέση με τους επιτυχόντες).Στον τελευταίο διαγωνισμό σημειώθηκε η μικρότερη αναλογία διοριστέοι/ επιτυχόντες, διότι μειώθηκαν οι διορισμοί αλλά αυξήθηκαν και οι επιτυχόντες. Προφανώς τα φροντιστήρια για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ (κάποιοι τα βαπτίζουν σεμιναριακά μαθήματα) θησαύρισαν. Τελικά λύθηκε με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ το πρόβλημα που δημιουργούσε, υποτίθεται, η επετηρίδα σχετικά με την καθυστέρηση του μόνιμου διορισμού; Ασφαλώς όχι, οι παραπάνω αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.Για παράδειγμα κάθε χρόνο παίρνουν πτυχίο στη χειρότερη περίπτωση 600 φυσικοί. Φέτος με τον ΑΣΕΠ θα διοριστούν 78 φυσικοί. Οι υπόλοιποι, αν συμμετείχαν και είναι στους επιτυχόντες θα πάρουν μόρια για να μπουν στον ενιαίο πίνακα – όχι δεν ονομάζεται επετηρίδα – ο οποίος αριθμεί 1788 άτομα. Προσοχή υπάρχει και ο ενιαίος πίνακας αναπληρωτών με μηδενική προϋπηρεσία (και χωρίς στον ήλιο μοίρα) – όχι δεν ονομάζεται επετηρίδα – καθώς επίσης και ο ενιαίος πίνακας διορισμών -όχι δεν ονομάζεται επετηρίδα-για όσους έχουν πραγματική προϋπηρεσία.» Και διερωτάται: «Τι άλλαξε λοιπόν ο ΑΣΕΠ;» Για να απαντήσει «Καταργήθηκε η επετηρίδα και φτιάχτηκαν τρεις πίνακες και βέβαια υπάρχει και ένας άτυπος τέταρτος πίνακας που περιλαμβάνει όλους τους υπόλοιπους, που δεν βρίσκονται σε κανέναν από τους παραπάνω τρεις πίνακες. Για να μπορέσει λοιπόν να διοριστεί κάποιος με ΑΣΕΠ θα χρειαστεί να λάβει μέρος κατά μέσο όρο σε τέσσερις με πέντε διαγωνισμούς. Προφανώς θα υπάρχουν και κάποιοι που δίνουν μία φορά και διορίζονται και κάποιοι άλλοι που δεν είναι ποτέ στους διοριστέους.»Και συνεχίζει: «Τι άλλο έκανε ο ΑΣΕΠ;» Μα, κατά τη γνώμη του: «Κατέστρεψε την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια χιλιάδων συναδέλφων, άσχετα αν τελικά διορίστηκαν ή όχι, χαρακτηριστικά απαραίτητα για κάθε άνθρωπο πόσο μάλλον για κάποιον εκπαιδευτικό. Έστειλε χιλιάδες ανθρώπους στα φροντιστήρια, ως φυσική συνέχεια του λυκείου και του πανεπιστημίου, οι οποίοι προσπάθησαν να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για το όνειρό τους.» Για να καταλήξει: «Καταργήστε επιτέλους το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, μην τρέφετε τους νέους συναδέλφους με απατηλά όνειρα για διορισμό, μην τους δείχνετε αυτόν τον ψυχοφθόρο δρόμο. Όσο οι θέσεις είναι λίγες και συνεχώς μειώνονται οι περισσότεροι θα μένουν απέξω, όχι γιατί δεν είναι ικανοί αλλά γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα προφανώς δεν τους χρειάζεται όλους.» Τι να πω εγώ;