Όλα κι όλα, αυτή τη δύσκολη εποχή έχουμε ανάγκη την ομορφιά. Όχι την επίπλαστη, την προκάτ, την κατασκευασμένη από τους τεχνικούς της συλλογικής αισθητικής αλλά εκείνη την άλλη την εγγεγραμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο, εκείνη που ξεπηδά από μια φύση ανέγγιχτη και γι αυτό τόσο γοητευτική.
Ο ιστοτόπος του Filip Kulisev, επιλογή της Μαρίας Μυστακίδου από τη στήλη της στην Ελευθεροτυπία με ταξίδεψε με τις υπέροχες φωτογραφίες του και την υποβλητική μουσική του σε τόπους μακρινούς, εξαίσια γοητευτικούς και “τόσο θετικούς σαν μεταφυσικούς”.
Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Τέλος εποχής, ή αν προτιμάτε αρχή εποχής. Η εταιρεία μετρήσεων τηλεθέασης Nielsen στρέφει το ενδιαφέρον της στο διαδίκτυο και καταγράφει, για πρώτη φορά, την τηλεθέαση μέσω streaming video δημοφιλών σειρών.
Ένα ευγενικό mail από τη Έρση Σωτηροπούλου σήμανε το τέλος μιας υπόθεσης που δοκίμασε ευαισθησίες και δημοκρατικές αντοχές.
Η κρίση, πέρα από τις αρνητικές συνέπειες, ίσως μας οδηγήσει στην επανεξέταση των μοντέλων κατανάλωσης, της συλλογικότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και των ορίων του δημόσιου χώρου. Κάποιες πρωτοβουλίες που κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους φαίνεται να κινούνται σ’ αυτήν τη λογική. 
Χρόνια πριν, όταν είχαν κάνει την εμφάνισή τους τα πρώτα τηλέφωνα με ενσωματωμένη κάμερα, έκανε τον κύκλο των παρεών ένας αστικός μύθος (;). Στέλεχος εταιρείας, με έφεση στα νυχτοπερπατήματα, έχει καθυστερήσει για μια ακόμη φορά να επιστρέψει σπίτι. Στη σύζυγο που, εξαγριωμένη, του τηλεφωνεί στο κινητό δικαιολογείται ότι βρίσκεται σε meeting με τον Πρόεδρο στην αίθουσα συσκέψεων και δεν μπορεί να μιλήσει.
Καινούργιος χρόνος, νέοι στόχοι;