Η ζωή και το έργο του Γεωργίου Βιζυηνού δεν είναι άγνωστα. Τα διηγήματά του, όπως «Το αμάρτημα της μητρός μου» (1883), «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου» (1883) και «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (1884), διαβάζονται αδιαλείπτως επί σχεδόν ενάμιση αιώνα, ανεβαίνουν στο θέατρο, ενώ η ζωή και το τραγικό τέλος του έχουν εμπνεύσει ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Αυτός που δεν είναι ευρέως γνωστός είναι ο επιστήμονας Βιζυηνός, ο οποίος σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1874-1875) και συνέχισε με σπουδές στη Γερμανία, στο Γκέτινγκεν, στη Λειψία και στο Βερολίνο. Το 1881 υπέβαλε στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, στα γερμανικά, διδακτορική διατριβή με θέμα την ψυχολογική και παιδαγωγική σημασία του παιχνιδιού, η οποία παρέμενε ανέκδοτη ως σήμερα στα ελληνικά.
Ο Αλέξανδρος Σιδεράς και η Παρασκευή Σιδερά – Λύτρα, καθηγητές Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, ανέσυραν την ξεχασμένη διατριβή του Βιζυηνού από τις γερμανικές βιβλιοθήκες και την εκδίδουν σε ελληνική μετάφραση, σε τόμο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Αδελφών Κυριακίδη. Ενδιαφέρον είναι ότι τα δεκατρία αντίτυπα της διατριβής που εντόπισαν και μελέτησαν βρέθηκαν σε γερμανικές βιβλιοθήκες και κανένα σε ελληνικές…
Διαβάστε περισσότερα στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Η Τζέσικα Πρέσμαν, επίκουρος καθηγήτρια Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, ασχολείται με την αμερικανική λογοτεχνία των 20ού και 21ου αιώνων, την ψηφιακή λογοτεχνία και τη θεωρία των μέσων. Ειδικότερα, μελετά πώς η τεχνολογία επηρεάζει τη λογοτεχνία, τόσο αισθητικά όσο και εννοιολογικά. Στο βιβλίο της «Digital Modernism: Making it New in New Media», συγκρίνει χαρακτηριστικά δείγματα ψηφιακής λογοτεχνίας με ό,τι θεωρούμε μοντερνισμό στη λογοτεχνία. Τελευταία η έρευνά της εστιάζεται στη λογοτεχνία του 21ου αιώνα -έντυπη και ηλεκτρονική- και κυρίως στο αν αποτελεί απειλή για την ολοένα αυξανόμενη «ηλεκτρονική» κοινωνία μας.
