Φέτος, το έτος 2018, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την επίσημη σύσταση της Κοινότητας Νεοχωρούδας (ΦΕΚ σύστασης Νο 152, 9 Ιουλίου 1918).
Στις 21 Οκτωβρίου διοργανώθηκε μία ημερίδα για τα 100 χρόνια, με κύριο διοργανωτή τον κ. Χρήστο Σαραμούρτση. Ήταν μία υπέροχη ημερίδα, με φωτογραφίες που συλλέχθηκαν από τους κατοίκους του χωριού και υπέροχες ομιλίες από επιφανή πρόσωπα της κοινότητάς μας.
Δεν μπορούσε το Νηπιαγωγείο να μην “επωφεληθεί” από αυτό το γεγονός. Ετοιμάσαμε λοιπόν μία πρόσκληση με τα παιδιά και καλέσαμε τον κύριο Χρήστο για να πάρουμε περισσότερες πληροφορίες για το χωριό μας και τον τρόπο που ζούσαν οι κάτοικοι του τα “παλιά χρόνια”.
Η απάντησή του ήταν άμεση: “Ή συγκίνηση μου είναι μεγάλη Και ή τιμή που μου κάνετε μεγαλύτερη. Σας ευχαριστώ από καρδιάς Και φυσικά αποδέχομαι την πρόσκληση Και θα είμαι στην ώρα μου. Υποκλίνομαι.”
Πράγματι σήμερα το πρωί, στις 9.οο ακριβώς χτυπούσε το κουδούνι του σχολείου μας, πανέτοιμος να μας μιλήσει και φέρνοντας μαζί του πολλά δώρα. Το πρώτο από τα πολλά του δώρα, ερχόταν από τον Πατέρα Στυλιανό, στυλοβάτη της Εκκλησίας μας. Μια εικόνα για να κοσμεί την είσοδο του σχολείου μας.
Δεν ξέχασε να εμπλουτίσει τη φωτογραφική βιβλιοθήκη του σχολείου μας, με ένα σωρό φωτογραφίες, ηρώων Νεοχωρουδιωτών που πολέμησαν στον πόλεμο για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας. Ανεκτίμητο υλικό, που θα κοσμεί την είσοδο του σχολείου μας τέτοιες μέρες για πολλά χρόνια.
Τα λόγια του κατάλληλα για την ηλικία του Νηπιαγωγείου, μας μίλησε για τη ζωή στο χωριό, για τα αμπέλια που κάποτε υπήρχαν και την πτηνοτροφία που τα αντικατέστησε, για την ομορφιά της ζωής στο χωριό και τις δυσκολίες του παλιού καιρού. Μάλιστα μας έφερε και το email ενός συντοπίτη μας που ζει στον Καναδά, που περιγράφει γλαφυρά τη ζωή στο χωριό.
Και αφού τελείωσε τα λόγια, πέρασε στις πράξεις. Σκέφτηκε ότι είναι σημαντικά τα πρώτα 100 χρόνια της κοινότητας μας και για να τα σηματοδοτήσει έφερε δέντρα, να τα φυτέψουμε και να κάθονται οι επόμενες γενιές στη σκιά τους. Η οικογένεια Τσαμπάζη, από τα Φυτώρια Τσαμπάζη, σε συνεργασία με τον κ. Χρήστο προσέφερε αφιλοκερδώς, όσα δέντρα χρειαζόμαστε.
Και ο κ. Χρήστος δε σταμάτησε εδώ. Φρόντισε να φέρει και τον κ. Γιώργο Γρηγορομιχελάκη, ο οποίος άνοιξε τις τρύπες στο χώμα, τα φύτεψε και μας βεβαίωσε ότι θα είναι στο πλάι μας για ό,τι χρειαστούμε…..
Αφού λοιπόν φυτέψαμε τα δέντρα (μέσα σε μία κρύα ομολογουμένως ημέρα) ο κ. Χρήστος μας αποχαιρέτησε δίνοντας μας από ένα σημαιάκι, συμβολικό, καθώς πλησιάζει η μέρα της 28ης Οκτωβρίου.
