ΠΑΡΟΔΟΣ
Στίχοι α 362-410
(«Η μεταστροφή του ήθους-χαρακτήρα του Τηλέμαχου, όπως αποκαλύπτεται, όταν αυτός απευθύνεται στη μητέρα του») Ενώ στους προηγούμενους στίχους η δράση εξελίσσεται σε δύο παράλληλες σκηνές (το δείπνο της φιλοξενίας και το δείπνο των μνηστήρων), σε αυτήν την ενότητα, εφόσον η Αθηνά έχει αναχωρήσει, η δράση γίνεται ενιαία: ο Τηλέμαχος περνά στη σκηνή των μνηστήρων μεταμορφωμένος […]
ΡΑΨΩΔΙΑ Γ (121-244) – «τειχοσκοπία»
H παρακολούθηση από κάποιον ο οποίος βρίσκεται ψηλά στα τείχη των όσων υπάρχουν ή συμβαίνουν έξω από αυτά, στα πεδία των μαχών (τείχος + σκοπέω-ω= παρατηρώ). 121-138: η Ίριδα ειδοποιεί την Ελένη για τη μονομαχία του Μενέλαου και του Πάρη. 139-160: η Ελένη και η συνοδεία της φτάνουν στο κάστρο – τα σχόλια των γερόντων […]
Α 350-431α
Η συνάντηση μητέρας και γιού. Απομονώνοντας τη σκηνή από το πολεμικό έπος ,αυτή εμφανίζει την αιώνια τρυφερή σχέση μάνας-παιδιού. Ένα πληγωμένο από βάσανα παιδί , μια συμπονετική μητέρα που ανταποκρίνεται άμεσα, είναι βίωμα όλων γενικά των ανθρώπων. Ο ποιητής καταφέρνει και αποδίδει ρεαλιστικά τη σκηνή στους στίχους 361-364(πλάγι του εκάθισεν, τον χάιδεψε, τι κλαίς, μην το […]
Προοίμιο Ιλιάδας, Προοίμιο Οδύσσειας: συγκριτική θεώρηση των δύο…
Και στα δύο προοίμια ο ποιητής επικαλείται τη Μούσα Καλλιόπη (μούσα της επικής ποίησης) μια και κατά την αντίληψη της εποχής η ανθρώπινη γνώση είναι περιορισμένη, οπότε και η ανάγκη της θεϊκής συνδρομής κρίνεται απαραίτητη. Να σημειώσουμε εδώ πως στο έπος της Οδύσσειας υπάρχει μία ιδιαιτερότητα, δύο δηλαδή προοίμια, εκείνο της Μούσας και κείνο του […]