Εἰ ἐν Ἰλίῳ Ἑλένη ἦν, | Αν η Ελένη βρισκόταν στην Τροία, |
ἀπέδοντο ἄν αὐτήν τοῖς Ἕλλησιν οἱ Τρῶες, | οι Τρώες θα την έδιναν στους Έλληνες, |
ἑκόντος γε ἤ ἄκοντος Ἀλεξάνδρου. | με ή χωρίς τη θέληση του Αλέξανδρου. |
Οὐ γάρ δή οὕτω γε φρενοβλαβής ἦν Πρίαμος | Γιατί βέβαια δεν ήταν τόσο παράφρονας ο Πρίαμος |
οὐδέ οἱ ἄλλοι Τρῶες, | ούτε οι άλλοι Τρώες, |
ὥστε τοῖς σφετέροις σώμασι καί τοῖς τέκνοις καί τῇ πόλει κινδυνεύειν ἐβούλοντο, | ώστε να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους και της πόλης τους, |
ὅπως Ἀλέξανδρος Ἑλένη συνοικῇ. | για να ζει ο Αλέξανδρος μαζί με την Ελένη. |
Εἰ δέ τοι καί ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις ταῦτα ἐγίγνωσκον, | Κι αν βέβαια και στα πρώτα χρόνια είχαν αυτή τη γνώμη, |
ἐπεί πολλοί μέν τῶν ἄλλων Τρώων, | όταν πολλοί από τους άλλους Τρώες |
μάλιστα δέ οἱ αὑτοῦ υἱεῖς, ἀπώλλυντο, | και μάλιστα και τα παιδιά του, σκοτώνονταν |
ὁπότε συμμίσγοιεν τοῖς Ἕλλησιν, | κάθε φορά που συγκρούονταν με τους Έλληνες, |
Πρίαμος, εἰ καί αὐτός Ελένη συνώκει, | ο Πρίαμος, ακόμη κι αν ο ίδιος συγκατοικούσε με την Ελένη, |
ἀπέδωκεν ἄν αὐτήν Μενελάῳ, | θα την επέστρεφε στο Μενέλαο, |
ἵνα αὐτός καί οἱ ὑπήκοοι αὐτοῦ ἀπαλλαγεῖεν τῶν παρόντων κακῶν. | προκειμένου να απαλλαγούν ο ίδιος και οι υπήκοοί του από τις συμφορές της εποχής τους. |
Ἀλλ’ οὐ γάρ εἶχον Ἑλένην ἀποδοῦναι | Αλλά δεν είχαν την Ελένη, για να την επιστρέψουν |
οὐδέ λέγουσιν αὐτοῖς τήν ἀλήθειαν ἐπίστευον οἱ Ἕλληνες, | ούτε τους πίστευαν οι Έλληνες, παρόλο που αυτοί έλεγαν την αλήθεια, |
ὡς μέν ἐγώ γνώμην ἀποφαίνομαι, | όπως εγώ συμπεραίνω, |
τοῦ δαιμονίου παρασκευάζοντος | επειδή ο θεός μηχανευόταν |
ὅπως πανωλεθρίᾳ ἀπολόμενοι | με την ολοκληρωτική τους καταστροφή |
καταφανές τοῦτο τοῖς ἀνθρώποις ποιήσωσι, | να κάνουν ολοφάνερο στους ανθρώπους αυτό |
ὡς τῶν μεγάλων ἀδικημάτων | ότι δηλαδή για τις μεγάλες αδικίες |
μεγάλαι εἰσί καί αἱ τιμωρίαι παρά τῶν θεῶν. | μεγάλες είναι και οι τιμωρίες από τους θεούς. |
Ἡρόδοτος, Ἱστορίη 2.120 (διασκευή)
Αφήστε μια απάντηση