Είχαμε ετοιμάσει κι ένα δωράκι για να του χαρίσουμε. Ένα μικρό και ταπεινό δώρο, μπροστά στα μεγάλα και σημαντικά δώρα του, βγαλμένο όμως από την καρδιά μας. “Έχε πίστη στο Θεό. Μην αφήσεις την καρδιά σου φοβισμένη και προβληματισμένη!” υπογεγραμμένη από κάθε παρόντα μαθητή μας.
Ένας πραγματικός κύριος, ένας απίστευτα οργανωτικός και δοτικός άνθρωπος, φρόντισε για τα πάντα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Κάποιες συνάδελφοι είπαν ότι το όνομα του χωριού μας θυμίζει “Νεραϊδοχώρα”, δεν ξέρω αν είναι νεραϊδοχώρα, σίγουρα όμως περιστοιχίζεται από αληθινούς αγγέλους, που μας σκεπάζουν στην αγκαλιά τους και αισθανόμαστε σιγουριά και ασφάλεια.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΙΩΣΑΜΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ.
Λίγα Λόγια για τον Τόπο μας
Η Νεοχωρούδα βρίσκεται βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης, σε απόσταση 15 περίπου χμ. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά κι έχει εξαιρετική θέα στο Θερμαϊκό Κόλπο και στο απέραντο κάμπο. Το υψόμετρο του χωριού είναι γύρω στα 220μ. με εξαιρετικό μικροκλίμα.
Το όνομα της ήταν Κουρού Γενικιόι. Η ύπαρξή του ως Kuru Yeni Koy, ιστορικά εμφανίζεται τη χρονολογία 1488-1489. Το όνομα Νεοχωρούδας είναι από το 1878, με 540 κατοίκους περίπου. Σήμερα το χωριό αριθμεί τους 2500 κατοίκους περίπου.
Από πάντα ήταν μια κλειστή κοινότητα. Μακεδόνες αυτόχθονες, δεν υπήρχαν οικογένειες από άλλα μέρη που να εγκαταστάθηκαν στον τόπο αυτό, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Σήμερα η εικόνα αυτή έχει αλλάξει και, καθώς αποτελεί ένα εξαιρετικό προάστιο της Θεσσαλονίκης, κατοικείται από ανθρώπους και άλλων περιοχών.
Κατά την Τουρκοκρατία οι Νεοχωρουδιώτες αγωνίστηκαν για την ελευθερία, και ιδιαίτερα κατά το Μακεδονικό Αγώνα διακρίθηκαν οι Νικόλαος Βλάχος, Αστέριος Μάνου, Αντώνιος Ουζούνης, Χρήστος Παπαντωνίου (1890-1995), Αθανάσιος Σάρμης, Σωτήριος Σλιώμης, Αντώνιος Τόλης, Αικατερίνη Τσιάρα και Βασίλειος Χρηστίδης. Σήμερα το χωριό αποτελεί ένα αναπτυγμένο προάστιο της Θεσσαλονίκης.
Κατά κύριο λόγο, οι κάτοικοι ήταν από παλιά δηλωμένοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Η αμπελουργία ήταν εξαιρετικά αναπτυγμένη στον τόπο αυτό. Δυστυχώς η αποξήρανση του Γαλλικού Ποταμού, ζωοδότη της περιοχής όσον αφορά στη γεωργία, συντέλεσε στο θάνατο των γεωργικών καλλιεργειών του τόπου. Στα μέσα του 20ου αιώνα και έως σήμερα, στη Νεοχωρούδα αναπτύχθηκε η πτηνοτροφία και συνέβαλε αποφασιστικά στην οικονομία του τόπου. Τελευταία έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην περιοχή μικρές και μεσαίες βιοτεχνίες και επιχειρήσεις.